مشاعرۀ سنّتی

[_fahimam_]

تا توانی به جهان خدمت محرومان کن
به دمی یا قدمی یا قلمی یا درمی

مذهب زنده دلان خواب پريشاني نيست
از همين خاك جهان دگري ساختن است

 

[*zahedan]

یار اگر اشاره ای به قلب چاک من کنی
به ناز چشم سیاه تو جان شیرین فدا کنم

 

[naghmeirani]

یار اگر اشاره ای به قلب چاک من کنی
به ناز چشم سیاه تو جان شیرین فدا کنم

​

ما زخـــود سوی تو گردانیم ســــر ... چون تـــویی از ما به ما نزدیکتــــر

«مولانا»
​

 

[*zahedan]

رفيق بي وفا را کمتر از دشمن نمي دانم
شوم قربان آن دشمن که بويي از وفا دارد

 

[یورال]

روز اول که به استاد سپردند مرا
دیگران را خرد آموخت مرا مجنون کرد

 

[naghmeirani]

درس ادیب اگر بود زمزمه ی محبتی ... جمعه به مکتب آورد طفل گریز پای را

«نظیری نیشابوری»
​

 

[*zahedan]

اندر احوالات عشق ما ، همين يك جمله بس :
من تو را بسيار ميخواهم ، تو من را ... بگذريم ...!

 

[naghmeirani]

اندر احوالات عشق ما ، همين يك جمله بس :
من تو را بسيار ميخواهم ، تو من را ... بگذريم ...!

من نه آنم که دوصد مصرع رنگین گویم ... من چو فرهاد یکی گویم و شیرین گویم

 

[*zahedan]

مهرباني را اگر تقسیم کنند من یقین دارم به ما هم می رسد

آدمی اگر ایستد بر بام عشق دستهایش تا خدا هم میرسد

​

 

[naghmeirani]

مهرباني را اگر تقسیم کنند من یقین دارم به ما هم می رسد

آدمی اگر ایستد بر بام عشق دستهایش تا خدا هم میرسد

​

تا مهر تواَم در دل شوریده نشست
وافتاد مــرا چشـم بدان نرگـس مست
این غم ز دلم نمینهد پای برون
وین اشک ز دامنم نمیدارد دست

عبید زاکانی
​

 

[*zahedan]

ﺗﻮ ﻣﮕﺮ ﺟﺎﻡ ﺷﺮﺍﺑﯽ ﮐﻪ ﭼﻨﯿﻦ ﮔﯿﺮﺍﯾﯽ؟ -
ﺗﻮ ﻧﻪ ﻣﻬﺘﺎﺏ ﻭ ﻧﻪ ﺧﻮﺭﺷﯿﺪﯼ ﻭ ﻧﻪ ﺩﺭﯾﺎﯾﯽ-
ﺗﻮ ﻫﻤﺎﻥ ﻧﺎﺏ ﺗﺮﯾﻦ ﺟﺎﺫﺑﻪ ﯼ ﺩﻧﯿـــــــــﺎﯾﯽ-
ﻣﺜﻞ ﺍﺷــــــــــــعاﺭ ﺍﻫﻮﺭﺍﯾﯽ ﺑﺎﺭﺍﻥ ﭘﺎﮐﯽ-
ﻭ ﺑﻪ ﺍﻧﺪﺍﺯﻩ ﯼ ﻟﺒــــــــــــخند ﺧﺪﺍ ﺯﯾﺒﺎﯾﯽ-
ﺧﻮﺍﺳﺘﻢ ﻭﺻﻒ ﺗﻮ ﮔﻮﯾﻢ ﻫﻤﻪ ﺩﺭ ﯾﮏ ﺭﻭﯾﺎ-
ﭼﻪ ﺑﮕﻮﯾﻢ ﮐﻪ ﺗﻮ ﺯﯾﺒﺎ ﺗـــــــــــﺮ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺭﻭﯾﺎﯾﯽ-
ﺍﯼ ﺗﻮ ﺁﻥ ﻧﺎﺏ ﺗﺮﯾﻦ ﺭﺍﯾﺤﻪ ﯼ ﺷﻌﺮ ﺑﻬﺎﺭ-
ﺗﻮ ﻣﮕﺮ ﺟﺎﻡ ﺷﺮﺍﺑﯽ ﮐﻪ ﭼﻨﯿﻦ ﮔﯿﺮﺍﯾﯽ؟-
ﻣﻦ ﺑﻪ ﺍﻧﺪﺍﺯﻩ ﯼ ﺯﯾﺒﺎﯾﯽ ﺗﻮ ﺗﻨــــــــــﻬﺎیم-
ﺗﻮ ﺑﻪ ﺍﻧﺪﺍﺯﻩ ﯼ ﺗﻨــــــــــــهاﯾﯽ ﻣﻦ ﺯﯾﺒﺎﯾﯽ-
ﻋﺎﺷﻘﯽ ﺭﺍ ﭼﻪ ﻧﯿﺎﺯﺳﺖ ﺑﻪ ﺗﻮﺟﯿﻪ ﻭ ﺩﻟﯿﻞ-
ﮐﻪ ﺗﻮ ﺍﯼ ﻋﺸﻖ ﻫﻤﺎﻥ ﭘﺮﺳﺶ ﺑﯽ ﺯﯾﺮﺍﯾﯽ-

 

[yas87]

ﺗﻮ ﻣﮕﺮ ﺟﺎﻡ ﺷﺮﺍﺑﯽ ﮐﻪ ﭼﻨﯿﻦ ﮔﯿﺮﺍﯾﯽ؟ -
ﺗﻮ ﻧﻪ ﻣﻬﺘﺎﺏ ﻭ ﻧﻪ ﺧﻮﺭﺷﯿﺪﯼ ﻭ ﻧﻪ ﺩﺭﯾﺎﯾﯽ-
ﺗﻮ ﻫﻤﺎﻥ ﻧﺎﺏ ﺗﺮﯾﻦ ﺟﺎﺫﺑﻪ ﯼ ﺩﻧﯿـــــــــﺎﯾﯽ-
ﻣﺜﻞ ﺍﺷــــــــــــعاﺭ ﺍﻫﻮﺭﺍﯾﯽ ﺑﺎﺭﺍﻥ ﭘﺎﮐﯽ-
ﻭ ﺑﻪ ﺍﻧﺪﺍﺯﻩ ﯼ ﻟﺒــــــــــــخند ﺧﺪﺍ ﺯﯾﺒﺎﯾﯽ-
ﺧﻮﺍﺳﺘﻢ ﻭﺻﻒ ﺗﻮ ﮔﻮﯾﻢ ﻫﻤﻪ ﺩﺭ ﯾﮏ ﺭﻭﯾﺎ-
ﭼﻪ ﺑﮕﻮﯾﻢ ﮐﻪ ﺗﻮ ﺯﯾﺒﺎ ﺗـــــــــــﺮ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺭﻭﯾﺎﯾﯽ-
ﺍﯼ ﺗﻮ ﺁﻥ ﻧﺎﺏ ﺗﺮﯾﻦ ﺭﺍﯾﺤﻪ ﯼ ﺷﻌﺮ ﺑﻬﺎﺭ-
ﺗﻮ ﻣﮕﺮ ﺟﺎﻡ ﺷﺮﺍﺑﯽ ﮐﻪ ﭼﻨﯿﻦ ﮔﯿﺮﺍﯾﯽ؟-
ﻣﻦ ﺑﻪ ﺍﻧﺪﺍﺯﻩ ﯼ ﺯﯾﺒﺎﯾﯽ ﺗﻮ ﺗﻨــــــــــﻬﺎیم-
ﺗﻮ ﺑﻪ ﺍﻧﺪﺍﺯﻩ ﯼ ﺗﻨــــــــــــهاﯾﯽ ﻣﻦ ﺯﯾﺒﺎﯾﯽ-
ﻋﺎﺷﻘﯽ ﺭﺍ ﭼﻪ ﻧﯿﺎﺯﺳﺖ ﺑﻪ ﺗﻮﺟﯿﻪ ﻭ ﺩﻟﯿﻞ-
ﮐﻪ ﺗﻮ ﺍﯼ ﻋﺸﻖ ﻫﻤﺎﻥ ﭘﺮﺳﺶ ﺑﯽ ﺯﯾﺮﺍﯾﯽ-

یا رب دل ما را تو به رحمت جان ده

درد همه را به صابری درمان ده

این بنده نداند كه چه می باید خواست

داننده تویی هر آنچه خواهی آن ده

 

[naghmeirani]

ﺗﻮ ﻣﮕﺮ ﺟﺎﻡ ﺷﺮﺍﺑﯽ ﮐﻪ ﭼﻨﯿﻦ ﮔﯿﺮﺍﯾﯽ؟ -
ﺗﻮ ﻧﻪ ﻣﻬﺘﺎﺏ ﻭ ﻧﻪ ﺧﻮﺭﺷﯿﺪﯼ ﻭ ﻧﻪ ﺩﺭﯾﺎﯾﯽ-
ﺗﻮ ﻫﻤﺎﻥ ﻧﺎﺏ ﺗﺮﯾﻦ ﺟﺎﺫﺑﻪ ﯼ ﺩﻧﯿـــــــــﺎﯾﯽ-
ﻣﺜﻞ ﺍﺷــــــــــــعاﺭ ﺍﻫﻮﺭﺍﯾﯽ ﺑﺎﺭﺍﻥ ﭘﺎﮐﯽ-
ﻭ ﺑﻪ ﺍﻧﺪﺍﺯﻩ ﯼ ﻟﺒــــــــــــخند ﺧﺪﺍ ﺯﯾﺒﺎﯾﯽ-
ﺧﻮﺍﺳﺘﻢ ﻭﺻﻒ ﺗﻮ ﮔﻮﯾﻢ ﻫﻤﻪ ﺩﺭ ﯾﮏ ﺭﻭﯾﺎ-
ﭼﻪ ﺑﮕﻮﯾﻢ ﮐﻪ ﺗﻮ ﺯﯾﺒﺎ ﺗـــــــــــﺮ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺭﻭﯾﺎﯾﯽ-
ﺍﯼ ﺗﻮ ﺁﻥ ﻧﺎﺏ ﺗﺮﯾﻦ ﺭﺍﯾﺤﻪ ﯼ ﺷﻌﺮ ﺑﻬﺎﺭ-
ﺗﻮ ﻣﮕﺮ ﺟﺎﻡ ﺷﺮﺍﺑﯽ ﮐﻪ ﭼﻨﯿﻦ ﮔﯿﺮﺍﯾﯽ؟-
ﻣﻦ ﺑﻪ ﺍﻧﺪﺍﺯﻩ ﯼ ﺯﯾﺒﺎﯾﯽ ﺗﻮ ﺗﻨــــــــــﻬﺎیم-
ﺗﻮ ﺑﻪ ﺍﻧﺪﺍﺯﻩ ﯼ ﺗﻨــــــــــــهاﯾﯽ ﻣﻦ ﺯﯾﺒﺎﯾﯽ-
ﻋﺎﺷﻘﯽ ﺭﺍ ﭼﻪ ﻧﯿﺎﺯﺳﺖ ﺑﻪ ﺗﻮﺟﯿﻪ ﻭ ﺩﻟﯿﻞ-
ﮐﻪ ﺗﻮ ﺍﯼ ﻋﺸﻖ ﻫﻤﺎﻥ ﭘﺮﺳﺶ ﺑﯽ ﺯﯾﺮﺍﯾﯽ-

يکي چو باده پرستان صراحي اندر دست
يکي چو ساقي مستان به کف گرفته اياغ
نشاط و عيش و جواني چو گل غنيمت دان
که حافظا نبود بر رسول غير بلاغ
حافظ
​

 

[*zahedan]

يکي چو باده پرستان صراحي اندر دست
يکي چو ساقي مستان به کف گرفته اياغ
نشاط و عيش و جواني چو گل غنيمت دان
که حافظا نبود بر رسول غير بلاغ
حافظ
​

غم دريا دلان را با که گويم
کجا غمخوار دريا دل بجويم

دلم درياي خون شد در غم دوست
چگونه دل از غم اين دريا بشويم

 

[نازنین فاطیما]

غم دريا دلان را با که گويم
کجا غمخوار دريا دل بجويم

دلم درياي خون شد در غم دوست
چگونه دل از غم اين دريا بشويم

مــن غلام قمــرم ، غیـــر قمـــر هیــــچ مگو
پیش مـــن جــز سخن شمع و شکــر هیچ مگو​

 

[naghmeirani]

مــن غلام قمــرم ، غیـــر قمـــر هیــــچ مگو
پیش مـــن جــز سخن شمع و شکــر هیچ مگو​

مهربانی هم بلد بودی​

عجب نامهربان​

بعد عمری یادت افتاده که​

یاری داشتی​

وقت رفتن بغض کردی​

خیره ماندی سوی من​

شاید از دیوانه ی خود​

انتظاری داشتی​

شهریار
​

 

[نازنین فاطیما]

مهربانی هم بلد بودی​

عجب نامهربان​

بعد عمری یادت افتاده که​

یاری داشتی​

وقت رفتن بغض کردی​

خیره ماندی سوی من​

شاید از دیوانه ی خود​

انتظاری داشتی​

شهریار
​

یادم آمد که شبی با هم از آن کوچه گذشتیم
پر گشودیم و در آن خلوت دلخواسته گشتیم
ساعتی بر لب آن جوی نشستیم
تو همه راز جهان ریخته در چشم سیاهت
من همه محو تماشای نگاهت​

 

[naghmeirani]

یادم آمد که شبی با هم از آن کوچه گذشتیم
پر گشودیم و در آن خلوت دلخواسته گشتیم
ساعتی بر لب آن جوی نشستیم
تو همه راز جهان ریخته در چشم سیاهت
من همه محو تماشای نگاهت​

تهمت آسودگی بر دیده ی عاشق خطاست​

خانه ای کز خود برآرد آب، جای خواب نیست!​

صائب تبریزی
​

 

[*zahedan]

تو می دانی که غیر از تو نوشتن
برای حال این دفتر خراب است

نمی خندی به این ابیات ساده
و میدانی که هجر تو عذاب است

و از تو ساده و بی پرده گفتن
برایم خوردن یک جرعه آب است

 

[نازنین فاطیما]

تو می دانی که غیر از تو نوشتن
برای حال این دفتر خراب است

نمی خندی به این ابیات ساده
و میدانی که هجر تو عذاب است

و از تو ساده و بی پرده گفتن
برایم خوردن یک جرعه آب است

تو از سلاله سروی بلند و بالا باش
شکستنی مشو ایستاده باش پایا باش

 

[naghmeirani]

تو می دانی که غیر از تو نوشتن
برای حال این دفتر خراب است

نمی خندی به این ابیات ساده
و میدانی که هجر تو عذاب است

و از تو ساده و بی پرده گفتن
برایم خوردن یک جرعه آب است

تلقین و درس اهل نظر، یک اشارت است​

گفتم کنایتیّ و، مکرّر نمی کنم​

حافظ​

 

[نازنین فاطیما]

تلقین و درس اهل نظر، یک اشارت است​

گفتم کنایتیّ و، مکرّر نمی کنم​

حافظ​

مرا عهدیست با جانان که تا جان در بدن دارم
هواداران کویش را چو جان خویشتن دارم

 

[*zahedan]

مرغ در دامم مرا پروانه پرواز نيست
درگلويم نغمه هست و رخصت آواز نيست

 

[نازنین فاطیما]

مرغ در دامم مرا پروانه پرواز نيست
درگلويم نغمه هست و رخصت آواز نيست

تورامن دوست میدارم نه قدرآب دریاها
که روزی خشک می گردندشوند بیچاره ماهیها

 

[*zahedan]

امشب دلم هواي كمي خواب كرده است
اما خيال تو مرا بي تاب كرده است

 

[_fahimam_]

تمام روز نگاه من به چشمهای زندگیم خیره گشته بود
به آن دو چشم مضطرب ترسان
که از نگاه ثابت من می‌ گریختند
و چون دروغگویان به انزوای بی‌ خطر پناه می اورند

کدام قله کدام اوج؟

 

[_fahimam_]

جانم بگیر و صحبت جانانه ام بخش     
 کز جان شکیب هست و ز جانان شکیب نیست

 

[naghmeirani]

جانم بگیر و صحبت جانانه ام بخش
کز جان شکیب هست و ز جانان شکیب نیست

تا چند بسته ماندن در دام خود فريبي ... با غير آشنايي، با آشنا غريبي؟

ساعد باقري

 

[_fahimam_]

یاد می آرم که در دستان من
روزگاری شعله می زد خون شعر
خاک می خواند مرا هر دم به خويش
می رسند از ره که در خاکم نهند
آه شايد عاشقانم نيمه شب
گل بروی گور غمناکم نهند

 

[*zahedan]

در فراق يار ، به از ديده ي ديدار چيست ؟
بعد چندين سال هجران ، خوش تر ازديدار چيست ؟

چشم نرگس ، لـب چو غـُنچه ، همچو گل نازك بدن
با وجود يار زيبا ، ديدن گلزار چيست؟