نتایح جستجو

دنيا اين قدر بزرگه که هر کسي واسه خودش يه جايي داره پس سعي کنيد به جاي اينکه جاي کسي رو بگيريدجاي خودتون رو پيدا کنيد .

خوشبختي شكل ظاهري ايمان است ،تا ايمان و اميد و سخت كوشي نباشد ،هيچ كاري را نمي توان انجام داد .

بخاطر بسپاريم كه تنها راه تامين خوشبختي اين نيست كه متوقع حقشناسي از ديگران باشيم بلكه خوبيهائيكه به آنها مي كنيم بايد فقط بمنظور تامين مسرت باطن خودمان باشد

در زندگي وقتي کاري براي انجام يا چيزي براي عشق ورزيدن يا بارقه اي براي اميدوار بودن داشتيد ، آن گاه بدانيد فرد شادي خواهيد بود

شراب تلخ می‌خواهم که مردافکن بود زورش که تا یک دم بیاسایم ز دنیا و شر و شورش

من فکر مي کنم هرگز نبوده قلب من اين گونه گرم و سرخ: احساس مي کنم در بدترين دقايق اين شام مرگزاي چندين هزار چشمه خورشيد در دلم مي جوشد از يقين؛ احساس مي کنم در هر کنار و گوشه اين شوره زار ياس چندين هزار جنگل شاداب ناگهان مي رويد از زمين.

شب با گلوی خونین خوانده ست دیر گاه. دریا نشسته سرد. یک شاخه در سیاهی جنگل به سوی نور فریاد می کشد.

خسته ام از آرزوها ، آرزوهاي شعاري شوق پرواز مجازي ، بالهاي استعاري لحظه هاي کاغذي را ، روز و شب تکرار کردن خاطرات بايگاني ، زندگي هاي اداري

یاران مــوافق همـــه از دست شدنــــــــد در پای اجــل یکان یکان پست شــدنــــــد خـــوردیم ز یک شراب در مجلس عمـــر دوری دو سه پیشتــر زما مست شـدنــــــد ...

گفتم ای سلطان خوبان رحم کن بر این غریب گفت در دنبال دل ره گم کند مسکین غریب گفتمش مگذر زمانی گفت معذورم بدار خانه پروردی چه تاب آرد غم چندین غریب خفته بر سنجاب شاهی نازنینی را چه غم گر ز خار و خاره سازد بستر و بالین غریب ای که در زنجیر زلفت جای چندین آشناست خوش فتاد آن خال مشکین بر رخ رنگین...

در پيش بي دردان چرا فرياد بي حاصل كنم گر شكوه ي دارم به دل با يار صاحب دل كنم

دلم ز نازکی خود شکست در غم عشق وگرنه از تــو نـیــایـد که دل شـکن باشی

آتش از برق نگاهت ریختی بر جان من خواستی تا در میان شعله ها آبم کنی

ای نسخه نامه الهی که تویی وی آینه جمال شاهی که تویی بیرون ز تو نیست هر چه در عالم هست از خود بطلب هرآنچه خواهی که تویی

آتش دوزخ ز ما، تردامنان رنگي نداشت آنچه ما را سوخت آنجا، خجلتِ تقصير بود

وفا کنیم و ملامت کشیم و خوش باشیم که در طریقت ما کافریست رنجیدن

از قبول عام، نتوان زيست مغرور كمال آنچه تحسين ديده‌اي زين خلق، دشنام است و بس

با می به کنار جوی می باید بود وز غصه کنار جوی می باید بود این مدت عمر ما چو گل ده روزست خندان لب و تازه روی می باید بود

خوشا به حال لک لکا که خوابشون «واو» نداره، خوشا به حال لک لکا که عشقشون «قاف» نداره، خوشا به حال لک لکا که مرگشون «گاف» نداره، خوشا به حال لک لکا که لک لک اند....

تقويم چارفصل دلم را ورق زدن آن بگهاي سبز ِ سرآغاز سال کو ؟ رفتيم و پرسش دل ما بي جواب ماند حال سوال و حوصله ي قيل و قال کو ؟