نتایح جستجو

ما عیب کس به مستی و رندی نمی​کنیم جامم به دست باشد و زلف نگار هم

تا از نتیجه فلک و طور دور اوست تبدیل ماه و سال و خزان و بهار هم

مخمور جام عشقم ساقی بده شرابی پر کن قدح که بی می مجلس ندارد آبی

دوش سودای رخش گفتم ز سر بیرون کنم گفت کو زنجیر تا تدبیر این مجنون کنم قامتش را سرو گفتم سر کشید از من به خشم دوستان از راست می​رنجد نگارم چون کنم

دانست که خواهد شدنم مرغ دل از دست و از آن خط چون سلسله دامی نفرستاد

دیر است که دلدار پیامی نفرستاد ننوشت سلامی و کلامی نفرستاد

همای اوج سعادت به دام ما افتد اگر تو را گذری بر مقام ما افتد

وه که جدا نمی​شود نقش تو از خیال من تا چه شود به عاقبت در طلب تو حال من

و گر بنشیند اندر محفل عام دو صد فریاد برخیزد ز هر سو

لب خندان شیرین منطقش را نشاید گفت جز ضحاک جادو

من این طمع نکنم کز تو کام برگیرم مگر ببینمت از دور و گام برگیرم

مجنون رخ لیلی چون قیس بنی عامر فرهاد لب شیرین چون خسرو پرویزم

یک روز به شیدایی در زلف تو آویزم زان دو لب شیرینت صد شور برانگیزم

در کس نمی​گشایم که به خاطرم درآید تو به اندرون جان آی که جایگاه داری

مپرس از من که هیچم یاد کردی که خود هیچم فرامش می​نگردی

ولیک با همه عیب از تو صبر نتوان کرد بیا و گر همه بد کرده​ای که نیکویی

ما در خلوت به روی خلق ببستیم از همه بازآمدیم و با تو نشستیم

مرده از خاک لحد رقص کنان برخیزد گر تو بالای عظامش گذری وهی رمیم

توبه گویندم از اندیشه معشوق بکن هرگز این توبه نباشد که گناهیست عظیم

مرا به عاشقی و دوست را به معشوقی چه نسبتست بگویید قاتل و مقتول