نتایح جستجو

***************************** ابر آمد و باز بر سر سبزه گريسـت بي باده ارغوان نـميبايد زيسـت اين سبزه که امروز تماشاگه ماست تا سبزه خاک ما تماشاگه کيست

:gol::gol::gol::gol::gol::gol: تا شدم حلقه به گوش در ميخانه عشق هر دم آيد غمي از نو به مبارك بادم

روي نگار در نظرم جلوه مينمود وز دور بوسه بر رخ مهتاب ميزدم

شادم که وعده داد به فردای محشرم کان روز هیچ وعده به فردا نمیرسد

امشب ز لطف به دلداری ما آمده ای *** خوش قدم باش که بسیار بجا آمده ای

مرا عمری به دنبالت کشاندی سرانجامم به خاکستر نشاندی ربودی دفتر دل را و افسوس که سطری هم از این دفتر نخواندی

با نسیم عشق باغ زندگی را تازه دار ورنه کار روزگار کهنه جز تکرار نیست

می وزد از سر امید، نسیمی؛ لیک تا زمزمه ای ساز کند در همه خلوت صحرا به رهش نارونی نیست چه بگویم؟ سخنی نیست *** پشت درهای فرو بسته شب از دشنه و دشمن پر به کنج اندیشی خاموش نشسته ست بام ها زیرفشار شب کج، کوچه از آمدو رفت شب بد چشم سمج خسته ست *** چه بگویم ؟ سخنی نیست

تا بود بار غمت بر دل بی‌هوش مرا سوز عشقت ننشاند ز جگر جوش مرا نگذرد یاد گل و سنبلم اندر خاطر تا به خاطر بود آن زلف و بناگوش مرا شربتی تلختر از زهر فراقت باید تا کند لذت وصل تو فراموش مرا هر شبم با غم هجران تو سر بر بالین روزی ار با تو نشد دست در آغوش مرا بی دهان تو اگر صد قدح نوش دهند...

در گوشهٔ انزوا خزیدن خوش تر پیوند ز غیر حق بریدن خوشتر ای فیض مکن علاج گوشت ز نهار کافسانه دهر ناشنیدن خوشتر

عشق از ازل است و تاابد خواهدبود جوینده عشق بی‌عدد خواهدبود فردا که قیامت آشکارا گردد هرکس که نه عاشق است رد خواهد بود

عشق آمدو شد چو خونم اندر رگ و پوست تا کرد مرا تهی و پر کرد ز دوست اجزای وجود من همه دوست گرفت نامیست زمن باقی و دیگر همه اوست

روز و شب د رسماع رقصان شد بر زمین همچو چرخ گردان شد

زاهد بودم ترانه گویم کردی سر حلقهٔ بزم و باده جویم کردی سجاده نشین با وقاری بودم بازیچهٔ کودکان کویم کردی

هزاران غم به دل اندوته دیرم به سینه آتشی افروته دیرم به یك آه سحرگاه از دل تنگ هزاران مدعی را سوته دیرم

دل میرود ز دستم صاحب دلان خدا را دردا که راز پنهان خواهد شد آشکارا

الهی آتش عشقم به جان زن شرر زآن شعله‌ام بر استخوان زن ز شوقم برفروز از آتش عشق در آن آتش دلم پروانه‌سان زن

مردی مقابل پور سینا ایستاد و گفت : ای خردمند ، به من بگو آیا من هم همانند پدرم در تهی دستی و فقر می میرم ؟ پورسینا تبسمی کرد و گفت : اگر خودت نخواهی ، خیر به آن روی نمی شوی . مرد گفت گویند هر بار ما آینه پدران خویشیم و بر آن راه خواهیم بود . پور سینا گفت پدر من دارای مال و ثروت فراوان بود اما...

موش گفت: «افسوس! دنيا روز به روز تنگ تر مي شود. سابق جهان چنان دنگال بود كه ترسم گرفت. دويدم و دويدم تا دست آخر هنگامي كه ديدم از هر نقطه ی افق ديوارهائي سر به آسمان مي كشد، آسوده خاطر شدم. اما اين ديوارهاي بلند با چنان سرعتي به هم نزديك مي شود كه من از هم اكنون خودم را در آخر خط مي بينم و تله...

بر هر دیاری بگذری بر هر گروهی بنگری با صد زبان با صد بیان در ذکر او غوغا بُوَد