اشعار و نوشته هاي عاشقانه

[sweetest]

به که پیغام دهم ؟
به شباهنگ به شب مانده به راه ؟
یا به اندوه کلاغان سیاه
به پرستو که سفر میکند از سردی فصل
یا به مرغان نکوچیده شهر
به که پیغام دهم که به یادت هستم
راز این گفته فقط باد صبا میداند
دارمت دوست به قدری که خدا میداند

 

[sbnb]

ندای آغاز

ندای آغاز

کفش هایم کو؟
چه کسی بود صدا زد:سهراب؟
آشنا بود صدا مثل هوا با تن برگ
مادرم در خواب است
و منوچهر و پروانه و شاید همه ی مردم شهر
شب خرداد به آرامی یک مرثیه از روی سر ثانیه ها می گذرد
و نسیمی خنک از حاشیه سبز پتو خواب مرا می روبد
بوی هجرت می آید
بالش من پر آواز پر چلچه هاست
صبح خواهد شد
و به این کاسه ی آب
آسمان هجرت خواهد کرد
باید امشب بروم
من که از بازترین پنجره با مردم این ناحیه صحبت کردم
حرفی از جنس زمان نشنیدم
هیچ چشمی عاشقانه به زمین خیره نشد
کسی از دیدن یک باغچه مجذوب نشد
هسچ کس زاغچه ای را سر یک مزرعه جدی نگرفت
من به اندازه یک ابر دلم می گیرد
وقتی از پنجره می بینم حوری
-دختر بالغ همسایه-
پای کمیابترین نارون روی زمین
فقه می خواند
چیزهایی هم هست،لحظه هایی پر اوج
مثلا شاعره ای را دیدم
آنچنان محو تماشای فضا بود که در چشمانش
آسمان تخم گذاشت
و شبی از شبها
مردی از من پرسید
تا طلوع انگور،چند ساعت راه است؟
باید امشب بروم
باید امشب چمدانی را
که به اندازه ی پیراهن تنهایی من جا دارد،بردارم
و به سمتی بروم
که درختان حماسی پیداست
رو به آن وسعت بی واژه که همواره مرا می خواند
یک نفر باز صدا زد:سهراب!
کفش هایم کو؟

سهراب سپهری

 

[MehD1979]

رهایی!

برای من زندگیست. زنده و رها می خواهمت... پس یوغ اسارت دوست داشتنم را به گردنت نمی آویزم!
به گردنم میاویز...

نه آن گردنبند زرین، نه یوغ اسارت آفرین، نه دست های تزویر آگین...

که من رهاتر از آنم که در این قاب جعلی خودفریبی بگنجم. من از دوست داشته شدن های اسارت آور بیزارم.
من از تکرار بی هدف خویشتن، از غلیان مدام احساسات دروغین بیزارم. من از بغض ها و بازی های کودکانه ای که بهانه زجرآور ادامه دادن است بیزارم.

 

[MehD1979]

باز هم پائیزی دگر آمد و تو نیستی

شبهای سرد و دلگیر آمد و تو نیستی
ریزش باران همراه من است
چشمانم و آسمان بارانیست و تو نیستی
زخم دل وا میکنم در هر مکان

دل برایم میسوزانند و تو نیستی
لرزش دستان من از ترس نیست
تشویش تنهایی دارمو تو نیستی
چشم انتظار می مانم هر روز و شب
بلکه بیایی و تو نیستی
پر سکوت بر پنجره زل میزنم
عاقبت میمیرم و تو نیستی

 

[nj_electronic88]

نگفت بمان
...
نگفت من هم دوستت دارم

دوستم نداشت

می ترسید

مردی که لب نداشت


همیشه منم که می افتم با اتفاق

تویی که خیره نگاه می کنی: بدرود!

آسمان به این بلندی

تمام که نمی شود

بگیر دستانم را!

ماهی شوم برات؟

بخندی و بعد

قلاب؟


انتهای بن بست بود

چاقوش را خوب تیز کرد

دست و پام را برید

بعد

به خیالش

معاشقه کردیم.

 

[سمانه آسمونی]

[h=6]گیرم که ...

از دیوار کوتاه دلم

ساده می پری
... ...
با حصار ِ ...

بلندِ خیالم

چه می کنی ؟![/h]

 

[عارف شاهد]

سلام چقدر دلتون پره!!! چه گذشت است بر اين روح آزرده؟؟؟

 

[عارف شاهد]

ياد من باشد كه من تنهام
و ماه بالاي سر تنهايي است...

 

[comed-g]

از خواب لرزان می پرم بر قسمتم شک می کنم
با کارد بر پیشانی ام نام ترا حک می کنم

 

[naghmeirani]

چه زیباست آسمان _ وقتی لبخند میزند _
وتو چه زیبا تری...!
وقتی آسمان میشوی
من...
با تو...
_ زیباترینم!!! _
بخند آسمانم
که لبخند آسمانیت نبض بودنم را تضمین میکند
آسمانی بمان و آسمانی بخند
_ آسمان لحظه هایم! _

 

[comed-g]

بخند نبض طبیعت به کار می افتد
بس است گریه که از آسمان چشمانت
دوصد ستاره ی دنباله دار می افتد

 

[naghmeirani]

تمام دلخوشی هایم فدایت

مرا خالی نکن از لحظه هایت...

 

[naghmeirani]

مجنون که می شوی لیلی شدن را کم می آورم...
آوای دلت را با کدامین ساز عاشقی می شود نواخت؟
بند بند وجودم تار می شود...
دلم به لرزه می افتد...
لیلی شده ام؟؟؟
​

 

[*** s.mahdi ***]

امشب ای زیباترین رویای من
گل کن از سر شاخه لالای من

در سراب خواب من سبزینه نیست
خسته شد تصویرم و آیینه نیست

بسکه تنها سوخت در تب شعر من
سکته خواهد کرد امشب شعر من

آخر ای شب من شبیه بیشه ام
رحم کن نیلوفر بی ریشه ام

گوشوار حسرتم، گوشم بده
آه سرگردانم، آغوشم بده

زادگاه من درخت بید بود
سالها همسایه ام خورشید بود

شاپرک بودم مرا پرواز برد
هر پرم را یک نسیم ناز برد

مادر من دختر مهتاب بود
من به دنیا امدم او خواب بود

داستانها دوستانم بوده اند
قصه ها ورد زبانم بوده اند

مثل همسالان شبنم زاد خود
پر کشیدم من هم از میلاد خود

ناگهان در نور عزلت وا شدم
سایه ام ترسید و من تنها شدم

چشم واکردم زمانم رفته بود
قایق رنگین کمانم رفته بود

پوپک من از نیستانها گذشت
کهکشانم از بیابانها گذشت

اینک ای شب من گیاهی خسته ام
در تب آیینه آهی خسته ام

ای سیاهی اندکی نایم بده
در درون ظلمتت جایم بده

ای شب آوار نگاه من تویی
کوچه گرد شهر آه من تویی

من بطی هستم که در شط شراب
رفته ام در سایه موجی به خواب

نسترن خون از دل من می مکد
هر چه الماس است از من می چکد

من پریسا ساحل افسانه ام
اُم دریا را ابو مرجانه ام

 

[سمانه آسمونی]

[h=6]صرف فعل “دوست داشتن” بسیار سخت است

گذشته اش که به هیچ وجه ساده نیست

حالش کاملاً اخباری ست

آینده اش هم شرطی . . .[/h]

 

[comed-g]

دلم عبور ترا در پناه کوچه شنید
و حس ترد ترا تا تمام من پاشید
دلم صلابت چشمان کهربای ترا
نفس نفس بتپید و نفس نفس بتپید

 

[naghmeirani]

منو حالا نوازش کن که این فرصت نره از دست
شاید این آخرین باره
که این احساس زیبا هست
منو حالا نوازش کن

همین حالا که تب کردم
اگر لمسم کنی شاید
به دنیا تو برگردم...
هنوزم می شه عاشق بود

تو باشی کار سختی نیست.
بدون مرز با من باش...
اگر چه دیگه وقتی نیست!!!

 

[ni_rosa_ce]

به سان بوسه اي خسته
​

در شبي كوتاه​

بر حباب گونه هايم نشستي​

چونان لبخندي بلند​

از لبان سوگوارم برخواستي​

و وا‍ژه سكوت را​

در هياهوي زندگي ام شكستي،​

حالا با پلك زدني​

نگاهت را مي تكاني​

از خاطره هايت سر مي خورم​

به بن بست سرد ترانه ها​

پايان صف بهانه ها​

وقتي آسمان ، آبستن ستاره ها است​

و ابر ، بارور باران​

خورشيد از پشت شانه هاي تو​

طلوع مي كند​

روزهام رنگ تو مي گيرد​

و بي حضور تو​

نعش ثانيه هايي روي دستم مانده​

كه دستاورد پر التهاب​

دردواره هاي پاييز است​

كمي آسمان بپاش ​

بر اين معبر تنگ زندگي ...​

بوسه اي خسته​

در به در ،​

دنبال لب هاي توست...!!​

 

[noom]

ميان بوم ها

عريان كه مي آيي
دست و دلم به نقاشي نمي رود
ميان بوم ها
تو را در آغوش مي كشم

ادهمی

 

[سمانه آسمونی]

[h=6]آتش باشی
برای تو هیزم می‌شوم
دریا بروی
پارو
تو همیشه درست پنداشته ای
... ... دل من
شبیه تكه سنگی است
كه می خواهم
تو با همه خستگی‌هایت
یك لحظه
به من تكیه كنی

شمس لنگرودی[/h]

 

[*** s.mahdi ***]

چراغ خاموش است دریچه باز
و باد پرده ی افتاده را
به شیشه می کوبد
غبارهای خیابان
به روی فرش نشسته اند
آینه تار است تمام در
اصابتی ست مداوم
میان دو دیوار
چراغ خاموش است
صداي تند تنفس به گوش می آید
و دست
دست ملتهبی بر جدار می ساید
​

 

[*** s.mahdi ***]

ای فروغ ماه حسن از روی رخشان شما
آب روی خوبی از چاه زنخدان شما

عزم دیدار تو دارد جان بر لب آمده
بازگردد یا برآید چیست فرمان شما

کس به دور نرگست طرفی نبست از عافیت
به که نفروشند مستوری به مستان شما

بخت خواب آلود ما بیدار خواهد شد مگر
زان که زد بر دیده آبی روی رخشان شما

با صبا همراه بفرست از رخت گلدسته‌ای
بو که بویی بشنویم از خاک بستان شما

عمرتان باد و مراد ای ساقیان بزم جم
گر چه جام ما نشد پرمی به دوران شما

دل خرابی می‌کند دلدار را آگه کنید
زینهار ای دوستان جان من و جان شما

کی دهد دست این غرض یا رب که همدستان شوند
خاطر مجموع ما زلف پریشان شما

دور دار از خاک و خون دامن چو بر ما بگذری
کاندر این ره کشته بسیارند قربان شما

ای صبا با ساکنان شهر یزد از ما بگو
کای سر حق ناشناسان گوی چوگان شما

گر چه دوریم از بساط قرب همت دور نیست
بنده شاه شماییم و ثناخوان شما

ای شهنشاه بلنداختر خدا را همتی
تا ببوسم همچو اختر خاک ایوان شما

می‌کند حافظ دعایی بشنو آمینی بگو
روزی ما باد لعل شکرافشان شما

 

[سمانه آسمونی]

[h=6]وقتی که شانه هايم
در زير بار حادثه می‌خواست بشکند
از خيال پريشان من گذشت:
” بر شانه های تو … “

... بر شانه های تو
می‌شد اگر سری بگذارم.
وين بغض درد را
از تنگنای سينه برآرم
به های های
آن جان پناه مهر
شايد که می‌توانست
از بار اين مصيبت سنگين
آسوده‌ام کند ...
" فریدون مشیری "[/h]

 

[*** s.mahdi ***]

به پیش جادوی چشمت عجب راحت کم آوردم

عجب راحت به پیش جادوی چشمت کم آوردم



گذشتی بی تفاوت، راه افتادم به دنبالت

اگرچه می دویدم با سرم، سرعت کم آوردم



پریشب داشتم در تو شکارِ بوسه می رفتم

ولی در لحظه ی آخر کمی جرئت کم آوردم



بر آن بودم بچینم یک سبد از سیب لب هایت

ندانم سرو یا سیب است!؟ من قامت کم آوردم



من و بیراهه و توفان، تمام عمر سرگردان

رسیدم تا دمِ دروازه! واحسرت! کم آوردم



خبر های تنم داغ است از کانال دل بشنو

چه آتش سوزیِ سختی ست بی علت!... کم آوردم
​

 

[noom]

برای او نوشته بودم:​

"عزیزم! تو آدم نیستی"​

و او​

سیلی محکمی به گوشم نواخت​

و برای همیشه رفت​

از آن به بعد​

از هر چه عاشق بدسلیقه و ​

فرشته ی عجول ​

بدم آمد
(حافظ موسوی)​

 

[بوکانی]

[FONT=arial,helvetica,sans-serif]وقتش رسیده حال و هوایم عوض شود[/FONT]

[FONT=arial,helvetica,sans-serif]با سار ِ پشت پنجره جایم عوض شود [/FONT]
[FONT=arial,helvetica,sans-serif]هی کار دست من بدهد چشم های تو[/FONT]
[FONT=arial,helvetica,sans-serif]هی توبه بشکنم و خدایم عوض شود[/FONT]
[FONT=arial,helvetica,sans-serif]با بیت های سر زده از سمت ِ ناگهان[/FONT]
[FONT=arial,helvetica,sans-serif]حس می کنم که قافیه هایم عوض شود[/FONT]
[FONT=arial,helvetica,sans-serif]جای تمام گریه ، غزل های ناگــــــزیر[/FONT]
[FONT=arial,helvetica,sans-serif]با قاه قاه ِ خنده ی بی غم عوض شود[/FONT]

[FONT=arial,helvetica,sans-serif]سهراب ِ شعرهای من از دست می رود[/FONT]
[FONT=arial,helvetica,sans-serif]حتی اگر عقیده ی رستم عوض شود[/FONT]

[FONT=arial,helvetica,sans-serif]قدری کلافه ام و هوس کرده ام که باز[/FONT]
[FONT=arial,helvetica,sans-serif]در بیت های بعد ، ردیفم عوض شود[/FONT]
[FONT=arial,helvetica,sans-serif]حـوّای جا گرفته در این فکر رنج ِ تلخ[/FONT]
[FONT=arial,helvetica,sans-serif]انگــار هیچ وقـت به آدم نـمی رسد[/FONT]
[FONT=arial,helvetica,sans-serif]تن داده ام به این که بسوزم در آتشت[/FONT]
[FONT=arial,helvetica,sans-serif]حالا بهشت هم به جهنم نمی رسد[/FONT]
[FONT=arial,helvetica,sans-serif]با این ردیف و قافیه بهتر نمی شوم ![/FONT]
[FONT=arial,helvetica,sans-serif]وقتش رسیده حال و هوایم عوض شود[/FONT]

 

[بوکانی]

چشاتو وا نکن اينجا ، هيچ چي ديدن نداره
صدای ِ سکوت ِ لحظه ها ، شنیدن نـداره
توي آسموني که کرکسا پرواز مي‌کنن
ديگه هيچ شاپرکي ، حس ِ پريدن نداره
دستاي نجيب ِ باغچه ، خيلي وقته خاليه
از تو گلدون ، گلاي کاغذي چيدن نداره
بذا باد بياد ، تموم ِ دنيا زير و رو بشه
قلباي آهني که ، ديگه تپيدن نداره
خيلي وقته ، قصه ی اسب ِ سفيد ، کهنه شده
وقتي که آخر ِ جاده‌ها رسيدن نداره نقض ِ قانون ِ آدم‌بزرگا جـُرمه ، عزيزم
چشاتو وا نکن ، اينجا هيچ چي ديدن نداره
برگزیده از وبلاگ : پـــــروانــه

 

[بوکانی]

باراني ام , باراني ام , باراني از آتش

يك روح بي پروا و سرگرداني از آتش
.
اين كوچه ها , ديوارها , اصلاً تمام شهر
سوزان و من محبوس در زنداني از آتش
.
اهل غزل بودم ، خدا يكجا جوابم كرد
با واژه اي ممنوع ، با انساني از آتش
.
بي شك سرم از توي لاكم در نمي آمد
بر پا نمي كردي اگر طو فاني از آتش
.
تا آمدي ، آتشفشاني سالها خاموش
بغضش شكست و بعد شد طغياني از آتش
.
كاري كه از دست شما هم بر نمي آمد
من بودم و در پيش رويم خواني ازآتش
.
اين روزها محكوم ِ اعدامم به جرم عشق
در انتظارم بشنوم ، فرماني از آتش
برگزیده از وبلاگ : شب غزل

 

[بوکانی]

آقا گمانم من شما را دوست...

حسی غریب و آشنا را دوست...
نه نه! چه می گویم فقط این که
آیا شما یک لحظه ما را دوست؟
منظور من این که شما با من...
من با شما این قصه ها را دوست...
ای وای! حرفم این نبود اما
سردم شده آب و هوا را دوست...
حس عجیب پیشتان بودن
نه! فکر بد نه! من خدا را دوست...
از دور می آید صدای پا
حتا همین پا و صدا را دوست...
این بار دیگر حرف خواهم زد
آقا گمانم من شما را دوست...

 

[بوکانی]

گفتی که پــَر بکش ، برو از آسمان من
باشـد ، قبـول ، کفتر ِ نا مهربان من
هر بار گفته ام که : تو را دوست دارمت
پـُر می شود از آتش ِعشقت دهان من
این جمله که برای بیانش به چشم تو
افتـاده است باز به لکنـت ، زبان من
آنقدر عاشقـم که تو عاشـق نبوده ای
دیگر رسیـده کارد ، بر این استـخوان من
نه ، شاهنامه نیست که تو پهلوان شوی
این یک تراژدی ست ـ غم ِداستان من
یک شب بیا و ضامن ِ من باش نازنین !
وقتی دخیـل ، بستـه به تو آهوان ِ من
دل بــرکن و به شهـرِ دل ِ من بیا عزیز!
زخـم زبان مردم ِ چشـمت ، به جان ِ من
باید که باز با تو خـدا حا فظـی کنـم
آخر رسیـده است به پایـان ، زمان من
برگزیده از وبلاگ : روی خط شعر