اشعار و نوشته هاي عاشقانه

[تاریک وتنها]

کاش یادت نرود

روی آن نقطه ی پر رنگ بزرگ

بین بی باوری آدمها

یک نفر می خواهد با تو تنها باشد

نکند کنج هیاهو بروم از یادت ......

 

[root]

بغلم كن عشق خوبم بذار حس كنم تن تو
از حرارتت بميرم بگيرم عطر تن تو

واسه من آغوش گرمت تنها جاى امن دنياست
ساز آشناى قلبت خوشترين آهنگ دنياست

منوكه بغل بگيرى گم ميشم تو شهر رويا
بند مياد نفس تو سينم مثل مجنون پيش ليلا
مثل مجنون پيش ليلا

به تو شفافُ برهنه دل سپردم بى مهابا
بغلم كن تا نميرم بى تو ، تو دستاى سرما

مثل دامن فرشته شب ما قديس ُ پاكه
حتى ماه به حرمت ماعاشقونه تر مى تابه

بغلم كن عشق خوبم بذار آرامش بگيرم
سر بذارم روى شونه ات با نفسهات خو بگيرم

جز سر انگشتاى گرمت تن من عشقى نديده
دست بكش رو گونه ى من ، منو خواب كن تا سپيده

 

[eksir]

ما ز خرابات عشق مست الست آمدیم
نام بلی چون بریم چون همه مست آمدیم
پیش ز ما جان ما خورد شراب الست
ما همه زان یک شراب مست الست آمدیم​

 

[زهرا فرشید]

خاکستر
دریغا ، ای اتاق سرد
اجاق آتش اندام او بودی
تو هم ای بستر مشتاق یک شب دام او بودی
چه شب ها آرزو کردم
...که ناگه دست در او را در آغوش من اندازد
نفس یابد ز عطر پیکرش هر بی نفس اینجا
ز شادی بشکند همچون دل من هر گرفتاری قفس اینجا
گل قالی برقصد زیر دامانش
بشوید بوسه ام گرد سفر از روی خندانش
نگاه خسته ی تصویر بیمارم
که خیره مانده بر کاشانه جان گیرد
هر ایینه ز تصویر هراسانش نشان گیرد
دریغا ، ای اتاق سرد
بسان دره ای تاریک
دلت از آتش گل های گرم صبحدم خالیست
تو هم ای بستر مغشوش
چو ابری سینه ات سرد است و مهتاب لطیف پیکری در پیچ و تاب نیست
گر او صبح است بر کاشانه ای کنون
دریغا ، من شب بی اخترم اینجا
اگر او آتش گرم است در هر خانه ، من خاکسترم اینجا

 

[شبگرد23]

رفتم از یاد توهم یار دبستانی من

رفتم از یاد توهم یار دبستانی من

اگر کسی مرا خواست بگویید رفته باران را تماشا کند
و اگر باز اصرار کرد بگویید برای دیدن طوفان ها رفته است
و اگر باز هم سماجت کرد بگویید رفته است تا دیگر باز نگردد



آخرین شعر من

باتشکر از دوستان​

 

[kayhan]

حرمت عشق

حرمت عشق

شما که حرمت عشقو شکستید
کمر به کشتن عاطفه بستید
شما که روی عشق قیمت گذاشتید
که حرمت عشقو نگه نداشتین
​

 

[naghmeirani]

خدا را دوست دارم چون هرچه دارم از او دارم ، اگر عاشقم از اوست ، اگر صادقم صداقتم از اوست ، اگر شادم شادیم از اوست ، اگر زندگی می کنم زندگیم از اوست .

​

 

[eksir]

صبح بی‌تو رنگ بعد از ظهر یک آدینه دارد
بی‌‌تو حتی مهربانی حالتی از کینه دارد
بی‌تو می‌گویند تعطیل است کار عشقبازی
عشق اما کی خبر از شنبه و آدینه دارد​

 

[reyhaneh88]

تاریخ غمم بسر رسد می دانم
از قافله ای خبر رسد می دانم
با خویش دلم برد،به امید وصالم
کز رنج ِبسی سفر رسد می دانم
هر لحظه به من چنانکه یک عمر گران
در دیده چه مختصر رسد می دانم
حال دلم از غربت خود می گیرد
من ابر شوَم اگر رسد می دانم
من دست برم دعا کنم تا بسلامت
یار از ره پر خطر رسد می دانم.. ...
نام شعر: من ابر شوم اگر رسد،میدانم شاعر: عاکف-م

 

[naghmeirani]

گفت کز چنگ من به ناله رود** باد برخستگان ِ عشق درود
عاشق آن شد که خستگی دارد** به درستی شکستگی دارد
عشق پوشیده چند دارم چند** عاشقم، عاشقم به بانگ بلند
مستی و عاشقیم برد ز دست* صبر ناید ز هیچ عاشق مست
گرچه برجان عاشقان خواریست** توبه در عاشقی گنه کاریست
عشق با توبه آشنا نبود** توبه در عاشقی روا نبود
عاشق آن به که جان کند تسلیم** عاشقان را ز تیغ تیز چه بیم؟
​

**نظامی**​

 

[eksir]

در مهر بی نظیری در دلبری به نامی
چشم نو را بنازم کز هر نظر تمامی
در جامه یی پرندین چون شمع در حبابی
یا چون شراب گلرنگ لغزان میان جامی
دلهای عاشقانست در دام گیسوانت
صد افرین چه صیدی صد مرحبا چه دامی​

 

[meddler]

اگر کسی مرا خواست بگویید رفته باران را تماشا کند
و اگر باز اصرار کرد بگویید برای دیدن طوفان ها رفته است
و اگر باز هم سماجت کرد بگویید رفته است تا دیگر باز نگردد



آخرین شعر من

باتشکر از دوستان​

مقیاص شما برای اینکه یک نوشته شعر هست یا نه چه چیزی است ؟

 

[naghmeirani]

آفتاب پنجره را میشناسد٬حتی اگر بسته باشد

مهتاب به دیدارم می آید حتی اگر خسته باشد

و دل هوای تو را دارد حتی اگر شکسته باشد .
​

 

[eksir]

آواز عاشقانه ی ما در گلو شکست
حق با سکوت بود ، صدا در گلو شکست
دیگر دلم هوای سرودن نمی کند
تنها بهانه ی دل ما در گلو شکست

 

[*** s.mahdi ***]

بر تن خورشید می پیچد به ناز
چادر نیلوفری رنگ غروب

تک درختی خشک در پهنای دشت
تشنه می ماند در این تنگ غروب

از کبود آسمان های روشنی
می گریزد جانب آفاق دور

در افق بر لاله سرخ شفق
می چکد از ابرها باران نور

می گشاید دود شب آغوش خویش
زندگی را تنگ می گیرد به بر

باد وحشی می دود در کوچه ها
تیرگی سر می کشد از بام و در

شهر می خوابد به لالای سکوت
اختران نجوا کنان بر بام شب

نرم نرمک باده مهتاب را
ماه می ریزد درون جام شب

نیمه شب ابری به پهنای سپهر
می رسد از راه و می تازد به ماه

جغد می خندد به روی کاج پیر
شاعری می ماند و شامی سیاه

دردل تاریک این شب های سرد
ای امید نا امیدی های من

برق چشمان تو همچون آفتاب
می درخشد بر رخ فردای من​

 

[noom]

تو را نه عاشقانه
و نه عاقلانه
و نه حتی عاجزانه
که تو را عادلانه
در آغوش میکشم
...عدل مگر نه آنست که هر چیزی
در جای خویش قرار بگیرد؟

 

[naghmeirani]

چون عشق اشارت فرماید، قدم به راه نهید،
گرچه دشوارست و بی زنهار این طریق .
و چون بر شما بال گشاید ، سر فرود آورید به تسلیم،
اگر شمشیری نهفته در این بال ، جراحت زخمی بر جانتان زند.

 

[تاریک وتنها]

در دنیا دو نابینا هست

یکی تو ،که عاشق شدنم را نمی بینی

یکی من ،که به جر تو کسی را نمی بینم

 

[تاریک وتنها]

بچه ها شوخی شوخی به گنجشک ها سنگ می زنند

ولی گنجشک ها جدی جدی می میرند



آدمها شوخی شوخی با هم حرف می زنند

ولی جدی جدی دل هم رو می شکنند



تو شوخی شوخی به من لبخند زدی

ولی من جدی جدی عاشقت شدم



تو شوخی شوخی از پیشم رفتی

ولی من جدی جدی می میرم ......

 

[naghmeirani]

...نمی دونی تو که عاشق نبودی
چه سخته مرگ گل برای گلدون
گل و گلدون چه شبا نشستن بی بهانه، واسه هم قصه گفتن عاشقانه
چه تلخه، چه تلخه، باید تنها بمونه قلبِ گلدون
مث من که بی تو نشستم زیر بارونِ زمستون
زمستون، برای تو قشنگه پشت شیشه
بهاره زمستونها برای تو همیشه
تو مثل من زمستونی نداری
که باشه در پی چشم انتظاری
گلدون خالی، ولی بین نشسته زیر بارون
گلای کاغذی داریم تو گلدون
تو عاشق نبودی
ببین چه تلخه روزای جدایی
چه سخته، چه سخته، بشینم بی تو با چشمای گریون
بشینم بی تو با چشمای گریون
بشینم بی تو با چشمای گریون

 

[mahyam68]

به یک پلک تو می بخشم تمام روز و شب ها را
که تسکین می دهد چشمت غم جانسوز تب ها را
بخوان​

​

​

​

! با لهجه ات حسی عجیب و مشترك دارم
فضا را یک نفس پُر کن به هم نگذار لب ها را
به دست آور دل من را چه کارت با دلِ مردم!
تو واجب را به جا آور رها کن مستحب ها را
دلیلِ دل خوشی هایم! چه بغرنج است دنیایم!​

چرا باید چنین باشد؟... نمی فهمم سبب ها را​

​

بیا این بار شعرم را به آداب تو می گویم
که دارم یاد می گیرم زبان با ادب ها را
غروب سرد بعد از تو چه دلگیر است اي عابر
براي هر قدم یک دم نگاهی کن عقب ها را​

 

[eksir]

بیهوده در اضطراب ماندیم همه
در تاب و تب و عذاب ماندیم همه
این ساعت زنگ خورده هم زنگ نزد
عشق آمد و رفت و خواب ماندیم همه

 

[naghmeirani]

[FONT=tahoma, arial, helvetica, sans-serif]در رقص قلم[/FONT]

[FONT=tahoma, arial, helvetica, sans-serif]با عشق ٫ با امید ٫ با تو ... تو ... تو[/FONT]

[FONT=tahoma, arial, helvetica, sans-serif]و در بیت بیت اشعارم[/FONT]

[FONT=tahoma, arial, helvetica, sans-serif]تو زندگی میکنی ...[/FONT]

[FONT=tahoma, arial, helvetica, sans-serif]و من .... [/FONT]

[FONT=tahoma, arial, helvetica, sans-serif]دوســـتت دارم تا نــهایت عــــشق [/FONT]​

 

[Erris]

طلوع کن طلوع کن دراین ستاره مردگی

که از تو تازه می شود این خلوت سرخوردگی

طلوع کن طلوع کن که بودنم تازه کنی

دست مرا بگیری و با بوسه اندازه کنی
​

 

[Erris]

طلوع کن طلوع کن دراین ستاره مردگی​

که از تو تازه می شود این خلوت سرخوردگی​

طلوع کن طلوع کن که بودنم تازه کنی​

دست مرا بگیری و با بوسه اندازه کنی

​

 

[naghmeirani]

یخ کرده ام !اما نه از سوزِ زمستان!
اما نه از شب پرسه های زیرٍباران
یخ کرده ام _ یخ کردنی در تب _ تبی که
_ جسمم نه دارد باورم می سوزد از آن
یخ کرده ام! اما تو ای دستِ نوازش
روحِ یخی را با چنین شولا مپوشان
گرمم نخواهی کرد و فرقی هم ندارد
یخ بسته ای پوشیده باشد یا که عریان
یخ بسته ام چون قطب آری این چنین است
وقتی نمی تابی تو ای خورشید پنهان
یخ کرده! یخ کرده ام! ها... جان پناهم!
مگذار فریادت کنم در کوهساران

 

[semiramis261]

باز از پنجره ی عشق ندا می آید
آیه ی روشنی از نور و صدا می آید
می رسد مژده ای از سبزترین سوی نسیم
تور نوری که ز خورشید طلا می آید
چشم دل باز گشودیم که این مرغ رها
در اگر بسته شد، از روزنه ها می آید
فصل یخ بست ولی آتش دل سرد نشد
دوده از کُنده برون رفت و به جا می آید

 

[mahboobeyeshab]

هی فلانی...می دانی؟...می گویند رسم زندگی چنین است!
می آيند...می مانند...عادت میدهند
...و می روند...و تو در خود می مانی...و تو تنها می مانی...راستی نگفتی؟رسم تو نیز چنین است؟مثل همه ی فلانی ها هستی؟ !!!!

 

[maryam_22]

جمالش كرد حيرانم، چه ماه است آن نميدانم
كه چشم از كشف ماهيت، نميبندد تأمل را

 

[eksir]

آن غنچه که نشکفت به گلشن لب ماست
کامی که روا نمی شود مطلب ماست
در عشق دو چیز است که پایانش نیست
اول سر زلف یار و آخر شب ماست