مشاعرۀ سنّتی

[plant_biology]

آه از این توبه و پیمانه که بشکست بهم
عقلم از کار جهان رو به پریشانی داشت
زلف او باز شد و کار مرا بست بهم
مرغ دل زیرک و آزادی از این دام محال

لاله ديدم روي زيباي تو امد به ياد

شعله ديدم سركشي هاي توام امد به ياد!

 

[traneh.]

لاله ديدم روي زيباي تو امد به ياد

شعله ديدم سركشي هاي توام امد به ياد!

دوست دارم که بپوشی رخ همچون قمرت
تا چو خورشید نبینند به هر بام و درت
جرم بیگانه نباشد که تو خود صورت خویش
گر در آیینه ببینی برود دل ز برت

سعدی جان^__^

 

[gelayor14]

دوست دارم که بپوشی رخ همچون قمرت
تا چو خورشید نبینند به هر بام و درت
جرم بیگانه نباشد که تو خود صورت خویش
گر در آیینه ببینی برود دل ز برت

سعدی جان^__^

تا بهار دلنشین آمده سوی چمن
ای بهار آرزو بر سرم سایه فکن
چون نسیم نو بهار بر آشیانم کن گذر
تا که گلباران شود کلبه ویران من

 

[*محیا*]

ناله ام در سینه ماند و استخوانم در گلو

تا خروش خفته را از دل برارم چاه کو؟
​

 

[*zahedan]

وقت تنگ است ولي غصه ز حد افزون است
باز کن پنجره را تا نفسي تازه کنيم ...

 

[_fahimam_]

وقت تنگ است ولي غصه ز حد افزون است
باز کن پنجره را تا نفسي تازه کنيم ...

من بد کنم و تو بد مکافات دهی
پس فرق میان من و تو چیست بگو

خیام

 

[*zahedan]

واقعه عشق را نیست نشانی پدید
واقعه‌ای مشکل است ، بسته دری بی کلید

تا تو تویی ، عاشقی از تو نیاید درست
خویش بباید فروخت ، عشق بباید خرید

…..............…,•’``’•,•’``’• ,Ƹ̵̡Ӝ̵̨̄Ʒi
...........…...…’•,,عشق` ,•’Ƹ̵̡Ӝ̵̨̄Ʒi
..............……....`’• ,,•’`Ƹ̵̡Ӝ̵̨̄Ʒi

 

[_fahimam_]

در دلم بود كه بي دوست نباشم هرگز
چه توان كرد كه سعي من و دل باطل بود

حافظ

 

[دختر معمار]

در صداقت برتر از آیینه ای

در رفاقت باده ای بی کینه ای

ای سپیدار بلند و بی پایدار

می برم نام تو را با افتخار

هر چه دارم از تو دارم ای پدر

ای که هستی نور چشم و تاج سر

 

[_fahimam_]

روزها فکر من اینست و همه شب سخنم
که چرا غافل از احوال دل خویشتنم

مولانا

در صداقت برتر از آیینه ای

در رفاقت باده ای بی کینه ای

ای سپیدار بلند و بی پایدار

می برم نام تو را با افتخار

هر چه دارم از تو دارم ای پدر

ای که هستی نور چشم و تاج سر

 

[yas87]

روزها فکر من اینست و همه شب سخنم
که چرا غافل از احوال دل خویشتنم

مولانا

من اگر نیکم و گر بد تو برو خود را باش

هر کسی آن درود عاقبت کار که کشت
همه کس طالب یارند چه هشیار و چه مست

همه جا خانه عشق است چه مسجد چه کنشت
سر تسلیم من و خشت در میکده‌ها

مدعی گر نکند فهم سخن گو سر و خشت

ناامیدم مکن از سابقه لطف ازل

تو پس پرده چه دانی که که خوب است و که زشت

 

[_fahimam_]

تا تو نگاه میکنی کار من آه کردن است
ای به فدای چشم تو این چه نگاه کردن است

من اگر نیکم و گر بد تو برو خود را باش

هر کسی آن درود عاقبت کار که کشت
همه کس طالب یارند چه هشیار و چه مست

همه جا خانه عشق است چه مسجد چه کنشت
سر تسلیم من و خشت در میکده‌ها

مدعی گر نکند فهم سخن گو سر و خشت

ناامیدم مکن از سابقه لطف ازل

تو پس پرده چه دانی که که خوب است و که زشت

 

[*zahedan]

تا نسوزی عشق را هرگز نمیفهمی ڪه چیست
گاه بخشیدن گهی آغوش و گه درد و غم است

 

[_fahimam_]

تقدیر الهی چو پی سوختن ماست
مانیز بسازیم به تقدیر الهی

تا نسوزی عشق را هرگز نمیفهمی ڪه چیست
گاه بخشیدن گهی آغوش و گه درد و غم است

 

[*zahedan]

يك روز آمدي كه دگر دير گشته است
در امتداد كوچه بن بست آمدي
اي آرزوي سالهاي دراز من
اي يارنو رسيده ، ولي كهنه آشنا

 

[_fahimam_]

از منست اين غم كه بر جان منست 
ديگر اين خود كرده را تدبير نيست

فروغ فرخزاد 

يك روز آمدي كه دگر دير گشته است
در امتداد كوچه بن بست آمدي
اي آرزوي سالهاي دراز من
اي يارنو رسيده ، ولي كهنه آشنا

 

[دختر معمار]

تا نگاهت با نگاهم حرفها دارد بمان
تا زعاشق شورو مستی می شود پیدا بمان

من چراغانی کنم صحن وسرای بی کسی
تا چراغی خلوتم را روشنا دارد بمان

 

[_fahimam_]

نیست دلداری که دلداری کند
نیست غم خواری که غم خواری کند 
گر چه یاران بسیارند هر طرف 
نیست یاری تا مرا یاری کند 

تا نگاهت با نگاهم حرفها دارد بمان
تا زعاشق شورو مستی می شود پیدا بمان

من چراغانی کنم صحن وسرای بی کسی
تا چراغی خلوتم را روشنا دارد بمان

 

[یورال]

در این فکرم که در پایانِ این تکرارِ پی در پی
اگر جایی برای مرگ باشد، زندگی زیباست

 

[_fahimam_]

تامل کنان در خطا و صواب
به از ژاژ خایان حاضر جواب   

سعدی

در این فکرم که در پایانِ این تکرارِ پی در پی
اگر جایی برای مرگ باشد، زندگی زیباست

 

[yas87]

تامل کنان در خطا و صواب
به از ژاژ خایان حاضر جواب   

سعدی

با دوست باش گر همه آفاق دشمنند
کاو مرهم است اگر دگران نیش می‌زنند

 

[*zahedan]

---

دلبری با دلبـری دل از کفم دزدیـد و رفت
هر چه کردم ناله از دل سنگدل نشنید و رفت

گفتمش ای دلربا ، دل بر ز دل بردن چه سود
از ته دل بر من دیوانه دل خنـدیـد و رفت

 

[_fahimam_]

تا چند زنم به روی دریاها خشت
بیزار شدم ز بت‌ پرستان کنشت
خیام که گفت دوزخی خواهد بود
که رفت به دوزخ و که آمد ز بهشت

---

دلبری با دلبـری دل از کفم دزدیـد و رفت
هر چه کردم ناله از دل سنگدل نشنید و رفت

گفتمش ای دلربا ، دل بر ز دل بردن چه سود
از ته دل بر من دیوانه دل خنـدیـد و رفت

 

[*zahedan]

تا چند زنم به روی دریاها خشت
بیزار شدم ز بت‌ پرستان کنشت
خیام که گفت دوزخی خواهد بود
که رفت به دوزخ و که آمد ز بهشت

تمام از گردش چشم تو شد کار من اي ساقي
زدست من بگير اين جام را کز خويشتن رفتم

 

[نازنین فاطیما]

با دوست باش گر همه آفاق دشمنند
کاو مرهم است اگر دگران نیش می‌زنند

دوش وقت سحر از غصه نجاتم دادند
واندر آن ظلمت شب آب حیاتم دادند
بیخود از شعشعه پرتو ذاتم کردند
باده از جام تجلی صفاتم دادند

 

[*zahedan]

دل و دين و عقل و هوشم همه را به باد دادي​

زکدام باده ساقي به من خراب دادي ...؟

 

[دختر معمار]

دل و دين و عقل و هوشم همه را به باد دادي​

زکدام باده ساقي به من خراب دادي ...؟

یک شب بیا تو با چمدانی پر از سلام
در ازدحام مبهم سوت قطارها

باز آن نگاه مخملی نخ نمای را
چون گل بدوز بر تن ما وصله دارها...

 

[_fahimam_]

اگر به خانه من آمدی برای من
ای مهربان چراغ بیاور
و یک دریچه که از آن
به ازدحام کوچه‌ی خوشبخت بنگرم…

یک شب بیا تو با چمدانی پر از سلام
در ازدحام مبهم سوت قطارها

باز آن نگاه مخملی نخ نمای را
چون گل بدوز بر تن ما وصله دارها...

 

[naghmeirani]

اگر به خانه من آمدی برای من
ای مهربان چراغ بیاور
و یک دریچه که از آن
به ازدحام کوچه‌ی خوشبخت بنگرم…

مي رسد روزي که شرط عاشقي دلدادگي ست
آن زمان، هر دل فقط يک بار عاشق مي شود
خليل ذکاوت

 

[_fahimam_]

دریاب که از روح جدا خواهی رفت
در پرده اسرار فنا خواهی رفت
می نوش ندانی از کجا آمده‌ای
خوش باش ندانی به کجا خواهی رفت

مي رسد روزي که شرط عاشقي دلدادگي ست
آن زمان، هر دل فقط يک بار عاشق مي شود
خليل ذکاوت