نتایح جستجو

تو قدر خویش ندانی ز دردمندان پرس کز اشتیاق جمالت چه اشک می​ریزند

دو چشم مست تو کز خواب صبح برخیزند هزار فتنه به هر گوشه​ای برانگیزند

یار باید که هر چه یار کند بر مراد خود اختیار کند

چشم مجنون چو بخفتی همه لیلی دیدی مدعی بود اگرش خواب میسر می​شد

دوش بی روی تو آتش به سرم بر می​شد و آبی از دیده می​آمد که زمین تر می​شد

هر که شیرینی فروشد مشتری بر وی بجوشد یا مگس را پر ببندد یا عسل را سر بپوشد

دوستی با تو حرامست که چشمان کشت خون عشاق بریزند و حلالش دارند

شاید این طلعت میمون که به فالش دارند در دل اندیشه و در دیده خیالش دارند

وقت طرب خوش یافتم آن دلبر طناز را ساقی بیار آن جام می مطرب بزن آن ساز را

دیار هند و اقالیم ترک بسپارند چو چشم ترک تو بینند و زلف هندو را

به نظر من عشق رو میشه احساس کرد اما تعریفش واقعا سخته ، هر کسی یه تعریفی ازش داره، مثل هنر که وقتی یه اثر هنری میبینی میتونی بگی چیه اما خود واژشو نمیشه تعریف کرد:smile:

تو به هر جا که فرود آمدی و خیمه زدی کس دیگر نتواند که بگیرد جایت

روز آنست که مردم ره صحرا گیرند خیز تا سرو بماند خجل از بالایت

آه اگر دست دل من به تمنا نرسد یا دل از چنبر عشق تو به من وانرسد غم هجران به سویتتر از این قسمت کن کاین همه درد به جان من تنها نرسد

امشب سبکتر می​زنند این طبل بی​هنگام را یا وقت بیداری غلط بودست مرغ بام را یک لحظه بود این یا شبی کز عمر ما تاراج شد ما همچنان لب بر لبی نابرگرفته کام را

رفتیم اگر ملول شدی از نشست ما فرمای خدمتی که برآید ز دست ما

زهی سعادت من کم تو آمدی به سلام خوش آمدی و علیک السلام و الاکرام قیام خواستمت کرد عقل می​گوید مکن که شرط ادب نیست پیش سرو قیام

درد عشق از هر که می​پرسم جوابم می​دهد از که می​پرسی که من خود عاجزم در کار خویش

یار بیگانه نگیرد هر که دارد یار خویش ای که دستی چرب داری پیشتر دیوار خویش خدمتت را هر که فرمایی کمر بندد به طوع لیکن آن بهتر که فرمایی به خدمتکار خویش

دلیل روی تو هم روی توست سعدی را چراغ را نتوان دید جز به نور چراغ