چند وقت پیش با یکی از اقوام بحث سنگینی داشتیم در مورد بودن یا نبودن فضای باز رسانه ای.
ایشون میگفت که نباید فضای رسانه ای در ایران باز باشه و معتقد به سانسور بود.
میگفت که ایران اگه فضای رسانه ای بار باشه هر اتفاقی میفته مخالفان کاه هم باشه کوه میسازند و کوه هم باشه که دیگه هیچی.
میگفتم که این دلیل نمیشه.باید مردم رو با ارائه فضای باز رسانه ای به رسانه مطمئن کرد و وقتی ببینن که رسانه های ملی هر چی باشه رو میگن و سانسور نمیکنن مردم دیگه به رسانشون اعتماد میکنن و این در دراز مدت خوبه.
ولی باز میگفت که ببین حرفت درسته اما نه ایران.چون مردم ایران ظرفیت فضای باز رسانه ای رو ندارن و به جای اینکه جنبه مثبت قضیه رو نگاه کنن جنبه های منفی رو فقط میگیرن.
من میگفتم در دراز مدت این قضیه فرق میکنه و بحث همینجور بدون نتیجه پایان یافت.
ایشون میگفت که نباید فضای رسانه ای در ایران باز باشه و معتقد به سانسور بود.
میگفت که ایران اگه فضای رسانه ای بار باشه هر اتفاقی میفته مخالفان کاه هم باشه کوه میسازند و کوه هم باشه که دیگه هیچی.
میگفتم که این دلیل نمیشه.باید مردم رو با ارائه فضای باز رسانه ای به رسانه مطمئن کرد و وقتی ببینن که رسانه های ملی هر چی باشه رو میگن و سانسور نمیکنن مردم دیگه به رسانشون اعتماد میکنن و این در دراز مدت خوبه.
ولی باز میگفت که ببین حرفت درسته اما نه ایران.چون مردم ایران ظرفیت فضای باز رسانه ای رو ندارن و به جای اینکه جنبه مثبت قضیه رو نگاه کنن جنبه های منفی رو فقط میگیرن.
من میگفتم در دراز مدت این قضیه فرق میکنه و بحث همینجور بدون نتیجه پایان یافت.