نتایح جستجو

مرگ از زندگي پرسيد:چه چيزي در تو نهفته است که تو را شيرين و مرا تلخ ميسازد ؟زندگي جواب داد:دروغي که در من نهفته است و حقيقتي که تو داري

اون وقتي که فکر ميکني هيچ کس نيست حرف دلت و بفهمه ..کسي هست که براي ديدنت روز شماري ميکنه .........خدا به تو 2 تا پا داد تا با آنها راه بروي ..2 دست داد تا نگه داري..2 گوش براي شنيدن و 2 چشم براي ديدن ولي فقط يک قلب به تو داد چون قلب دوم تو را به کسي ديگر داد تا تو آن را پيدا کني

آدما مثل کتابا...از روي بعضي ها بايد مشق نوشت و از روي بعضيها بايد جريمه نوشت ...بعضي از آدم ها رو بايد چند بار خوند تا معني شونو بفهمي و بعضي از آدم ها رو بايد نخونده دور ريخت

مادر الماسي است گرانبها که در روز ازل، در ظلمات و تاريکي روز اول خلقت به هر انسا ني عطا شده. موهبت خدايي که بدون در نظر داشتن مرزهاي خاکي، بي خبر از همه رفتارهاي نژاد پرستانه، به دور از هر گونه اختلافات طبقاتي و فرهنگي به مستمند و ثروتمند به يک نوع بخشوده شده. مادر رنگ نميشناسد. سياه و سفيد...

خدايا به شيعيان ما علي(ع) به حسودان ما شفا به مجاهدان ما صبر به خاموشان ما فرياد ببخش

گفتم: در برابر این همه مهربونیت چیكار می‌تونم بكنم؟ گفتی:یا ایها الذین آمنوا اذكروا الله ذكرا كثیرا و سبحوه بكرة و اصیلا هو الذی یصلی علیكم و ملائكته لیخرجكم من الظلمت الی النور و كان بالمؤمنین رحیما .::ای مؤمنین! خدا رو زیاد یاد كنید و صبح و شب تسبیحش كنید. او كسی هست كه خودش و فرشته‌هاش بر...

خدايا :گفتم نمی‌دونم چرا همیشه در مقابل این كلامت كم میارم! آتیشم می‌زنه؛ ذوبم می‌كنه؛ عاشق می‌شم! … توبه می‌كنم گفتی: ان الله یحب التوابین و یحب المتطهرین .::خدا هم توبه‌كننده‌ها و هم اونایی كه پاك هستند رو دوست داره

گفتم: یعنی بازم بیام؟ بازم منو می‌بخشی؟ گفتی: و من یغفر الذنوب الا الله .::به جز خدا كیه كه گناهان رو ببخشه؟

اي خوشا دولت آن مست كه در پاي حريف سرو دستار نداند كه كدام اندازد

دو خط موازي زاييده شده اند پسركي در كلاس درس آنها را روي كاغذ كشيد آن وقت دو خط موازي چشمانشان به هم افتاد و در همان يك نگاه قلبشان تپيد و مهر يكديگر را در سينه جاي دادند خط اولي نگاه پرمعنا به خط دومي كرد و گفت : ما مي توانيم زندگي خوبي داشته باشيم .... خط دومي از هيجان لرزيد خط اولي : .... و...

آن لطف که در شمایل اوست ببین وآن خندهٔ همچو پسته در پوست ببین نی‌نی تو به حسن روی او ره نبری در چشم من آی و صورت دوست ببین

خواهم که بر زلفت هر دم زنم شانه ترسم پریشان کند بسی حال هر کسی چشم نرگست مستانه، مستانه خواهم بر ابرویت، هر دم کشم وسمه ترسم که مجنون کند بسی مثل من کسی چشم نرگست دیوانه، دیوانه

خواستم بر کنم از کعبۀ دل هر چه بُت است تــا بـَر ِ دوسـت مُکــرَّم شــوم امّـــا نـشـدم

چراغی به دستم، چراغی در برابرم: من به جنگ سیاهی می روم. گهواره های خستگی از کشاکش رفت و آمدها باز ایستاده اند، و خورشیدی از اعماق کهکشان های خاکستر شده را روشن می کند.

نگاه کن چه فرو تنانه بر در گاه نجابت به خاک می شکند رخساره ای که توفانش مسخ نیارست کرد. چه فروتنانه بر آستانه تو به خاک می افتد آنکه در کمر گاه دریا دست حلقه توانست کرد. نگاه کن چه بزرگوارانه در پای تو سر نهاد آنکه مرگش میلاد پر هیا هوی هزار شهزاده بود. نگاه کن

جان به فدای عاشقان خوش هوسی است عاشقی عشق پرست ای پسر باد هواست مابقی از می عشق سرخوشم آتش عشق مفرشم پای بنه در آتشم چند از این منافقی از سوی چرخ تا زمین سلسله‌ای است آتشین سلسله را بگیر اگر در ره خود محققی عشق مپرس چون بود عشق یکی جنون بود سلسله را زبون بود نی به طریق احمقی عشق...

گفته بودم چو بیایی غم دل با تو بگویم چه بگویم که غم از دل برود چون تو بیایی

با سپاس که زندان مرا بارو مباد جز پوستی که بر استخوانم. باروئی آری، اما گرد بر گرد جهان نه فرا گرد تنهائی جانم. آه آرزو! آرزو! *** پیازینه پوستوار حصاری که با خلوت خویش چون به خالی بنشینیم هفت دربازه فراز اید بر نیاز و تعلق جان. فرو بسته باد و فرو بسته تر، و با هر در بازه هفت قفل ِ آهنجوش...

با تشكر از دوست گرامي کی شوم از عشق تو شوریده به هر سوی تا کی دوم از شور تو دیوانه به هر کوی صد نعره همی آیدم از هر بن مویی خود در دل سنگین تو نگرفت سر موی بر یاد بناگوش تو بر باد دهم جان تا باد مگر پیش تو بر خاک نهد روی سرگشته چو چوگانم در پای سمندت می‌افتم و می گردم چون گوی به پهلوی...