معماری با مصالحی از جنس دل
- شروع کننده موضوع mohammad azizi
- تاریخ شروع
حنا جون
عضو جدید
| چو گل هر دم به بویت جامه در تن | کنم چاک از گریبان تا به دامن | |
| تنت را دید گل گویی که در باغ | چو مستان جامه را بدرید بر تن | |
| من از دست غمت مشکل برم جان | ولی دل را تو آسان بردی از من | |
| به قول دشمنان برگشتی از دوست | نگردد هیچ کس با دوست دشمن | |
| تنت در جامه چون در جام باده | دلت در سینه چون در سیم آهن | |
| ببار ای شمع اشک از چشم خونین | که شد سوز دلت بر خلق روشن | |
| مکن کز سینه‌ام آه جگرسوز | برآید همچو دود از راه روزن | |
| دلم را مشکن و در پا مینداز | که دارد در سر زلف تو مسکن | |
| چو دل در زلف تو بسته‌ست حافظ | بدین سان کار او در پا میفکن |
از آرزوی خیال تو روز دراز در بند شبم با دل پر درد و نیاز
وز بی‌خوابی همه شب ای شمع طراز می‌گویم کی بود که روز آید باز
* * *
ای دست تو در جفا چو زلف تو دراز وی بی‌سببی گرفته پای از من باز
دی دست زاستین برون کرده به عهد وامروز کشیده پای در دامن ناز
* * *
آن شد که من از عشق تو شبهای دراز با مه گله کردمی و با پروین راز
جستم ز تو چون کبوتر از چنگل باز رفتم نه چنان که دیگرم بینی باز
* * *
زان شب که به روز برده‌ام با تو به ناز روز و شبم از غمت سیاهست و دراز
بس روز چنین بی‌تو به سر خواهم برد تا با تو شبی چنان به روز آرم باز
* * *
دل شادی روز وصلت ای شمع طراز با صد شب هجر بیش گفتست به راز
تا خود پس از این زان همه شبهای دراز با روز وصال بی‌غمی گوید باز
حنا جون
عضو جدید
| ما شبی دست برآریم و دعایی بکنیم | غم هجران تو را چاره ز جایی بکنیم | |
| دلِ بیمارْ شد از دست؛ رفیقان مددی! | تا طبیبش به سر آریم و دوایی بکنیم | |
| آن که بی جرم برنجید و به تیغم زد و رفت | بازش آرید؛ خدا را! که صفایی بکنیم | |
| خشک شد بیخ طرب، راه خرابات کجاست؟ | تا در آن آب و هوا نَشو و نمایی بکنیم | |
| مدد از خاطر رندان طلب ای دل! ور نه | کار صعب است، مبادا که خطایی بکنیم | |
| سایه طایر کم حوصله کاری نکند | طلب از سایهٔ میمون هُمایی بکنیم | |
| دلم از پرده بشد، حافظ خوشگوی کجاست؟ | تا به قول و غزلش ساز نوایی بکنیم |
[h=2]گاه دیوانه می شوم، سرکش می شوم [/h] از من دلگیر نشو!
آخر من که جز تو کسی را ندارم!
مرا به خودم بیاور
قبل از آنکه دیر بشود.
وقتی قول و قرارهایم را،
عهدی را که آن شب با تو بستم،
فراموش کردم
مرا به خودم بیاور.
هر طور که صلاح می دانی.
دستم را بگیر.
من از کودکی از تاریکی می ترسیدم
و می ترسم.
مرا در این ظلمات به حال خود رها مکن.
آغوش وا کن،
مرا در بر بگیر،
گرمم کن،
در گوشم نجوا کن،
آرامم کن.
من تنها ترا دارم و بس!
آری!
این همان دلی ست
که دیروز در سینه ام گنجاندی،
حال می بینی که چه سیاه و آلوده ست!
نمی توانم این گونه امانتت را برگردانم.
به من فرصت بده،
فرصت پاک شدن.
آخر من که جز تو کسی را ندارم!
مرا به خودم بیاور
قبل از آنکه دیر بشود.
وقتی قول و قرارهایم را،
عهدی را که آن شب با تو بستم،
فراموش کردم
مرا به خودم بیاور.
هر طور که صلاح می دانی.
دستم را بگیر.
من از کودکی از تاریکی می ترسیدم
و می ترسم.
مرا در این ظلمات به حال خود رها مکن.
مرا در بر بگیر،
گرمم کن،
در گوشم نجوا کن،
آرامم کن.
من تنها ترا دارم و بس!
آری!
این همان دلی ست
که دیروز در سینه ام گنجاندی،
حال می بینی که چه سیاه و آلوده ست!
نمی توانم این گونه امانتت را برگردانم.
به من فرصت بده،
فرصت پاک شدن.
چه روزها که یک به یک غروب شد، نیامدی * چه بغضها که در گلو رسوب شد، نیامدی
خلیل آتشین سخن، تبر بدوش بت شکن * خدای ما دوباره سنگ و چوب شد، نیامدی
برای ما که دلشکسته و خسته ایم نه * ولی برای عده ای چه خوب شد نیامدی
تمام طول هفته را در انتظار جمعه ام * دوباره صبح، ظهر، غروب شد، نیامدی
خلیل آتشین سخن، تبر بدوش بت شکن * خدای ما دوباره سنگ و چوب شد، نیامدی
برای ما که دلشکسته و خسته ایم نه * ولی برای عده ای چه خوب شد نیامدی
تمام طول هفته را در انتظار جمعه ام * دوباره صبح، ظهر، غروب شد، نیامدی
حنا جون
عضو جدید
| صنما با غم عشق تو چه تدبیر کنم | تا به کی در غم تو ناله شبگیر کنم | |
| دل دیوانه از آن شد که نصیحت شنود | مگرش هم ز سر زلف تو زنجیر کنم | |
| آن چه در مدت هجر تو کشیدم هیهات | در یکی نامه محال است که تحریر کنم | |
| با سر زلف تو مجموع پریشانی خود | کو مجالی که سراسر همه تقریر کنم | |
| آن زمان کارزوی دیدن جانم باشد | در نظر نقش رخ خوب تو تصویر کنم | |
| گر بدانم که وصال تو بدین دست دهد | دین و دل را همه دربازم و توفیر کنم | |
| دور شو از برم ای واعظ و بیهوده مگوی | من نه آنم که دگر گوش به تزویر کنم | |
| نیست امید صلاحی ز فساد حافظ | چون که تقدیر چنین است چه تدبیر کنم |
[h=2]ترکتــــ میکنـــــم و ...
[/h] ترکتــــ میکنـــــم و تنهایتـــ میگـــ ــذارم...
تا بیـــ ــش از این انرژی اتـــــ را صرف نکنــــــ ـی برایــــ...
صـــ ــادقانه دروغ گفتــ ــن..
خالـ ـــصانه خیانتـــــ کردن
و عاشـــ ــقانه بی وفایـــــی کردنـــ...
و چه حس پوچـــــی بود که میپنداشـــــتم
لایــــــق اعتمــــادی....
[/h] ترکتــــ میکنـــــم و تنهایتـــ میگـــ ــذارم...
تا بیـــ ــش از این انرژی اتـــــ را صرف نکنــــــ ـی برایــــ...
صـــ ــادقانه دروغ گفتــ ــن..
خالـ ـــصانه خیانتـــــ کردن
و عاشـــ ــقانه بی وفایـــــی کردنـــ...
و چه حس پوچـــــی بود که میپنداشـــــتم
لایــــــق اعتمــــادی....
[h=2]دلمــان خـوش اســت که می نویســیم
[/h] دلمــان خـوش اســت که می نویســیم
و دیگــران می خـواننــد
و عــده ای می گـوینــد
آه چـه زیبــا و بعضــی اشـک می ریــزند
و بعضــی مـی خنــدنـد
دلمــان خـوش اســت
به لــذت هــای کــوتـاه
به دروغ هــایی که از راســت
بـودن قشنــگ تـرند
به اینکــه کســی برایمــان دل بســوزاند
یـا کســی عاشقمــان شــود
با شــاخه گلی دل می بنــدیـم
و با جملــه ای دل می کــنیم
دلمــان خـوش می شــود
به بـرآوردن خـواهشــی و چشــیدن لـذتـی
و وقــتی چیـــزی مـطابـق مــیل مــا نبــود
چقـــدر راحـت لگـــد می زنیـــم
و چــه ســــاده می شـکــنیم
همــــه چیـــز را...
[/h] دلمــان خـوش اســت که می نویســیم
و دیگــران می خـواننــد
و عــده ای می گـوینــد
آه چـه زیبــا و بعضــی اشـک می ریــزند
و بعضــی مـی خنــدنـد
دلمــان خـوش اســت
به لــذت هــای کــوتـاه
به دروغ هــایی که از راســت
بـودن قشنــگ تـرند
به اینکــه کســی برایمــان دل بســوزاند
یـا کســی عاشقمــان شــود
با شــاخه گلی دل می بنــدیـم
و با جملــه ای دل می کــنیم
دلمــان خـوش می شــود
به بـرآوردن خـواهشــی و چشــیدن لـذتـی
و وقــتی چیـــزی مـطابـق مــیل مــا نبــود
چقـــدر راحـت لگـــد می زنیـــم
و چــه ســــاده می شـکــنیم
همــــه چیـــز را...
[h=2]دلــتــنگـــم . . . !
[/h] گاهـے حجم ِ دلتنگے هایَـ م آنقــدر زیــآد میشـود
ڪــﮧ دنیــا با تمامـ ِ وسعتش برایَــ م تنــگ میشود !
دلــتــنگـــم . . . !
دلتنگ ِ ڪـسـے ڪـﮧ گردش ِ روزگارش
بـﮧ مَــ ن ڪـﮧ رسید از حرڪـت ایستاد !
... دلتنگ ِ ڪـسـے ڪـﮧ دلتنگـےهایم را ندید
دلتنگ ِ خودمـ
خودے ڪـﮧ مدتهاست گم ڪـرده ام . . . !!
[/h] گاهـے حجم ِ دلتنگے هایَـ م آنقــدر زیــآد میشـود
ڪــﮧ دنیــا با تمامـ ِ وسعتش برایَــ م تنــگ میشود !
دلــتــنگـــم . . . !
دلتنگ ِ ڪـسـے ڪـﮧ گردش ِ روزگارش
بـﮧ مَــ ن ڪـﮧ رسید از حرڪـت ایستاد !
... دلتنگ ِ ڪـسـے ڪـﮧ دلتنگـےهایم را ندید
دلتنگ ِ خودمـ
خودے ڪـﮧ مدتهاست گم ڪـرده ام . . . !!
[FONT=arial,helvetica,sans-serif]کوتاه میشود شب یلدا کنار تو
[FONT=arial,helvetica,sans-serif]گل میکند تمام غزلها کنار تو[/FONT]
[FONT=arial,helvetica,sans-serif]اینجا نشسته ام که ببینند چشمها[/FONT]
[FONT=arial,helvetica,sans-serif]تنها تو را کنار من و من را کنار تو[/FONT]
[/FONT]
چرا تو ای شکسته دل خدا خدا نمی کنی ؟
خدای « چاره ساز » را چرا صدا نمی کنی ؟
به هر لب دعای تو فرشته بوسه می زند
برای درد بی امان چرا دعا نمی کنی ؟
ز پرنیان بسترت شبی جدا نبوده ای
پرند خواب را زخود چرا جدا نمی کنی
به قطره قطره اشک تو خدا نظاره می کند
به وقت گریه ها چرا خدا خدا نمی کنی ؟
سحر ز باغ ناله ها گل مراد می دهد
به نیمه شب چرا لبی به ناله وا نمی کنی ؟
دل تو مانده در قفس جدا ز آشیان خود
پرنده اسیر را چرا رها نمی کنی ؟
ز اشک نقره فام خود به کیمیای نیمه شب
مس سیاه قلب را چرا طلا نمی کنی ؟
به بند کبر و ناز خود از آن اسیر مانده ایکه روی عجز و بندگی به کبریا نمی کنی ؟
خدای « چاره ساز » را چرا صدا نمی کنی ؟
به هر لب دعای تو فرشته بوسه می زند
برای درد بی امان چرا دعا نمی کنی ؟
ز پرنیان بسترت شبی جدا نبوده ای
پرند خواب را زخود چرا جدا نمی کنی
به قطره قطره اشک تو خدا نظاره می کند
به وقت گریه ها چرا خدا خدا نمی کنی ؟
سحر ز باغ ناله ها گل مراد می دهد
به نیمه شب چرا لبی به ناله وا نمی کنی ؟
دل تو مانده در قفس جدا ز آشیان خود
پرنده اسیر را چرا رها نمی کنی ؟
ز اشک نقره فام خود به کیمیای نیمه شب
مس سیاه قلب را چرا طلا نمی کنی ؟
به بند کبر و ناز خود از آن اسیر مانده ایکه روی عجز و بندگی به کبریا نمی کنی ؟
امشب که یاد چشم تو کولاک می کند
شب با هزار پنجره پژواک می کند
دل می زند به عشق تو نبض دقیقه ها
ساعت به یاد چشم تو تیک تاک می کند
در هم شکسته خط نگاهت تن مرا
دل با نگاه تو یقه را چاک می کند…
….
اما نگاه ساکت تو دست روی دست
از هر چه هست یاد مرا پاک می کند
یعنی دو چشم مشکی رخت عزا به تن
من را میان خاطره ها خاک می کند ...امشب که یاد چشم تو کولاک می کند
شب با هزار پنجره پژواک می کند
دل می زند به عشق تو نبض دقیقه ها
ساعت به یاد چشم تو تیک تاک می کند
در هم شکسته خط نگاهت تن مرا
دل با نگاه تو یقه را چاک می کند…
….
اما نگاه ساکت تو دست روی دست
از هر چه هست یاد مرا پاک می کند
یعنی دو چشم مشکی رخت عزا به تن
من را میان خاطره ها خاک می کند ...
شب با هزار پنجره پژواک می کند
دل می زند به عشق تو نبض دقیقه ها
ساعت به یاد چشم تو تیک تاک می کند
در هم شکسته خط نگاهت تن مرا
دل با نگاه تو یقه را چاک می کند…
….
اما نگاه ساکت تو دست روی دست
از هر چه هست یاد مرا پاک می کند
یعنی دو چشم مشکی رخت عزا به تن
من را میان خاطره ها خاک می کند ...امشب که یاد چشم تو کولاک می کند
شب با هزار پنجره پژواک می کند
دل می زند به عشق تو نبض دقیقه ها
ساعت به یاد چشم تو تیک تاک می کند
در هم شکسته خط نگاهت تن مرا
دل با نگاه تو یقه را چاک می کند…
….
اما نگاه ساکت تو دست روی دست
از هر چه هست یاد مرا پاک می کند
یعنی دو چشم مشکی رخت عزا به تن
من را میان خاطره ها خاک می کند ...
بغض من . . .
توچه میدانی. . .
ازشب هایی که دنیادورسرم میچرخید. . .
توچه میدانی. . .
ازروزهایی که بغض های دنیابرای من میترکیدند. . .
ومن بی توجه,باهمه وجود میخندیدم. . .؟ !
تو چه میدانی . . .
توچه میدانی. . .
ازشب هایی که دنیادورسرم میچرخید. . .
توچه میدانی. . .
ازروزهایی که بغض های دنیابرای من میترکیدند. . .
ومن بی توجه,باهمه وجود میخندیدم. . .؟ !
تو چه میدانی . . .
دلم تنگ است این شبها یقین دارم که میدانی
صدای غربت من را ز احساسم تو می خوانیشدم از درد تنهایی گلی پژمرده و غمگین
ببار ای ابر پاییزی که دردم را تو میدانیمیان دوزخ عشقت پریشان و گرفتارم
چرا ای مرکب عشقم چنین آهسته میرانی
تپش های دل خسته چه بی تاب و هراسانندبه من آخر بگو ای دل چرا امشب پریشانی
دلم دریای خون است وپر از امواج بی ساحل
درون سینه ام آری تو آن موج هراسانی
همواره قلب بیمارم به یاد توشود روشن
چه فرقی می کند اما تو که این را نمی دانی
صدای غربت من را ز احساسم تو می خوانیشدم از درد تنهایی گلی پژمرده و غمگین
ببار ای ابر پاییزی که دردم را تو میدانیمیان دوزخ عشقت پریشان و گرفتارم
چرا ای مرکب عشقم چنین آهسته میرانی
تپش های دل خسته چه بی تاب و هراسانندبه من آخر بگو ای دل چرا امشب پریشانی
دلم دریای خون است وپر از امواج بی ساحل
درون سینه ام آری تو آن موج هراسانی
همواره قلب بیمارم به یاد توشود روشن
چه فرقی می کند اما تو که این را نمی دانی
شبی غمگین شبی بارانی و سرد
مرا در غربت فردا رها کرد
دلم در حسرت دیدار او ماند
مرا چشم انتظار کوچه ها کرد
به من می گفت تنهایی غریب است
ببین با غربتش با من چه ها کرد
تمام هستی ام بود و ندانست
که در قلبم چه آشوبی به پا کرد
و او هرگز شکستم را نفهمید
اگر چه تا ته دنیا صدا کرد
مرا در غربت فردا رها کرد
دلم در حسرت دیدار او ماند
مرا چشم انتظار کوچه ها کرد
به من می گفت تنهایی غریب است
ببین با غربتش با من چه ها کرد
تمام هستی ام بود و ندانست
که در قلبم چه آشوبی به پا کرد
و او هرگز شکستم را نفهمید
اگر چه تا ته دنیا صدا کرد
[FONT=arial,helvetica,sans-serif]يه بي وفا بود كه من مثل ديوونه ها[/FONT]
[FONT=arial,helvetica,sans-serif]دل بسته بودم بهش ،دلم شد ويرونه ،آه[/FONT]
[FONT=arial,helvetica,sans-serif]كاش كه از اول تورو ميديد اين چشام [/FONT]
[FONT=arial,helvetica,sans-serif]كاش كه از اول خدا تورو ميذاشت سر رام[/FONT]
[FONT=arial,helvetica,sans-serif]دل بسته بودم بهش ،دلم شد ويرونه ،آه[/FONT]
[FONT=arial,helvetica,sans-serif]كاش كه از اول تورو ميديد اين چشام [/FONT]
[FONT=arial,helvetica,sans-serif]كاش كه از اول خدا تورو ميذاشت سر رام[/FONT]
نیستی عزیز...!
هیچ می دانی نازنین!
حضورت ارام است و صدایت ارام است و نگاهت ارام.
من معتادم ,
به حضورت , صدايت, نگاهت!
این را دوری ات یادم داد!
نیستی عزیز!
و هیچ کس و هیچ چیز و هیچ کجا ,
قرارم نمی دهد.
نه حضوری و نه خاطره ای حتی...
هیچ چیز بی تو...
امشب ایمان اوردم به ایمانم به تو!
چقدر حرف دارم برایت...
چقدر ناگفته دارم برایت.
می دانی چه کرده ای با این دل؟
با این دل همیشه پریش بیقرار؟
من معتادم,
به نگاه ارام تو از پس چشمهای نجیبت,
به حضور شکیبایت کنار دنیای بی صبریهایم,
و صدای ارامت, ارامت ,ارامت....
من معتادم به تو !
این را امروز ایمان اوردم,
که دیگر هیچ چیز و هیچ کس و هیچ خاطره ای,
بی تو ,
قرارم نمی دهد.
هیچ چیز نازنین! هیچ چیز!
امشب خطوط ارتباط سر ناسازگاری داشت.
صدای ضبط شده غریبه ای که خبر از اشغال بودن خطوط ارتباط می داد,
حائل بود ,
بین من و تو,
صدای تو...
و چقدر محتاج بودم به شنیدنش!
و چقدر حرف داشتم با تو.
چقدر اعتراف!
و خطوط اشغال بودند...
یکساعت گذشت.
ديگر دستانم می لرزیدند بر شماره گیر تلفن.
و نمیگویم از نم اشک...
که ,
بوق ممتد و مکث...
خط ازاد,
و ارتباط.
تو,
صدای تو.
آرام شدم!
آب روی اتش می دانی؟
همه چیز را دیده ایم
تجربه های سنگین ما
ما را پاداش می دهد
که آرام گریه کنیم
مردم گریز
نشانی خانه خویش را گم کرده ایم
لطف بنفشه را می دانیم
اما دیگر بنفشه را هم نگاه نمی کنیم
ما نمی دانیم
شاید در کنار بنفشه
دشنه ای را به خاک سپرده باشند
باید گریست
باید خاموش و تار
به پایان هفته خیره شد
شاید باران
ما
من و تو
چتر را در یک روز بارانی
در یک مغازه که به تماشای
گلهای مصنوعی
رفته بودیم
گم کردیم
تجربه های سنگین ما
ما را پاداش می دهد
که آرام گریه کنیم
مردم گریز
نشانی خانه خویش را گم کرده ایم
لطف بنفشه را می دانیم
اما دیگر بنفشه را هم نگاه نمی کنیم
ما نمی دانیم
شاید در کنار بنفشه
دشنه ای را به خاک سپرده باشند
باید گریست
باید خاموش و تار
به پایان هفته خیره شد
شاید باران
ما
من و تو
چتر را در یک روز بارانی
در یک مغازه که به تماشای
گلهای مصنوعی
رفته بودیم
گم کردیم
از من درمانده
چه میخواهی ؟
در برابر دلواپسیت
هرچه دارم
بردار رو ببر
چه میخواهی ؟
در برابر دلواپسیت
هرچه دارم
بردار رو ببر
و این پاسخ تمام عاشقانه هایم بود
من نباشم تا تو باشی
مثل نبودن هوا چه سخت است زندگی بی تو
من نباشم تا تو باشی
مثل نبودن هوا چه سخت است زندگی بی تو
باران که می بارد
باید آغوشی باشد
پنجره نیمه بازی
موسیقی باران
بوی خاک
سرمای هوا
گرمای ناب عاشقی
صدای تپش قلبها
باران که میبارد
باید کسی باشد...
باید آغوشی باشد
پنجره نیمه بازی
موسیقی باران
بوی خاک
سرمای هوا
گرمای ناب عاشقی
صدای تپش قلبها
باران که میبارد
باید کسی باشد...
بیخودی پرسه زدیم,صبحمان شب بشود/ بیخودی حرص زدیم,سهممان کم نشود/ ما خدا را با خود سر دعوا بردیم,وقسمها خوردیم/ مابهم بد کردیم, مابهم بد گفتیم,ماحقیقتهارا زیر پا له کردیم/ وچقدر حظ بردیم که زرنگی کردیم! روی هر حادثه ای حرفی از پول زدیم,ازشما میپرسم ماکه را گول زدیم؟؟؟؟
حالم را تکان بده...
خیلی وقت است
خوشحالی هایم ته نشین شده اند....!
خیلی وقت است
خوشحالی هایم ته نشین شده اند....!