میشه بگید مثلا چگونه پرخاشی یا کنترل خودمون رو در چه حد از دست بدیم باعث رد شدن میشه؟
سپاسگزارم
یادم زمانی که من مصاحبه دادم اون زمان تو شهر ما یه دزدی و ... اتفاق افتاده بود که خوب توی شهر های کوچیک چون از این خبرا کمه خبرش می پیچه. اون مصاحبه کننده نامرد این قضیه را میدونست و مدام میگفت که همشهریهاتون فلان بهمان و کلی سر به سرم گزاشتند. من هم دلم میخواست گردنش را بشکنم (تو اون وضعیت انسان حالت عادی نداره تازه یکی هم سوهان روح بشه دیگه هیچی) من یادمه فقط لبخند زدم.
یه استاد تو دانشگاه داشتیم از مصاحبه کننده های قدیمی گاز بود. میگفت" تو مصاحبه تنها هدف ما اینه که طرف را عصبانی کنیم ببینیم واکنشش چیه"
خلاصه اینکه سعی کنید تنها لبخند بزنید و خودتون را خونسرد نشون بدید، سعی کنید دستتون نلرزه یا اگه لرزید مدام حرکتش بدید تا پیدا نباشه، سعی کنید نشستید پاهاتون را تکون ندید، شمرده شمرده صحبت کنید نه اینکه یه چیز بگید و بعدش بگید نه اینطور نیست و فلان طور درسته، اگه چیزی تعارف کردند بردارید و خیلی عادی بخورید و الا نه(تو مصاحبه نفت به من ندادند اما جاهای دیگه یکی از شگرد ها بود)، اگه گفتند استرس داری یا نه خیلی راحت بگید طبیعیه که داشته باشم اما به راحتی میتونم کنترلش کنم وبلدم خونسردیم را به راحتی حفظ کنم و ....
البته همه اینا به شخص مصاحبه کننده هم مربوط میشه