نتایح جستجو

یاران همنشین همه از هم جدا شدند مائیم واستانه دولت پناه تو حافظ طمع مبر ز عنایت که عاقبت آتش زند بجز من غم دود اه تو

دلیل راه شو طایر خجسته لقا که دید اب شد از شوق خاک ان درگاه

دلی نازک بسان شیشه دارم اگر اهی کشم اندیشه دارم سرشکم گر بود خونین عجب نیست من ان نخلم که در خون ریشه دارم

شهر را ما شهره گشتیم از وفا دربدر گشتیم به دنبال یک ذره صفا چون وفا داشتیم صفایت یافتیم وندر این شهر جز تو کس نشناختیم

از دست زاهد کردیم توبه وز فعل عابد استغفرا... جانا چه گویم شرح فراقت چشمی و صد نم جانی وصد اه

منم که بی تو نفس می کشم زهی خجلت مگر تو عفو کنی ورنه چیست عذر گناه به عشق روی تو روزی که از جهان بروم ز تربتم بدمد سرخ گلی بجای گیاهم مده بخاطرنازک ملامت از من زود که حافظ تو خود این لحظه گفت بسم ا...

اگر دل دلبری دلبر کدامی اگر دلبر دلی دل را چه نامی دل و دلبر بهم امیخته دیدم ندانم دل که و دلبر کدامی

دیده بدبین بپوشان ای کریم عیب پوش زین دلیریها که من در کنج خلوت می کنم

من که ره بردم بگنج حسن بی پایان دوست صد گدای همچو خود را بعد از این قارون کنم

حاشا که من بموسم گل ترک می کنم من لاف عقل میزنم این کار کی کنم مطرب کجاست تا همه محصول زهد و علم در کار چنگ و بربط و اواز نی کنم از قیل وقال مدرسه حالی دلم گرفت یکچند نیز خدمت معشوقه و می کنم

ز دل مهر تو ای مه رفتنی نی غم عشقت بهر کس گفتنی نی ولیکن شعله ی مهر و محبت میان مردمان نهفتنی نی

تا توانی در جهان خدمت محتاجان کن به دمی یا درمی یا قدمی

مسلمانان مرا وقتی دلی بود که با وی گفتمی گر مشکلی بود بگردابی چو می افتاد از غم بتدبیرش امید ساحلی بود دلی همدرد ویاری مصلحت بین که استظهار هر اهل دلی بود

تا چه کند با رخ تو دود دل من اینه دانی که تاب اه ندارد

خوشا انانکه سودای تو دارند که سر پیوسته در پای تو دارند به دل دارم تمنای کسانی که اندر دل تمنای تو دارند

یوسف گم گشته باز اید به کنعان غم مخور کلبه احزان شود روزی گلستان غم مخور

با قلم موی خیالم طرحی از وفا کشیدم در سرای قلب تنهام شکلی از رویا کشیدم در کمین یک نگاهت من چه دزدانه نشستم دل وعقل ز من ربودی بی تو من چه هاکشیدم

فاش می گویم از گفته خود دل شادم بند عشقم و از هر دو جهان آزادم طایر گلشن قدسم چه دهم شرح فراق که در این دامگه حادثه چون افتادم من ملک بودم و فردوس برین جایم بود آدم آورد در این دیر خراب آبادم

تا هم خلوتیان جام صبوحی گیرند چنگ صبحی بدر پیر مناجات بریم با تو ان عهد که در وادی ایمن بستیم همچو موسی ارانی گوی بمقامات بریم

تا بوکه یابم از سایه سرو سهی نقش خیال می کشم فال دوا می زنم دانم سر اردغصه را رنگین برارد قصه را این اه خون افشان که من هر صبح وشام می زنم