اشعار و نوشته هاي عاشقانه
- شروع کننده موضوع PATRIOT
- تاریخ شروع
raha.1985
عضو جدید
زندگی چیز بی ارزشی است و هیچ چیز از آن با ارزش تر نیست...
فقط مرغ های دریایی هستند که از طوفان نمی ترسند
حتی وقتی جهت خود را گم کنند و جایی برای نشستن نیابند
آنقدر بال می زنند که یا طوفان فرو نشیند و زمینی برای فرود یابند یا در همان اوج اسمانها می میرند...
مرغ دریایی در اوج می میرد آخرین توان خود را صرف اوج گرفتن می کند تا سقوط را نبیند...
ای ماه ز سودای تو در آتش تیز
چون سوخته گشتم آبرویم بمریز
چون چرخ ستیزه‌روی با من مستیز
من در تو گریختم تو از من مگریز ...
چون سوخته گشتم آبرویم بمریز
چون چرخ ستیزه‌روی با من مستیز
من در تو گریختم تو از من مگریز ...
چشـم دل باز كن كه جان بـینی
آنچه نادیدنی اســـت آن بینی
گر به اقـــــلــیم عشــــق رو آری
هـمــه آفــاق گلســـتان بینی
آنـچه نـشنیده گوش آن شـنوی
وانچه نادیده چشـــم آن بینی
تا بــه جـایی رســاندت كه یكی
از جــهـــان و جــهــانیان بینی
با یكی عشــق ورز از دل و جان
تا به عیـن الیقین عیـان بینی
كه یكی هست و هیچ نیست جز او
وحـــــــــده لا الــــــــــه الا هــــــــــــو
ببین من عاشق را ....
ببین من عاشق را ....
ببین من عاشق را ....
[FONT="]ببین من عاشق را ....
ببین که چگونه عاشقانه در پی تو هستم....
ببین که چگونه شب و روز به یاد تو هستم و تنها آرزویم رسیدن به تو است....
لحظه ای به من نظری بینداز ....
ببین که تنهاتر از من هیچ تنهایی نیست ، مرا باور کن ، تنها تویی در قلب تنهایم!
این قلب تنها ، لحظه به لحظه به یاد تو هست...
ببین مرا که از همه عاشقترم ، عاشق تو و آن قلب مهربانت ....
از همه دیوانه تر منم ، این منم که دلم میخواهد و آرزو دارم تو برای من باشی !
دلم میخواهد تا ابد برای من باشی و تنها عشق جاودانه ام باشی ....
در میان اینهمه عاشقان لحظه ای نیز به من نگاه کن ....
یک لحظه به من نگاه کن تا ببینی از همگان مجنون ترم...
مجنون تو ، مجنون آن چشمهای زیبایت ، دیوانه آن قلب پاکت....
بیا با هم عاشقترین باشیم ، در میان همگان صادق ترین باشیم....
ببین من دلشکسته را که شب و روزم یاد تو و ذکر نام تو است ....
مرا باور کن ، این عشق مرا گرچه حقیر است ولی باور کن....
باور کن که همین عشق حقیر ، پاکترین و واقعی ترین عشق روی زمین است...
با اینکه میدانم نگاهت به سوی کسی دیگر است ، بیا و لحظه ای نیز نگاه به من کن!
نگاه کن تا بفهمی عاشق واقعی کیست !
او که تو را از همه بیشتر دوست دارد و تنها آرزویش رسیدن به تو است منم!
او که رسیدن به تو را برابر با خوشبختی میبیند منم !
او که میخواهد بعد از رسیدن به تو دنیا را به نامت کن منم !
این منم که عاشقم ، لحظه ای به من عاشق نظری بینداز ....
به خدا خیلی دوستت دارم و یک لحظه نیز طاقت ندارم قلبت برای کسی دیگر باشد!
آرزو دارم آن قلب مهربان و پاکت برای منی باشد که تو تنها آرزویش هستی !
فقط یک بار بگو که برای منی ،تا یک عمر احساس خوشبختی کنم !
فقط یک لحظه برای من باش ، تا یک عمر امیدوارانه و عاشقانه به عشق تو زندگی کنم![/FONT][FONT="][/FONT]
ببین که چگونه عاشقانه در پی تو هستم....
ببین که چگونه شب و روز به یاد تو هستم و تنها آرزویم رسیدن به تو است....
لحظه ای به من نظری بینداز ....
ببین که تنهاتر از من هیچ تنهایی نیست ، مرا باور کن ، تنها تویی در قلب تنهایم!
این قلب تنها ، لحظه به لحظه به یاد تو هست...
ببین مرا که از همه عاشقترم ، عاشق تو و آن قلب مهربانت ....
از همه دیوانه تر منم ، این منم که دلم میخواهد و آرزو دارم تو برای من باشی !
دلم میخواهد تا ابد برای من باشی و تنها عشق جاودانه ام باشی ....
در میان اینهمه عاشقان لحظه ای نیز به من نگاه کن ....
یک لحظه به من نگاه کن تا ببینی از همگان مجنون ترم...
مجنون تو ، مجنون آن چشمهای زیبایت ، دیوانه آن قلب پاکت....
بیا با هم عاشقترین باشیم ، در میان همگان صادق ترین باشیم....
ببین من دلشکسته را که شب و روزم یاد تو و ذکر نام تو است ....
مرا باور کن ، این عشق مرا گرچه حقیر است ولی باور کن....
باور کن که همین عشق حقیر ، پاکترین و واقعی ترین عشق روی زمین است...
با اینکه میدانم نگاهت به سوی کسی دیگر است ، بیا و لحظه ای نیز نگاه به من کن!
نگاه کن تا بفهمی عاشق واقعی کیست !
او که تو را از همه بیشتر دوست دارد و تنها آرزویش رسیدن به تو است منم!
او که رسیدن به تو را برابر با خوشبختی میبیند منم !
او که میخواهد بعد از رسیدن به تو دنیا را به نامت کن منم !
این منم که عاشقم ، لحظه ای به من عاشق نظری بینداز ....
به خدا خیلی دوستت دارم و یک لحظه نیز طاقت ندارم قلبت برای کسی دیگر باشد!
آرزو دارم آن قلب مهربان و پاکت برای منی باشد که تو تنها آرزویش هستی !
فقط یک بار بگو که برای منی ،تا یک عمر احساس خوشبختی کنم !
فقط یک لحظه برای من باش ، تا یک عمر امیدوارانه و عاشقانه به عشق تو زندگی کنم![/FONT][FONT="][/FONT]
[FONT="]باور داشته باش که خیلی دوستت دارم ، تنها کافیست لحظه ای مرا باور کنی !
بیا با من باش تا غروب زندگی ام به پایان برسد و سپیده عشق در قلبم طلوع کند!
بیا با من باش تا سپیده آخر ..... لحظه ای که میفهمی از عشقت مرده ام![/FONT][FONT="][/FONT]
بیا با من باش تا غروب زندگی ام به پایان برسد و سپیده عشق در قلبم طلوع کند!
بیا با من باش تا سپیده آخر ..... لحظه ای که میفهمی از عشقت مرده ام![/FONT][FONT="][/FONT]
[FONT="] [/FONT]
من از دوستت دارم
از تو سخن از به آرامی
از تو سخن از به تو گفتن
از تو سخن از به آزادی
وقتی سخن از تو می گویم
از عاشق از عارفانه می گویم
از دوستت دارم
از خواهم داشت
از فکر عبور در به تنهایی
من با گذر از دل تو می کردم
من با سفر سیاه چشم تو زیباست
خواهم زیست
من با به تمنای تو خواهم ماند
من با سخن از تو
خواهم خواند
ما خاطره از شبانه می گیریم
ما خاطره از گریختن در یاد
از لذت ارمغان در پنهان
ما خاطره ایم از به نجواها
من دوست دارم از تو بگویم را
ای جلوه ی از به آرامی
من دوست دارم از تو شنیدن را
تو لذت نادر شنیدن باش
تو از به شباهت از به زیبایی
بر دیده تشنه ام تو دیدن باش ...
یدالله رویایی
از تو سخن از به آرامی
از تو سخن از به تو گفتن
از تو سخن از به آزادی
وقتی سخن از تو می گویم
از عاشق از عارفانه می گویم
از دوستت دارم
از خواهم داشت
از فکر عبور در به تنهایی
من با گذر از دل تو می کردم
من با سفر سیاه چشم تو زیباست
خواهم زیست
من با به تمنای تو خواهم ماند
من با سخن از تو
خواهم خواند
ما خاطره از شبانه می گیریم
ما خاطره از گریختن در یاد
از لذت ارمغان در پنهان
ما خاطره ایم از به نجواها
من دوست دارم از تو بگویم را
ای جلوه ی از به آرامی
من دوست دارم از تو شنیدن را
تو لذت نادر شنیدن باش
تو از به شباهت از به زیبایی
بر دیده تشنه ام تو دیدن باش ...
یدالله رویایی
فصل گل آمد نیامد باغبان گل فروش
تابچیندشاخه شاخه پیکرم بهرفروش
گرنیاید خشک میگردم دراین گلزارعشق
یک گل خشکیده راکی میشوددیگرفروش
گربچینندم بشینم دردرون ظرف آب
تا دگردرسوزش گرما نباشم درعذاب
بامدادان هرپرم پژمرده شدپرپر کنند
تا نماندچهره من زشت وبددرظرف آب
گاه بوی عطر من شادی به دلها آورد
گاه عشق وشادمانی ها به غمها آورد
گاه حیران میشوند ازپیکر رعنای من
گاه دریک تاج گل دردی به دلها آورد
میرسد روزی که خودپژمرده وتنهاشوم
بدترازخاروخس خشکیده ی صحراشوم
یک گل گندیده چون نفرت به مجلس آورد
دورریزند تا اسیرغصه وغمها شوم
تابچیندشاخه شاخه پیکرم بهرفروش
گرنیاید خشک میگردم دراین گلزارعشق
یک گل خشکیده راکی میشوددیگرفروش
گربچینندم بشینم دردرون ظرف آب
تا دگردرسوزش گرما نباشم درعذاب
بامدادان هرپرم پژمرده شدپرپر کنند
تا نماندچهره من زشت وبددرظرف آب
گاه بوی عطر من شادی به دلها آورد
گاه عشق وشادمانی ها به غمها آورد
گاه حیران میشوند ازپیکر رعنای من
گاه دریک تاج گل دردی به دلها آورد
میرسد روزی که خودپژمرده وتنهاشوم
بدترازخاروخس خشکیده ی صحراشوم
یک گل گندیده چون نفرت به مجلس آورد
دورریزند تا اسیرغصه وغمها شوم
من تو را خواهم سرود
در تمام لحظه ها
من تو را خواهم ستود
در تمام ديده ها
من تو را خواهم سپرد
به تمام بادها
من تو را خواهم نواخت
با تمام سازها
من تو را خواهم نشاند
در تمام قلبها
من تو را خواهم گريست
در تمام گريه ها
من تو را خواهم نوشت
بر تمام سنگ ها
من تو را خواهم تو را
با تمام عشق ها
در تمام لحظه ها
من تو را خواهم ستود
در تمام ديده ها
من تو را خواهم سپرد
به تمام بادها
من تو را خواهم نواخت
با تمام سازها
من تو را خواهم نشاند
در تمام قلبها
من تو را خواهم گريست
در تمام گريه ها
من تو را خواهم نوشت
بر تمام سنگ ها
من تو را خواهم تو را
با تمام عشق ها
وا فریادا ز عشق وا فریادا
کارم بیکی طرفه نگار افتادا
گر داد من شکسته دادا دادا
ور نه من و عشق هر چه بادا بادا
کارم بیکی طرفه نگار افتادا
گر داد من شکسته دادا دادا
ور نه من و عشق هر چه بادا بادا
جانی که خلاص از شب هجران تو کردم
در روز وصال تو به قربان تو کردم
خون بود شرابی ز مینای تو خوردم
غم بود نشاطی که به دوران تو کردم
آهی است کز آتشکدهٔ سینه برآمد
هر شمع که روشن به شبستان تو کردم
اشکی است که ابر مژه بر دامن من ریخت
هر گوهر غلتان که به دامان تو کردم
صد بار گزیدم لب افسوس به دندان
هر بار که یاد لب و دندان تو کردم
دل با همه آشفتگی از عهده برآمد
هر عهد که با زلف پریشان تو کردم
در حلقهٔ مرغان چمن ولوله انداخت
هر ناله که در صحن گلستان تو کردم
یعقوب نکرد از غم نادیدن یوسف
این گریه که دور از لب خندان تو کردم
داد از صف عشاق جگرخسته برآمد
هرگه سخن از صف زده مژگان تو کردم
تا زلف تو بر طرف بناگوش فرو ریخت
از هر طرفی گوش به فرمان تو کردم
تا پرده برافکندم از آن صورت زیبا
صاحب نظران را همه حیران تو کردم
از خواجگی هر دو جهان دست کشیدم
تا بندگی سرو خرامان تو کردم
دوشینه به من این همه دشنام که دادی
پاداش دعایی است که بر جان تو کردم
زد خنده به خورشید فروزنده فروغی
هر صبح که وصف رخ رخشان تو کردم
در روز وصال تو به قربان تو کردم
خون بود شرابی ز مینای تو خوردم
غم بود نشاطی که به دوران تو کردم
آهی است کز آتشکدهٔ سینه برآمد
هر شمع که روشن به شبستان تو کردم
اشکی است که ابر مژه بر دامن من ریخت
هر گوهر غلتان که به دامان تو کردم
صد بار گزیدم لب افسوس به دندان
هر بار که یاد لب و دندان تو کردم
دل با همه آشفتگی از عهده برآمد
هر عهد که با زلف پریشان تو کردم
در حلقهٔ مرغان چمن ولوله انداخت
هر ناله که در صحن گلستان تو کردم
یعقوب نکرد از غم نادیدن یوسف
این گریه که دور از لب خندان تو کردم
داد از صف عشاق جگرخسته برآمد
هرگه سخن از صف زده مژگان تو کردم
تا زلف تو بر طرف بناگوش فرو ریخت
از هر طرفی گوش به فرمان تو کردم
تا پرده برافکندم از آن صورت زیبا
صاحب نظران را همه حیران تو کردم
از خواجگی هر دو جهان دست کشیدم
تا بندگی سرو خرامان تو کردم
دوشینه به من این همه دشنام که دادی
پاداش دعایی است که بر جان تو کردم
زد خنده به خورشید فروزنده فروغی
هر صبح که وصف رخ رخشان تو کردم
انتظار
انتظار
خیال آمدنت دیشبم به سر می زد
نیامدی که ببینی دلم چه پر می زد
به خواب رفتم و نیلوفری بر آب شکفت
خیال روی تو نقشی به چشم تر می زد
شراب لعل تو می دیدم و دلم می خواست
هزار وسوسه ام چنگ در جگر می زد
زهی امید که کامی از آن دهان می جست
زهی خیال که دستی در آن کمر می زد
دریچه ای به تماشای باغ وا می شد
دلم چو مرغ گرفتار بال و پر می زد
تمام شب به خیال تو رفت و ، می دیدم
که پشت پرده ی اشکم سپیده سر می زد
محسنِ عزیز!
شب و روزت خوش....
انتظار
خیال آمدنت دیشبم به سر می زد
نیامدی که ببینی دلم چه پر می زد
به خواب رفتم و نیلوفری بر آب شکفت
خیال روی تو نقشی به چشم تر می زد
شراب لعل تو می دیدم و دلم می خواست
هزار وسوسه ام چنگ در جگر می زد
زهی امید که کامی از آن دهان می جست
زهی خیال که دستی در آن کمر می زد
دریچه ای به تماشای باغ وا می شد
دلم چو مرغ گرفتار بال و پر می زد
تمام شب به خیال تو رفت و ، می دیدم
که پشت پرده ی اشکم سپیده سر می زد
محسنِ عزیز!
شب و روزت خوش....
باز هم قافیه را باخته ام
چون نمی دانستم
قدرِ شعرِ تو شدن
چه قدر سنگین است!
چون نمی دانستم
قدرِ شعرِ تو شدن
چه قدر سنگین است!
تو گل سرخ مني
تو گل ياسمني
تو چنان شبنم پاك سحري ؟
نه
از آن پاكتري
تو بهاري ؟
نه
بهاران از توست
از تو مي گيرد وام
هر بهار اينهمه زيبايي را
هوس باغ و بهارانم نيست
اي بهين باغ و بهارانم تو
سبزي چشم تو
درياي خيال
پلك بگشا كه به چشمان تو دريابم باز
مزرع سبز تمنايم را
اي تو چشمانت سبز
در من اين سبزي هذيان از توست
زندگي از تو و
مرگم از توست
سيل سيال نگاه سبزت
همه بنيان وجودم را ويرانه كنان مي كاود
من به چشمان خيال انگيزت معتادم
و دراين راه تباه
عاقبت هستي خود را دادم
آه سرگشتگي ام در پي آن گوهر مقصود چرا
در پي گمشده ي خود به كجا بشتابم ؟
تو گل ياسمني
تو چنان شبنم پاك سحري ؟
نه
از آن پاكتري
تو بهاري ؟
نه
بهاران از توست
از تو مي گيرد وام
هر بهار اينهمه زيبايي را
هوس باغ و بهارانم نيست
اي بهين باغ و بهارانم تو
سبزي چشم تو
درياي خيال
پلك بگشا كه به چشمان تو دريابم باز
مزرع سبز تمنايم را
اي تو چشمانت سبز
در من اين سبزي هذيان از توست
زندگي از تو و
مرگم از توست
سيل سيال نگاه سبزت
همه بنيان وجودم را ويرانه كنان مي كاود
من به چشمان خيال انگيزت معتادم
و دراين راه تباه
عاقبت هستي خود را دادم
آه سرگشتگي ام در پي آن گوهر مقصود چرا
در پي گمشده ي خود به كجا بشتابم ؟
ابوسعید ابوالخیر
ابوسعید ابوالخیر
وا فریادا ز عشق وا فریادا
کارم به یکی طرفه نگار افتادا
گر داد من شکسته دادا دادا
ور نه من و عشق هر چه بادا بادا
ابوسعید ابوالخیر
وا فریادا ز عشق وا فریادا
کارم به یکی طرفه نگار افتادا
گر داد من شکسته دادا دادا
ور نه من و عشق هر چه بادا بادا
چون درخت فروردین، پرشکوفه شد جانم
دامنی ز گل دارم، بر چه کس بیفشانم؟
ای نسیم جان پرور، امشب از برم بگذر
ورنه این چنین پرگل، تا سحر نمی مانم
لاله وار خورشیدی، در دلم شکوفا شد
صد بهار گرمی زا، سر زد از زمستانم
دانه ی امید آخر، شد نهال بارآور
صد جوانه پیدا شد، از تلاش پنهانم
پرنیانِ مهتابم، در خموشی شب ها
همچو کوه ِ پابرجا، سر بنه به دامانم
بوی یاسمن دارد، خوابگاه آغوشم
رنگ نسترن دارد، شانه های عریانم
شعر همچو عودم را، آتش دلم سوزد
موج عطر از آن رقصد، در دل شبستانم
کس به بزم میخواران، حال من نمی داند
زان که با دل پرخون، چون پیاله خندانم
در کتاب دل، سیمین! حرف عشق می جویم
روی گونه می لرزد، سایه های مژگانم
سيمين بهبهاني
دامنی ز گل دارم، بر چه کس بیفشانم؟
ای نسیم جان پرور، امشب از برم بگذر
ورنه این چنین پرگل، تا سحر نمی مانم
لاله وار خورشیدی، در دلم شکوفا شد
صد بهار گرمی زا، سر زد از زمستانم
دانه ی امید آخر، شد نهال بارآور
صد جوانه پیدا شد، از تلاش پنهانم
پرنیانِ مهتابم، در خموشی شب ها
همچو کوه ِ پابرجا، سر بنه به دامانم
بوی یاسمن دارد، خوابگاه آغوشم
رنگ نسترن دارد، شانه های عریانم
شعر همچو عودم را، آتش دلم سوزد
موج عطر از آن رقصد، در دل شبستانم
کس به بزم میخواران، حال من نمی داند
زان که با دل پرخون، چون پیاله خندانم
در کتاب دل، سیمین! حرف عشق می جویم
روی گونه می لرزد، سایه های مژگانم
سيمين بهبهاني
siyavash51
عضو جدید
به صحرا شدم
عشق باریده بود و زمین ترشده
چندان که پای مرد به گِلـــــــــــــــــــــــزار فروشود
................ پای من به عشـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــق فرو شد
بایزید بسطامی
عشق باریده بود و زمین ترشده
چندان که پای مرد به گِلـــــــــــــــــــــــزار فروشود
................ پای من به عشـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــق فرو شد
بایزید بسطامی
ابوسعیدابوالخیر
ابوسعیدابوالخیر
آن آتش سوزنده که عشقش لقبست
در پیکر کفر و دین چو سوزنده تبست
ایمان دگر و کیش محبت دگرست
پیغمبر عشق نه عجم نه عربست
ابوسعیدابوالخیر
آن آتش سوزنده که عشقش لقبست
در پیکر کفر و دین چو سوزنده تبست
ایمان دگر و کیش محبت دگرست
پیغمبر عشق نه عجم نه عربست
siyavash51
عضو جدید
در پی دیدن رخت همچو صبا فتاده ام
خانه به خانه در به در کو چه به کوچه کو به کو
طاهره قره العین
خانه به خانه در به در کو چه به کوچه کو به کو
طاهره قره العین
siyavash51
عضو جدید
همی گویم و گفته ام بارها
بود کیش من مهر دلدار ها
پرستش به مستی ست در کیش مهر
برونند زین حلقه هشیارها
چه فرهادها مرده در کوه ها
چه حلاج ها رفته بر دارها
علامه طباطبایی
ابوسعید ابوالخیر
ابوسعید ابوالخیر
عشقم که به هر رگم غمی پیوندست
دردم که دلم به درد حاجتمندست
صبرم که به کام پنجهٔ شیرم هست
شکرم که مدام خواهشم خرسندست
ابوسعید ابوالخیر
عشقم که به هر رگم غمی پیوندست
دردم که دلم به درد حاجتمندست
صبرم که به کام پنجهٔ شیرم هست
شکرم که مدام خواهشم خرسندست
[FONT=tahoma,arial,helvetica,sans-serif]خورشید جاودانی[/FONT]
[FONT=tahoma,arial,helvetica,sans-serif][/FONT]
[FONT=tahoma,arial,helvetica,sans-serif]در صبح آشنایی شیرین مان ، تو را [/FONT]
گفتم که مرد عشق نیی ، باورت نبود
در این غروب تلخ جدایی ، هنوز هم
می خواهمت چو روز نخستین ، ولی چه سود!
می خواستی به خاطر سوگند های خویش
در بزم عشق بر سر من جام نشکنی
می خواستی به پاس صفای سرشک من
اینگونه دلشکسته به خاکم نیفکنی
پنداشتی که کوره ی سوزان عشق من
دور از نگاه گرم تو خاموش می شود؟
پنداشتی که یاد تو این یاد دلنواز
در تنگنای سینه فراموش می شود؟
تو رفته ای که بی من تنها سفر کنی
من مانده ام که بی تو شب ها سحر کنم
تو رفته ای که عشق من از سر به در کنی
من مانده ام که عشق تو را تاج سر کنم
روزی که پیک مرگ مرا می برد به گور
من شب چراغ عشق تو را نیز می برم
عشق تو ، نور عشق تو ، عشق بزرگ تو است
خورشید جاودانی دنیای دیگرم
[FONT=tahoma,arial,helvetica,sans-serif][/FONT]
[FONT=tahoma,arial,helvetica,sans-serif]در صبح آشنایی شیرین مان ، تو را [/FONT]
گفتم که مرد عشق نیی ، باورت نبود
در این غروب تلخ جدایی ، هنوز هم
می خواهمت چو روز نخستین ، ولی چه سود!
می خواستی به خاطر سوگند های خویش
در بزم عشق بر سر من جام نشکنی
می خواستی به پاس صفای سرشک من
اینگونه دلشکسته به خاکم نیفکنی
پنداشتی که کوره ی سوزان عشق من
دور از نگاه گرم تو خاموش می شود؟
پنداشتی که یاد تو این یاد دلنواز
در تنگنای سینه فراموش می شود؟
تو رفته ای که بی من تنها سفر کنی
من مانده ام که بی تو شب ها سحر کنم
تو رفته ای که عشق من از سر به در کنی
من مانده ام که عشق تو را تاج سر کنم
روزی که پیک مرگ مرا می برد به گور
من شب چراغ عشق تو را نیز می برم
عشق تو ، نور عشق تو ، عشق بزرگ تو است
خورشید جاودانی دنیای دیگرم
فریدون مشیری
فریدون مشیری
فریدون مشیری
همه می پرسند: ــ چیست در زمزمه ی مبهم آب؟
ــ چیست در همهمه ی دلکش برگ؟
ــ چیست در بازی آن ابر سپید،
روی این آبی آرام بلند ،
که تو را میبرد این گونه به ژرفای خیال؟
ــ چیست درخلوت خاموش کبوتر ها؟
ــ چیست درکوشش بی حاصل موج؟ ـ
ـ چیست درخنده ی جام؟
که تو چندین ساعت مات و مبهوت به آن می نگری؟
***
ــ نه به ابر
نه به آب،
نه به برگ،
نه به این آبی آرام بلند،
نه به این آتش سوزنده که لغزیده به جام،
نه به این خلوت خاموش کبوتر ها،
نه به این آتش سوزنده که لغزیده به جام ،
من به این جمله نمی اندیشم .
***
من مناجات درختان را هنگام سحر،
رقص عطر گل یخ را با باد،
نفس پاک شقایق را در سینه ی کوه،
صحبت چلچله ها را با صبح،
نبض پاینده ی هستی را،
در گندم زار،
گردش رنگ و طراوت را در گونه ی گل،
همه را می شنوم می بینم!
من به این جمله نمی اندیشم!
***
به تو می اندیشم!
ای سراپا خوبی،
تک و تنها به تو می اندیشم!
همه وقت،
همه جا،
من به هر حال که باشم به تو می اندیشم!
تو بدان این را تنها تو بدان!
تو بیا، تو بمان با من تنها تو بمان.
جای مهتاب، به تاریکی شب ها تو بتاب!
من فدای تو، به جای همه گل ها تو بخند!
***
اینک این من که به پای تو در افتادم باز.
ریسمانی کن از آن موی دراز،
تو بگیر! تو ببند! تو بخواه!
پاسخ چلچله ها را تو بگو.
قصه ی ابر هوا را تو بخوان!
تو بمان با من، تنها تو بمان!
***
در دل ساغر هستی تو بجوش!
من، همین یک نفس از جرعه ی جانم باقیست،
آخرین جرعه ی این جام تهی را تو بنوش!
ــ چیست در همهمه ی دلکش برگ؟
ــ چیست در بازی آن ابر سپید،
روی این آبی آرام بلند ،
که تو را میبرد این گونه به ژرفای خیال؟
ــ چیست درخلوت خاموش کبوتر ها؟
ــ چیست درکوشش بی حاصل موج؟ ـ
ـ چیست درخنده ی جام؟
که تو چندین ساعت مات و مبهوت به آن می نگری؟
***
ــ نه به ابر
نه به آب،
نه به برگ،
نه به این آبی آرام بلند،
نه به این آتش سوزنده که لغزیده به جام،
نه به این خلوت خاموش کبوتر ها،
نه به این آتش سوزنده که لغزیده به جام ،
من به این جمله نمی اندیشم .
***
من مناجات درختان را هنگام سحر،
رقص عطر گل یخ را با باد،
نفس پاک شقایق را در سینه ی کوه،
صحبت چلچله ها را با صبح،
نبض پاینده ی هستی را،
در گندم زار،
گردش رنگ و طراوت را در گونه ی گل،
همه را می شنوم می بینم!
من به این جمله نمی اندیشم!
***
به تو می اندیشم!
ای سراپا خوبی،
تک و تنها به تو می اندیشم!
همه وقت،
همه جا،
من به هر حال که باشم به تو می اندیشم!
تو بدان این را تنها تو بدان!
تو بیا، تو بمان با من تنها تو بمان.
جای مهتاب، به تاریکی شب ها تو بتاب!
من فدای تو، به جای همه گل ها تو بخند!
***
اینک این من که به پای تو در افتادم باز.
ریسمانی کن از آن موی دراز،
تو بگیر! تو ببند! تو بخواه!
پاسخ چلچله ها را تو بگو.
قصه ی ابر هوا را تو بخوان!
تو بمان با من، تنها تو بمان!
***
در دل ساغر هستی تو بجوش!
من، همین یک نفس از جرعه ی جانم باقیست،
آخرین جرعه ی این جام تهی را تو بنوش!
هوا هواي بهار است و باده باده ناب
به خنده خنده بنوشيم جرعه جرعه شراب
در اين شراب ندانم چه ریختی؛ ای دوست
كه خوش به جان هم افتاده‌اند آتش و آب
فرشته‌روي من اي آفتاب صبح بهار
مرا به جامي از اين آب آتشين درياب
به جام هستي ما اي شراب عشق بجوش
به بزم ساده ما اي چراغ ماه بتاب
گل اميد من امشب شكفته در بر من
بيا و يك نفس اي چشم سرنوشت بخواب
مگر نه خاك ره اين خرابه بايد شد
بيا كه كام بگيريم از اين جهان خراب
به خنده خنده بنوشيم جرعه جرعه شراب
در اين شراب ندانم چه ریختی؛ ای دوست
كه خوش به جان هم افتاده‌اند آتش و آب
فرشته‌روي من اي آفتاب صبح بهار
مرا به جامي از اين آب آتشين درياب
به جام هستي ما اي شراب عشق بجوش
به بزم ساده ما اي چراغ ماه بتاب
گل اميد من امشب شكفته در بر من
بيا و يك نفس اي چشم سرنوشت بخواب
مگر نه خاك ره اين خرابه بايد شد
بيا كه كام بگيريم از اين جهان خراب
ای عشق
ای عشق، شكسته ایم، مشكن ما را
اینگونه به خاك ره میفكن مارا
اینگونه به خاك ره میفكن مارا
ما در تو به چشم دوستی می بینیم
ای دوست مبین به چشم دشمن مارا
ای دوست مبین به چشم دشمن مارا
Similar threads
| Thread starter | عنوان | تالار | پاسخ ها | تاریخ |
|---|---|---|---|---|
|
جشن نامه (اشعار و نوشته هاي سرور و شادماني جهت عروسي ) | اشعار و صنايع شعری | 3 | |
|
اشعار سعید پلیمر | اشعار و صنايع شعری | 4 | |
|
دفتر تالار اشعار و صنایع شعری | اشعار و صنايع شعری | 49 | |
|
مناظره(گفتگو با اشعار) | اشعار و صنايع شعری | 639 | |
|
اشعار دفاع مقدس | اشعار و صنايع شعری | 27 |
Similar threads
-
جشن نامه (اشعار و نوشته هاي سرور و شادماني جهت عروسي )
- شروع شده توسط arashlolos
- پاسخ ها: 3
-
-
-
-