گفتگوهای تنهایی

[tara75]

گاهی دلم می خواهد یک نفرباشد
کمی قدم بزنیم...
گاهی آدم چ چیزهای ساده ای راندارد...

 

[الناز تبریز]

خوبم …!
​

باور کنید …؛​

اشک ها را ریخته ام …​

غصه ها را خورده ام …؛​

نبودن ها را شمرده ام …؛​

این روزها که می گذرد …​

خالی ام …؛​

خالی ام از خشم، دلتنگی، نفرت …؛​

و حتی از عشق …!
​

 

[مریم.س]

 

[--زهرا]

بودن

بودن

 

[--زهرا]

درد

درد

 

[AvA-6586]

همــــیشـه دقــیقآ وقـــــتی پـُر از حـــرف

وقتـــی بغــــض میکـــُنی

وقتـــی دآغونــــی

وقــــتی دلــِت شکــــستـ ه

دقیقــــا همیـــن وقـــــتآ

انقــــدر حـ ـرف دآری کـــ ه فقــط میتونــی بگـی :

"بیخـــیآل".......

 

[مریم.س]

هـــر روز..........
خـاطره هــا را ورق بزن
یـادی زمن بکن...............
مــــن ، سطر آخرم..............
یک نقــــطه.....یک ســـکوت.....!!!

 

[رجایی اشکان]

هـر روز،خـطـ خـطی هـآیـمـ
بی معـنی تـر از دیـروز می شـونـد !
جز خودمــ،هـر کی بـخـوآنـد
خـنـدہ اش می گیـرد!
امآ مـن
هر کلمـہ را با بـغض رآهی کآغـذ می کنمـ
این جملات،خواندن نمی خواهــد..
درکـــ می خواهــد…

 

[AvA-6586]

[FONT=times new roman,times,serif]من تنها کمی متفاوتم

وقتی تمام دردهایِ دنیا

روی شانه های دخترانه ام

کوه می شود...

من به پهنایِ تمامِ کوه پایه ها

لبخند می زنم [/FONT]

 

[رجایی اشکان]

چه سخت است از صبر گفتن و دلجویی دادن وقتی که لحظه هایت همیشه با درد آمیخته شده است.
چه سخت است امید بستن به فرداهای دور از انتظار وقتی که تنها، درد مرهم زخم هایت باشد.
میدانم چقدر سخت است وقتی صبرت را به ازای روزها تحمل رنج از دست می دهی
و میدانم چه سخت است وقتی ناله های لحظه های تنهاییت را با شانه های بی کسی شب تقسیم می کنی
تا حرمت اشک های پاکت را مقابل هر کس نشکنی.
آری، چه سخت است موعظه وقتی که هیچکس دردت را نمی فهمد و هیچکس نمی تواند تسکین دهنده دل خرابت باشد...
نمی دانم چه باید گفت
ولی...
تا می توانی گریه کن، شاید دنیا شرمش بگیرد...

 

[mahsa.1392]

چه سخت است از صبر گفتن و دلجویی دادن وقتی که لحظه هایت همیشه با درد آمیخته شده است.
چه سخت است امید بستن به فرداهای دور از انتظار وقتی که تنها، درد مرهم زخم هایت باشد.
میدانم چقدر سخت است وقتی صبرت را به ازای روزها تحمل رنج از دست می دهی
و میدانم چه سخت است وقتی ناله های لحظه های تنهاییت را با شانه های بی کسی شب تقسیم می کنی
تا حرمت اشک های پاکت را مقابل هر کس نشکنی.
آری، چه سخت است موعظه وقتی که هیچکس دردت را نمی فهمد و هیچکس نمی تواند تسکین دهنده دل خرابت باشد...
نمی دانم چه باید گفت
ولی...
تا می توانی گریه کن، شاید دنیا شرمش بگیرد...

خیلی ...

 

[mahsa.1392]

​

 

[mahsa.1392]

گاهی برای نوشتن نیاز به بازی با کلمات نیست

فقط یک دل تنگ می خواهد و یک قلم

که واژه ها را مثل باران روی کاغذ بریزد ...

راستش دلت که تنگ باشد

انگار واژه ها از اعماق وجودت تو را صدا می زنند

دفتر را باز می کنی و می نویسی ...

 

[mahsa.1392]

تنهایی خیلی دردناک است

گاهی انسان را در گذشته متوقف می کند

گاهی تو را می برد به عمق فاجعه ای

که خودت هم تصور نمی کنی ...

و تو شاید یک روز صبح کنار پنجره

فارغ از همه ی انسان های اطراف

برای فرار از این تنهایی

اوج می گیری به سوی آسمان ...

می دانی !

راستش را بخواهی تنهایی خطرناک ترین موجود دنیاست ...

 

[mahsa.1392]

پیرمرد راست می گفت طفلکی !


تنها که باشی


به کور سوی چراغ همسایه هم راضی می شوی


تنها که باشی


تنها همدت گنجشک های نشسته روی سیم برق می شوند


تنها که باشی


تنها دلخوشی ات دیدن عابران پیاده ای می شود


که شاید گاهی راهشان را به سمت کوچه ی دلت کج کنند!


تنها که باشی


دیدن ستاره ها دلخوشی شبانه ات می شود


تنها که باشی


تمام داراییت همین دفتر و قلم و کاغذ و نوشته هایت می شوند...

 

[رجایی اشکان]

مرا به یاد بیاور
فكر كن ، تمام ثانیه ها را بگرد
آنقدر كه دستهایت عبور زمان را
لمس كنند . بگرد
میان برگ های كهنه تقویم
در ثانیه های نفس نفس
در دقیقه های
بودن و رفتن
... روی خط صاف آرامش چشمانم
مرا یادت آمد ؟؟!
ناله های آسمان
درد ابر ، باد
قاصدك ، شعرهای ناتمام من
نقطه چین های ترانه هایم ....
مرا یادت هست؟!!؟؟
تنها از جنس پاییز
یك قلب دنباله دار همیشگی
گوشه ی نوشته هایم
گریه ، لبخند
پیوند نگاهم با سنگفرش های خیس ...
مرا یادت آمد ؟؟!؟؟

 

[tara75]

چه سخت است از صبر گفتن و دلجویی دادن وقتی که لحظه هایت همیشه با درد آمیخته شده است.
چه سخت است امید بستن به فرداهای دور از انتظار وقتی که تنها، درد مرهم زخم هایت باشد.
میدانم چقدر سخت است وقتی صبرت را به ازای روزها تحمل رنج از دست می دهی
و میدانم چه سخت است وقتی ناله های لحظه های تنهاییت را با شانه های بی کسی شب تقسیم می کنی
تا حرمت اشک های پاکت را مقابل هر کس نشکنی.
آری، چه سخت است موعظه وقتی که هیچکس دردت را نمی فهمد و هیچکس نمی تواند تسکین دهنده دل خرابت باشد...
نمی دانم چه باید گفت
ولی...
تا می توانی گریه کن، شاید دنیا شرمش بگیرد...

من امتحان کردم از رونمیره ...............................

 

[رجایی اشکان]

سیاه پوشیده بود، به جنگل آمد ...
استوار بودم و تنومند !
من را انتخاب کرد ...
دستی به تنه ام کشید، تبرش را در آورد و زد ...
زد ...
محکم و محکم تر ...
به خود میبالیدم، دیگر نمی خواستم درخت باشم،
آینده ی خوبی در انتظارم بود !
سوزش تبر هایش بیشتر می شد که ناگهان چشمش به درخت دیگری افتاد،
او تنومند تر بود ...
مرا رها کرد با زخم هایم !
او را برد ...
و من که نه دیگر درخت بودم، نه تخته سیاه مدرسه ای، نه
عصای پیر مردی ...
خشک شدم ..
بازی با احساسات مثل داستان تبر و درخت می مونه ...
ای تبر به دست ، تا مطمئن نشدی تبر نزن !
ای انسان، تا مطمئن نشدی، احساس نریز ...
زخمی می شود ...
در آرزوی
تخته سیاه شدن، خشک می شود !!!!

 

[معمار فرناز]

به مانند ساعت ها
محكومم به تكرار تقديرها
بگذار كه از زخم من
تراوش كند
لبخندي حك شده بر لب
محض فريب آدمها
كه حال من بسي خوب است
و بهترين از اين نمي شود هرگز
روز و روزگار خوش است
و ايام به كام دهان سوخته ي ماست
.
.
.

 

[معمار فرناز]

خدایا دیگر خسته ام
سالهاست فریادهای دلم
در قفس سکوت زندانی است

 

[رجایی اشکان]

میخواستم

خاطره های دیروز و دیروزهایم را

لاک بگیرم

نتوانستم.

پس

در لاک خود فرو رفتم

کمرنگ شدنم را جدی بگیر

همین روزهاست که محو شوم!

 

[mahsa.1392]

 

[mahsa.1392]

 

[mahsa.1392]

 

[رجایی اشکان]

میدونی بن بست زندگی کجاست؟؟؟



جایی که نه حق خواستن داری نه توانایی فراموش کردن
​

 

[mahsa.1392]

 

[معمار فرناز]

من آن موج سرگردانم
كه بي هوايي هايم را
بر قلب صخره هاي
ساحل مي كوبم و پس مي نشينم

نه آرامي ست مرا و نه قراري
خروشيدن و جا ماندن سهمي ست هميشگي مرا
.
.
.

 

[AvA-6586]

تو میروی …
​

اما بدان چیزی عوض نمی شود​

پای ما تا ابد گیر است …​

من و تو​

شریک جرم یک مشت خاطره ایم …


​

 

[الناز تبریز]

بعضی ها خود را یـکـرنــگ می پنـــدارند!

آری به راسـتی یک رنــگنــد !

اما سپـــیــــد را کافیست یکـــبار با منــشـــور ِ گـــذر ِ زمـان دیــدشــان . . .

تا فهــمیــد کــه همه ی ِ رنـــگهـای ِعــالم را بلـــدنــد !!!
​

 

[رجایی اشکان]

زمانه به من آموخت:
که دست دادن معنى رفاقت نیست......
بودن قبول ماندن نیست.....
عشق ورزیدن ضمانت تنها نشدن نیست......
ودوست داشتن کسى که مى گوید"برایت مى میرم"دروغى بیش نیست.....