معماری با مصالحی از جنس دل
- شروع کننده موضوع mohammad azizi
- تاریخ شروع
گلهای همیشه بهار تنها در نگاه توست
گاهی وقتها که با من مهربان میشوی نمیدانم
چه شده اما همین که میدانم دوستت دارم و دوستم داری
دیگر کسی برایم مهم نیست حتی
نگاه پر از سوال ادمها
*نقل از یک نفر*
گاهی وقتها که با من مهربان میشوی نمیدانم
چه شده اما همین که میدانم دوستت دارم و دوستم داری
دیگر کسی برایم مهم نیست حتی
نگاه پر از سوال ادمها
*نقل از یک نفر*
نميــــــدانمـــ
تعبيـــــر نگاهتـــــــ
خداحافظـــــ يستـــ ــ ـ
يا انتــــــظار ؟!
ﯾﻪ ﺭﻭﺯﺍﯾﯽ . . . ﯾﻪ ﺷﺒﺎﯾﯽ
ﺑﻪ ﯾﻪ ﺍﺩﻣﺎﯼ ﺧﺎﺻﯽ ﺧﯿﻠﯽ ﺍﺣﺘﯿﺎﺝ ﺩﺍﺭﯼ
ﮔﻮﺷﯿﺘﻮ ﺑﺮ ﻣﯿﺪﺍﺭﯼ ﺷﻤﺎﺭﺷﻮ ﺑﮕﯿﺮﯼ
ﺍﻣﺎ ﻣﯿﺪﻭﻧﯽ ﺑﯽ ﻓﺎﯾﺪﺱ
ﺍﯾﻨﻘﺪﺭ ﺩﻟﮕﯿﺮ ﻭ ﺩﻟﺘﻨﮕﯽ ﮐﻪ ﯾﻬﻮ ﺑﺨﻮﺩﺕ
ﻣﯿﺎﯼ . . .
ﻣﯿﺒﯿﻨﯽ ﺧﯿﺮﻩ ﺷﺪﯼ ﺑﻪ ﯾﻪ ﺻﻔﺤﻪ ﯼ
ﺧﺎﻟﯽ ﺑﯿﺠﻮﺍﺏ
ﺍﺷﮑﺎﺕ ﺳﺮﺍﺯﯾﺮ ﺷﺪﻥ
ﺑﻌﺪ ﺑﺎ ﺧﻮﺩﺕ ﻓﻘﻂ ﯾﻪ ﺟﻤﻠﻪ ﻣﯿﮕﯽ
ﺍﻭﻥ ﻫﻤﻪ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺷﺘﻦ
ﺍﺧﺮﺵ ﭼﺮﺍ ﺍﯾﻨﻄﻮﺭﯼ ﺷﺪ ...؟
ﺑﻪ ﯾﻪ ﺍﺩﻣﺎﯼ ﺧﺎﺻﯽ ﺧﯿﻠﯽ ﺍﺣﺘﯿﺎﺝ ﺩﺍﺭﯼ
ﮔﻮﺷﯿﺘﻮ ﺑﺮ ﻣﯿﺪﺍﺭﯼ ﺷﻤﺎﺭﺷﻮ ﺑﮕﯿﺮﯼ
ﺍﻣﺎ ﻣﯿﺪﻭﻧﯽ ﺑﯽ ﻓﺎﯾﺪﺱ
ﺍﯾﻨﻘﺪﺭ ﺩﻟﮕﯿﺮ ﻭ ﺩﻟﺘﻨﮕﯽ ﮐﻪ ﯾﻬﻮ ﺑﺨﻮﺩﺕ
ﻣﯿﺎﯼ . . .
ﻣﯿﺒﯿﻨﯽ ﺧﯿﺮﻩ ﺷﺪﯼ ﺑﻪ ﯾﻪ ﺻﻔﺤﻪ ﯼ
ﺧﺎﻟﯽ ﺑﯿﺠﻮﺍﺏ
ﺍﺷﮑﺎﺕ ﺳﺮﺍﺯﯾﺮ ﺷﺪﻥ
ﺑﻌﺪ ﺑﺎ ﺧﻮﺩﺕ ﻓﻘﻂ ﯾﻪ ﺟﻤﻠﻪ ﻣﯿﮕﯽ
ﺍﻭﻥ ﻫﻤﻪ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺷﺘﻦ
ﺍﺧﺮﺵ ﭼﺮﺍ ﺍﯾﻨﻄﻮﺭﯼ ﺷﺪ ...؟
jhigol
عضو جدید
لب دريا، نسيم و آب و آهنگ،
شكسته ناله هاي موج بر سنگ.
مگر دريا دلي داند كه ما را،
چه توفان ها ست در اين سينه تنگ !
تب و تابي ست در موسيقي آب
كجا پنهان شده ست اين روح بي تاب
فرازش، شوق هستي، شور پرواز،
فرودش : غم؛ سكوتش : مرگ ومرداب !
سپردم سينه را بر سينه كوه
غريق بهت جنگل هاي انبوه
غروب بيشه زارانم در افكند
به جنگل هاي بي پايان اندوه !
لب دريا، گل خورشيد پرپر !
به هر موجي، پري خونين شناور !
به كام خويش پيچاندند و بردند،
مرا گرداب هاي سرد باور !
بخوان، اي مرغ مست بيشه دور،
كه ريزد از صدايت شادي و نور،
قفس تنگ است و دل تنگ است، ورنه
هزاران نغمه دارم چون تو پر شور !
لب دريا، غريو موج و كولاك،
فرو پيچده شب در باد نمناك،
نگاه ماه، در آن ابر تاريك؛
نگاه ماهي افتاده بر خاك !
پريشان است امشب خاطر آب،
چه راهي مي زند آن روح بي تاب!
سبكباران ساحل ها چه دانند،
شب تاريك و بيم موج و گرداب!
لب دريا، شب از هنگامه لبريز،
خروش موج ها: پرهيز ... پرهيز ... ،
در آن توفان كه صد فرياد گم شد؛
چه بر مي آيد از واي شباويز ؟!
چراغي دور، در ساحل شكفته
من و دريا، دو همراز نخفته!
همه شب، گفت دريا قصه با ماه
دريغا حرف من، حرف نگفته!
شكسته ناله هاي موج بر سنگ.
مگر دريا دلي داند كه ما را،
چه توفان ها ست در اين سينه تنگ !
تب و تابي ست در موسيقي آب
كجا پنهان شده ست اين روح بي تاب
فرازش، شوق هستي، شور پرواز،
فرودش : غم؛ سكوتش : مرگ ومرداب !
سپردم سينه را بر سينه كوه
غريق بهت جنگل هاي انبوه
غروب بيشه زارانم در افكند
به جنگل هاي بي پايان اندوه !
لب دريا، گل خورشيد پرپر !
به هر موجي، پري خونين شناور !
به كام خويش پيچاندند و بردند،
مرا گرداب هاي سرد باور !
بخوان، اي مرغ مست بيشه دور،
كه ريزد از صدايت شادي و نور،
قفس تنگ است و دل تنگ است، ورنه
هزاران نغمه دارم چون تو پر شور !
لب دريا، غريو موج و كولاك،
فرو پيچده شب در باد نمناك،
نگاه ماه، در آن ابر تاريك؛
نگاه ماهي افتاده بر خاك !
پريشان است امشب خاطر آب،
چه راهي مي زند آن روح بي تاب!
سبكباران ساحل ها چه دانند،
شب تاريك و بيم موج و گرداب!
لب دريا، شب از هنگامه لبريز،
خروش موج ها: پرهيز ... پرهيز ... ،
در آن توفان كه صد فرياد گم شد؛
چه بر مي آيد از واي شباويز ؟!
چراغي دور، در ساحل شكفته
من و دريا، دو همراز نخفته!
همه شب، گفت دريا قصه با ماه
دريغا حرف من، حرف نگفته!
مردمان شهر برای آزادی تابوت ساختند و برای عشق مرز … غافل از اینکه نه آزادی در تابوت جا می گیرد و نه عشق مرز می شناسد.
دقایقی در زندگی هست که دلت برای کسی آنقدر تنگ میشود که میخواهی او را از رویاهایت بیرون بکشی و در دنیای واقعی بغلش کنی !
وقتی تمام ورق های دستتان نشان می دهند که بازنده اید ، تنها راه پیروزی شکست قوانین است !
زیباترین عکس های دنیا در اتاق های تاریک ظاهر میشوند پس هر وقت در تاریکی زندگی قرار گرفتی بدان که خدا می خواهد از تو یک تصویر زیبا بسازد
می گویی دوست دارم زیر باران قدم بزنم اما وقتی باران می بارد چتر به دست می گیری می گویی افتاب را دوست دارم اما زیر نور خورشید به دنبال سایه می گردی می گویی باد را دوست دارم اما وقتی باد می وزد پنچره را می بندی حالا دریاب وحشت مرا وقتی می گویی دوستت دارم
قبـل از ایـن کـه عاشـقم شـوی
مـرا خـوب خـوب نگـاه کـن
مبـادا چیـزی از قـلم بیفتـد کـه بعـد هـا بـه چشمـت بیـایـد
مـرا خـوب خـوب نگـاه کـن
مبـادا چیـزی از قـلم بیفتـد کـه بعـد هـا بـه چشمـت بیـایـد
دوستت دارم ، همین ؛
این نه قابل محاسبه است نه قابل شمارش ،
حتی نمی توانی میزانش را تخمین بزنی !
بی انتهاست تا وقتی هستم تا وقتی هستی ، هست به امتداد زندگی …
این نه قابل محاسبه است نه قابل شمارش ،
حتی نمی توانی میزانش را تخمین بزنی !
بی انتهاست تا وقتی هستم تا وقتی هستی ، هست به امتداد زندگی …
کمي عوض شدم؛
ديريست از خداحافظي ها غمگين نميشوم؛
به کسي تکيه نميکنم .؛
از کسي انتظار محبت ندارم؛
خودم بوسه ميزنم بر دستانم ؛
سر به زانو هايم ميگذارم و سنگ صبور خودم ميشوم...
چقدر بزرگ شدم يک شبه !!!
ديريست از خداحافظي ها غمگين نميشوم؛
به کسي تکيه نميکنم .؛
از کسي انتظار محبت ندارم؛
خودم بوسه ميزنم بر دستانم ؛
سر به زانو هايم ميگذارم و سنگ صبور خودم ميشوم...
چقدر بزرگ شدم يک شبه !!!
شیشه ای میشکند… یک نفر می پرسد که چرا شیشه شکست؟
یک نفر می گوید: شاید رفع بلاست،
دیگری می گوید: شیشه را باد شکست؟
دل من سخت شکست. هیچ کس هیچ نگفت.
از خودم می پرسم: ارزش قلب من ازشیشه یک پنجره هم کمتر بود؟
یک نفر می گوید: شاید رفع بلاست،
دیگری می گوید: شیشه را باد شکست؟
دل من سخت شکست. هیچ کس هیچ نگفت.
از خودم می پرسم: ارزش قلب من ازشیشه یک پنجره هم کمتر بود؟
آدم‌ها عطرشان را با خودشان مي‌آورند
جا مي‌گذارند و مي‌روند
آدم‌ها مي‌آيند و مي‌روند
ولي توي خواب‌هايمان مي‌مانند
آدم‌ها مي‌آيند و مي‌روند
ولي ديروز را با خود نمي‌برند
آدم‌ها مي‌آيند خاطره‌هايشان را جا مي‌گذارند و مي‌روند
آدم‌ها مي‌آيند تمام برگ‌هاي تقويم بهار مي‌شود مي‌روند
و چهار فصل پاييز را با خود نمي‌برند
آدم‌ها وقتي مي‌آيند موسيقي‌شان را هم با خودشان مي‌آورند
و وقتي مي‌روند با خود نمي‌برند
آدم‌ها مي‌آيند و مي‌روند
ولي در دلتنگي‌هايمان شعرهايمان
روياي خيس شبانه‌‌مان مي‌مانند
جا نگذاريد هر چه مي‌آوريد را با خودتان ببريد
به خواب و خاطره‌‌‌ي آدم برنگرديد .....
جا مي‌گذارند و مي‌روند
آدم‌ها مي‌آيند و مي‌روند
ولي توي خواب‌هايمان مي‌مانند
آدم‌ها مي‌آيند و مي‌روند
ولي ديروز را با خود نمي‌برند
آدم‌ها مي‌آيند خاطره‌هايشان را جا مي‌گذارند و مي‌روند
آدم‌ها مي‌آيند تمام برگ‌هاي تقويم بهار مي‌شود مي‌روند
و چهار فصل پاييز را با خود نمي‌برند
آدم‌ها وقتي مي‌آيند موسيقي‌شان را هم با خودشان مي‌آورند
و وقتي مي‌روند با خود نمي‌برند
آدم‌ها مي‌آيند و مي‌روند
ولي در دلتنگي‌هايمان شعرهايمان
روياي خيس شبانه‌‌مان مي‌مانند
جا نگذاريد هر چه مي‌آوريد را با خودتان ببريد
به خواب و خاطره‌‌‌ي آدم برنگرديد .....
کیمیاگرکوچولو
عضو جدید
زندگی از دست ندادن لحظات است...
..............
شیشه پنجره را باران شست،
از دل تنگ من اما چه کسی نقش تو را خواهد شست...
..............
من رفتم ولی تا ابد هستم...
*نقل از یه نفر*
..............
شیشه پنجره را باران شست،
از دل تنگ من اما چه کسی نقش تو را خواهد شست...
..............
من رفتم ولی تا ابد هستم...
*نقل از یه نفر*
یکی که دیگه هیچوقت نمیتونه تو باشگاه باشه و...
مثه من...
تاپیک قشنگی داری کاش میشد دل آدما رو مثه یه معمار قشنگ ساخت...
اصلا بهتره مواظب دل آدما باشیم چون نمیشه دل شکسته رو از نو ساخت...
من رفتم ولی تا ابد هستم...
آخرین ویرایش:
دلـــــــــم میگـــــــــیرد
وقـــــــــــتـ ی مــــــــــــــــیدآنم
در دنـــــــــــــیآیِ بــــــــــ ه این بــــــــزرگی
هیچ دلـــــ ی نیســ ت کــ ه بـــرآیِ مـ ن تنـــگ شـــود...
زندگی از دست ندادن لحظات است...
..............
شیشه پنجره را باران شست،
از دل تنگ من اما چه کسی نقش تو را خواهد شست...
..............
من رفتم ولی تا ابد هستم...
*نقل از یه نفر*
یکی که دیگه هیچوقت نمیتونه تو باشگاه باشه و...
مثه من...
تاپیک قشنگی داری کاش میشد دل آدما رو مثه یه معمار قشنگ ساخت...
اصلا بهتره مواظب دل آدما باشیم چون نمیشه دل شکسته رو از نو ساخت...
من رفتم ولی تا ابد هستم...
ممنونم ازت برام شعر گفتی
گلی هرچی بوده تموم شده دیگه هیچکی اون آدم سابق نیست
برگردو حضور داشته باش
بایدباشی
