نتایح جستجو

[/SIZE] پـَــرواز نـکـن ! پـَــرنـده هـا زیـبـایــے اﭞ را کـﮧ بـبـیـنـنـد ... پــرواز را از یـــاد مے بـرنـد ... پروانـﮧِ من ...!

با گفتن : “عزیزم جایت خالیست” نه جای من پر می شود و نه از عمق شادی هایت کمتر. فقط دلخوش می شوم که هنوز بود و نبودم برایت مهم است...

دیشب که باران آمد … میخواستم سراغت را بگیرم … اما خوب میدانستم این بار هم که پیدایت کنم ، باز زیر چتر دیگرانی...

ما همیشه صداهای بلند را میشنویم، پررنگ ها را میبینیم، سخت ها را میخواهیم. غافل ازینکه خوبها آسان میآیند، بی رنگ می مانند و بی صدا می روند

مهربانیت رابه دستی ببخش که می دانی بااو خواهی ماندوگرنه حسرتی می گذاری بردلی که دوستت دارد..............

اگه یه روز شاد بودی آروم بخند تا غم بیدار نشه و اگه یه روز غمگین شدی آروم گریه کن تا شادی نا امید نشه !

عاشقانه دوستت خواهم داشت ، بی آنکه بخواهم دوستم داشته باشی و عاشقانه در غم تو خواهم مرد ، بی آنکه بخواهم در مرگم اشکی بریزی.

بـا تمـــــام وجــود تـو را میخــــوانم... از تـو چیـــــزی نمیخـــواهـم جـــــــــــــز مهــربانیـت را جـــــــــــز نگــاه آرامــــت را ...... شــــاید اگــر جـای تـو بـودم طاقــت دیـدن چشمــــــهای خسـته و خیـــست را نداشـتم ! شــــاید اگـر جـای تـو بـودم بلــــور بغضـم...

چندنفربه یه نفر................

گـل یا پــوچ؟ دستتــــــ را باز نکن، حســم را تباه مکــن بگذار فقط تصــــــور کنم .. که در دستانتــــ برایـــم کمی عشق پنهـــان است ..

سيب از درخت افتاد جاذبه شد! من از چشم تو افتادم فاجعه شد!!!

بر کدام ارتفاع ایستاده ای که هیچ کوهنوردی بر قله های فتح شده نیافته تو را

محبوب من !!! این شعر‌ها را با مهر بخوان کسی‌ که هر شبِ خدا با خیالِ تو خوابیده چیزی جز حقیقت نمی‌‌گوید

توهمیشه عادت داشتی نباشی........... توهیچ وقت به عیادت تنهایی هایم نیامدی...........

عشق موجود بی سر و پایی ست با هزاران هزار شکل غریب عشق یک یورش است سمت ِ عقل مثل این بیت های بی معنا حرف من... و تو را نمی فهمند مردم شهر برج های سیاه بیخودی جلوه می کند خورشید پیش این چشم های نابینا

از پيشت كه برمی گردم حس گاو نری زخمی با من است وقتی از ميدان به سوی مرتع خود می دود با نيزه های مرصعی در پشتم. شمس لنگرودی

چه اندوه بار بزرگ می شویم که بمیریم ... . . . "شمس لنگرودی"

بارانیم را تن می کنم و به آفتاب می زنم سال هاست در هوای تو دلم گرفتهُ ابری ست! پرویز صادقی

همدست شده اید نیامدن را نه شعری از ذهن سرریز قلم می شود و نه تو از ابر خیال باران میشوی

دلم چادر نشین ِ صحرای عطر توست تو می آئی از سمت گل های وحشی در اعماق باران عشق و من به دنبالت کوچ می کنم تمام دنیا را میان ییلاقُ قشلاق چشمانت