معماری با مصالحی از جنس دل

[mohammad azizi]

دیشب خدارو دیدم...

گوشه ای آرام میگریست...
من هم کنارش رفتم و گریستم...
هر دو یک درد داشتیم ...
" آدم ها...."
عجب از آدمایی، که نشانه‌هایت را می‌بینند و انکارت می‌کند ...
و عجب از تو که انکارشان را میبینی و مهربانی میکنی . . .

 

[ایلین1366]

گاهی آدم در 20 سالگی می میرد
ولی
در هفتاد سالگی به خاک سپرده میشود.

 

[mohammad azizi]

بازگشتی در کار نیست
​

​

یک با که برود... برای یک عمر رفته است!​

حتی اگر برگردد​

باز هم " او " نیست...!
​

 

[mohammad azizi]

✘وَقــــــْــتے گــَـنــــْـد زَבےْ بہ زنــْـــدِگــــِے طــــَــرفْ ،
حَـבاقـــْـــل وَقـــْــتِ رَفــــْــتَـטּ ،
בَهــــنِتو بــــِــــبنْد ،
نَگــــُــو قِسمَــــــتْ نَشــُــــــــــــــد!!!!
​

​

 

[mohammad azizi]

امشب تمام حوصله ام را
در یک کلام کوچک

در "تو"...

خلاصه کردم
ای کاش
یک بار
تنها همین
یک بار

تکرار می شدی
تکرار....

 

[mohammad azizi]

خدایا ...
دُر گرانبهایم را به تو میسپارم
حافظش باش.

 

[mohammad azizi]

گاهی نیاز است دکتر به جای تجویز ​

یک مشت قرص برایت ​

"فریاد"
​

تجویز کند....

خداااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااا
​

 

[حنا جون]

خاطرمان باشد شاید سالها بعد............در گذر جاده ها........بی تفاوت از کنار هم بگذریم و بگوییم.....این غریبه چقدر شبیه خاطراتم بود.................

 

[حنا جون]

روزهای ابری گلهای افتابگردن بلاتکلیفند..........مثل همین روزهای عمر من.....................

 

[حنا جون]

مثله کشیدن کبریت در باد دیدنت دشوار است....من که به معجزه ی عشق ایمان دارم....میکشم اخرین دانه ی کبریت را در باد............ هرچه بادا باد...............

 

[حنا جون]

دوباره فال حافظ و دوباره توی فالمی............همیشه در خیالمی ..........اگر چه بیخیالمی..............

 

[حنا جون]

جیرجیرک به خرس گفت دوست دارم........خرس می گه الان وقت خواب زمستونیه.......بعدا صحبت میکمیم......خرس خوابید و نمیدونست عمر جیرجیرک فقط سه روزه............

 

[mohammad azizi]

و این پاسخ تمام عاشقانه هایم بود
من نباشم تا تو باشی
مثل نبودن هوا چه سخت است زندگی بی تو

 

[mohammad azizi]

باش فقط باش


همین


نه دست به جیب خواهی شد


نه وقتت برای من است


فقط باش ....


هر جا هستی فقط باش تا در هوایت نفسی تازه کنم

 

[bita-archi]

و خدایی که فضا را آفرید و احساس را...و مارا که معماری بیافرینیم و خلق کنیم فضا را تا احساس کنیم خالق بودن را

 

[shabnam111]

کیست آنکس که دو دستم گیرد
و دلم را بکشاند تا عرش
و تهی گرداند حجم سنگین پلیدی ها را
و غبار غم را پاک کند از چشمم...

 

[mohammad azizi]

دوباره فال حافظ و دوباره توی فالمی............همیشه در خیالمی ..........اگر چه بیخیالمی..............

[SIZE=+0]می خواهمت چنانکه شب خسته خواب را[/SIZE]​

[SIZE=+0]می جویمت چنانکه لب تشنه آب را[/SIZE]​

[SIZE=+0]محو توام چنانکه ستاره به چشم صبح[/SIZE]​

[SIZE=+0]یا شبنم سپیده دمان آفتاب را[/SIZE]​

[SIZE=+0]بی تابم آنچنانکه درختان برای باد[/SIZE]​

[SIZE=+0]با کودکان خفته به گهواره تاب را[/SIZE]​

[SIZE=+0]بایسته ای چنانکه تپیدن برای دل[/SIZE]​

[SIZE=+0]یا آنچنانکه بال پریدن عقاب را[/SIZE]​

[SIZE=+0]حتی اگر نباشی، می آفرینمت[/SIZE]​

[SIZE=+0]چونانکه التهاب بیابان سراب را[/SIZE]​

[SIZE=+0]ای خواهشی که خواستنی تر ز پاسخی[/SIZE]​

[SIZE=+0]با چون تو پرسشی چه نیازی جواب را[/SIZE]​

​

 

[shabnam111]

در میان تکرار ها گم شده ام
ریه های احساسم در میان این همه نفس های غبار گرفته
آلوده به زهر تردید گشته
چگونه راهم را بیابم...

 

[bita-archi]

لبخند بزن...
برآمدگی گونه هایت توان آنرا دارد که امید رفته را باز گرداند..
تجربه ثابت کرده است که گاه قوسی کوچک..
می تواند معماری بنایی را نجات دهد

 

[mohammad azizi]

میان من و تو
لحظه ها پرزخالی
سکوت و تنهایی است
تو می گریزی زمن و
من زغربت و فراغ از تو
چه شد که عشق با همه ابهتش
به پوچی فاصله ها تن داد و گریخت
میان من و تو
کویر در کویر تنید
و بیابان در بیابان زایید
چه دیده بود دلت
در سراب
که این چنین
هزار آینه در هم شکست و دوید

 

[bita-archi]

خداوندا مرا غرض ز نماز آن بود
که پنهانی حدیث درد فراق تو با تو بگذارم
وگرنه این چه نمازی بود
که من باتو با اشارت ابرو و سر میخوانم

​

 

[bita-archi]

از یک عمر هم گذشته


دیوار کم آورده ام

برای چوب خط هایی که روی دیوار ِ اتاق می کشم

من حبس شدم

پشت میله های زندان ِ چوب خطی ِ خودم

درست به خاطر ندارم

برای چه خط می زنم روز هایم را

شاید قرار بود این چوب خط ها با یک روز خوب تمام شوند

من و دیوار تمام می شویم


چوب خط ها تمام نمی شوند
​

 

[mohammad azizi]

کسی خواهد آمد
به این بیندیش !
هیچ پیامی ، آخرین پیام نیست
و هیچ عابری آخرین عابر .
کسی مانده است که خواهد آمد. باور کن !
کسی که امکان آمدن را زنده نگه می دارد.
بنشین به انتظار !
​

 

[حنا جون]

میان من و تو
لحظه ها پرزخالی
سکوت و تنهایی است
تو می گریزی زمن و
من زغربت و فراغ از تو
چه شد که عشق با همه ابهتش
به پوچی فاصله ها تن داد و گریخت
میان من و تو
کویر در کویر تنید
و بیابان در بیابان زایید
چه دیده بود دلت
در سراب
که این چنین
هزار آینه در هم شکست و دوید

ای قبای پادشاهی راست بر بالای تو.............زینت وتاج و نگین از گوهر والای تو
افتاب فتح را هردم طلوعی مر دهد....................از کلاه خسروی رخسار مه سیمای تو

 

[حنا جون]

[SIZE=+0]می خواهمت چنانکه شب خسته خواب را[/SIZE]​

[SIZE=+0]می جویمت چنانکه لب تشنه آب را[/SIZE]​

[SIZE=+0]محو توام چنانکه ستاره به چشم صبح[/SIZE]​

[SIZE=+0]یا شبنم سپیده دمان آفتاب را[/SIZE]​

[SIZE=+0]بی تابم آنچنانکه درختان برای باد[/SIZE]​

[SIZE=+0]با کودکان خفته به گهواره تاب را[/SIZE]​

[SIZE=+0]بایسته ای چنانکه تپیدن برای دل[/SIZE]​

[SIZE=+0]یا آنچنانکه بال پریدن عقاب را[/SIZE]​

[SIZE=+0]حتی اگر نباشی، می آفرینمت[/SIZE]​

[SIZE=+0]چونانکه التهاب بیابان سراب را[/SIZE]​

[SIZE=+0]ای خواهشی که خواستنی تر ز پاسخی[/SIZE]​

[SIZE=+0]با چون تو پرسشی چه نیازی جواب را[/SIZE]​

​

صبح است ساقیا قدحی پر شراب کن........دور فلک درنگ ندارد شتاب کن
زان پیشتر که عالم فانی شود خراب.........مارا ز جام باده گلگون خراب کن

 

[mohammad azizi]

صبح است ساقیا قدحی پر شراب کن........دور فلک درنگ ندارد شتاب کن
زان پیشتر که عالم فانی شود خراب.........مارا ز جام باده گلگون خراب کن

منحـــــنی قامــــــــتم، قامــــت ابروی توست
خط مـــجانب بر آن، سلسله گیسوی اوست
حد رسیدن به او، مـــــــبهم و بی انتــهاست
بازه تعـــــریف دل، در حـــــرم کــــــوی دوست
چون به عــــــــــدد یک تویی من همه صفرها
آن چه که معـــــنی دهد قامت دلجوی توست
پرتوی خورشیـــد شد مـــــشتق از آن روی تو
گرمی جان بخش او جزئی از آن خوی توست
بی تو وجــــــــــودم بود یک ســـــری واگـــــــرا
ناحیـــــــــــــه همــــــــگراش دایره روی توست .

 

[حنا جون]

منحـــــنی قامــــــــتم، قامــــت ابروی توست
خط مـــجانب بر آن، سلسله گیسوی اوست
حد رسیدن به او، مـــــــبهم و بی انتــهاست
بازه تعـــــریف دل، در حـــــرم کــــــوی دوست
چون به عــــــــــدد یک تویی من همه صفرها
آن چه که معـــــنی دهد قامت دلجوی توست
پرتوی خورشیـــد شد مـــــشتق از آن روی تو
گرمی جان بخش او جزئی از آن خوی توست
بی تو وجــــــــــودم بود یک ســـــری واگـــــــرا
ناحیـــــــــــــه همــــــــگراش دایره روی توست .

ای روی ماه منظر تو نو بهار حسن.......خال و خط تو مرکز لطف و مدار حسن
در چشم پر خمار تو پنهان فنون سحر.........در زلف بی قرار تو پیدا قرار حسن

 

[mohammad azizi]

ای روی ماه منظر تو نو بهار حسن.......خال و خط تو مرکز لطف و مدار حسن
در چشم پر خمار تو پنهان فنون سحر.........در زلف بی قرار تو پیدا قرار حسن

می گیرند...
همه را می گیرند...
تمام واژه ها را از من می گیرند!!!
چشمانت را می گویم...

 

[حنا جون]

چو گل هر دم به بویت جامه در تن		کنم چاک از گریبان تا به دامن
تنت را دید گل گویی که در باغ		چو مستان جامه را بدرید بر تن
من از دست غمت مشکل برم جان		ولی دل را تو آسان بردی از من
به قول دشمنان برگشتی از دوست		نگردد هیچ کس با دوست دشمن
تنت در جامه چون در جام باده		دلت در سینه چون در سیم آهن
ببار ای شمع اشک از چشم خونین		که شد سوز دلت بر خلق روشن
مکن کز سینه‌ام آه جگرسوز		برآید همچو دود از راه روزن
دلم را مشکن و در پا مینداز		که دارد در سر زلف تو مسکن
چو دل در زلف تو بسته‌ست حافظ		بدین سان کار او در پا میفکن

 

[mohammad azizi]

چو گل هر دم به بویت جامه در تن		کنم چاک از گریبان تا به دامن
تنت را دید گل گویی که در باغ		چو مستان جامه را بدرید بر تن
من از دست غمت مشکل برم جان		ولی دل را تو آسان بردی از من
به قول دشمنان برگشتی از دوست		نگردد هیچ کس با دوست دشمن
تنت در جامه چون در جام باده		دلت در سینه چون در سیم آهن
ببار ای شمع اشک از چشم خونین		که شد سوز دلت بر خلق روشن
مکن کز سینه‌ام آه جگرسوز		برآید همچو دود از راه روزن
دلم را مشکن و در پا مینداز		که دارد در سر زلف تو مسکن
چو دل در زلف تو بسته‌ست حافظ		بدین سان کار او در پا میفکن

از آرزوی خیال تو روز دراز در بند شبم با دل پر درد و نیاز
وز بی‌خوابی همه شب ای شمع طراز می‌گویم کی بود که روز آید باز

* * *
ای دست تو در جفا چو زلف تو دراز وی بی‌سببی گرفته پای از من باز
دی دست زاستین برون کرده به عهد وامروز کشیده پای در دامن ناز

* * *
آن شد که من از عشق تو شبهای دراز با مه گله کردمی و با پروین راز
جستم ز تو چون کبوتر از چنگل باز رفتم نه چنان که دیگرم بینی باز

* * *
زان شب که به روز برده‌ام با تو به ناز روز و شبم از غمت سیاهست و دراز
بس روز چنین بی‌تو به سر خواهم برد تا با تو شبی چنان به روز آرم باز

* * *
دل شادی روز وصلت ای شمع طراز با صد شب هجر بیش گفتست به راز
تا خود پس از این زان همه شبهای دراز با روز وصال بی‌غمی گوید باز