مشاعرۀ سنّتی

[_fahimam_]

تا چند حدیث پنج و چار ای ساقی
مشکل چه یکی چه صد هزار ای ساقی
خاکیم همه چنگ بساز ای ساقی
بادیم همه باده بیار ای ساقی 

خیام

شعرتون خیلی زیبا بود

در فراق يار ، به از ديده ي ديدار چيست ؟
بعد چندين سال هجران ، خوش تر ازديدار چيست ؟

چشم نرگس ، لـب چو غـُنچه ، همچو گل نازك بدن
با وجود يار زيبا ، ديدن گلزار چيست؟

 

[naghmeirani]

تا چند حدیث پنج و چار ای ساقی
مشکل چه یکی چه صد هزار ای ساقی
خاکیم همه چنگ بساز ای ساقی
بادیم همه باده بیار ای ساقی

خیام

شعرتون خیلی زیبا بود

یافتم روشندلی، از گریه های نیمه شب ... خاطری چون صبح دارم، از صفای نیمه شب

رهی معیری

 

[یورال]

به شب سلام که بی تو رفیق راه من است
سیاه چادرش امشب، پناهگاه من است

 

[_fahimam_]

تا نهان سازم از تو بار دگر
راز این خاطر پریشان را
می کشم بر نگاه ناز آلود
نرم و سنگین حجاب مژگان را
دل گرفتار خواهش جانسوز
از خدا راه چاره می جویم
پارساوار در برابر تو
سخن از زهد و توبه می گویم

 

[نازنین فاطیما]

به شب سلام که بی تو رفیق راه من است
سیاه چادرش امشب، پناهگاه من است

توانا بود هر که دانا بود
زدانش دل هربی هنری نیز برنا بود

 

[نازنین فاطیما]

تا نهان سازم از تو بار دگر
راز این خاطر پریشان را
می کشم بر نگاه ناز آلود
نرم و سنگین حجاب مژگان را
دل گرفتار خواهش جانسوز
از خدا راه چاره می جویم
پارساوار در برابر تو
سخن از زهد و توبه می گویم

می وساقی چه باشد نیست جز حق
خداداند که این عشق از چه باب است

 

[یورال]

می وساقی چه باشد نیست جز حق
خداداند که این عشق از چه باب است

تو را سری است که با ما فرو نمی آید
مرا دلی که صبوری از او نمی آید

 

[نازنین فاطیما]

تو را سری است که با ما فرود نمی آید
مرا دلی که صبوری از او نمی آید

دل داده ام بر باد هرچه باداباد
مجنون تر ازلیلی شیرین تر از فرهاد

 

[_fahimam_]

درد تاریکیست درد خواستن
رفتن و بیهوده از خود کاستن
سر نهادن بر سیه دل سینه ها
سینه آلودن به چرک کینه ها
در نوازش ، نیش ماران یافتن
زهر در لبخند یاران یافتن

 

[یورال]

دل داده ام بر باد هرچه باداباد
مجنون تر ازلیلی شیرین تر از فرهاد

دل که از ناوکِ مژگان تو در خون می‌گشت
باز مشتاق کمانخانه‌ی ابروی تو بود

 

[نازنین فاطیما]

درد تاریکیست درد خواستن
رفتن و بیهوده از خود کاستن
سر نهادن بر سیه دل سینه ها
سینه آلودن به چرک کینه ها
در نوازش ، نیش ماران یافتن
زهر در لبخند یاران یافتن

نازنینا ناز کم کن که اگرنازکنی
باهمین ناز مرا خانه برانداز کنی

 

[نازنین فاطیما]

دل که از ناوکِ مژگان تو در خون می‌گشت
باز مشتاق کمانخانه‌ی ابروی تو بود

درد عشقی کشیده ام که مپرس
زهرهجری چشیده ام که مپرس

 

[naghmeirani]

درد عشقی کشیده ام که مپرس
زهرهجری چشیده ام که مپرس

سعدیا این همه فریاد تو بی دردی نیست

آتشی هست که دود از سر آن می‌آید

 

[_fahimam_]

 در آستانه ی فصلی سرد
در محفل عذای آینه ها
و اجتماع سوگوار تجربه های پریده رنگ
و این غروب بارور شده از دانش سکوت
چگونه میشود به آن کسی که میرود این سان
صبور
سنگین
سرگردان
فرمان ایست داد

 

[naghmeirani]

یک روز بلند آفتابی
در آبی بیکران دریا
امواج تو را به من رساندند
امواج ترانه بار تنها
چشمان تو رنگ آب بودند
آ دم که تو را در آب دیدم
در غربت آن جهان بی شکل
گویی که تو را به خواب دیدم

با حرف "د" باید جواب میدادی عزیز

ممسک برای مال همه ساله تنگ دل
سعدی به روی دوست همه روزه خرمست

 

[دختر معمار]

تمامِ حسِ شعرم را بگنجان در غزل امشب
که این تصویر رویایی فقط یک قاب می‌خواهد

اتاقی از اقاقی را برایم فرش کن در شعر
که ذهن خسته‌ی شاعر، دو ساعت خواب می‌خواهد

 

[plant_biology]

دل كه رنجيد از كسي خرسند كردن مشكل است
شيشه ي بشكسته را پيوند كردن مشكل است
كوه را با ان بزرگي مي توان هموار كرد
حرف ناهموار را هموار كردن مشكل است....

 

[*zahedan]

تا شنیدم که تو از شعر خوشت می آید
چند وقتی ست که یک شاعر پرچانه شدم

عقل با عشق شنیدم که نمیسازد، پس
روز ها عاقل و شب شاعر دیوانه شدم

 

[naghmeirani]

تا شنیدم که تو از شعر خوشت می آید
چند وقتی ست که یک شاعر پرچانه شدم

عقل با عشق شنیدم که نمیسازد، پس
روز ها عاقل و شب شاعر دیوانه شدم

مادر! موسیقی بهشت همانا صدای توست
گوش دلم به زمزمه لای لای توست

 

[نازنین فاطیما]

مادر! موسیقی بهشت همانا صدای توست
گوش دلم به زمزمه لای لای توست

تونیکی می کن ودردجله انداز
که ایزد دربیابانت دهد باز

 

[*zahedan]

... ز ڪدام ره رسیدی؟ ز ڪدام دَر گذشتی؟
... ڪه ندیده، دیده ناگہ بہ درون دل فتادے؟

 

[traneh.]

... ز ڪدام ره رسیدی؟ ز ڪدام دَر گذشتی؟
... ڪه ندیده، دیده ناگہ بہ درون دل فتادے؟

یک نظر مستانه کردی عاقبت
عقل را دیوانه کردی عاقبت
با غم خود آشنای کردی مرا
از خودم بیگانه کردی عاقبت
در دل من گنج خود کردی نهان
جای در ویرانه کردی عاقبت
سوختی در شمع رویت جان من
چارهٔ پروانه کردی عاقبت
قطرهٔ اشک مرا کردی قبول
قطره را در دانه کردی عاقبت
کردی اندر کلّ موجودات سیر
جان من کاشانه کردی عاقبت
زلف را کردی پریشان خلق را
خان و مان ویرانه کردی عاقبت
مو بمو را جای دلها ساختی
مو بدلها شانه کردی عاقبت
در دهان خلق افکندی مرا
فیض را افسانه کردی عاقبت

دوست دارم این شعر رو گفتم جای 1 بیت کلشو بخونید

 

[_fahimam_]

تا خواستم كه بگسلم اين رشته نگاه 
قلبم تپيد و باز مرا سوي او كشاند 
نو ميد و خسته بودم از آن جستجوي خويش 
با ناز خنده كردم و گفتم بيا بيا

 

[دختر معمار]

اگر بسویت این چنین دویده ام

به عشق عاشقم نه بر وصال تو

به ظلمت شبان بی فروغ من

خیال عشق خوشتر از خیال تو

 

[_fahimam_]

وه...چه زیبا بود
اگر پاییز بودم
وحشی و پرشور و رنگ آمیز بودم

 

[یورال]

من خود به يادِ غم ندهم خويش را، ولى
غم هركجا كه هست، زِ من ياد مى‌كند

 

[_fahimam_]

در شب کوچک من افسوس
باد با برگ درختان میعادی دارد
در شب کوچک من دلهره ی ویرانیست
گوش کن وزش ظلمت را میشنوی؟
من غریبانه به این خوشبختی مینگرم
من به نومیدی خود معتادم

 

[نازنین فاطیما]

در شب کوچک من افسوس
باد با برگ درختان میعادی دارد
در شب کوچک من دلهره ی ویرانیست
گوش کن وزش ظلمت را میشنوی؟
من غریبانه به این خوشبختی مینگرم
من به نومیدی خود معتادم

من مست می عشقم هشیارنخواهم شد
وزخواب خوش مستی بیدار نخواهم شد

 

[naghmeirani]

من مست می عشقم هشیارنخواهم شد
وزخواب خوش مستی بیدار نخواهم شد

دلي كز معرفت نور و صفا ديد *** به هر چيزي كه ديد اول خدا ديد

 

[نازنین فاطیما]

دلي كز معرفت نور و صفا ديد *** به هر چيزي كه ديد اول خدا ديد

دوش دیدم که ملایک درمیخانه زدند
گل آدم بسرشتندوبه پیمانه زدند