نتایح جستجو

بـلبـل از جلـوۀ گل نغمۀ داوود نمود نغمه اش درد دل غمزده بهبود نمود

به کـمندِ سر ِ زلـفِ تو گـرفتـار شـدم شُهرۀ شهر به هر کوچه و بازار شدم

ذوقی چنان ندارد بی دوست زندگانی دودم به سر برآمد زین آتش نهانی شیراز در نبسته‌است بر کاروان ولیکن ما را نمی‌گشایند از قید مهربانی اشتر که اختیارش در دست خود نباشد می‌بایدش کشیدن باری به این گرانی خون هزار وامق خوردی به دلفریبی دست از هزار عذرابردی به دلستانی صورت نگار چینی بی خویشتن بماند...

با رب تو مرا بخواهش من مگذار جان را بهوای طاعت تن مگذار جان صاف کش میکده تقدیس است معتاد صفا بدردی من مگذار

این جان تو عاقبت ز تن خواهد جست این جان تو عاقبت ز تن خواهد خست این تن بتو عاقبت نخواهد ماندن این جان تو عاقبت ز تن خواهد رست

مــائـیـم و آستـــانـۀ عـشــق و ســر نـیــــاز تا خواب خوش که را بَرَد اندر کنار دوست

تاآينه رفتم كه بگيرم خبرازخود ديدم كه در آن آينه هم جزتوكسي نيست

گداخت جان که شود کار دل، تمام و نشد بسوختیم در این آرزوی خام و نشد به لابه گفت شبی میر مجلس تو شوم شدم به رغبت خویشش کمین غلام و نشد پیام داد که خواهم نشست با رندان بشد به رندی و دردی کشیم نام و نشد رواست در بر اگر می‌تپد کبوتر دل که دیده در ره خود، تاب و پیچ دام و نشد بدان هوس که به...

لحظه ديدار نزديك است باز من ديوانه ام مستم باز مي لرزد دلم دستم بازگويي درجهان ديگري هستم هاي نخراشي به غفلت گونه ام را تيغ هاي نپريشي صفاي زلفكم را دست و آبرويم رانريزي دل اي نخورده مست لحظه ديدار نزديك است

شفاعت كن كه كوه خشم من با بوسه تو ذوب ميگردد

گر دهد دسـتم ، کـشم در دیده همـچون تـوتـیـا خاک راهی کان مُشرَّف گردد از اقدام دوست

تودیدی هیچ عاشق را که سیری بود از این سودا تو دیدی هیچ ماهی را که او شد سیر از این دریا

من همان روز ز فرهاد طمع ببریدم که عِنان دل شیدا به لبِ شیـرین داد

تا غنچه خندانت دولت به که خواهد داد ای شاخ گل رعنا از بهر که می‌رویی

تا دهن بسته‌ام از نوش لبان میبرم آزار من اگر روزه بگیرم رطب آید سر بازار تا بهار است دری از قفس من نگشاید وقتی این در بگشاید که گلی نیست به گلزار

سلام ظهر بخير در ان شامگاه كه روزش خونها ريخته بود چهره زينب بيش از بيش رنگ پريده بود فغان و فرياد اي داد از اين بي كسي آنجا شير مردي با گلويي دريده بود... اي فرات تو با چشم خود ديدي نا مردمي نعش عباس را بي كفن ، دستش بريده بود كربلا قصه نيست داستانيست پر ملال آنجا كه حقيقت مظلوم بر...

در ازل پـرتــو حُـسـنت ز تجَـلـّی دَم زد عـشـق پیـدا شـد و آتش به همه عالم زد

قربان سپاس گزارم با همكاري جنابعالي و ديگر دوستان ميسر گرديد

مــا ز دلـبستگی حیله گران بی خبریم از پریشانی صاحب نظران بی خبریم

سر ِ خُــم بـاز کـن ای پیر که در درگـهِ تو با شعف ، رقص کنان ، دست فشان آمده ام