مشاعرۀ سنّتی

[گلابتون]

دريغ جان فرو رفتگان اين دريا
كه رفت در سر سوداي صيد مرواريد

نبود در صدفي آن گهر كه مجستيم
صفاي اشك تو باد اي خواب گنج اميد

 

[naghmeirani]

تو کز سوز محبت بی نصیبی چارۀ خود کن
که من پروانه ام خود را به جایی میتوانم زد

در اين كنج قفس دور از گلستان سوختم مردم
خبر كن اي صبـا از حال زارم باغبانم را​

 

[kachal63]

ای دست غم چرا ز دلم پا نمیکشی؟
ای پنجۀ اجل تو چرا ناز میکنی؟

 

[naghmeirani]

ای دست غم چرا ز دلم پا نمیکشی؟
ای پنجۀ اجل تو چرا ناز میکنی؟

يك شـب آخر دامـن آه سحــر خواهم گرفت
داد خـــود را زآن مــه بـيـــدادگـر خواهم گرفت​

 

[گلابتون]

تورا كه گوش دل است و زبان جان خوش باش
كه نازكان جهان راست با تو گفت و شنود

مباد سايه كه جانت بماند از رفتار
كه در روندگي دايم است هستي رود

 

[محـسن ز]

دور گردون گر دو روزي بر مراد ما نرفت
دائما يكسان نباشد حال دوران غم مخور

 

[naghmeirani]

تورا كه گوش دل است و زبان جان خوش باش
كه نازكان جهان راست با تو گفت و شنود

مباد سايه كه جانت بماند از رفتار
كه در روندگي دايم است هستي رود

دیگر به سیرِ باغ و بهارم نیاز نیست
ای بوستانِ طبعِ تو ،باغ و بهارِ من​

 

[magsod]

ننگرد ديگر به سرو اندر چمن
هر که ديد آن سرو سيم اندام را

 

[naghmeirani]

ننگرد ديگر به سرو اندر چمن
هر که ديد آن سرو سيم اندام را

انتقــامم را ز زلفـش مـو به مـو خواهم كشيد .... آرزويم را ز لـعـلش ســر بــه ســر خواهم گرفت

 

[magsod]

تير آه ما ز گردون بگذرد حافظ خموش
رحم کن بر جان خود پرهيز کن از تير ما

 

[naghmeirani]

تير آه ما ز گردون بگذرد حافظ خموش
رحم کن بر جان خود پرهيز کن از تير ما

امشـب تــرا بخوبي نسبـت به مـــاه كردم .... تــو خــوبتـر ز مــاهي مـن اشتبـاه كردم

 

[magsod]

محرم راز دل شيدای خود
کس نمی‌بينم ز خاص و عام را

با دلارامی مرا خاطر خوش است
کز دلم يک باره برد آرام را

 

[محـسن ز]

امشـب تــرا بخوبي نسبـت به مـــاه كردم .... تــو خــوبتـر ز مــاهي مـن اشتبـاه كردم

ما رنه غم دوزخ و نه حرص بهشت است
بردار زرخ پرده كه مشتاق نگاهيم

 

[naghmeirani]

ما رنه غم دوزخ و نه حرص بهشت است
بردار زرخ پرده كه مشتاق نگاهيم

مرا پرسي كه چوني ، چونم اي دوست ...... جگــــــر پر درد و دل پر خــونم اي دوست
حديـــث عـاشقي بر مــن رهـــــــــا كـن ...... تو ليلـي شو كه من مجنـونم اي دوست​

 

[محـسن ز]

مرا پرسي كه چوني ، چونم اي دوست ...... جگــــــر پر درد و دل پر خــونم اي دوست
حديـــث عـاشقي بر مــن رهـــــــــا كـن ...... تو ليلـي شو كه من مجنـونم اي دوست​

تا كي به تمناي وصال تو يگانه
اشكم شود از هر مژه چون سيل روانه

 

[naghmeirani]

تا كي به تمناي وصال تو يگانه
اشكم شود از هر مژه چون سيل روانه

هیچ پروانه ندیده است ز نزدیکیِ شمع
آنچه از دوریِ تو بر منِ دیوانه رسید​

 

[eehsan]

در این سرای بی کسی کسی به در نمی زند
به دشت پر ملال ما پرنده پر نمی زند
یکی ز شب گرفتگان چراغ بر نمی کند

 

[rebass]

دیدی ای دوست که غم عشق دگر بار چه کرد
چون شد دلبر و با یار وفادار چه کرد
حافظ

 

[snazari]

دوستان عیب کنندم که چرا دل به تو دادم
باید اول به تو گفتن که چنین خوب چرایی

 

[saeed99]

دوستان عیب کنندم که چرا دل به تو دادم
باید اول به تو گفتن که چنین خوب چرایی

با درود

یادباد آنکه نیاورد ز من روزی یاد
شادی آنکه نبودم نفسی از وی شاد​

 

[rebass]

با درود

یادباد آنکه نیاورد ز من روزی یاد

شادی آنکه نبودم نفسی از وی شاد
​

دارم امید بر این اشک چو باران که دگر
برق دولت که برفت از نظرم بازآید

 

[madonna]

دارم امید بر این اشک چو باران که دگر
برق دولت که برفت از نظرم بازآید

دوش با من گفت پنهان کاردانی تیز هوش
وز شما پنهان نشاید کرد سر می فروش

 

[naghmeirani]

دوش با من گفت پنهان کاردانی تیز هوش
وز شما پنهان نشاید کرد سر می فروش

شبِ عاشقانِ بیدل ، چه شبِ دراز باشد
تو بیا کز اولِ شب ، درِ صبح باز باشد
​

 

[azadeh_arch _eng]

دلا تا كي در اين زندان فريب اين و ان بيني
يكي زين چاه ظلماني برونا تا جهان بيني

 

[solar flare]

دوش مي آمدو رخساره بر افروخته بود
تا كجا باز دل غمزده اي سوخته بود

 

[saeed99]

دوش مي آمدو رخساره بر افروخته بود
تا كجا باز دل غمزده اي سوخته بود

با درود

دوش در ره نگارم آمد پیش
آن به خوبی ز ماه گردون بیش​

 

[solar flare]

با درود

دوش در ره نگارم آمد پیش

آن به خوبی ز ماه گردون بیش​

شبي كه آواي ني تو شنيدم
چو آهوي تشنه پي تو دويدم
دوان دوان تا لب چشمه رسيدم
نشاني از تو نغمه نديدم

 

[sh85]

شبي كه آواي ني تو شنيدم
چو آهوي تشنه پي تو دويدم
دوان دوان تا لب چشمه رسيدم
نشاني از تو نغمه نديدم

من آن نگین سلیمان به هیچ نستانم
که گاه گاه بر او دست اهرمن باشد
روا مدار خدایا که در حریم وصال
رقیب محرم و حرمان نصیب من باشد
حافظ

 

[saeed99]

شبي كه آواي ني تو شنيدم
چو آهوي تشنه پي تو دويدم
دوان دوان تا لب چشمه رسيدم
نشاني از تو نغمه نديدم

با درود

من که باشم باد و خاک و آب و آتش مست اوست
آتش او تا چه آرد بر من و بر خاک و باد​

 

[sh85]

با درود

من که باشم باد و خاک و آب و آتش مست اوست

آتش او تا چه آرد بر من و بر خاک و باد​

دلم گرفت ز صومعه و خرقۀ سالوس
کجاست دیر مغان و شراب ناب کجاست
حافظ