دوستی قبل از ازدواج درست به همان اندازه که این روزها در فرهنگ ازدواج ایرانی جا باز کرده، مورد انتقاد روانشناسان و مشاوران خانواده هم قرار دارد. روابطی که هر قدر هم حد و مرز برای آن قائل شوید، باز سربزنگاه دامن زندگی تان را می گیرد و برایتان دردسر ساز می شود. شاهد این ادعا، تحقیقاتی است که پژوهشگران دانشگاهی در دنور انجام داده اند و نتایج آن حتی در یک کشور غربی هم درست مشابه نتایجی است که در عرف و فرهنگ ما به بار می آید.
پژوهشگران به این نتیجه رسیده اند که احتمال طلاق در همسرانی که قبل از ازدواج مدتی را با یکدیگر سپری کرده اند، بیشتر از همسرانی است که برقراری رابطه بیشتر با یکدیگر را به بعد از ازدواج و یا قطعی شدن نامزدی موکول کرده اند.
علاوه بر این، همسرانی که قبل از ازدواج مدتی را به صورت دو دوست با هم سپری کرده اند، میزان رضایت کمتری از زندگی خود گزارش کرده اند. از نظر این پژوهشگران افرادی که بدون هیچ تعهد مشخصی و حتی بدون اینکه حرفی از ازدواج یا نامزدی در میان باشد مدتی را با هم سپری می کنند، ناخودآگاه به سمت ازدواج سوق داده می شوند؛ بدون اینکه واقعاً در این زمینه به توافق مشخصی رسیده باشند و شناخت کاملی از هم پیدا کرده باشند.
پژوهشگران به این نتیجه رسیده اند که احتمال طلاق در همسرانی که قبل از ازدواج مدتی را با یکدیگر سپری کرده اند، بیشتر از همسرانی است که برقراری رابطه بیشتر با یکدیگر را به بعد از ازدواج و یا قطعی شدن نامزدی موکول کرده اند. علاوه بر این، همسرانی که قبل از ازدواج مدتی را به صورت دو دوست با هم سپری کرده اند، میزان رضایت کمتری از زندگی خود گزارش کرده اند
دکتر حبشی مشاور ازدواج و استاد دانشگاه در این باره می گوید: «دوستی قبل از ازدواج به جای ایجاد شناخت، تنها عاطفه.ها را گره می.زند و دختر و پسر قبل از آنکه بتوانند شخصیت یکدیگر را غربال کنند، درگیر عواطف می شوند و آنقدر به خلق و خوی هم عادت می کنند که دیگر نمی توانند نواقص طرف مقابل را ببینند و حتی فراموش می کنند که خواسته شان از زندگی چیست و آیا طرف مقابل توان برآوردن این خواسته ها را دارد یا نه. در حقیقت این نوع دوستی کمك زیادی برای به دست آوردن شناخت نمی کند و تنها با درگیر کردن دو طرف در احساسات، تصمیم گیری عقلانی را دشوار و دردناک می کند.»
دکتر حبشی انتخاب همسر را دارای مراحلی می داند که از شناخت خود تا کسب مهارت های اجتماعی را شامل می شود. او می گوید: «در بحث شناخت از خود باید به این نكته توجه كرد كه با آگاهی كامل از خود به سراغ یك ایده و فكر و روحیات جدید در ازدواج باید رفت. ازدواج می تواند یک تصمیم تلخ یا شیرین باشد که بسته به نوع برخورد با این انتخاب عظیم، تلخی و شیرینی آن به وجود می آید. بنابراین می توان با به دست آوردن قدرت و مهارت.های لازم ازدواج را به یک تصمیم مهم و شیرین در زندگی تبدیل کرد.»
همانقدر که دوستی قبل از ازدواج آسیب زا است، آشنایی کسب نکردن قبل از ازدواج هم می تواند مخاطره آمیز باشد. یک خواستگاری چشم بسته روش درستی برای شروع زندگی نیست. البته خواستگاری حوزه سؤال و جواب نیست بلكه فرصتی است تا به طرف مقابل شناسایی بدهیم و از او شناختی کسب کنیم
او معتقد است که برای یك ازدواج موفق باید با طرح و برنامه از پیش تعیین شده جلو رفت و این خود مستلزم داشتن معیار، انگیزه و گزینش درست در ازدواج است. در حقیقت اینجا بحث خودشناسی مطرح می شود و اینكه در ازدواج به دنبال چه هستیم. بعد از آن می.توان به دنبال این بود كه مخاطب چه طور باید باشد و چه خصوصیاتی داشته باشد. این در حالی است که دوستی قبل از ازدواج این فرصت را از دختر و پسر می گیرد تا خود را به دقت بشناسند، خواسته ها و نیازهای خود را برآورده کنند و بر اساس این خواسته ها فرد مورد نظر را انتخاب نمایند.
دکتر حبشی می گوید: «همانقدر که دوستی قبل از ازدواج آسیب زا است، آشنایی کسب نکردن قبل از ازدواج هم می تواند مخاطره آمیز باشد.یک خواستگاری چشم بسته روش درستی برای شروع زندگی نیست. خواستگاری حوزه سؤال و جواب نیست بلكه فرصتی است تا به طرف مقابل شناسایی بدهیم و از او شناختی کسب کنیم. باید از اعتقادات، روحیات، برنامه.های مدون زندگی، خوش آمدها و بدآمدها، محاسن و معایب، شرایط خانوادگی و... صحبت شود، و در تمام این مدت بایدنحوه معاشرت.ها و خلق. و خوها مورد بررسی دقیق و موشکافانه قرار گیرد.»
پژوهشگران به این نتیجه رسیده اند که احتمال طلاق در همسرانی که قبل از ازدواج مدتی را با یکدیگر سپری کرده اند، بیشتر از همسرانی است که برقراری رابطه بیشتر با یکدیگر را به بعد از ازدواج و یا قطعی شدن نامزدی موکول کرده اند.
علاوه بر این، همسرانی که قبل از ازدواج مدتی را به صورت دو دوست با هم سپری کرده اند، میزان رضایت کمتری از زندگی خود گزارش کرده اند. از نظر این پژوهشگران افرادی که بدون هیچ تعهد مشخصی و حتی بدون اینکه حرفی از ازدواج یا نامزدی در میان باشد مدتی را با هم سپری می کنند، ناخودآگاه به سمت ازدواج سوق داده می شوند؛ بدون اینکه واقعاً در این زمینه به توافق مشخصی رسیده باشند و شناخت کاملی از هم پیدا کرده باشند.
پژوهشگران به این نتیجه رسیده اند که احتمال طلاق در همسرانی که قبل از ازدواج مدتی را با یکدیگر سپری کرده اند، بیشتر از همسرانی است که برقراری رابطه بیشتر با یکدیگر را به بعد از ازدواج و یا قطعی شدن نامزدی موکول کرده اند. علاوه بر این، همسرانی که قبل از ازدواج مدتی را به صورت دو دوست با هم سپری کرده اند، میزان رضایت کمتری از زندگی خود گزارش کرده اند
دکتر حبشی مشاور ازدواج و استاد دانشگاه در این باره می گوید: «دوستی قبل از ازدواج به جای ایجاد شناخت، تنها عاطفه.ها را گره می.زند و دختر و پسر قبل از آنکه بتوانند شخصیت یکدیگر را غربال کنند، درگیر عواطف می شوند و آنقدر به خلق و خوی هم عادت می کنند که دیگر نمی توانند نواقص طرف مقابل را ببینند و حتی فراموش می کنند که خواسته شان از زندگی چیست و آیا طرف مقابل توان برآوردن این خواسته ها را دارد یا نه. در حقیقت این نوع دوستی کمك زیادی برای به دست آوردن شناخت نمی کند و تنها با درگیر کردن دو طرف در احساسات، تصمیم گیری عقلانی را دشوار و دردناک می کند.»
دکتر حبشی انتخاب همسر را دارای مراحلی می داند که از شناخت خود تا کسب مهارت های اجتماعی را شامل می شود. او می گوید: «در بحث شناخت از خود باید به این نكته توجه كرد كه با آگاهی كامل از خود به سراغ یك ایده و فكر و روحیات جدید در ازدواج باید رفت. ازدواج می تواند یک تصمیم تلخ یا شیرین باشد که بسته به نوع برخورد با این انتخاب عظیم، تلخی و شیرینی آن به وجود می آید. بنابراین می توان با به دست آوردن قدرت و مهارت.های لازم ازدواج را به یک تصمیم مهم و شیرین در زندگی تبدیل کرد.»
همانقدر که دوستی قبل از ازدواج آسیب زا است، آشنایی کسب نکردن قبل از ازدواج هم می تواند مخاطره آمیز باشد. یک خواستگاری چشم بسته روش درستی برای شروع زندگی نیست. البته خواستگاری حوزه سؤال و جواب نیست بلكه فرصتی است تا به طرف مقابل شناسایی بدهیم و از او شناختی کسب کنیم
او معتقد است که برای یك ازدواج موفق باید با طرح و برنامه از پیش تعیین شده جلو رفت و این خود مستلزم داشتن معیار، انگیزه و گزینش درست در ازدواج است. در حقیقت اینجا بحث خودشناسی مطرح می شود و اینكه در ازدواج به دنبال چه هستیم. بعد از آن می.توان به دنبال این بود كه مخاطب چه طور باید باشد و چه خصوصیاتی داشته باشد. این در حالی است که دوستی قبل از ازدواج این فرصت را از دختر و پسر می گیرد تا خود را به دقت بشناسند، خواسته ها و نیازهای خود را برآورده کنند و بر اساس این خواسته ها فرد مورد نظر را انتخاب نمایند.
دکتر حبشی می گوید: «همانقدر که دوستی قبل از ازدواج آسیب زا است، آشنایی کسب نکردن قبل از ازدواج هم می تواند مخاطره آمیز باشد.یک خواستگاری چشم بسته روش درستی برای شروع زندگی نیست. خواستگاری حوزه سؤال و جواب نیست بلكه فرصتی است تا به طرف مقابل شناسایی بدهیم و از او شناختی کسب کنیم. باید از اعتقادات، روحیات، برنامه.های مدون زندگی، خوش آمدها و بدآمدها، محاسن و معایب، شرایط خانوادگی و... صحبت شود، و در تمام این مدت بایدنحوه معاشرت.ها و خلق. و خوها مورد بررسی دقیق و موشکافانه قرار گیرد.»
