مشاعره با شعر سعدی

[blue bee]

تا کی این پرده جان سوز پس پرده زنم
تا کی این ناوک دلدوز نهان اندازم

دردنوشان غمت را چو شود مجلس گرم
خویشتن را به طفیلی به میان اندازم

 

[naghmeirani]

مرادِ ما نصیحت بود و گفتیم

حوالت با خدا کردیم و رفتیم

 

[محـسن ز]

ما توبه شکستیم که در مذهب عشاق

صوفی نپسندند که خمار نباشد

 

[naghmeirani]

دریاب کنون که نعمتت هست به دست

کین دولت و ملک میرود دست به دست

 

[محـسن ز]

تو درخت خوب منظر همه میوه‌ای ولیکن
چه کنم به دست کوته که نمی‌رسد به سیبت
تو شبی در انتظاری ننشسته‌ای چه دانی
که چه شب گذشت بر منتظران ناشکیبت

 

[kachal63]

تو اندر بوستان باید که پیش سرو ننشینی
وگرنه باغبان گوید که دیگر سرو ننشانم

 

[محـسن ز]

مرا به شاعری آموخت روزگار آن گه

که چشم مست تو دیدم که ساحری آموخت

 

[kachal63]

تا مرد سخن نگفته باشد
عیب و هنرش نهفته باشد
هر پیسه گمان مبر نهالی
شاید که پلنگ خفته باشد

 

[محـسن ز]

دوش آن غم دل که می‌نهفتم
باد سحرش ببرد سرپوش
جور از قبلت مقام عدلست
نیش سخنت مقابل نوش

 

[kachal63]

شنیدمت که نظر میکنی بحال ضعیفان
تبم گرفت و دلم خوش به انتظار عیادت

 

[blue bee]

تا تو را جای شد ای سرو روان در دل من
هیچ کس می‌نپسندم که به جای تو بود

 

[naghmeirani]

دعویِ عشاق را شرع نخواهد بیان

گونۀ زردش دلیل؛ نالۀ زارش گواست

 

[blue bee]

تو را فراغت ما گر بود و گر نبود
مرا به روی تو از هر که عالمست فراغ

 

[naghmeirani]

غرض نقشیست کز ما باز ماند

که هستی را نمی جویم بقائی

 

[blue bee]

یارا قدحی پر کن از آن داروی مستی
تا از سر صوفی برود علت هستی

 

[naghmeirani]

یکی را دستِ حسرت بر بناگوش

یکی با آن که می خواهد در آغوش

 

[Comet1986]

سلام...

شب فراق نخواهم دواج ديبا را
که شب دراز بود خوابگاه تنها را

 

[Mitra_Galaxy]

از در در آمدي و من از خود به در شدم
گويي ازين جهان به جهان دگر شدم ...

 

[eksir]

مشتاقی و صبوری از حد گذشت یارا

گر تو شکیب داری طاقت نماند ما را

باری به چشم احسان در حال ما نظر کن

کز خوان پادشاهان راحت بود گدا را

 

[salvador]

ای پیک پی خجسته که داری نشان دوست

با ما مگو بجز سخن دل نشان دوست

 

[eksir]

تا سر نکنم در سرت ای مایهٔ ناز

کوته نکنم ز دامنت دست نیاز

هرچند که راهم به تو دورست و دراز

در راه بمیرم و نگردم ز تو باز​

 

[blue bee]

زلف او بر رخ چو جولان می‌کند
مشک را در شهر ارزان می‌کند

جوهری عقل در بازار حسن
قیمت لعلش به صد جان می‌کند

 

[salvador]

دیده را فایده آنست که دلبر بیند

ور نبیند چه بود فایده بینایی را



عاشقان را چه غم از سرزنش دشمن و دوست

یا غم دوست خورد یا غم رسوایی را

 

[blue bee]

ای مرهم ریش و مونس جانم
چندین به مفارقت مرنجانم

 

[salvador]

من بر آن بودم که ندهم دل به عشق

سرو بالا دلستانی می‌کند




مهربانی می‌نمایم بر قدش

سنگ دل نامهربانی می‌کند

 

[blue bee]

دل و دین در سر کارت شد و بسیاری نیست
سر و جان خواه که دیوانه تأمل نکند

 

[naghmeirani]

درویش و غنی بندۀ این خاک درند

و آنان که غنی ترند ؛محتاج ترند

 

[blue bee]

درد من بر من از طبیب منست
از که جویم دوا و درمانش

آن که سر در کمند وی دارد
نتوان رفت جز به فرمانش

 

[naghmeirani]

شربتی تلخ تر از زهرِ فراقت باید

تا کند لذّتِ وصلِ تو فراموش مرا

 

[blue bee]

ازین در بر نوشتم نامه لیکن
نه آن سوزست کاکنون می‌نویسم

به عذرا درد وامق می‌نمایم
به لیلی حال مجنون می‌نویسم