نتایح جستجو

دیده دریا کنم و صبر به صحرا فکنم واندر این کار دل خویش بدریا فکنم از دل تنگگنه بر ارم اهی کاتش اندر ادم حوا فکنم مایه خوشدلی انجاست که دلدار انجاست می کنم جهد که خود را مگر انجا فکنم

دل بدان رود گرامی چکنم گر ندهم مادر دهر ندارد پسری بهتر از این

عشق رخ یار ب من زار مگیر بر خسته دلان رند خمار مگیر صوفی تو چه رسم رهروان میدانی بر مردم رند نکته بسیار مگیر

نکته نا سنجیده گفتم دلبرا معذور دار عشوه فرمای تا من طبع را موزون کنم

من نه ان رندم که ترک شاهد و ساغر کنم محتسب داند که من این کارها کمتر کنم

شهباز دست پادشاهم این چه حالتست کز یاد برده اند هوای نشیمنم

ما را گنه اینست که در یاد تو هستیم پیمانه شکستیم که سزاوار تو هستیم ما را به چه کار اید این گنبد دوار وقتی که ما عاشق رسوای تو هستیم

در چین زلفش ای دل مسکین چگونه کاشفته گفت باد صبا شرح حال تو

رباب وچنگ ببانگ بلند می گویند که گوش چان به پیغام اهل راز کنید

یارب کجاست محرم رازی که یک زمان دل شرح ان دهد که چه گفت و چها شنید

با هیچ کس نشان زان دلستان ندیدم یا من خبر ندارم یا او نشان ندارد

احوال گنج قارون کایام داد بر باد در گوش دل فرو خواندتار زنهادن ندارد

اسمان بار امانت نتوانست کشید قرعه کار بنام من دیوانه زدند

الا ای پیر فرزانه مکن عیبم ز میخانه که من در ترک پیمانه دلی پیمان شکن دارم

هان مشو نوامید که واقف نهی از سر غیب باشد اندر پرده بازی های پنهان غم مخور

رهزن دهر نخفتست مشو ایمن از او اگر امروز نبردست که فردا ببرذ

انچنان مستت شدم که بیخودم من از خودم انچنان در فکرتم یادم نیاید از خودم خود فراموش کرده ام بایادتو من زنده ام رخ نما ای یار من تا من ببینم از خودم

در کار خانه که ره عقل و فضل نیست فهم ضعیف رای فضولی چرا کند

داشتم دلقی و صد عیب مرا می پوشید خرقه رهن می و مطرب شد و زنار بماند

گفت وگو هاست در این ره که جان بگذارد هر کسی عربده این که مبین و ان مپرس