نتایح جستجو

نه آن شبست که کس در میان ما گنجد به خاک پایت اگر ذره در هوا گنجد

من بدین خوبی و زیبایی ندیدم روی را وین دلاویزی و دلبندی نباشد موی را روی اگر پنهان کند سنگین دل سیمین بدن مشک غمازست نتواند نهفتن بوی را

هزار عهد کردم که گرد عشق نگردم همی​برابرم آید خیال روی تو هر دم

دلبرا پیش وجودت همه خوبان عدمند سروران بر در سودای تو خاک قدمند شهری اندر هوست سوخته در آتش عشق خلقی اندر طلبت غرقه دریای غمند

تو را سماع نباشد که سوز عشق نبود گمان مبر که برآید ز خام هرگز دود

هر که خصم اندر او کمند انداخت به مراد ویش بباید ساخت هر که عاشق نبود مرد نشد نقره فایق نگشت تا نگداخت

گر کسی سرو شنیدست که رفتست اینست یا صنوبر که بناگوش و برش سیمینست نه بلندیست به صورت که تو معلوم کنی که بلند از نظر مردم کوته بینست

بی تو ای ماه شب تاریکم هر شبانگاه و سحر غمگینم صورت ماه و درخشانت را کاش یک بار دگر میدیدم

بی تو ای ماه شب تاریکم هر شبانگاه و سحر غمگینم

شاید بشه ، اما اگه با عشق باشه خیلی بهتر و موفق تره

دل پیش تو و دیده به جای دگرستم تا خصم نداند که تو را می​نگرستم روزی به درآیم من از این پرده ناموس هر جا که بتی چون تو ببینم بپرستم

یه بزرگی گفته: تنها علاج عشق ازدواج است

شرطست جفا کشیدن از یار خمرست و خمار و گلبن و خار من معتقدم که هر چه گویی شیرین بود از لب شکربار

در پای تو افتادن شایسته دمی باشد ترک سر خود گفتن زیبا قدمی باشد

شبست و شاهد و شمع و شراب و شیرینی غنیمتست چنین شب که دوستان بینی

رفتی و نمی​شوی فراموش می​آیی و می​روم من از هوش

دل برگرفتی از برم ای دوست دست گیر کز دست می​رود سرم ای دوست دست گیر

دیدار یار غایب دانی چه ذوق دارد ابری که در بیابان بر تشنه​ای ببارد

در چمن سرو ستادست و صنوبر خاموش که اگر قامت زیبا ننمایی بچمند

دلبرا پیش وجودت همه خوبان عدمند سروران بر در سودای تو خاک قدمند