مشاعرۀ سنّتی

[نازنین فاطیما]

دامن کشان همی‌شد در شرب زرکشیده
صد ماه رو ز رشکش جیب قصب دریده

از تاب آتش می بر گرد عارضش خوی

چون قطره‌های شبنم بر برگ گل چکیده


لفظی فصیح شیرین قدی بلند چابک

رویی لطیف زیبا چشمی خوش کشیده


یاقوت جان فزایش از آب لطف زاده

شمشاد خوش خرامش در ناز پروریده


آن لعل دلکشش بین وان خنده دل آشوب

وان رفتن خوشش بین وان گام آرمیده


آن آهوی سیه چشم از دام ما برون شد

یاران چه چاره سازم با این دل رمیده


زنهار تا توانی اهل نظر میازار

دنیا وفا ندارد ای نور هر دو دیده

هر شبي گويم که فردا ترک اين سودا کنم
باز چون فردا شود امروز را فردا کنم

 

[plant_biology]

هر شبي گويم که فردا ترک اين سودا کنم
باز چون فردا شود امروز را فردا کنم

مرغ دل در قفسه ي سينه ي من مي نالد
بلبل ساز ترا ديده هم اواز امشب

 

[حميدرن]

مرغ دل در قفسه ي سينه ي من مي نالد
بلبل ساز ترا ديده هم اواز امشب

به صبر کوش تو ای دل که حق رها نکند

چنین عزیز نگینی به دست اهرمنی


مزاج دهر تبه شد در این بلا حافظ

کجاست فکر حکیمی و رای برهمنی

 

[نازنین فاطیما]

به صبر کوش تو ای دل که حق رها نکند

چنین عزیز نگینی به دست اهرمنی


مزاج دهر تبه شد در این بلا حافظ

کجاست فکر حکیمی و رای برهمنی

[FONT=Tahoma, Arial, Helvetica, sans-serif]یک دل و یک جهت و یک رو باش
از دو رویان جهان یک سو باش[/FONT]

 

[plant_biology]

یک دل و یک جهت و یک رو باش
از دو رویان جهان یک سو باش

شب تنهاييم در قصد جان بود
خيالش لطفهاي بيكران بود

 

[نازنین فاطیما]

شب تنهاييم در قصد جان بود
خيالش لطفهاي بيكران بود

در دل هوسي هست دريغا نفسي نيست
ما را نفسي نيست كه در دل هوسي نيست

 

[plant_biology]

در دل هوسي هست دريغا نفسي نيست
ما را نفسي نيست كه در دل هوسي نيست

تو خود وصال دگر بودي اي نسيم وصال
خطانگر كه دل اميد در وفاي تو بست

 

[حميدرن]

تو خود وصال دگر بودي اي نسيم وصال
خطانگر كه دل اميد در وفاي تو بست

تو بدری و خورشید تو را بنده شده‌ست

تا بندهٔ تو شده‌ست تابنده شده‌ست


زان روی که از شعاع نور رخ تو

خورشید منیر و ماه تابنده شده‌ست

 

[نازنین فاطیما]

تو بدری و خورشید تو را بنده شده‌ست

تا بندهٔ تو شده‌ست تابنده شده‌ست


زان روی که از شعاع نور رخ تو

خورشید منیر و ماه تابنده شده‌ست

تو را با غیر می بینم، صدایم در نمی آید
دلم می سوزد و کاری ز دستم بر نمی آید

 

[naghmeirani]

تو را با غیر می بینم، صدایم در نمی آید
دلم می سوزد و کاری ز دستم بر نمی آید

تا در نرسد وعدهٔ هر کار که هست
سودی ندهد یاری هر یار که هست

تا زحمت سرمای زمستان نکشد
پر گل نشود دامن هر خار که هست

 

[vinca]

تا در نرسد وعدهٔ هر کار که هست
سودی ندهد یاری هر یار که هست

تا زحمت سرمای زمستان نکشد
پر گل نشود دامن هر خار که هست

تا چند ازین حبله و زراقی عمر
تا چند مرا جرعه دهد ساقی عمر
حقا که من از ستیزه جرعه غم
چون جرعه به خاک ریزم این باقی عمر

 

[ros21]

تا چند ازین حبله و زراقی عمر
تا چند مرا جرعه دهد ساقی عمر
حقا که من از ستیزه جرعه غم
چون جرعه به خاک ریزم این باقی عمر

روزها فکر من اینست و همه شب سخنم که چرا غافل از احوال دل خویشتنم

 

[plant_biology]

روزها فکر من اینست و همه شب سخنم که چرا غافل از احوال دل خویشتنم

مرنجان دلم را كه اين مرغ وحشي
زبامي كه برخواست مشكل نشيند

 

[نازنین فاطیما]

مرنجان دلم را كه اين مرغ وحشي
زبامي كه برخواست مشكل نشيند

در این شب سیاهم گمگشته را مقصود
از گوشه ای برون آ ی ای کوکب هدایت

 

[naghmeirani]

در این شب سیاهم گمگشته را مقصود
از گوشه ای برون آ ی ای کوکب هدایت

تا کی کشم جفای تو؟ این نیز بگذرد
بسیار شد بلای تو، این نیز بگذرد

 

[traneh.]

تا کی کشم جفای تو؟ این نیز بگذرد
بسیار شد بلای تو، این نیز بگذرد

در وصل هم ز عشق تو ای گل در آتشم
عاشق نمی شوی که ببینی چه می کشم
با عقل آب عشق به یک جو نمی رود
بیچاره من که ساخته از آب و آتشم




شهریار جانم

 

[Saeed.bi]

در وصل هم ز عشق تو ای گل در آتشم
عاشق نمی شوی که ببینی چه می کشم
با عقل آب عشق به یک جو نمی رود
بیچاره من که ساخته از آب و آتشم




شهریار جانم

من در این جای همین صورت بی‌جانم و بس

دلم آنجاست که آن دلبر عیار آنجاست


تنم اینجاست سقیم و دلم آنجاست مقیم

فلک اینجاست ولی کوکب سیار آنجاست

 

[ros21]

تو نیکی می کن و در دجله انداز
که ایزد در بیابانت دهد باز

 

[نازنین فاطیما]

تو نیکی می کن و در دجله انداز
که ایزد در بیابانت دهد باز

زلیخا همتی در عرصه ی عالم نمیبینم

وگرنه جنس یوسف، کاروان در کاروان دارم

 

[naghmeirani]

زلیخا همتی در عرصه ی عالم نمیبینم

وگرنه جنس یوسف، کاروان در کاروان دارم

ماهی که قدش به سرو می‌ماند راست
​

آیینه به دست و روی خود می‌آراست
​

دستارچه‌ای پیشکشش کردم گفت​

وصلم طلبی زهی خیالی که توراست
​

 

[نازنین فاطیما]

ماهی که قدش به سرو می‌ماند راست


آیینه به دست و روی خود می‌آراست


دستارچه‌ای پیشکشش کردم گفت

وصلم طلبی زهی خیالی که توراست
​

تا تو نقاش دلِ تنگ منی، دقت کن

برگ ها را نکنی زرد! دلم میگیرد

 

[naghmeirani]

تا تو نقاش دلِ تنگ منی، دقت کن

برگ ها را نکنی زرد! دلم میگیرد

دوستان در پرده میگویم سخن
گفته خواهد شد به دستان نیز هم

 

[plant_biology]

دوستان در پرده میگویم سخن
گفته خواهد شد به دستان نیز هم

ماه من نيست،در اين قافله راهش ندهيد
كاروان بار نبندد شب اگر ماهش نيست!

 

[حميدرن]

ماه مهر آیین که میزد باده با رندان کجاست

باد مشکین دم که بوی عشق می آورد کو؟


در بیابان جنون سرگشته ام چون گرد باد

همرهی باید مرا مجنون صحرا گرد کو؟


بعد مرگم می کشان گویند درمیخانه ها

آن سیه مستی که خم ها را تهی می کرد کو؟

رهی معیری

 

[حميدرن]

ماه من نيست،در اين قافله راهش ندهيد
كاروان بار نبندد شب اگر ماهش نيست!

تمام اوست که فانی شدست آثارش

به دوستگانی اول تمام شد کارش


مرا دلیست خراب خراب در ره عشق

خراب کرده خراباتیی به یک بارش

 

[naghmeirani]

ماه مهر آیین که میزد باده با رندان کجاست

باد مشکین دم که بوی عشق می آورد کو؟


در بیابان جنون سرگشته ام چون گرد باد

همرهی باید مرا مجنون صحرا گرد کو؟


بعد مرگم می کشان گویند درمیخانه ها

آن سیه مستی که خم ها را تهی می کرد کو؟

رهی معیری

وفا به قیمت جان هم نمی شود پیدا
فغان که هیچ متاعی به این گرانی نیست

شهریار

 

[plant_biology]

وفا به قیمت جان هم نمی شود پیدا
فغان که هیچ متاعی به این گرانی نیست

شهریار

تا بوده چشم عاشق در راه بوده
بي انكه وعده باشد در انتظار بوده

 

[حميدرن]

هر که بهر تو انتظار کند

بخت و اقبال را شکار کند


بهر باران چو کشت منتظر است

سینه را سبز و لاله زار کند


بهر خورشید کان چو منتظر است

سنگ را لعل آبدار کند

 

[plant_biology]

هر که بهر تو انتظار کند

بخت و اقبال را شکار کند


بهر باران چو کشت منتظر است

سینه را سبز و لاله زار کند


بهر خورشید کان چو منتظر است

سنگ را لعل آبدار کند

در اين بهار تازه كه گل ها شكفتند
لبخند عشق زن كه شكوفا ببينمت

 

[traneh.]

در اين بهار تازه كه گل ها شكفتند
لبخند عشق زن كه شكوفا ببينمت

تو مپندار که خاموشی من
هست برهان فراموشی من!!