اشعار و نوشته هاي عاشقانه
- شروع کننده موضوع PATRIOT
- تاریخ شروع
باورت گر بشود گر نشود
حرفی نیست
اما
نفسم می گیرد
در هوایی که
نفس های تو نیست
حرفی نیست
اما
نفسم می گیرد
در هوایی که
نفس های تو نیست
مسابقه گذاشتید ؟! ... سرم گیج رفت ... یکی یکی تایپ کنید تا بخونمشون
نگاهت را ندیده بود فروغ
وگرنه می سرود ؛
تنها نگاهست که می ماند !
نگاهت را ندیده بود فروغ
وگرنه می سرود ؛
تنها نگاهست که می ماند !
هنوز هم در هوای نفسهایت تنفس میکنم...
هنوز دلم میلرزد وقتی خیال دستانت, دستان سردم را لمس میکند...
آه ای زیباترین خیال باورم...
من هنوز باخیالت بودنت عاشقم...
هنوز دلم میلرزد وقتی خیال دستانت, دستان سردم را لمس میکند...
آه ای زیباترین خیال باورم...
من هنوز باخیالت بودنت عاشقم...
برایم دعا کن
چشمانِ تو گلِ آفتابگردانند
به هر کجا که نگاه کنی
خدا آن جاست !
چشمانِ تو گلِ آفتابگردانند
به هر کجا که نگاه کنی
خدا آن جاست !
" حسین پناهی "
تمام سرنوشتم
یک درخت وُ
چند لکّه ابر بود
در فنجانی واژگونه
از قهوه ی چشم هایت
.
.
.
هنوز ننوشیدَمَت !
" رضا کاظمی "
یک درخت وُ
چند لکّه ابر بود
در فنجانی واژگونه
از قهوه ی چشم هایت
.
.
.
هنوز ننوشیدَمَت !
" رضا کاظمی "
دلَ‌م دریاست؛
موّاج و توفانی.
در ساحلَ‌ت بمان!
رضا کاظمی
موّاج و توفانی.
در ساحلَ‌ت بمان!
رضا کاظمی
همه تون کتک دلتون میخواد !
ببینم یه شبه میتونید تاپیک رو برسونید به 1000 یا نه !
دو دقیقه پست ندید ... اینو بخونید که خیلی قشنگه
بِش گفتَم یک چند تایی روسری برام بیاورد ؛ انتخاب کنم.
گفت : بفرما برا کی می خواهی که سلیقش را اگر ندانستی مشورت بدهم بِت ، راهنماییت کنم.
گفتم : برا نومزدم ؛ یعنی برا دوستَم. سلیقش را هم خوب می دانم.
پرسید : یعنی می دانی چی بِش می آید ؟ چه رنگ ، چه طرح ؟
گفتم : ها ، یک جورهایی می دانم
لبخند زد ... گفت : خب ، حالا توو چه مایه رنگی باشد ؟ بنفش ، آبی ، فیروزه ای ، سبز ، کِرِم - قهوه ای ؛ چی ؟
گفتم : بنفش ، آبی ، فیروزه ای ، سبز ، کِرِم - قهوه ای ؛ توو این مایه رنگ ها.
خندید . رفت یک بغل روسری از قفسه ها آورد چید ، پهن کرد روو پیش خوانِ شیشه ایش.
گفت : انتخاب کن بده برات کادوپیچ کنم بدهم خدمتت.
روسری ها را زیر و بالا کردم. بازشان ، پهنشان کردم ، تاشان زدم ؛ و سرِ آخر دست گذاشتم روو یکیشان که شبیه به آن چه میخواستم بود.
با لبخندی که لبخند بود گفت : چه خوش سلیقه ! بنفش ، آبی ، فیروزه ای که طرح هاش هم خوشگل ، قشنگِ اسلیمی اَند.
حرفی نزدم. برداشت ببرد برا کادو که دست گذاشتم رووش. تعجبْ نگام کرد. تردید ، خجالت ، شَرم را که دیگر داشت میکُشتم کنار زده گفتم : می شود خودتان برام پِرُوْ - سرتان کنید ؟
تعجبش اضافه شد. کمی هم اَخم ریخت میانِ ابروهاش ، توو چشم هاش و گفت : برا من می خواهی بخری مگر ؟ یا به خیالت شبیه مانکن هام ؟
زودی گفتم : نع ! کمی از تعجب هاش را و همه ی اَخمش را برداشت گذاشت روو ویترین. نرم شد. گفت : خب ، پس برا چی ؟
گفتم : راسّی یَتِش نومزدم ، یعنی همان دوستم یک چند ماه پیش تولدش بود. خواسته بودم براش هدیه ، روسری بگیرم. گرفتم هم. اما قرارِ روزِ تولدش که توو کافه بود ، نیامد. بعد هم دیگر اصلن نیامد. روسری که گرفته بودم براش ، عصبی - شاکی - خون خورده انداختم جوویِ لجن ، آب بُرد.
تندی میان حرفم درآمد گفت : خب ؟!
گفتم : هیچی. فقط خواستم بدانم اگر آن روز می آمد هدیه اش ، روسری اَش را میدادم سرش می کرد چه شکل و شمایلی می شد ؟ اصلن بِهِش می آمد ؟!
" رضا کاظمی "
ببینم یه شبه میتونید تاپیک رو برسونید به 1000 یا نه !
دو دقیقه پست ندید ... اینو بخونید که خیلی قشنگه
بِش گفتَم یک چند تایی روسری برام بیاورد ؛ انتخاب کنم.
گفت : بفرما برا کی می خواهی که سلیقش را اگر ندانستی مشورت بدهم بِت ، راهنماییت کنم.
گفتم : برا نومزدم ؛ یعنی برا دوستَم. سلیقش را هم خوب می دانم.
پرسید : یعنی می دانی چی بِش می آید ؟ چه رنگ ، چه طرح ؟
گفتم : ها ، یک جورهایی می دانم
لبخند زد ... گفت : خب ، حالا توو چه مایه رنگی باشد ؟ بنفش ، آبی ، فیروزه ای ، سبز ، کِرِم - قهوه ای ؛ چی ؟
گفتم : بنفش ، آبی ، فیروزه ای ، سبز ، کِرِم - قهوه ای ؛ توو این مایه رنگ ها.
خندید . رفت یک بغل روسری از قفسه ها آورد چید ، پهن کرد روو پیش خوانِ شیشه ایش.
گفت : انتخاب کن بده برات کادوپیچ کنم بدهم خدمتت.
روسری ها را زیر و بالا کردم. بازشان ، پهنشان کردم ، تاشان زدم ؛ و سرِ آخر دست گذاشتم روو یکیشان که شبیه به آن چه میخواستم بود.
با لبخندی که لبخند بود گفت : چه خوش سلیقه ! بنفش ، آبی ، فیروزه ای که طرح هاش هم خوشگل ، قشنگِ اسلیمی اَند.
حرفی نزدم. برداشت ببرد برا کادو که دست گذاشتم رووش. تعجبْ نگام کرد. تردید ، خجالت ، شَرم را که دیگر داشت میکُشتم کنار زده گفتم : می شود خودتان برام پِرُوْ - سرتان کنید ؟
تعجبش اضافه شد. کمی هم اَخم ریخت میانِ ابروهاش ، توو چشم هاش و گفت : برا من می خواهی بخری مگر ؟ یا به خیالت شبیه مانکن هام ؟
زودی گفتم : نع ! کمی از تعجب هاش را و همه ی اَخمش را برداشت گذاشت روو ویترین. نرم شد. گفت : خب ، پس برا چی ؟
گفتم : راسّی یَتِش نومزدم ، یعنی همان دوستم یک چند ماه پیش تولدش بود. خواسته بودم براش هدیه ، روسری بگیرم. گرفتم هم. اما قرارِ روزِ تولدش که توو کافه بود ، نیامد. بعد هم دیگر اصلن نیامد. روسری که گرفته بودم براش ، عصبی - شاکی - خون خورده انداختم جوویِ لجن ، آب بُرد.
تندی میان حرفم درآمد گفت : خب ؟!
گفتم : هیچی. فقط خواستم بدانم اگر آن روز می آمد هدیه اش ، روسری اَش را میدادم سرش می کرد چه شکل و شمایلی می شد ؟ اصلن بِهِش می آمد ؟!
" رضا کاظمی "
گاهی فقط دلم یکی رو میخواد که دستامو بگیره به چشام زل بزنه بگه
میفهممت..................................................................
میفهممت..................................................................
نمیخونیم.....همه تون کتک دلتون میخواد !
ببینم یه شبه میتونید تاپیک رو برسونید به 1000 یا نه !
دو دقیقه پست ندید ... اینو بخونید که خیلی قشنگه
بِش گفتَم یک چند تایی روسری برام بیاورد ؛ انتخاب کنم.
گفت : بفرما برا کی می خواهی که سلیقش را اگر ندانستی مشورت بدهم بِت ، راهنماییت کنم.
گفتم : برا نومزدم ؛ یعنی برا دوستَم. سلیقش را هم خوب می دانم.
پرسید : یعنی می دانی چی بِش می آید ؟ چه رنگ ، چه طرح ؟
گفتم : ها ، یک جورهایی می دانم
لبخند زد ... گفت : خب ، حالا توو چه مایه رنگی باشد ؟ بنفش ، آبی ، فیروزه ای ، سبز ، کِرِم - قهوه ای ؛ چی ؟
گفتم : بنفش ، آبی ، فیروزه ای ، سبز ، کِرِم - قهوه ای ؛ توو این مایه رنگ ها.
خندید . رفت یک بغل روسری از قفسه ها آورد چید ، پهن کرد روو پیش خوانِ شیشه ایش.
گفت : انتخاب کن بده برات کادوپیچ کنم بدهم خدمتت.
روسری ها را زیر و بالا کردم. بازشان ، پهنشان کردم ، تاشان زدم ؛ و سرِ آخر دست گذاشتم روو یکیشان که شبیه به آن چه میخواستم بود.
با لبخندی که لبخند بود گفت : چه خوش سلیقه ! بنفش ، آبی ، فیروزه ای که طرح هاش هم خوشگل ، قشنگِ اسلیمی اَند.
حرفی نزدم. برداشت ببرد برا کادو که دست گذاشتم رووش. تعجبْ نگام کرد. تردید ، خجالت ، شَرم را که دیگر داشت میکُشتم کنار زده گفتم : می شود خودتان برام پِرُوْ - سرتان کنید ؟
تعجبش اضافه شد. کمی هم اَخم ریخت میانِ ابروهاش ، توو چشم هاش و گفت : برا من می خواهی بخری مگر ؟ یا به خیالت شبیه مانکن هام ؟
زودی گفتم : نع ! کمی از تعجب هاش را و همه ی اَخمش را برداشت گذاشت روو ویترین. نرم شد. گفت : خب ، پس برا چی ؟
گفتم : راسّی یَتِش نومزدم ، یعنی همان دوستم یک چند ماه پیش تولدش بود. خواسته بودم براش هدیه ، روسری بگیرم. گرفتم هم. اما قرارِ روزِ تولدش که توو کافه بود ، نیامد. بعد هم دیگر اصلن نیامد. روسری که گرفته بودم براش ، عصبی - شاکی - خون خورده انداختم جوویِ لجن ، آب بُرد.
تندی میان حرفم درآمد گفت : خب ؟!
گفتم : هیچی. فقط خواستم بدانم اگر آن روز می آمد هدیه اش ، روسری اَش را میدادم سرش می کرد چه شکل و شمایلی می شد ؟ اصلن بِهِش می آمد ؟!
" رضا کاظمی "
ببین آدمو وادار به اسپم میکنه!!!!!من همشو میخونم تو خودشو نگران نکن!!!!!همه تون کتک دلتون میخواد !
ببینم یه شبه میتونید تاپیک رو برسونید به 1000 یا نه !
دو دقیقه پست ندید ... اینو بخونید که خیلی قشنگه
پشت چراغ قرمز تو ماشین داشتم با تلفن حرف میزدم و برای طرفم شاخ و شونه میکشیدم که نابودت میکنم ! به زمین و زمان میکوبمت تا بفهمی با کی در افتادی! زور ندیدی که اینجوری پول مردم رو بالا میکشی و........ خلاصه فریاد میزدم.
یه دختر بچه یه دسته گل دستش بود و چون قدش به پنجره ی ماشین نمیرسید هی میپرید بالا و میگفت آقا گل ! آقا این گل رو بگیرید....
منم در کمال قدرت و صلابت و در عین حال عصبانیت داشتم داد میزدم و هی هیچی نمیگفتم به این بچه ی مزاحم! اما دخترک سمج اینقد بالا پایین پرید که دیگه کاسه ی صبرم لبریز شد و سرمو آوردم از پنجره بیرون و با فریاد گفتم: بچه برو پی کارت ! من گـــل نمیخـــرم ! چرا اینقد پر رویی! شماها کی میخواین یاد بگیرین مزاحم دیگران نشین و....
دخترک ترسید... کمی عقب رفت ! رنگش پریده بود ! وقتی چشماشو دیدم ناخودآگاه ساکت شدم! نفهمیدم چرا یک دفعه زبونم بند اومد! البته جواب این سوالو چند ثانیه بعد فهمیدم! ساکت که شدم و دست از قدرت نمایی که برداشتم ، اومد جلو و با ترس گفت : آقا! من گل نمیفروشم! آدامس میفروشم! دوستم که اونور خیابونه گل میفروشه! این گل رو برای شما ازش گرفتم که اینقد ناراحت نباشین! اگه عصبانی بشین قلبتون درد میگیره و مثل بابای من میبرنتون بیمارستان، دخترتون گناه داره....... دیگه نمیشنیدم!
خدایا چه کردی با من! این فرشته چی میگه؟!
حالا علت سکوت ناگهانیم رو فهمیده بودم! کشیده ای که دخترک با نگاه مهربونش بهم زده بود ، توان بیان رو ازم گرفته بود! و حالا با حرفاش داشت خورده های غرور بی ارزشم رو زیر پاهاش له میکرد!
یه صدایی در درونم ملتمسانه میگفت: رحم کن کوچولو! آدم از همه ی قدرتش که برای زدن یک نفر استفاده نمیکنه! ... اما دریغ از توان و نای سخن گفتن!
تا اومدم چیزی بگم ، فرشته ی کوچولو ، بی ادعا و سبکبال ازم دور شد! حتی بهم آدامس هم نفروخت!
هنوز رد سیلی پر قدرتی که بهم زد روی قلبمه ! چه قدرتمند بود!!
یه دختر بچه یه دسته گل دستش بود و چون قدش به پنجره ی ماشین نمیرسید هی میپرید بالا و میگفت آقا گل ! آقا این گل رو بگیرید....
منم در کمال قدرت و صلابت و در عین حال عصبانیت داشتم داد میزدم و هی هیچی نمیگفتم به این بچه ی مزاحم! اما دخترک سمج اینقد بالا پایین پرید که دیگه کاسه ی صبرم لبریز شد و سرمو آوردم از پنجره بیرون و با فریاد گفتم: بچه برو پی کارت ! من گـــل نمیخـــرم ! چرا اینقد پر رویی! شماها کی میخواین یاد بگیرین مزاحم دیگران نشین و....
دخترک ترسید... کمی عقب رفت ! رنگش پریده بود ! وقتی چشماشو دیدم ناخودآگاه ساکت شدم! نفهمیدم چرا یک دفعه زبونم بند اومد! البته جواب این سوالو چند ثانیه بعد فهمیدم! ساکت که شدم و دست از قدرت نمایی که برداشتم ، اومد جلو و با ترس گفت : آقا! من گل نمیفروشم! آدامس میفروشم! دوستم که اونور خیابونه گل میفروشه! این گل رو برای شما ازش گرفتم که اینقد ناراحت نباشین! اگه عصبانی بشین قلبتون درد میگیره و مثل بابای من میبرنتون بیمارستان، دخترتون گناه داره....... دیگه نمیشنیدم!
خدایا چه کردی با من! این فرشته چی میگه؟!
حالا علت سکوت ناگهانیم رو فهمیده بودم! کشیده ای که دخترک با نگاه مهربونش بهم زده بود ، توان بیان رو ازم گرفته بود! و حالا با حرفاش داشت خورده های غرور بی ارزشم رو زیر پاهاش له میکرد!
یه صدایی در درونم ملتمسانه میگفت: رحم کن کوچولو! آدم از همه ی قدرتش که برای زدن یک نفر استفاده نمیکنه! ... اما دریغ از توان و نای سخن گفتن!
تا اومدم چیزی بگم ، فرشته ی کوچولو ، بی ادعا و سبکبال ازم دور شد! حتی بهم آدامس هم نفروخت!
هنوز رد سیلی پر قدرتی که بهم زد روی قلبمه ! چه قدرتمند بود!!
شبی از پشت يک تنهايی نمناک و بارانی تو را با لهجه گلهای نيلوفری صدا کردم
تمام شب را برای با طراوت ماندن باغ قشنگ آرزوهايت دعا کردم
پس از يک جستجوی نقره ای در کوچه های آبی احساس
تو را از بين گلهايی که در تنهاييم روييد . با حسرت جدا کردم
و تو در پاسخ آبی ترين تمنای دلم گفتی
:دلم حيران و سرگردان چشمانی است رويايی و من تنها برای ديدن زيبايی آن چشم تو را در دشتی از تنهايی و حسرت رها کردم
همين بود اخرين حرفت
و من بعد از عبور تلخ و غمگينت
حريم چشمهايم را بر روی اشکی از جنس غروب ساکت و نارنجی خورشيد وا کردم
نمی دانم چرا رفتی؟
نمی دانم چرا ! شايد خطا کردم
تو بی آنکه فکر غربت چشمان من باشی
نمی دانم تا کجا ! تا کی ! برای چه ؟
ولی رفتی و بعد از رفتنت باران چه معصومانه باريد
و بعد از رفتنت يک قلب رويايی ترک برداشت
و بعد از رفتنت رسم نوازش در غمی خاکستری گم شد
و گنجشککی که هر روز از کنار پنجره با مهربانی دانه بر میداشت تمام بال هايش غرق در اندوه غربت شد
و بعد از رفتن تو آسمان چشمهايش خيس باران بود
و بعد از رفتن تو انگار کسی حس کرد من بی تو تمام هستی ام از دست خواهد رفت. کسی حس کرد من بی تو هزاران بار در هر لحظه خواهم مرد
و بعد از رفتنت درياچه بغض کرد
کسی فهميد تو نام مرا از ياد خواهی برد
و من با آنکه می دانم تو هرگز ياد من را عبور خود نخواهی برد
هنوز آشفته چشمان شيدای و زيبای توام
برگرد
برگرد
و ببين که سرنوشت انتظار من تنها چه خواهد شد
و بعد از اين همه طوفان و وهم و پرسش و ترديد
کسی از پشت پنجره آرام و زيبا گفت
:تو هم در پاسخ بی وفايی ها بگو در راه عشق و انتخاب آن خطا کردم
و من در حالتی مابين اشک و حسرت و ترديد
کنار انتظاری که بدون پاسخ و سرد است
و من در اوج پاييزی ترین ويرانی يک دل
ميان غضه ای از جنس بغض کوچک يک ابر
نمی دانم چرا ؟ شايد به رسم و عادت پروانگی مان باز
برای شادی و خوشبختی باغ قشنگ آرزوهايت دعا کردم
تمام شب را برای با طراوت ماندن باغ قشنگ آرزوهايت دعا کردم
پس از يک جستجوی نقره ای در کوچه های آبی احساس
تو را از بين گلهايی که در تنهاييم روييد . با حسرت جدا کردم
و تو در پاسخ آبی ترين تمنای دلم گفتی
:دلم حيران و سرگردان چشمانی است رويايی و من تنها برای ديدن زيبايی آن چشم تو را در دشتی از تنهايی و حسرت رها کردم
همين بود اخرين حرفت
و من بعد از عبور تلخ و غمگينت
حريم چشمهايم را بر روی اشکی از جنس غروب ساکت و نارنجی خورشيد وا کردم
نمی دانم چرا رفتی؟
نمی دانم چرا ! شايد خطا کردم
تو بی آنکه فکر غربت چشمان من باشی
نمی دانم تا کجا ! تا کی ! برای چه ؟
ولی رفتی و بعد از رفتنت باران چه معصومانه باريد
و بعد از رفتنت يک قلب رويايی ترک برداشت
و بعد از رفتنت رسم نوازش در غمی خاکستری گم شد
و گنجشککی که هر روز از کنار پنجره با مهربانی دانه بر میداشت تمام بال هايش غرق در اندوه غربت شد
و بعد از رفتن تو آسمان چشمهايش خيس باران بود
و بعد از رفتن تو انگار کسی حس کرد من بی تو تمام هستی ام از دست خواهد رفت. کسی حس کرد من بی تو هزاران بار در هر لحظه خواهم مرد
و بعد از رفتنت درياچه بغض کرد
کسی فهميد تو نام مرا از ياد خواهی برد
و من با آنکه می دانم تو هرگز ياد من را عبور خود نخواهی برد
هنوز آشفته چشمان شيدای و زيبای توام
برگرد
برگرد
و ببين که سرنوشت انتظار من تنها چه خواهد شد
و بعد از اين همه طوفان و وهم و پرسش و ترديد
کسی از پشت پنجره آرام و زيبا گفت
:تو هم در پاسخ بی وفايی ها بگو در راه عشق و انتخاب آن خطا کردم
و من در حالتی مابين اشک و حسرت و ترديد
کنار انتظاری که بدون پاسخ و سرد است
و من در اوج پاييزی ترین ويرانی يک دل
ميان غضه ای از جنس بغض کوچک يک ابر
نمی دانم چرا ؟ شايد به رسم و عادت پروانگی مان باز
برای شادی و خوشبختی باغ قشنگ آرزوهايت دعا کردم
چتر نمی‌خواهد این هوا ؛
تو را می‌خواهد!
( رضا کاظمی )
تو را می‌خواهد!
( رضا کاظمی )
Similar threads
| Thread starter | عنوان | تالار | پاسخ ها | تاریخ |
|---|---|---|---|---|
|
جشن نامه (اشعار و نوشته هاي سرور و شادماني جهت عروسي ) | اشعار و صنايع شعری | 3 | |
|
اشعار سعید پلیمر | اشعار و صنايع شعری | 4 | |
|
دفتر تالار اشعار و صنایع شعری | اشعار و صنايع شعری | 49 | |
|
مناظره(گفتگو با اشعار) | اشعار و صنايع شعری | 639 | |
|
اشعار دفاع مقدس | اشعار و صنايع شعری | 27 |
Similar threads
-
جشن نامه (اشعار و نوشته هاي سرور و شادماني جهت عروسي )
- شروع شده توسط arashlolos
- پاسخ ها: 3
-
-
-
-