باز می گردم,رجعت! بهشتی را که ترک کردم باز می جویم! دست هایم را از آن گناه نخستین,عصیان,می شویم.همه غرفه های بهشت نخستینم را از خویشتن فتح میکنم! طبیعت را,تاریخ را,جامعه را و خویشتن را.در آن جا من و عشق و خدا دست در کار توطئه ای خواهیم شد تا جهان را از نو طرح کنیم,خلقت را بار دیگر آغاز کنیم.در این ازل دیگر خدا تنها نخواهد بود.در این جهان من دیگر غزیب نخواهم ماند.این فلک را از میان برمی داریم,پرده غیب را می دریم,ملکوت را به زمین فرود می آوریم.بهشتی که در آن همه درختان درخت ممنوع اند.جهانی که دست های هنرمند ما معمار آن است...
دکتر شریعتی
(این همون کاریه که ما باید انجام بدیم:رجعت!)