مشاعرۀ سنّتی

[نازنین فاطیما]

دامن و آغوش گل خلوت سرای شبنم است
این مقام از دولت لطف و صفای شبنم است

تا صبحدم به یاد تو شب را قدم زدم
آتش گرفتم از تو و در صبحدم زدم

 

[naghmeirani]

تا صبحدم به یاد تو شب را قدم زدم
آتش گرفتم از تو و در صبحدم زدم

ما شهریارا،بلبلان دیدیم در طرف چمن
نورافکن و شیرین سخن،اما تو غوغا می کنی!

 

[BISEI]

یارم چو قدح به دست گیرد
بازار بتان شکست گیرد

هر کس که بدید چشم او گفت
کو محتسبی که مست گیرد​

 

[Shahab]

یارم چو قدح به دست گیرد
بازار بتان شکست گیرد

هر کس که بدید چشم او گفت
کو محتسبی که مست گیرد​

دیریست که دلدار پیامی نفرستاد
ننوشت سلامی و کلامی نفرستاد

 

[BISEI]

در نظربازیِ ما بی‌خبران
حیران‌اند
من چُنین‌ام که نمودم؛ دگر ایشان دانند
عاقلان نقطه‌ی پرگارِ وجودند
ولی عشق دانَد
که در این دایره سرگردان‌اند​

 

[Shahab]

در ره عشق نشد کس به یقین محرم راز
هر کسی بر حسب فکر گمانی دارد

 

[BISEI]

در میان این همه غوغا و شر
عشق یعنی کاهش رنج بشر
عشق یعنی گل به جای خار باش
پل به جای این همه دیوار باش
​

 

[Shahab]

شبی مجنون به ليلی گفت کای محبوب بی همتا
تو را عاشق شود پيدا ولی مجنون نخواهد شد

 

[BISEI]

درویشی و عاشقی به هم سلطانیست
گنجست غم عشق ولی پنهانیست

ویران کردم بدست خود خانه دل
چون دانستم که گنج در ویرانیست​

 

[Shahab]

تا شدم حلقه به گوش در میخانه عشق هر دم آید غمی از نو به مبارکبادم

 

[BISEI]

من به گوش تو سخن های نهان خواهم گفت

سر بجنبان که بلی جز که به سر هیچ مگو​

​

 

[Shahab]

وقتی که پرسشی کنی اصحاب درد را
چون من شکسته دل ترم اول مرا بپرس

 

[BISEI]

سخن رنج مگو جز سخن گنج مگو

ور ازین بی خبری رنج مبر هیچ مگو​

​

 

[Shahab]

وقت است کز فراق تو وز سوز اندرون
آتش افکنم به همه رخت و بخت خویش

 

[BISEI]

شد ز غمت خانه سودا دلم
در طلبت رفت به هر جا دلم​

 

[Shahab]

من که همی لاف عشق در سخنم میزنم
وای بر احوال من گر که شوم روسیاه


good night

 

[BISEI]

همه خفتند و من دلشده را خواب نبرد
همه شب دیده من بر فلک استاره شمرد

gn​

​

 

[plant_biology]

درد عاشقي را دوايي بهتر از مجنون نيست
شربت بيماري فرهاد را شيرين كنيد!

 

[naghmeirani]

درد عاشقي را دوايي بهتر از مجنون نيست
شربت بيماري فرهاد را شيرين كنيد!

دست با دوست در آغوش نه حد من و تست
منم و حسرت بوسیدن خاک پایی
شهریارا چه غم از غربت دنیای تن است
گر برای دل خود ساخته ای دنیایی

 

[plant_biology]

ترك ما كردي برو
هم صحبت اغيار باش
يار ما چون نيستي
با هركه خواهي يار باش

 

[نازنین فاطیما]

ترك ما كردي برو
هم صحبت اغيار باش
يار ما چون نيستي
با هركه خواهي يار باش

شادي ندارد آنکه ندارد به دل غمي
آن را که نيست عالم غم، نيست عالمي

 

[yas87]

شادي ندارد آنکه ندارد به دل غمي
آن را که نيست عالم غم، نيست عالمي

یوسف گم گشته باز آید به کنعان غم مخور،
کلبه احزان شود روزی گلستان غم مخور
ای دل غمدیده حالت به شود دل بد مکن
وین سر شوریده باز آید به سامان غم مخور

 

[نازنین فاطیما]

یوسف گم گشته باز آید به کنعان غم مخور،
کلبه احزان شود روزی گلستان غم مخور

روزها فکر من اینست و همه شب سخنم
که چرا غافل از احوال دل خویشتنم

 

[yas87]

روزها فکر من اینست و همه شب سخنم
که چرا غافل از احوال دل خویشتنم

من اگر نیکم و گر بد تو برو خود را باش
هر کسی آن درود عاقبت کار که کشت
همه کس طالب یارند چه هشیار و چه مست
همه جا خانه عشق است چه مسجد چه کنشت

 

[naghmeirani]

من اگر نیکم و گر بد تو برو خود را باش
هر کسی آن درود عاقبت کار که کشت
همه کس طالب یارند چه هشیار و چه مست
همه جا خانه عشق است چه مسجد چه کنشت

تو شهریار علی گو که در کشاکش حشر
علی و آل به امداد میرسد ما را

 

[یورال]

تو شهریار علی گو که در کشاکش حشر
علی و آل به امداد میرسد ما را

اوقات خوش آن بود که با دوست به سر رفت
باقی همه بی‌حاصلی و بی‌خبری بود

 

[naghmeirani]

اوقات خوش آن بود که با دوست به سر رفت
باقی همه بی‌حاصلی و بی‌خبری بود

دلم به پاکی دامان غنچه می‌لرزد
که بلبلان همه مستند و باغبان تنها
صائب تبریزی

 

[*zahedan]

آرزویم فقط این است زمان برگردد
تیرهایی که رهاشد به کمان برگردد

سالها منتظر سوت قطارم که کسی
با سلام و گل سرخ و چمدان برگردد

 

[BISEI]

دوش دیوانه شدم عشق مرا دید و بگفت
آمدم، نعره مزن، جامه مدر هیچ مگو

گفتم ای عشق من از چیز دگر می ترسم
گفت آن چیز دگر نیست دگر هیچ مگو​

 

[نازنین فاطیما]

دوش دیوانه شدم عشق مرا دید و بگفت
آمدم، نعره مزن، جامه مدر هیچ مگو

گفتم ای عشق من از چیز دگر می ترسم
گفت آن چیز دگر نیست دگر هیچ مگو​

وفایی نیست در گل ها منال ای بلبل مسکین
کزین گلها پس از ما هم فراوان روید از گلها