اشعار و نوشته هاي عاشقانه

[م.سنام]

تومیترسی از عشق و سودای عشق
توبگریزی از شور دنیای عشق
همان به که از این سفر بگذری
تو طاقت نداری بصحرای عشق
ترا الفتی نیست با این جنون
مبادا نهی لب بمینای عشق
ترا عشق از خود جدا میکند
چو موسی که گم شد به سینای عشق
جنون کرد همت که مجنون رسید
زلیلای صورت به لیلای عشق
زتن جان عاشق گریزان بود
ندارد صدف در والای عشق

 

[*زهره*]

مي تازي همزاد عصيان
به شکار ستاره ها رهسپاري
دستانت از درخشش تير و کمان سرشار
اينجا که منهستم
آسمان خوشه کهکشان کي آويزد
کو چشمي آرزومند ؟
با ترس و شيفتگي در برکه فيروزه گون گلهاي سپيد مي کني
و هر آن به مار سياهي مي نگري گلچين بي تاب
و اينجا افسانه نمي گويم
نيش مار نوشابه گل ارمغان آورد
بيداري ات را جادو مي زند
سيب باغ ترا پنجه ديوي مي ربايد
و قصه نمي پردازم
در باغستان من شاخه بارورم خم مي شود
بي نيازي دست ها پاسخ مي دهد
در بيشه تو آهو سر مي کشد به صدايي مي رمد
در جنگل من از درندگي نام و نشان نيست
در سايه آفتاب ديارت قصه خير و شر مي شنوي
من شکفتن ها را مي شنوم
و جويبار از آن سوي زمان مي گذرد
تو در راهي
من رسيده ام
اندوهي در چشمانت نشست رهرو نازک دل
ميان ما راه درازي نيست لرزش يک برگ

 

[eksir]

چشم دل باز کن که جان بینی


آن چه نادیدنی است آن بینی


گر به اقلیم عشق روی آری


همه آفاق گلسِتان بینی


بر همه اهل آن زمین به مراد


گردش دور آسمان بینی


آن چه بینی دلت همان خواهد


و آن چه خواهد دلت همان بینی

 

[*زهره*]

اي مهربان من من دوست دارمت چون سبزه هاي درست چون برگ سبزرنگ درختان نارون معيارهاي تازه زيبايي با قامت تو سنجيده مي شود زيبايي عجيب تو معيار تازه اي ست با غربت غريب فراوانش مانند شعر من اين شعر بي قرين و اين تفاخر از سر شوخي ست نازنين

 

[زيگفريد]

فالگيری به من گفت امسال منتظر باش مهمان بيايد
اتفاقی به گرمای خورشيد بين برف زمستان بيايد

تو همان اتفاقی که درمن مثل جوی مذابی دويدی
برف اسفند را آب کردی تا به سمت درختان بيايد

من که سوزی تنم را می آزرد من که بازيچه ی باد بودم
کوه یخهای دی را شکستم ایستادم که طوفان بیاید

تب ندارم که هذیان بگویم با تو هرلحظه یک اتفاق است
دیگر اصلا تعجب ندارد زیر چتر توباران بیاید

مثل آن قصه های قدیمی روی زانوی مادربزرگی
لحظه هایی که خیلی طبیعیست ماه تا سطح ایوان بیاید

میشود ورد جادوگری زشت دختری را بخواباند وبعد
با تب بوسه ی قهرمانی عمر سرما به پایان بیاید

میشود یک درخت کهنسال خاطرات خودش را بگوید
میتوانی ببینی که یک شیر صبح توی خیابان بیاید

قصه یک سرزمین عجیب است :مرز بین خیال وحقیحت
میشود مثل تو یک فرشته اتفاقی به کاشان بیاید

بعد...اصلا مگر فرق دارد :فالگیر است ،مادربزرگ است
یکنفر گفته امسال حتما منتظر باش مهمان بیاید

 

[samira zibafar]

بخشنده نيستم
نه
نه
اصلا
بخشنده نيستم
دستي كه به سويت دراز كردم
و گفتم
" براي تو "
بهايش دست هاي تو بود
.

 

[samira zibafar]

دلتنگی های دلت را دلتنگ باش...
دلت گاهی برای گلبرگ ها تنگ میشود.

دلتنگیت را ببین

بگذار گلبرگ ها را ٬ لطافتشان را احساس کنی

نوازش بده دلت را

آرام کن قلب بیتابت را

بگذار بفهمد که هنوز صدای غم انگیز احساسش را میشنوی

گلی بچین از وادی انسانیت

گلی به خوش بویی مریم و طراوت گلهای یاس...

و به زیبایی سوسن.

قلبت را سرشار کن از رطوبت شبنم!

و نفسی بکش عمیق و آرام

تا زنده شوی و ببینی بار دیگر زیبایی رنگین کمان هفت رنگ زندگیت را!

 

[kittleboy_87]

به همه دوستان پیشنهاد می کنم فیلم زیبای " 500 Days of Summer " ( جای 500 اول جمله هست ) رو ببینن.

 

[Taghdir]

بسیار زیبا...

 

[kittleboy_87]

دوستان خوبم، اگه میشه بنویسین این اشعار و جملات از آن کیست، اگه نمیدونید که خب هیچ

 

[kittleboy_87]

دل بردی از من به یغما، ای ترک غارتگر من
دیدی چه آوردی ای دوست، از دست دل بر سر من

عشق تو در دل نهان شد، دل زار و تن، ناتوان شد
رفتی چو تیر و کمان شد، از بار غم پیکر من

می‌سوزم از اشتیاقت، در آتشم از فراقت
کانون من، سینه من، سودای من، آذر من

من مست صهبای باقی، زان ساتکین رواقی
فکر تو در بزم ساقی، ذکر تو رامشگر من

دل در تف عشق افروخت، گردون لباس سیه دوخت
از آتش آه من سوخت، در آسمان اختر من

گبر و مسلمان خجل شد، دل فتنه آب و گل شد
صد رخنه در ملک دل شد، ز اندیشه کافر من

شکرانه کز عشق مستم، میخواره و می‌پرستم
آموخت درس الستم، استاد دانشور من

در عشق، سلطان بختم، در باغ دولت، درختم
خاکستر فقر تختم، خاک فنا افسر من

اول دلم را صفا داد، آیینه‌ام را جلا داد
آخر به باد فنا داد، عشق تو خاکستر من

تا چند در های و هویی، ای کوس منصوری دل
ترسم که ریزد بر خاک، خون تو در محضر من

بار غم عشق او را گردون نیارد تحمل
چون می‌تواند کشیدن این پیکر لاغر من

دلم دم ز سر صفا زد، کوس تو بر بام ما زد
سلطان دولت لوا زد، از فقر در کشور من

لینک دانلود آهنگ با صدای آقای محمد اصفهانی البته، راستش یه جوریه، کامل نیست انگار، بهرحال
http://www.nikta.blogfars.com/Music/8587.mp3

البته استاد شجریان هم اینو خوندن

 

[*زهره*]

راهیست راه عشق که هیچش کناره نیست
آن جا جز آن که جان بسپارند چاره نیست

هر گه که دل به عشق دهی خوش دمی بود
در کار خیر حاجت هیچ استخاره نیست

ما را ز منع عقل مترسان و می بیار
کان شحنه در ولایت ما هیچ کاره نیست

از چشم خود بپرس که ما را که می‌کشد
جانا گناه طالع و جرم ستاره نیست

او را به چشم پاک توان دید چون هلال
هر دیده جای جلوه آن ماه پاره نیست

فرصت شمر طریقه رندی که این نشان
چون راه گنج بر همه کس آشکاره نیست

نگرفت در تو گریه حافظ به هیچ رو
حیران آن دلم که کم از سنگ خاره نیست​

 

[*** s.mahdi ***]

من کویرم تویی بارون ,من یه چشمه تویی دریا

تو می باری بر دل من، تو می شوری رنج و غمهام

توی دستات عطر بارون مثل رویا عاشقون واسه من

یه جون پناهی ،توی گریه شبونه تو مثل عزت رویا برای

چشمهای خسته تو مثل مرحم احساس واسه دسته

پینه بسته یه سبد پراز شقایق , یه بقل پراز نوازش, تویی

اون نغمه امید واسه قلب پرخواهش تو حریم امن چشمات

کبوترها لونه دارن تو دل پرازترانت غصه ها پانمی زارن ،ولی

سهم من همین که تو لحظه ها بسوزم به تن این دل

خسته رخت دل تنگی بدوزم من کویرم تویی بارون ,من

یه چشمه تو یه دریا تو می باری بر دل من​

 

[naghmeirani]

خدايا :
از عشق امروزمان چيزي براي فردا کنار بگذار:
نگاهي ، يادي، تصويري، خاطره اي ،
براي آن هنگام که فراموش خواهيم کرد روزي چقدر عاشق بوده ايم

 

[*** s.mahdi ***]

ديري ست كه از روي دل آراي تو دوريم
محتاج بيان نيست كه مشتاق حضوريم

تاريك و تهي پشت و پس آينه مانديم
هرچند كه همسايه آن چشمه نوريم

آن روشن گويا به دل سوخته ماست
اي سايه! چرا در طلب آتش طوريم

 

[naghmeirani]

من تو را چون عشق در سر کرده ام
من تو را چون شعر از بر کرده ام

من گل ياد تو را همچون خزان
در خيال خويش پر پر کرده ام

بي وفايي کردي و عاقل شدي !
من به عشق شومت عادت کرده ام

عشق ورزيدن به تو درد است درد!
من ز درد خويش هجرت کرده ام

 

[*** s.mahdi ***]

گفتي كه چو خورشيد زنم سوي تو پر
چون ماه شبي مي كشم از پنجره سر


اندوه كه خورشيد شدي تنگ غروب
افسوس كه مهتاب شدي وقت سحر

 

[*** s.mahdi ***]

 

[نگين...NeGiN سبز]

آخرین شب گرم رفتن دیدمش
لحظه های واپسین دیدار بود
او به رفتن بود و من در اضطراب
دیده‌ام گریان، دلم بیمار بود
گفتمش: از گریه لبریزم مرو!
گفت: جانا! ناگزیرم، ناگزیر
گفتم: او را لحظه‌ای دیگر بمان
گفت: می‌خواهم، ولی دیر است دیر!
در نگاهش خیره ماندم، بی امید
سر نهادم غمزده بر دوش او
بوسه‌های گریه آلودم نشست
بر رخ و برلاله‌های گوش او
ناگهان آهی کشید و گفت: وای!
زندگی زیباست گاهی، گاه زشت
گریه را بس کن، مرا آتش نزن
ناگزیرم از قبول سر نوشت
شعله زد در من، چو دیدم موج اشک
برق زد در مستی چشمان او
اشک بی طاقت در آن هنگامه ریخت
قطره قطره از سر مژگان او
از سخن ماندیم و با رمز نگاه
گفت: می دانم جدایی زود یود
با نگاه آخرینش بین ما
های های گریه بدرود بود ...

 

[naghmeirani]

عشق جانان همچو شمع از قدم تا جان بسوخت
مرغ جان را نيز چون پروانه بال و پر بسوخت
عشق آتش بود کردم مجمرش از دل چو عود
آتش سوزنده بر هم عود و هم مجمر بسوخت

 

[نگين...NeGiN سبز]

بگویم مثالی از این عشق سوزان
یکی آتشی در نهانم فروزان

اگر می‌بنالم وگر می‌ننالم
به کار است آتش به شب‌ها و روزان

همه عقل‌ها خرقه دوزند لیکن
جگرهای عشاق شد خرقه سوزان

 

[نگين...NeGiN سبز]

وقتي تو هستي
باران مي بارد
و زمان مي ميرد
و من
شكفته مي شوم
چون سوسن
در جهان بدون زمان
وقتي تو نيستي
خطي كشيده مي شود از سرب
و سبز
به شنگرفي مي گرايد
و زرد به خونابه
اندوه ؟ نه
ستاره ؟ نه
ماه
كه چون
خورشيد گدازنده
بر گلوگاهم مي ريزد
گرماي جهان را
تو نيستي
تا من
زنده بمانم
تا من
شكفته شوم
چون سوسن

 

[naghmeirani]

کی رفته‌ای زدل که تمنا کنم تو را
کی بوده‌ای نهفته که پیدا کنم تو را

غیبت نکرده‌ای که شوم طالب حضور
پنهان نگشته‌ای که هویدا کنم تو را

با صد هزار جلوه برون آمدی که من
با صد هزار دیده تماشا کنم تو را

چشمم به صد مجاهده آیینه‌ساز شد
تا من به یک مشاهده شیدا کنم تو را

بالای خود در آینهٔ چشم من ببین
تا با خبر زعالم بالا کنم تو را

مستانه کاش در حرم و دیر بگذری
تا قبله‌گاه مؤمن و ترسا کنم تو را

خواهم شبی نقاب ز رویت بر افکنم
خورشید کعبه، ماه کلیسا کنم تو را

گر افتد آن دو زلف چلیپا به چنگ من
چندین هزار سلسله در پا کنم تو را

طوبی و سدره گر به قیامت به من دهند
یک‌جا فدای قامت رعنا کنم تو را

زیبا شود به کارگه عشق کار من
هر گه نظر به صورت زیبا کنم تو را

رسوای عالمی شدم از شور عاشقی
ترسم خدا نخواسته رسوا کنم تو را

با خیل غمزه گر به وثاقم گذر کنی
میر سپاه شاه صف‌آرا کنم تو را

جم دستگاه ناصردین شاه تاجور
کز خدمتش سکندر و دارا کنم تو را

شعرت ز نام شاه، فروغی شرف گرفت
زیبد که تاج تارک شعرا کنم تو را

 

[سرينا]

مي روم خسته و افسرده و زار
سوي منزلگه ويرانه خويش
به خدا مي برم از شهر شما
دل شوريده و ديوانه خويش
مي برم تا كه در آن نقطه دور
شستشويش دهم از رنگ نگاه
شستشويش دهم از لكه عشق
زين همه خواهش بيجا و تباه
مي برم تا ز تو دورش سازم
ز تو اي جلوه اميد حال
مي برم زنده بگورش سازم
تا از اين پس نكند باد وصال
ناله مي لرزد
مي رقصد اشك
آه بگذار كه بگريزم من
از تو اي چشمه جوشان گناه
شايد آن به كه بپرهيزم
من
بخدا غنچه شادي بودم
دست عشق آمد و از شاخم چيد
شعله آه شدم صد افسوس
كه لبم باز بر آن لب نرسيد
عاقبت بند سفر پايم بست
مي روم خنده به لب ‚ خونين دل
مي روم از دل من دست بدار
اي اميد عبث بي حاصل

 

[سرينا]

تو را گم می کنم هر روز و پیدا می کنم هر شب
بدینسان خوابها را با تو زیبا می کنم هر شب
تبی این گاه را چون کوه سنگین می کند آنگاه
چه آتشها که در این کوه برپا می کنم هر شب
تماشایی است پیچ و تاب آتش ها .... خوشا بر من
که پیچ و تاب آتش را تماشا می کنم هر شب
مرا یک شب تحمل کن که تا باور کنی ای دوست
چگونه با جنون خود مدارا می کنم هر شب
چنان دستم تهی گردیده از گرمای دست تو
که این یخ کرده را از بیکسی ها می کنم هرشب
تمام سایه ها را می کشم بر روزن مهتاب
حضورم را ز چشم شهر حاشا می کنم هر شب
دلم فریاد می خواهد ولی در انزوای خویش
چه بی آزار با دیوار نجوا می کنم هر شب
کجا دنبال مفهومی برای عشق می گردی ؟
که من این واژه را تا صبح معنا می کنم هر شب

 

[سرينا]

از خانه بیرون می زنم اما کجا امشب
شاید تو می خواهی مرا در کوچه ها امشب
پشت ستون سایه ها روی درخت شب
می جویم اما نیستی در هیچ جا امشب
می دانم اری نیستی اما نمی دانم
بیهوده می گردم بدنبالت ‚ چرا امشب ؟
هر شب تو را بی جستجو می یافتم اما
نگذاشت بی خوابی بدست آرم تو را امشب
ها ... سایه ای دیدم شبیهت نیست اما حیف
ایکاش می دیدم به چشمانم خطا امشب
هر شب صدای پای تو می آمد از هر چیز
حتی ز برگی هم نمی اید صدا امشب
امشب ز پشت ابرها بیرون نیامد ماه
بشکن قرق را ماه من بیرون بیا امشب
گشتم تمام کوچه ها را ‚ یک نفس هم نیست
شاید که بخشیدند دنیا را به ما امشب
طاقت نمی آرم ‚ تو که می دانی از دیشب
باید چه رنجی برده باشم ‚ بی تو ‚ تا امشب
ای ماجرای شعر و شبهای جنون من
آخر چگونه سرکنم بی ماجرا امشب

 

[naghmeirani]

هر چه کردم به ره عشق وفا بود، وفا
وانچه دیدم به مکافات جفا بود ، جفا

شربت من ز کف یار الم بود، الم
قسمت من ز در دوست بلا بود، بلا

سکه عشق زدن محض غلط بود ، غلط
عاشق ترک شدن عین خطا بود، خطا

یار خوبان ستم پیشه گران بود ، گران
کار عشاق جگر خسته دعا بود، دعا

همه شب حاصل احباب فغان بود، فغان
همه جا شاهد احوال خدا بود، خدا

اشک ما نسخهٔ صد رشته گهر بود، گهر
درد ما مایهٔ صد گونه دوا بود، دوا

نفس ما از مدد عشق قوی بود، قوی
سر ما در ره معشوق فدا بود، فدا

دعوی پیر خرابات به حق بود، به حق
عمل شیخ مناجات ریا بود، ریا

هر که جز مهر تو اندوخت هوس بود، هوس
آن که جز عشق تو ورزید هوا بود، هوا

هر ستم کز تو کشیدیم کرم بود،کرم
هر خطا کز تو به ما رفت عطا بود، عطا

زخم کاری زفراق تو به جان بود، به جان
جان سپاری به وصال تو به جا بود، بجا

در همه عمر فروغی به طلب بود، طلب
در همه حال وجودش به رجا بود، رجا

 

[سرينا]

از تو سخن از به آرامی
از تو سخن از به تو گفتن
از تو سخن از به آزادی
وقتی سخن از تو می گویم
از عاشق از عارفانه می گویم
از دوستت دارم
از خواهم داشت
از فكر عبور در به تنهایی
من با گذر از دل تو می كردم
من با سفر سیاه چشم تو زیباست
خواهم زیست
من با به تمنای تو خواهم ماند
من با سخن از تو
خواهم خواند
ما خاطره از شبانه می گیریم
ما خاطره از گریختن در یاد
از لذت ارمغان در پنهان
ما خاطره ایم از به نجواها
من دوست دارم از تو بگویم را
ای جلوه ی از به آرامی
من دوست دارم از تو شنیدن را
تو لذت نادر شنیدن باش
تو از به شباهت از به زیبایی
بر دیده تشنه ام تو دیدن باش

 

[سرينا]

مردم از درد و نمی ایی به بالینم هنوز
مرگ خود م یبینم و رویت نمی بینم هنوز
بر لب آمد جان و رفتند آشنایان از سرم
شمع را نازم که می گرید به بالینم هنوز
آرزو مرد و جوانی رفت و عشق از دل گریخت
عم نمی گردد جدا از جان مسکینم هنوز
روزگاری پا کشید آن تازه گل از دامنم
گل بدامن میفشاند اشک خونینم هنوز
گر چه سر تا پای من مشت غباری بیش نیست
در هوایش چون نسیم از پای ننشینم هنوز
سیمگون شد موی و غفلت همچنان بر جای ماند
صبحدم خندید و من در خواب نوشینم هنوز
خصم را از ساده لوحی دوست پندارم رهی
طفلم و نگشوده چشم مصلحت بینم هنوز

 

[naghmeirani]

چون رو به دوست کردی، سر کن به جور دشمن
چون نام عشق بردی، آماده شو، بلا را​