اشعار و نوشته هاي عاشقانه

[siyavash51]

زدستم بر نمی خیزد که یکدم بی تو بنشینم
بجز رویت نمی خواهم که روی هیچکس بینم

ترا من دوست می دارم خلاف هرکه در عالم
اگر طعنه است در عقلم وگر رخنه است در دینم

من اول روز دانستم که با شیرین درافتادم
که چون فرهاد باید شست دست از جان شیرینم

تو همچون گل ز خندیدن لبت باهم نمی آید
رواداری که من بلبل چو بوتیمار بنشینم

بر آی ای صبح مشتاقان اگر نزدیک روز آمد
که بگرفت این شب یلدا ملال از ماه و پروینم

رقیب انگشت می خاید که سعدی چشم برهم نه
مترس ای باغبان از گل که می بینم نمی چینم

شیخ

 

[*** s.mahdi ***]

جنون مشعله خیزم، شرار آتشم از تو
عطش به شعله کشیدم ،سر سیاوشم از تو

کمر به عشق تو بستم اگر به قیمت جانم
قمار عشق گران است اگر کمی نگرانم

دو سجده رو به سما ستاره گرد تو کردم
که در نظاره سیارگان دوباره بگردم

سفر به طعم سمرقند کشور شکرم کن
خیال رومی تو دارم،محاسب قمرم کن

هلا!هلال تو حلال قوس های نهانی
منم غیاث تو غواص رمل و جفر معانی

عیار ابجد عیاری ام ورای عدد شد
که سعد طالع کاشانی ام رسید و رصد شد

به عطر لطفت لطایف الحیل ام کن
ظرایف زحلم شو!حمایل حمل ام کن

شبی شبیه فلک خوشه چین هیئت پروین
پر از قنوت ملک...می شوم پرنده آمین

اگر مفسر آیات لیل و نجم و بروجم
در آسمان تو بر پاست نربان عروجم

 

[eksir]

در ره منزل ليلي كه خطرهاست به جان
شرط اول قدم آن است كه مجنون باشي

 

[pink girl]

به مجنون گفت روزي عيب جويي
كه پيدا كن به از ليلي نكويي

كه ليلي گرچه در چشم تو حوريست
بهر جزوي ز حسن او قصوريست

ز حرف عيب جو مجنون بر آشفت
در آن آشفتگي خندان شد و گفت

اگر در ديده مجنون نشيني
بغير از خوبي ليلي نبيني

تو كي داني كه ليلي چون نكوييست
كزو چشمت همين بر زلف و روييست

تو قد بيني و مجنون جلوه ناز
تو چشم او نگاه ناوك انداز

تو مو بيني و مجنون پيچش مو
تو ابرو او اشارت هاي ابرو

دل مجنون ز شكر خنده خونست
تو لب ميبيني و دندان كه چونست

كسي كاو را تو ليلي كرده اي نام
نه آن ليلي ست كز من برده آرام

اگر مي بود ليلي بد نمي بود
ترا رد كردن او حد نمي بود

 

[noom]

معماری ِ اندامت
هر توریست ِ هیزی را​

دست به دوربین می کند ...​

آنقدر تراشیده ای
که نابینا
خواب تورا
بهانه می داند
برای دیدن.​

لب را که باز می کنی
کلمات ِ گچبری شده ات​

Stark​

را از طراحی مایوس می کند ...​

آنوقت انتظار داری
من پــِی کدام تمدن دیگری بروم
که مثل تو
عطر تاریخش
این چنین جاودانه باشد؟!​

دلهره دارم که مبادا
میراث فرهنگی ِ دلت فکر همگانی شدن بکند
و
دلت را​

در ملاء عام
دسترس کنی برای​

یک مشت غارتگر...​

[FONT=Arial (Arabic)][FONT=Arial (Arabic)]

​

[/FONT][/FONT]

 

[naghmeirani]

بس تازه و تری چـــــــــــــــمن آرای کیستی؟
نخل امید و شــــــــاخ تمنــــــــــــای کیستی؟

روز ، آفــــــــــــــتاب روزن و بام که می شوی؟
شبها چـــــــــــــــــــراغ خلوت تنهای کیستی؟

رنگت چو بوی دلکش و بویت چو روی خوش
حوری ســــــــرشت من گل رعنای کیستی؟

گل این وفـــــــــا ندارد و گلزار این صفــــــــا
ای لاله غریب ز صحــــــــــــــــرای کیستی؟

حالا ز غنچه دل مــــــــــــا باز کن گـــــــــــره
در انتظار وعده فـــــــــــــــــــردای کیستی؟

چون من به بند عشق تو صد ماهـر و اسیر
تو زلف تاب داده به سودای کیستـــــــــی؟

بزمی پر از پریست فغــــــانی ، تو در میان
دیوانه کدامی و شیدای کیستــــــــــــــی؟


بابا فغانی شیرازی

 

[maryam_22]

عشق یعنی راه رفتن زیر باران​

عشق یعنی من می روم تو بمان​

عشق یعنی آن روز وصال​

عشق یعنی بوسه ها در طوله سال​

عشق یعنی پای معشوق سوختن​

عشق یعنی چشم را به در دوختن​

عشق یعنی جان می دهم در راه تو​

عشق یعنی دستانه من دستانه تو​

عشق یعنی مریمم دوستت دارم تورو​

عشق یعنی می برم تا اوج تورو​

عشق یعنی حرف من در نیمه شب​

عشق یعنی اسم تو واسم میاره تب​

عشق یعنی انقباظو انبصاط​

عشق یعنی درده من درده کتاب​

عشق یعنی زندگیم وصله به توست​

عشق یعنی قلب من در دست توست​

عشق یعنی عشقه من زیبای من​

عشق یعنی عزیزم دوستت دارم​

 

[naghmeirani]

​

 

[siyavash51]

دوش دور از رویت ای جان جانم از غم تاب داشت
ابر چشمم بر رخ از سودای تو سیلاب داشت

نز تفکر عقل مسکین پایگاه صبر دید
نز پریشانی دل شوریده چشم خواب داشت

 

[*** s.mahdi ***]

تو يعني گونه هاي غنچه اي را
به رسم مهرباني ناز کردن
تو يعني کوچه باغ آرزو را
به روي گام ياسي باز کردن
تو يعني وسعت معصوم دل را
به معناي شکفتن هديه دادن
تو يعني بوته اي از رازقي را
ميان حجم گلداني نهادن
تو يعني جستجوي آبي عشق
تو يعني فصل پاک پونه بودن
تو يعني قصه شوق کبوتر
تو يعني لذت سبز شکفتن
تو يعني با تواضع راز دل را
به يک نيلوفر بي کينه گفتن
تو يعني وسعتي تا بي نهايت
تو يعني نغمه موزون باران
تو يعني تا ابد آيينه بودن
براي خاطر دلهاي ياران
تو يعني در حضور نيلي صبح
گلي را به بهار دل سپردن
تو يعني ارغواني گشتن و بعد
هزاران دست تنها را فشردن
تو يعني مثل شبنم عاشقانه
گلوي ياس ها را تازه کردن
تو يعني حجم روياي گلي را
ميان کهکشان اندازه کردن
تو يعني پونه را زير باران
ميان کهکشان اندازه کردن
تو يعني بي ريا چون ياس بودن
و يا به شهر شبنم ها رسيدن
تو يعني انتظار غنچه ها را
ميان شهر رويا خواب کردن
تو يعني غصه هاي زرد دل را
به رنگ نقره مهتاب کردن
تو يعني در سحرگاهي طلايي
به يک احساس تشنه آب دادن
تو يعني نسترن هاي وفا را
به رسم مهرباني تاب دادن
تو يعني غربت يک اطلسي را
ز شوق آرزو سرشار کردن
تو يعني با طلوع آبي مهر
صبور و شوق آرزو سرشار کردن
تو را آن قدر در دل مي سرايم
که دل يعني ترا زيبا سرودن..

 

[siyavash51]

مگر نسیم سحر بوی زلف یار منست
که راحت دل مسکین و بی قرار منست

اگر معاینه بینم که قصد جان دارد
ز جان مضایقه با دوستان نه کار منست

 

[raha.1985]

خدا مشتی خاک را بر گرفت.می خواست لیلی را بسازد...​

از خود در او دمید . و لیلی پیش از انکه باخبر شود.عاشق شد.​

سالیانیی ست که لیلی عشق می ورزد.لیلی باید عاشق باشد.​

زیرا خدا در او دمیده است و هر که خدا د او بدمد. عاشق می شود.​

لیلی نام تمام دختران زمین است.نام دیگر انسان.​

خدا گفت:به دنیایتان می اورم تا عاشق شوید.​

ازمونتان تنها همین است: عشق. و هر که عاشق تر امد نزدیکتر است.پس نزدیکتر ایید نزدیکتر.​

عشق کمند من است.کمندی که شما را پیش من می اورد.کمندم را بگیرید.​

و لیلی کمند خدا را گرفت.​

خدا گفت: عشق فرصت گفتگو ست.گفتگو با من.​

با من گفتگو کنید.​

و لیلی کلمه هایش را به خدا داد.لیلی هم صحبت خدا شد.​

خدا گفت: عشق همان نام من است که مشتی خاک را بدل به نور می کند.​

ولیلی مشتی نور شد در دستان خداوند.​

​

(لیلی نام تمام دختران زمین است-عرفان نظر اهاری)​

 

[hamedinia_m51]

مي خوام بازم شعري بگم
از دل كوچه هاي سرد
از تو و از پرسه زدن
كه باز منو هوايي كرد

مي خوام بگم دوست دارم
تموم حرفام همينه
تفسير اين همه غزل
تو ذهن آيينه اينه

گاهي مي دونم عزيزم
حرفام مي شه زخم زيون
منو مي بخشي مي دونم
مثل هميشه مهربون

گاهي كه روزگار منو
مي بره تا شكنجه گاه
مي ياي و با مهربونيت
مي شي برام يه تكيه گاه

وقتي كه درياي دلم
طوفاني مي شه و سياه
قايق دستاي تو باز
مي شه برام يه جون پناه

وقتي كه چشمات واسه من
عشقو روايت مي كنه
از عشق و از خوبي تو
برام حكايت مي كنه

مي خوام بازم شعري بگم
از تو و دستِ گرم تو
از من و يك دنيا نياز
از تو و ناز و شرم تو

خودم ، خودم خوب مي دونم
باعث آزار توام
اما خودت خوب مي دوني
چقدر گرفتار توام

منو ببخش اون لحظه ها
كه شوخي هام مي شه عذاب
دلگير نشو از منِ تو
دلگير از اين دل خراب

وقتي كه پرسه مي زنيم
تو كوچه هاي سرد شهر
دستِ تو ، توي دست من
تموم دنيا اگه قهر

همون يه لحظه واسه من
معناي زنده بودنه
ارزش خواستن تو و
اندازه عمر منه !

 

[hale a.a]

دردنـــاک است که عــاشق بـه مرادش نرسد
در پی يــــار شود پـــــــير و بـه يـــارش نـرسد

روز و شب منـتظر لحــظه موعود شود
دلخراش است كه آخر بمرادش نرسد

درميان همه گلها، گل دلخواه خودش
خود بکـارد ولي آخـر به گلابش نرسد

جانگدازست كه شب تابه سَحر گريه کند
چه اليم است كه معشوق بدادش نرسد

گريه دارست چو ببيني دل عاشق خون است
خون به چشمش برسد! هركه به يارش نرسد

 

[hale a.a]

مرا به تيرگی ها مسپار
به آلـــــودگی ها
مرا به خاطره ها بسپار.
به روشنایی ها

هرچند هميشه در اين باغ صدای کلاغ می آيد.
کبوتران را نشاید
که در آشيانه بميرند...

مرا به تيرگی ها مسپار
مرا به خاطره ها بسپار.
به روشنایی ها

 

[hamedinia_m51]

بار دلتنگ تو بستی دیگه وقت رفتنه
داری میری و فقط خاطره هات سهم منه

دلم از حادثه خونه چشام از خاطره خیس
دوست داری برو ولی نامه برامون بنویس

به تو می رسم اگه موج مسافر بذاره
اگه دلبستگی ها لحظه آخر بذاره

به تو می رسم به تو پولک نقره کوب ماه
به تو می رسم به تو طلای این شب سیاه

به تو می رسم به چشم انتظاری که داری
به تو می رسم به آغوش بهاری که داری

به تو که آینه ها محو تماشات میشدن
شبای تیره چراغونی چشمات میشدن

می تونی دل بکنی تا ته دنیا برسی
امروزو رها کنی تا خود فردا برسی

می تونی همسفر خاطره های بد باشی
می تونی راه رسیدن به شبو بلد باشی

می تونی تو چاردیوار غربت دنیا بری
می تونی هرجا بمونی می تونی هر جا بری

اما هرگز نمی تونی غمو تنها بذاری
تو مسافری نمیشه غربتو جا بذاری

خاطرت هر جا که باشی بازم اینجا میمونه
تا ابد غصه غربت تو دلت جا میمونه

شاعر عبدالجبار كاكايي

 

[naghmeirani]

با هر چه عشق

نام تو را می توان نوشت

با هر چه رود

راه تو را می توان سرود

بیم از حصار نیست

که هر قفل کهنه را

با دست های روشن تو

می توان گشود

*محمد رضا عبدالملکیان*​

 

[hamedinia_m51]

خواهم که برزلفت زلفت زلفت
هردم زنم شانه هردم زنمشانه
ترسم پریشان کند بسی حال هرکسی چشم نرگست
دیوانه دیوانه دیوانه دیوانه
خواهم بر ابرویت رویت هردم کشم وسمه
هردم کشم وسمه
ترسم که مجنون کند بسی مثل من کسی
چشم نرگست دیوانه دیوانه دیوانه دیوانه
یک شب بیامنزل ما حل کن دوصد مشکل ما ای دلبر خوشگل ما
دردت بجان ما شد روح وروان ماشد
خواهم که بر چشمت چشمت چشمت هردم کشم سرمه
هردم کشم سرمه
ترسم پریشان کند بسی حال هرکسی چشم نرگست
مستانه مستانه مستانه مستانه
خواهم که بر رویت رویت رویت
هردم زنم بوسه هردم زنم بوسه
ترسم که نالان کند بسی مثل من کسی
چشم نرگست جانانه جانانه جانانه جانانه
یک شب بیا منزل ما حل کن دو صد مشگل ما ای دلبر خوشگل ما
دردت بجان ماشد روح و روان ماشد ...

 

[hamedinia_m51]

تا که نشانت در همه جا می جویم
در همه دنیا وصف تو را می گویم

از دل شب تا به سحر هر لحظه
خاک رهت تا به ثریا می پویم

از دل شب تا به سحر هر لحظه
خاک رهت تا به ثریا می پویم

باز ای جان بار دگر خاموشی
چهره خود از نظرم می پوشی

درد مرا مرغ سحر می داند
دم به دمی نغمه غم می خواند

در شب تنهایی من
با دل شیدایی من
بر همه ** عیان شود
قصه تنهایی من
قصه رسوایی من


هر دم از شوق وصالت لبریزم
با نگاهی از سر جان برخیزم

تا نشانی آتش عشقت در دل
از همه عالم غیر تو من بگریزم
از همه عالم غیر تو من بگریزم

تا که نگاهت یک نظر افتد بر من
خنده زند مرغ چمن در گلشن

دیده چرا تر نشود از شوقت
جان زشعفت چون نگریزد از تن

دیده چرا تر نشود از شوقت
جان زشعفت چون نگریزد از تن

باز ای جان بار دگر خاموشی
چهره خود از نظرم می پوشی

درد مرا مرغ سحر می داند
دم به دمی نغمه غم می خواند

در شب تنهایی من
با دل شیدایی من
بر همه ** عیان شود
قصه رسوایی من
قصه رسوایی من

 

[hamedinia_m51]

به تو مدیونم همیشه
مگه میشه بی تو باشم
از شبی که روبرومه
چه جوری بی تو رها شم
به تو مدیونم همیشه
مثل شب به صبح فردا
مثل موجی سرد و تنها
به نگاه نازه دریا
به تو مدیونم همیشه
من خسته من ویرون
مثل خاکی سرد و تشنه
به نوازشای بارون
به تو میرسم دوباره
زیر رگبار ستاره
وقتی بارون نگاهت
رو حریر شب میباره
اگه پایانی نباشی
واسه بغض وخستگی هام
چه جوری برگردم از این
جاده های بی سرانجام
تو خدای عاشقایی
به تو مدیونم همیشه
وقتی اسمتو میارم
نبض لحظه تازه می شه ...

 

[naghmeirani]

​

 

[siyavash51]

شب فراق که داند که تا سحر چند است
مگر کسی که به زندان عشق دربند است

پیام من که رساند به یار مهر گسل
که برشکستی و مارا هنوز پیوند است

خیال روی تو بیخ امید بنشاندست
بلای عشق تو بنیاد صبر برکندست

ز دست رفته نه تنها منم در این سودا
چه دستها که ز دست تو بر خداوند است

فراق یار که پیش تو کاه برگی نیست
بیا و بر دل من بین که کوه الوند است

 

[eksir]

مردان خدا پرده ي پندار دريدند
يعني همه جا غير خدا يار نديدند
هر دست که دادند همان دست گرفتند
هر نکته که گفتند همان نکته شنيدند

 

[raha.1985]

شمع بود اما کوچک بود. نور هم داشت اما کم بود.​

شمعی که کوچک بود و کم برای سوختن بس بود.​

مردم گفتند:شمع عشق است و پروانه عاشق.​

و زمین پر از شمع و پروانه شد.​

پروانه ها سوختند و شمع ها تمام شدند.​

خدا گفت: شمعی باید دور شمعی که نسوزد شمعی که بماند.​

پروانه ای که به شمع نزدیک می سوزد عاشق نیست.​

شب بود خدا شمع روشن کرد. شمع خدا ماه بود.شمع خدا دور بود.​

شمع خدا پروانه می خواست.لیلی پروانه اش شد.​

بال پروانه های کوچک زود می سوزد زیرا شمع ها زیادی نزدیکند.​

بال لیلی هرگز ننمی سوزد.لیلی پروانه خداست.​

شمع خدا ماه است.اما نمی سوزاند.​

لیلی تا ابد زیر خنکای شمع خدا می رقصد. ​

لیلی نام تمم دختران زمین است​

 

[jeny02]

آخی

آخی

من به اندازه چشمان تو غمگین ماندم و به اندازه هر برق نگاهت نگران تو به اندازه تنهایی من شاد بمان............................

 

[hamedinia_m51]

روشن تر از خاموشی، چراغی ندیدم،
و سخنی به از سخن عشق نشنیدم.
ساکن سرای سکوت شدم،
و صدره صابری در پوشیدم.
مرغی گشتم،
چشم او از یگانگی،
پر او از همیشگی،
در هوای بی چگونگی، می پریدم.
کاسه ای بیاشامیدم،
که هرگز تا ابد، از تشنگی او،
سیراب نشدم. « بایزید بسطامی »

 

[eksir]

نازار دلی را که تو جانش باشی
معشوقه ی پیدا و نهانش باشی
زان می ترسم که از دل آزردن ِ تو
دل خون شود و تو در میانش باشی !

 

[amir ut]

من از آن روز كه در بند تو ام آزادم

 

[known]

آنچنان آلوده است عشق غمناکم با بیم زوال

که همه زندگی ام می لرزد چون ترا می نگرم

به همین دلیل برای جلوگیری از زلزله ترا نمی نگرم

 

[eksir]

به مرگ چاره نجستم که در جهان مانم
به عشق زنده شدم تا که جاودان مانم
چو مردم از تن و جان وارهاندم از زندان
به عشق زنده شوم جاودان به جان مانم