مشاعرۀ سنّتی

[MOΣIN]

تا عاشقان به بوي نسيمش دهند جان...بگشود نافه اي ودر ارزو ببست
شيدا از ان شدم كه نگارم چو ماه نو...ابرو نمود وجلوه گري كرد وروببست

 

[fa_arch]

تا عاشقان به بوي نسيمش دهند جان...بگشود نافه اي ودر ارزو ببست
شيدا از ان شدم كه نگارم چو ماه نو...ابرو نمود وجلوه گري كرد وروببست

تا کار به کام دل مجروح بود.....تا مُلک تنم بی مَلِِِـک روح بود
امید من آنست ز درگاه خدا....کابواب سعادت همه مفتوح بود

 

[*زهره*]

در کار گلاب و گل حکم ازلی این بود


کاین شاهد بازاری وان پرده نشین باشد

 

[پرواز@]

در کار گلاب و گل حکم ازلی این بود


کاین شاهد بازاری وان پرده نشین باشد

دل تنگم و دیدار تو درمان منست
بی رنگ رخت زمانه زندان منست

 

[MOΣIN]

دل تنگم و دیدار تو درمان منست
بی رنگ رخت زمانه زندان منست

تا مرا عشق تو تعليم سخن گفتن كرد...خلق را ورد زبان مدحت وتحسين من است

 

[*زهره*]

تا شدم حلقه به گوش در میخانه عشق
هر دم آید غمی از نو به مبارک بادم

 

[MOΣIN]

تا شدم حلقه به گوش در میخانه عشق
هر دم آید غمی از نو به مبارک بادم

مژه سياهت ار كرد به خون ما اشارت...ز فريب او بينديش وغلط مكن نگارا

 

[farzaneh19]

او طنین جام تنهایی است / تاروپودش رنج و زیبایی است

 

[پرواز@]

او طنین جام تنهایی است / تاروپودش رنج و زیبایی است

تا با غم عشق تو مرا کار افتاد
بیچاره دلم در غم بسیار افتاد

 

[Mute]

در این درگه که گه گه که که و که که شود نا گه
مشو غره به امروزت که از فردا نه ای آگه

 

[پرواز@]

در این درگه که گه گه که که و که که شود نا گه
مشو غره به امروزت که از فردا نه ای آگه

همه گویند طاهر تار بنواز
صدا چون میدهد تار شکسته

 

[امیر افشار]

همه خوش ز آنکه مطرب زند بر تار چنگی
من از آن خوشم چنگی بزنم بتار مویی

 

[پرواز@]

همه خوش ز آنکه مطرب زند بر تار چنگی
من از آن خوشم چنگی بزنم بتار مویی

یاد ایامی که در گلشن فغانی داشتم
در میان لاله و گل آشیانی داشتم

 

[امیر افشار]

می خزد در رگ هر برگ تو خوناب خزان
نکهت صبحدم و بوی بهارانت کو؟

 

[PADIDE 89]

یاد ایامی که در گلشن فغانی داشتم
در میان لاله و گل آشیانی داشتم

من همان خاكم كه هستم
تو برو فكري بكن بر عقل زارت
كه در اين دنيا نماند بي وفايي
نكن خيانت اي جوان جون عمت​

 

[امیر افشار]

من همان خاكم كه هستم
تو برو فكري بكن بر عقل زارت
كه در اين دنيا نماند بي وفايي
نكن خيانت اي جوان جون عمت​

تو برفتی وفا نکرده ، نگهی سوی ما نکرده
نکند ای امید جانم ، که نیایی خدا نکرده

 

[PADIDE 89]

تو برفتی وفا نکرده ، نگهی سوی ما نکرده
نکند ای امید جانم ، که نیایی خدا نکرده

هي با تو ام آهاي تو
نكنه بري ديگه نياي تو

 

[امیر افشار]

و تو اي مرغ مهاجر كه از اين شهر گذر خواهي كرد
نكند از هوس دانه گندم به زمين بنشيني

 

[پرواز@]

می خزد در رگ هر برگ تو خوناب خزان
نکهت صبحدم و بوی بهارانت کو؟

واله و شیدا شده ام در غمت رسوا شده ام​

شعله بزن، بر شکنم، دست کش جان شده ام
​

 

[..:PURE:..]

واله و شیدا شده ام در غمت رسوا شده ام


شعله بزن، بر شکنم، دست کش جان شده ام
​

​

من از ان روز که در بند توام ازادم...

 

[پرواز@]

و تو اي مرغ مهاجر كه از اين شهر گذر خواهي كرد
نكند از هوس دانه گندم به زمين بنشيني

یار مرا غار مرا عشق جگر خوار مرا
یار تویی غار تویی خواجه نگهدار مرا

 

[امیر افشار]

یار مرا غار مرا عشق جگر خوار مرا
یار تویی غار تویی خواجه نگهدار مرا

ای کاش چو پروانه پری داشته باشم
تا گاه به کویت گذری داشته باشم

 

[پرواز@]

من از ان روز که در بند توام ازادم...

من بودم و دوش آن بت بنده نواز
از من همه لابه بود از وی همه ناز

 

[PADIDE 89]

و تو اي مرغ مهاجر كه از اين شهر گذر خواهي كرد
نكند از هوس دانه گندم به زمين بنشيني

يا رب مددي در اين زمانه تو به ما كن
نكند خر شده و اسير طعمه گرديم

 

[پرواز@]

ای کاش چو پروانه پری داشته باشم
تا گاه به کویت گذری داشته باشم

من از کجا پند از کجا باده بگردان ساقیا
آن جام جان افزای را برریز برجان ساقیا

 

[نفتکش]

یار مرا غار مرا عشق جگر خوار مرا
یار تویی غار تویی خواجه نگهدار مرا

از آن افیون که ساقی در می افکند.........................حریفان را نه سر ماند نه دستار

 

[پرواز@]

يا رب مددي در اين زمانه تو به ما كن
نكند خر شده و اسير طعمه گرديم

ما را سری است با تو که گر خلق روزگار
دشمن شوند و سر برود هم بر آن سریم

 

[امیر افشار]

از آن افیون که ساقی در می افکند.........................حریفان را نه سر ماند نه دستار

رودی بر رودی میبند بر افسون شب می خندد
فردا خوشید از خاور میروید بر دریا می تابد

 

[پرواز@]

از آن افیون که ساقی در می افکند.........................حریفان را نه سر ماند نه دستار

رو سر بنه به بالین تنها مرا رها کن
ترک من خراب شبگرد مبتلا کن

 

[پرواز@]

رودی بر رودی میبند بر افسون شب می خندد
فردا خوشید از خاور میروید بر دریا می تابد

دل تنگم و دیدار تو درمان منست
بی رنگ رخت زمانه زندان منست