نتایح جستجو

نی من تنهاکشم تطاول زلفت کیست که او داغ سیاه ان ندارد حافظ اگر سجده تو کرد مکن عیب کافر عاشق ای صنم گناه ندارد

دگر زمنزل جانان سفر مکن رویش که سیر معنوی و کنج خانقاهت بس

یار با ماست چه حاجت که زیارت طلبیم دولت صحبت ان مونس جان مارا بس

دوستان عیب من بیدل حیران نکنید گوهری دارم و صاحب نظری می جویم

یکی جرعه که ازار کسش در پی نیست زحمتی کشیده ام از مردم نادان که مپرس

یکی جرعه که ازار کسش در پی نیست زحمتی کشیده ام از مردم نادان که مپرس

دوش گفتم بکند لعل لبش چاره من هاتف غیب ندا داد که اری بکند

دلا رفیق سفر نیکخواهت بس نسیم روضه شیراز پیک راهت بس

یار با ماست چه حاجت که زیارت طلبیم دولت صحبت ان مونس جان ما را بس

دگر کمین بگشاید غمی ز گوشه دل حریم درگه پیر مغان پناهت بس

من بگوش خود ز دهانش دوش سخنانی شنیده ام که مپرس سوی من لب چه میگزی که مگوی لب لعلی گزیده ام که مپرس بی تو در کلبه گدائی خویش رنجهائی کشیده ام که مپرس

دگر ز منزل جانان سفر مکن درویش که سیر معنوی و گنج خانقاهت بس

منم که شهره شهرم بعشق ورزیدن منم که دیده نیالودم ببد دیدن وفا کنیم وملامت کشیم وخوش باشیم که در طریقت ما کافریست رنجیدن :gol:

مرا در منزل جانان چه امن عیش چون هردم جرس فریاد میدارد که بربندید محملها

یکی از بزرگان اهل تمیز خکایت کند زبن عبدالعزیز

من انم به مستی بگردم هلاک به ائین مستان بریم به خاک

اه هرکز گمان مبر کهدلم بازبانم رفیق و همراه است هر چه گفتیم دروغ بود دروغ کی ترا گفتم انچه دلخواهست

تا توانی در جهان خدمت محتاجان کن به دمی یا درمی یا قدمی

ذر بیابان گر به شوق کعبه خواهی زد قدم سرزنشها گر کند خار مغیلان غم مخور

دلا تا کی در این کاخ مجازی کنی مانند طفلان خاک بازی