بس کن ای زاهد بی مایه، که بس خدا خدا بکردی
همه را سیر از این خدای بیچاره بی نوا بکردی
بس کن ای زاهد بی مایه، که بس خدا خدا بکردی
تو پریشانی و بیمار و به درد غم دچاری
همه را به درد خود زخمی و مبتلا بکردی
چه حکایتیست با تو که به صد رنگ درآیی
همه را به راه کعبه بنمودی و خود ریا بکردی
چه دعایی!!، من از این حنای بی رنگ تو حاصلی ندیدم
من از حنای بی رنگ تو حاصلی ندیدم
که تو بیش از همه محتاج دعایی و مرا دعا بکردی
مدهم پند و نصیحتم مفرما
کل اگر طبیب بودی سر خود دوا بکردی
همه را سیر از این خدای بیچاره بی نوا بکردی
بس کن ای زاهد بی مایه، که بس خدا خدا بکردی
تو پریشانی و بیمار و به درد غم دچاری
همه را به درد خود زخمی و مبتلا بکردی
چه حکایتیست با تو که به صد رنگ درآیی
همه را به راه کعبه بنمودی و خود ریا بکردی
چه دعایی!!، من از این حنای بی رنگ تو حاصلی ندیدم
من از حنای بی رنگ تو حاصلی ندیدم
که تو بیش از همه محتاج دعایی و مرا دعا بکردی
مدهم پند و نصیحتم مفرما
کل اگر طبیب بودی سر خود دوا بکردی
