مشاعره با شعر سعدی

[blue bee]

تا رفتنش ببینم و گفتنش بشنوم

از پای تا به سر همه سمع و بصر شدم

من چشم از او چگونه توانم نگاه داشت

کاول نظر به دیدن او دیده ور شدم

ما گدایان خیل سلطانیم
شهربند هوای جانانیم

بنده را نام خویشتن نبود
هر چه ما را لقب دهند آنیم

گر برانند و گر ببخشایند
ره به جای دگر نمی‌دانیم

 

[salvador]

مرا که گفت دل از یار مهربان بردار

به اعتماد صبوری که شوق نگذارد

 

[blue bee]

مرا که گفت دل از یار مهربان بردار

به اعتماد صبوری که شوق نگذارد

درد من بر من از طبیب منست
از که جویم دوا و درمانش

آن که سر در کمند وی دارد
نتوان رفت جز به فرمانش

 

[salvador]

شکست عهد مودت نگار دلبندم

برید مهر و وفا یار سست پیوندم



به خاک پای عزیزان که از محبت دوست

دل از محبت دنیا و آخرت کندم

 

[blue bee]

شکست عهد مودت نگار دلبندم

برید مهر و وفا یار سست پیوندم



به خاک پای عزیزان که از محبت دوست

دل از محبت دنیا و آخرت کندم

مرا چون خليل آتشي در دل است
که پنداري اين شعله بر من گل است

نه دل دامن دلستان مي‌کشد
که مهرش گريبان جان مي‌کشد

نه خود را بر آتش بخود مي‌زنم
که زنجير شوق است در گردنم

مرا همچنان دور بودم که سوخت
نه اين دم که آتش به من درفروخت

 

[salvador]

مرا چون خليل آتشي در دل است
که پنداري اين شعله بر من گل است

نه دل دامن دلستان مي‌کشد
که مهرش گريبان جان مي‌کشد

نه خود را بر آتش بخود مي‌زنم
که زنجير شوق است در گردنم

مرا همچنان دور بودم که سوخت
نه اين دم که آتش به من درفروخت

تا تو به خاطر منی کس نگذشت بر دلم

مثل تو کیست در جهان تا ز تو مهر بگسلم

 

[siyavash51]

ما گدایان خیل سلطانیم
شهربند هوای جانانیم

بنده را نام خویشتن نبود
هر چه ما را لقب دهند آنیم

گر برانند و گر ببخشایند
ره به جای دگر نمی‌دانیم

مارا سریست با تو که گر خلق روزگار

دشمن شوند و سر برود هم برآن سریم

 

[siyavash51]

مرا که گفت دل از یار مهربان بردار

به اعتماد صبوری که شوق نگذارد

در آن نفس که بمیرم درآرزوی تو باشم

بدان امید دهم جان که خاک کوی تو باشم

 

[siyavash51]

درد من بر من از طبیب منست
از که جویم دوا و درمانش

آن که سر در کمند وی دارد
نتوان رفت جز به فرمانش

شبی یاد دارم که چشمم نخفت

شنیدم که پروانه به شمع گفت

که من عاشقم گر بسوزم رواست

تورا گریه و سوز باری چراست ؟

 

[salvador]

در آن نفس که بمیرم درآرزوی تو باشم

بدان امید دهم جان که خاک کوی تو باشم

مکن سرگشته آن دل را که دست آموز غم کردی

به زیر پای هجرانش لگد کوب ستم کردی

 

[salvador]

شبی یاد دارم که چشمم نخفت

شنیدم که پروانه به شمع گفت

که من عاشقم گر بسوزم رواست

تورا گریه و سوز باری چراست ؟

تو می‌روی و مرا چشم و دل به جانب توست

ولی چه سود که جانب نگه نمی‌داری

 

[blue bee]

تو می‌روی و مرا چشم و دل به جانب توست

ولی چه سود که جانب نگه نمی‌داری

یارا بهشت صحبت یاران همدمست
دیدار یار نامتناسب جهنمست

هر دم که در حضور عزیزی برآوری
دریاب کز حیات جهان حاصل آن دمست
...

 

[salvador]

تو آن نه‌ای که دل از صحبت تو برگیرند

و گر ملول شوی صاحبی دگر گیرند



و گر به خشم برانی طریق رفتن نیست

کجا روند که یار از تو خوبتر گیرند

 

[naghmeirani]

در این روش که تویی بر هزار چون سعدی

جفا و جور توانی ولی مکن یارا

 

[چاووش]

ای که گفتی هیچ مشکل چون فراق یار نیست
گر امید وصل باشد همچنان دشوار نیست

 

[salvador]

تا کی ای دلبر دل من بار تنهایی کشد

ترسم از تنهایی احوالم به رسوایی کشد

 

[عطار]

در بادیه تشنگان بمردند
وز حله به کوفه می‌رود آب

 

[salvador]

به هوش بودم از اول که دل به کس نسپارم

شمایل تو بدیدم نه صبر ماند و نه هوشم

 

[چاووش]

من طاقت شکیب ندارم ز روی خوب
صوفی به عجز خویشتن اقرار می‌کند

 

[Ghazal_joon]

دوست نباشد به حقیقت که او
دوست فراموش کند در بلا

 

[عطار]

دامن دولت چو به دست اوفتاد
گر بهلی بازنیاید به دست

 

[salvador]

تو همچنان دل شهری به غمزه‌ای ببری

که بندگان بنی سعد خوان یغما را

 

[naghmeirani]

آتشِ سوزان نکند با سپند

آنچه کند دودِ دلِ دردمند

 

[عطار]

دوست می‌دارم من این نالیدن دلسوز را

تا به هر نوعی که باشد بگذرانم روز را

 

[salvador]

او می‌رود دامن کشان، من زهر تنهایی چشان

دیگر مپرس از من نشان کز دل نشانم می‌رود

 

[چاووش]

دیگری را در کمند آور که ما خود بنده‌ایم
ریسمان در پای حاجت نیست دست آموز را

 

[عطار]

ای نفس خرم باد صبا


از بر یار آمده‌ای مرحبا

 

[salvador]

آخر ای سنگ دل سیم زنخدان تا چند

تو ز ما فارغ و ما از تو پریشان تا چند

 

[naghmeirani]

دیگری را در کمند آور که ما خود بنده‌ایم

ریسمان در پای حاجت نیست دست آموز را

 

[salvador]

ای که دلداری اگر جان منت می‌باید

چاره‌ای نیست در این مسله الا تسلیم