معماری با مصالحی از جنس دل
- شروع کننده موضوع mohammad azizi
- تاریخ شروع
کـــاش اورژانـس “بــغـــــــل” داشــتـیـم!
زنـگــ مـی زدیم اونی که میخواستیم میومد،
خـودمــون رو مـینـداخـتـیـم تـوی بـغـــلـش …
بـدون فـکـــر یه نـمـوره آروم مـی شــدیـم …
دستان مرا محکم بگیر...
من هنوز هم نمی خواهم تورا به دست
خاطرات لعنتی بسپارم...
گـیـــرم تـمـآم دنـیـآ بـگـویـنــد مـآ مـآل هــم نـیـسـتـیــم
مــآبـه درد هـم نـمــیـخـوریـم
گـیـــرم بـرآی زیـر یـک سـقـف رفـتـن
عـشـق ، آخـریـن مـعـیـآر ایـن جـمـآعـت بــآشـد
گـیـرم دوسـت داشـتـن بـدون سـنـد حـرآم بـاشـد
عـجـیـب بـاشـد
بـآور نـکـردنـی بـآشـد
گـیـــرم تـآ آخـر عـمـر تـنـهـآ بـمـآنـم
گـیـــرم هــرگـز دسـتـآنـت در دسـتـآنـم قـفـل نـشـود
مـــــن امـآ
گـیـــر ایـن گـیـــــرهآ نــیـسـتــم
من تــآ ابـد
گـیـر چــشـمـآن تــوام
گیر دوســت دآشـتـنـت . . .
مــآبـه درد هـم نـمــیـخـوریـم
گـیـــرم بـرآی زیـر یـک سـقـف رفـتـن
عـشـق ، آخـریـن مـعـیـآر ایـن جـمـآعـت بــآشـد
گـیـرم دوسـت داشـتـن بـدون سـنـد حـرآم بـاشـد
عـجـیـب بـاشـد
بـآور نـکـردنـی بـآشـد
گـیـــرم تـآ آخـر عـمـر تـنـهـآ بـمـآنـم
گـیـــرم هــرگـز دسـتـآنـت در دسـتـآنـم قـفـل نـشـود
مـــــن امـآ
گـیـــر ایـن گـیـــــرهآ نــیـسـتــم
من تــآ ابـد
گـیـر چــشـمـآن تــوام
گیر دوســت دآشـتـنـت . . .
دو خط موازی
اگر منطق را کنار بگذارند
روزی به هم می رسند
بر اصل احساس
اگر منطق را کنار بگذارند
روزی به هم می رسند
بر اصل احساس
نگاهت کافیست تا دوباره در هوای آمدنت بمیرم
تو همیشه دعوتی،
راس ساعت دلتنگی.....!
تو همیشه دعوتی،
راس ساعت دلتنگی.....!
مقدس ترین جای دنیاست اتاق تنهایی هایم وقتی با نیت تو خلوت میکنم.
ما قصه ی دل جز به بر یار نبردیم
و ز یار شکایت سوی اغیار نبردیم
معلوم نشد صدق دل و سر محبت
تا این سر سودازده بر دار نبردیم
ما را چه غم سود و زیان است که هرگز
سودای تو را برسر بازار نبردیم
با حسن فروشان بهل این گرمی بازار
ما یوسف خود را به خریدارنبردیم
ای دوست که آنصبح دل افروز خوشت
بادیاد آر که ما جان ز شب تار نبردیم
سرسبزی آن خرمن گل باد اگر چند
از باغ تو جز سرزنش خار نبردیم
بی رنگی ام از چشم تو انداخت اگرنه
کی خون دلی بود که در کار نبردیم
تا روشنی چشم و دل سایه از آن روست
از آینه ای منت دیدار نبردیم
و ز یار شکایت سوی اغیار نبردیم
معلوم نشد صدق دل و سر محبت
تا این سر سودازده بر دار نبردیم
ما را چه غم سود و زیان است که هرگز
سودای تو را برسر بازار نبردیم
با حسن فروشان بهل این گرمی بازار
ما یوسف خود را به خریدارنبردیم
ای دوست که آنصبح دل افروز خوشت
بادیاد آر که ما جان ز شب تار نبردیم
سرسبزی آن خرمن گل باد اگر چند
از باغ تو جز سرزنش خار نبردیم
بی رنگی ام از چشم تو انداخت اگرنه
کی خون دلی بود که در کار نبردیم
تا روشنی چشم و دل سایه از آن روست
از آینه ای منت دیدار نبردیم
همیشه بی‌تو همینم،هر آینه تکرار!
و باز پشتِ سَرم در،مقابلم دیوار
دوباره عکسِ قشنگت که شد رفیقِ غزل
و دستِ سردِ تو و سازِ خسته ی گیتار...
و باز پشتِ سَرم در،مقابلم دیوار
دوباره عکسِ قشنگت که شد رفیقِ غزل
و دستِ سردِ تو و سازِ خسته ی گیتار...
بر احساس من خرده مگیر
من
برای غربت
درختی خشک
در بیابانی تنها ایستاده
گریسته ام...
من
برای غربت
درختی خشک
در بیابانی تنها ایستاده
گریسته ام...
می خواهم بمیرم ،
نه اینکه قلبم از کار بایستد و تنم سرد شود و با خاک یکسان شوم
می خواهم بمیرم ،
نه اینکه هیچ صدایی به گوشم نرسد و هیچ خورشیدی بر من
نتابد و از دیدن ماه وستارگان کور باشم
می خواهم به مرگی کاملأ غیرعادی بمیرم
مرگی شبیه بخار شدن آب
روییدن دانه
غروب خورشید
ابری شدن آسمان
می خواهم نیست شوم تا در دنیایی دیگر ظاهر شوم :
دنیایی که مزه ی آن را کاملأ نچشیدم
دنیایی که در آن همه چیز عادی باشد
جز وحشت از نیستی
جز درماندگی
جز تنهایی ......
نه اینکه قلبم از کار بایستد و تنم سرد شود و با خاک یکسان شوم
می خواهم بمیرم ،
نه اینکه هیچ صدایی به گوشم نرسد و هیچ خورشیدی بر من
نتابد و از دیدن ماه وستارگان کور باشم
می خواهم به مرگی کاملأ غیرعادی بمیرم
مرگی شبیه بخار شدن آب
روییدن دانه
غروب خورشید
ابری شدن آسمان
می خواهم نیست شوم تا در دنیایی دیگر ظاهر شوم :
دنیایی که مزه ی آن را کاملأ نچشیدم
دنیایی که در آن همه چیز عادی باشد
جز وحشت از نیستی
جز درماندگی
جز تنهایی ......
تمام آرزوهای خود را ورق می زنم
و در کمینگاه امید...
به ابهام یخ بسته ای مبدل شده ام!
به کدامین گناه هنوز هم
باد، فریادهای عصیان مرا زوزه می کشد.......!
و در کمینگاه امید...
به ابهام یخ بسته ای مبدل شده ام!
به کدامین گناه هنوز هم
باد، فریادهای عصیان مرا زوزه می کشد.......!
گریه هایت را تمام کن دیگر !
فقط دستم را بگیر
و محکم نگهش دار ...
در قلب من خواهی بود ...!
فقط دستم را بگیر
و محکم نگهش دار ...
در قلب من خواهی بود ...!
تمام زندگی ام را با ریسمانی به خورشید آسمانت گره زدم !
گمان می کردم طلایی می شود ...
اما ...
سوخت و خاکستر شد !!!
گمان می کردم طلایی می شود ...
اما ...
سوخت و خاکستر شد !!!
.
حالا آرام بخواب نازنینم ...
هر چه من محو تر می شوم
تو گویی زیباتر می شوی !
.
.
هزاران سال است
که قصه ها و آرزوها تکرار می شوند
و آن کلاغ سیاه زشت که منم
در پایان هیچ قصه ای
خانه اش را نمی یابد !
.
.
تا آن روز که کودکی هست
خوابها و قصه ها ادامه دارند
و من به خانه ام نخواهم رسید ...!
هر چه من محو تر می شوم
تو گویی زیباتر می شوی !
.
.
هزاران سال است
که قصه ها و آرزوها تکرار می شوند
و آن کلاغ سیاه زشت که منم
در پایان هیچ قصه ای
خانه اش را نمی یابد !
.
.
تا آن روز که کودکی هست
خوابها و قصه ها ادامه دارند
و من به خانه ام نخواهم رسید ...!
دلم گرفته از این روزگار دلتنگی
گرفته اند دلم را به کار دلتنگی
دلم دوباره در انبوه خستگی ها ماند
گرفت آيينه ام را غبار دلتنگی...
گرفته اند دلم را به کار دلتنگی
دلم دوباره در انبوه خستگی ها ماند
گرفت آيينه ام را غبار دلتنگی...
در صداهای خیلی دور ...
در سایه ي عابران
وقتی لبخند می زنم
یا بغض هایم را در باد می بارم ...
اعترافی هست !
تو نیستی . . .
در سایه ي عابران
وقتی لبخند می زنم
یا بغض هایم را در باد می بارم ...
اعترافی هست !
تو نیستی . . .
سنگین، سرد و مغموم ...
در کوره راه های این
سرزمین بازی
با خویش در گیرم ...
راه را می جویم ...
خویش را می بازم ...
خویش را می جویم ...
عمر را می بازم ...
عمر را می جویم ...
بازی را می بازم ...!
در کوره راه های این
سرزمین بازی
با خویش در گیرم ...
راه را می جویم ...
خویش را می بازم ...
خویش را می جویم ...
عمر را می بازم ...
عمر را می جویم ...
بازی را می بازم ...!
یاد چشمانت که می افتم
رزوی مرگ در دلم زنــــــــ ـده میشود
رزوی مرگ در دلم زنــــــــ ـده میشود
یادتـــــــــ هســـ ـت میگفتـــــــ ـی
با اولیـــــ ـن نگــــ ـاه عاشقــــــــــم شدی؟
و با چشمانتــــــ به من لبــــ ـخند میزنـ ـی؟؟
روزی تـــوهمـــ ـان چشمان را برویــــ ـم بســـــــ ـتی
نه عشــــــــ ـقی ماند نه لبخـــــ ـندی...
دلم
گاهی میگیرد!
گاهی میسوزد!
و حتی گاهی ،
گاهی نه - خیلی وقت ها -
میشكند !
اما هنوز می تپد...
من در این دلواپسی ها نشسته ام تنها....
می خواهم با تو سخن بگویم....
می خواهم باز چهره ات را با همان لبخند کودکانه ببینم...
می خواهم هر چه انتهایش به اسم تو و یاد تو ختم می شود...
شعر هایم ناتمام ماندند...
اسیر دلتنگی شدم من...
و خواب مرا به رویای با تو بودن می رساند...
می خواهم با تو سخن بگویم....
می خواهم باز چهره ات را با همان لبخند کودکانه ببینم...
می خواهم هر چه انتهایش به اسم تو و یاد تو ختم می شود...
شعر هایم ناتمام ماندند...
اسیر دلتنگی شدم من...
و خواب مرا به رویای با تو بودن می رساند...
من از ارتفاع بيزارم !
از بهشت که می آمدم
بال هایم را تحویل دادم ...
حالا میان آسمان و خودم
و این تاب
گیر کرده ام ...
هر بار
به زمین می رسم
رنگ عوض می کنم !
من وصله ناجوری هستم
برای همه ی ارتفاع ها ...
مرا به زمین برگردانید !!!
از بهشت که می آمدم
بال هایم را تحویل دادم ...
حالا میان آسمان و خودم
و این تاب
گیر کرده ام ...
هر بار
به زمین می رسم
رنگ عوض می کنم !
من وصله ناجوری هستم
برای همه ی ارتفاع ها ...
مرا به زمین برگردانید !!!