معماری با مصالحی از جنس دل
- شروع کننده موضوع mohammad azizi
- تاریخ شروع
آنقدر آرامم ،
که شک دارم به بودنم !
ترسم نه از طوفان ،
از مرداب شدن روحی ست
که هم قافیه ی پرواز
ترانه می سازد !!!
که شک دارم به بودنم !
ترسم نه از طوفان ،
از مرداب شدن روحی ست
که هم قافیه ی پرواز
ترانه می سازد !!!
خــودِ مــن غـصــه نـخـــور
شـایــد یـــه روزی
یـــه جــایـــی
یــه کـســی درکِــت کــرد!!
شـایــد یـــه روزی
یـــه جــایـــی
یــه کـســی درکِــت کــرد!!
هــے غـَریبــﮧ
●● شـَب عـَروسے کــُت و شـلوار سیــآهش رآ بـﮧ او بپـُوشــآטּ
●● رنـگ ِ سیــآه بـﮧ مـَـرد ِ مـَـטּ خـیلے مے آیـَد
●● بـند کـروآتـش رآ خـُـودت سـفت کـُـטּ
●● ایــטּ کــآر رآ دوسـت دآرد
●● وقـتے دستــآنت رآ مے گیــرد
●● خـُـودت رآ در آغـُـوش ِ او بے انـدآز
●● بــآ ایــטּ کــآر احســآس ِ آرآمـِش مے کــُند
●● زَحمـَت ِ تــآج عـَروس رآ نــَکش
●● سـَلیقـﮧ اش رآ خـُـوب مے دآنـَم ، بـَرآیت گـِرفتـﮧ اسـت
●● خـُلآصـﮧ کـُنم غـَریبـﮧ
●● جــآטּ ِ تـُـو و جــآטּ ِ مـَـرد ِ مـَـטּ
●● شـَب عـَروسے کــُت و شـلوار سیــآهش رآ بـﮧ او بپـُوشــآטּ
●● رنـگ ِ سیــآه بـﮧ مـَـرد ِ مـَـטּ خـیلے مے آیـَد
●● بـند کـروآتـش رآ خـُـودت سـفت کـُـטּ
●● ایــטּ کــآر رآ دوسـت دآرد
●● وقـتے دستــآنت رآ مے گیــرد
●● خـُـودت رآ در آغـُـوش ِ او بے انـدآز
●● بــآ ایــטּ کــآر احســآس ِ آرآمـِش مے کــُند
●● زَحمـَت ِ تــآج عـَروس رآ نــَکش
●● سـَلیقـﮧ اش رآ خـُـوب مے دآنـَم ، بـَرآیت گـِرفتـﮧ اسـت
●● خـُلآصـﮧ کـُنم غـَریبـﮧ
●● جــآטּ ِ تـُـو و جــآטּ ِ مـَـرد ِ مـَـטּ
هربار کودکانه دستی را گرفتم، گم شدم...
انقدر که در من هراس از گرفتن دست هست،
هراس از گم شدن نیست...
انقدر که در من هراس از گرفتن دست هست،
هراس از گم شدن نیست...
گاهی آن قدر تنها می شوی که آرزو می کنی کسی نامت را صدا کند حتی اشتباهی!
سفرهای تنهایی همیشه بهترند
کنارِ یک غریبه می‌‌نشینی قهوه ات را می‌‌خوری
سرت را به پشتی صندلی تکیه میدهی تا وقت بگذرد
به مقصد که رسیدی
کیف و بارانی ات را بر میداری
به غریبه ی کنارت سری تکان میدهی و می‌‌روی
همین که زخمِ آخرین آغوش را به تن نمی‌کشی
همین که از دردِ خداحافظی به خود نمی‌‌پیچی
همین که تلخی یک بغض را با خودت از شهری به شهری نمیبری
همین یعنی سفرت سلامت ..
{ نیکی فیروزکوهی }
کنارِ یک غریبه می‌‌نشینی قهوه ات را می‌‌خوری
سرت را به پشتی صندلی تکیه میدهی تا وقت بگذرد
به مقصد که رسیدی
کیف و بارانی ات را بر میداری
به غریبه ی کنارت سری تکان میدهی و می‌‌روی
همین که زخمِ آخرین آغوش را به تن نمی‌کشی
همین که از دردِ خداحافظی به خود نمی‌‌پیچی
همین که تلخی یک بغض را با خودت از شهری به شهری نمیبری
همین یعنی سفرت سلامت ..
{ نیکی فیروزکوهی }
خستگی همیشه به کوه کندن نیست
خستگی گاهی همین حسی ست
که بعد از هزار بار یک حرف را به کسی زدن
داری
وقتی نشنیده است!
وقتی سوار شده است
...
و سوت آغاز حرکت قطار
همان سوت پایان بازی ست.....
خستگی گاهی همین حسی ست
که بعد از هزار بار یک حرف را به کسی زدن
داری
وقتی نشنیده است!
وقتی سوار شده است
...
و سوت آغاز حرکت قطار
همان سوت پایان بازی ست.....
وقتـــــي دلـم به درد ميــــاد و کسـي نيست به حرفهـايم گوش کنــد
وقتــــي تمـــام غمهای عــالـم در دلــم نشستـه است
وقتـــي احسـاس ميکنـم دردمنـدتـــريـن انسـان عــالمم...
وقتــــي تمــــام عـــزيـــزانــم با مــن غريبـــه ميشونــد...
و کســي نيست که حــرمت اشکــهاي نيــمه شبــــم را حفــظ کنــد ...
وقتــــي تمـــام عالــم را قفـس ميبينـــم ...
“بــــــــی اختیـــــار“
از کنــار انهـايــي که دوستشــان دارم بـــي تفــاوت ميـــگذرم ...
وقتــــي تمـــام غمهای عــالـم در دلــم نشستـه است
وقتـــي احسـاس ميکنـم دردمنـدتـــريـن انسـان عــالمم...
وقتــــي تمــــام عـــزيـــزانــم با مــن غريبـــه ميشونــد...
و کســي نيست که حــرمت اشکــهاي نيــمه شبــــم را حفــظ کنــد ...
وقتــــي تمـــام عالــم را قفـس ميبينـــم ...
“بــــــــی اختیـــــار“
از کنــار انهـايــي که دوستشــان دارم بـــي تفــاوت ميـــگذرم ...
ارام روی جدول کنار پیاده رو قدم میزنم
تا گاهی حس کودکیم به سراغم بیاید
بی قید از نگاهی
روی جدول قدم میزنم گاه گداری دستانم را باز میکنم
تا تعادلم حفظ شود
چه لذتی داشت کودکی
روی
جدولها قدم میزدیم و کسی
حرفی نمیزد
*نقل از فلانی*
تا گاهی حس کودکیم به سراغم بیاید
بی قید از نگاهی
روی جدول قدم میزنم گاه گداری دستانم را باز میکنم
تا تعادلم حفظ شود
چه لذتی داشت کودکی
روی
جدولها قدم میزدیم و کسی
حرفی نمیزد
*نقل از فلانی*
دلتنگـی، پیچیــده نیســت.
یک دل..
یک آسمان..
یــک بغــض ..
و آرزوهــای تـَـرک خـورده !
به همین ســادگـی ...
یک دل..
یک آسمان..
یــک بغــض ..
و آرزوهــای تـَـرک خـورده !
به همین ســادگـی ...
هر شب تندیس یادت را دستمالی از خاطرات می کشم
دنج ترین گوشه چهار دیواری ذهن مبهمم مملو از عطر توست
ای کـاش . . .
تو هم مثل خاطرت ماندگار بودی . . .
دنج ترین گوشه چهار دیواری ذهن مبهمم مملو از عطر توست
ای کـاش . . .
تو هم مثل خاطرت ماندگار بودی . . .
ﺳﺮﺧﻮﺷﺎﻧﻪ ﻣﯿﺨﻨﺪﻡ، ﺷﻮﺧﯽ ﻣﯿﮑﻨﻢ
ﻭ ﺗﻮ ﻧﻤﯿﺪﺍﻧﯽ....
ﭼﻘﺪﺭﺳﺨﺖ ﺍﺳﺖ ﺍﺣﺴﺎﺱ ﺧﻔﮕﯽ ﮐﺮﺩﻥ
ﭘﺸﺖ ﺍﯾﻦ ﻧﻘﺎﺏ ﻟﻌﻨﺘﯽ....
ﻭ ﺗﻮ ﻧﻤﯿﺪﺍﻧﯽ....
ﭼﻘﺪﺭﺳﺨﺖ ﺍﺳﺖ ﺍﺣﺴﺎﺱ ﺧﻔﮕﯽ ﮐﺮﺩﻥ
ﭘﺸﺖ ﺍﯾﻦ ﻧﻘﺎﺏ ﻟﻌﻨﺘﯽ....
ای شب سکوت کن تا همه بدانند که درد تنهاییت چیست؟
سکوت به من چنان آرامشی می دهد
که گاه از خود بی خود می شوم
و در پهنای آسمان لاجوردیت به دنبال رویایی می گردم
تا شاید بتواند
این سکوت پر رمز و راز را به دنیایی پر از احساس تبدیل کند...
سکوت به من چنان آرامشی می دهد
که گاه از خود بی خود می شوم
و در پهنای آسمان لاجوردیت به دنبال رویایی می گردم
تا شاید بتواند
این سکوت پر رمز و راز را به دنیایی پر از احساس تبدیل کند...
باران ببار …
بگذار اشک هایم غریب نباشند...
پشت پنجره نشسته ام و میباری …
ناودانی چشمانم سرازیر شده است!!!
بگذار اشک هایم غریب نباشند...
پشت پنجره نشسته ام و میباری …
ناودانی چشمانم سرازیر شده است!!!
"زخـم هـا" خوب می شن
اما "خوب شدن" با "مثل روز اول شدن" خیلی فرق داره!!
اما "خوب شدن" با "مثل روز اول شدن" خیلی فرق داره!!
"دلم تو را...
"دلم تو را...
فقط و فقط تو را...
از ميان اين همه ضمير مي خواهد...همين
و باز هم تو نيستي حالا كه بايد باشي...
و اين يعني ته بدبختي من...!"
"دلم تو را...
فقط و فقط تو را...
از ميان اين همه ضمير مي خواهد...همين
و باز هم تو نيستي حالا كه بايد باشي...
و اين يعني ته بدبختي من...!"
دلـــــــم تــــــنــــــگ شـــــــــده
برای عکس هایی که پاره کردم و سوزانـدمشان...
برای دفتر خاطراتم که مدتهاست دیگر چیزی در آن نمی نویسم...
حـتـی برای آدمهای حسودی که دورو برم می چرخیدند و خـیـلـی دیـــرشناختمشان...!
برای بـی خـیـالــی و آرامشی که مدتهاست که دیگر ندارمش...
خنده هایی که دارم فراموششان می کنم...
و برای خودم که حالا دیگـر خیلی عوض شده ام!
برای عکس هایی که پاره کردم و سوزانـدمشان...
برای دفتر خاطراتم که مدتهاست دیگر چیزی در آن نمی نویسم...
حـتـی برای آدمهای حسودی که دورو برم می چرخیدند و خـیـلـی دیـــرشناختمشان...!
برای بـی خـیـالــی و آرامشی که مدتهاست که دیگر ندارمش...
خنده هایی که دارم فراموششان می کنم...
و برای خودم که حالا دیگـر خیلی عوض شده ام!
[FONT="]نبودن هیچ کس سخت نیست[/FONT]
[FONT="]فراموش کردن یک بودن سخت است[/FONT]
تو زندگی …. بین آدمایی که ؛ بزرگترین دغدغه شون ، تفریح کردنه ! هر چی نزدیکتر باشی اسباب بازی تری
خوش به حال آسمون که هر وقت دلش بگيره
بی بهونه می باره،به کسی توجه نميکنه
از کسی خجالت نميکشه
می باره و می باره و می باره
اينقدر می باره تا آبی بشه
کاش...
کاش می شد مثل آسمون بود
کاش می شد وقتی دلت گرفت آنقدر بباری تا
بالاخره آفتابی بشی
بعدش هم انگار نه انگار که بارشی بوده
انگار نه انگار که غمی بوده
همه چيز فراموشت بشه...!!!
کاش می شد
بی بهونه می باره،به کسی توجه نميکنه
از کسی خجالت نميکشه
می باره و می باره و می باره
اينقدر می باره تا آبی بشه
کاش...
کاش می شد مثل آسمون بود
کاش می شد وقتی دلت گرفت آنقدر بباری تا
بالاخره آفتابی بشی
بعدش هم انگار نه انگار که بارشی بوده
انگار نه انگار که غمی بوده
همه چيز فراموشت بشه...!!!
کاش می شد