مشاعرۀ سنّتی

[حميدرن]

تو مپندار که خاموشی من
هست برهان فراموشی من!!

نماز شام غریبان چو گریه آغازم

به مویه‌های غریبانه قصه پردازم


به یاد یار و دیار آن چنان بگریم زار

که از جهان ره و رسم سفر براندازم

 

[traneh.]

نماز شام غریبان چو گریه آغازم

به مویه‌های غریبانه قصه پردازم


به یاد یار و دیار آن چنان بگریم زار

که از جهان ره و رسم سفر براندازم

مرا دلبر چنان باید که جان فتراک او گیرد
مرا مطرب چنان باید که زهره پیش او میرد
یکی پیمانه‌ای دارم که بر دریا همی‌خندد
دل دیوانه‌ای دارم که بند و پند نپذیرد
خداوندا تو می‌دانی که جانم از تو نشکیبد
ازیرا هیچ ماهی را دمی از آب نگزیرد
زهی هستی که تو داری زهی مستی که من دارم
تو را هستی همی‌زیبد مرا مستی همی‌زیبد
هلا بس کن هلا بس کن که این عشقی که بگزیدی
نشاطی می‌دهد بی‌غم قبولی می‌کند بی‌رد

 

[*zahedan]

در كناري با خيالت عشق بازي مي كنم
اين سر شوريده را اينگونه راضي مي كنم

فرصت عمرم نماند و اين جواني زود رفت
هر شب و هر لحظه ياد عشق ماضي مي كنم

 

[دختر معمار]

ما چو افسانه دل بی‌سر و بی‌پایانیم
تا مقیم دل عشاق چو افسانه شویم

 

[نازنین فاطیما]

ما چو افسانه دل بی‌سر و بی‌پایانیم
تا مقیم دل عشاق چو افسانه شویم

ما و مجنون همسفر بودیم در دشت جنون
او به مقصد ها رسید و ما هنوز آواره ایم

 

[naghmeirani]

ما و مجنون همسفر بودیم در دشت جنون
او به مقصد ها رسید و ما هنوز آواره ایم

مطرب همین طریق غزل گو نگاه دار
کاین ره که برگرفت به جایی دلالت است
ای مدعی که می‌گذری بر کنار آب
ما را که غرقه‌ایم ندانی چه حالت است

 

[حميدرن]

تسلیم مس بباید تا کیمیا بیابد

تو گندمی ولیکن بیرون آسیایی

 

[دختر معمار]

تسلیم مس بباید تا کیمیا بیابد

تو گندمی ولیکن بیرون آسیایی

یک عمر نشستم که قدم رنجه نمایی
حالاچه کنم باهمه ی ناز و ادایت

 

[حميدرن]

تیغ قهر ار تو زنی قوت روحم گردد

جام زهر ار تو دهی قوت روانم باشد


در قیامت چو سر از خاک لحد بردارم

گرد سودای تو بر دامن جانم باشد


گر تو را خاطر ما نیست خیالت بفرست

تا شبی محرم اسرار نهانم باشد

 

[naghmeirani]

تیغ قهر ار تو زنی قوت روحم گردد

جام زهر ار تو دهی قوت روانم باشد


در قیامت چو سر از خاک لحد بردارم

گرد سودای تو بر دامن جانم باشد


گر تو را خاطر ما نیست خیالت بفرست

تا شبی محرم اسرار نهانم باشد

دیدی که خون ناحق پروانه شمع را

چندان امان نداد که شب را سحر کند

 

[نازنین فاطیما]

دیدی که خون ناحق پروانه شمع را

چندان امان نداد که شب را سحر کند

دانه اي را كه دل موري از آن شاد شود
خوشي اش روز جزا تاج سليمان باشد

 

[یورال]

دانه اي را كه دل موري از آن شاد شود
خوشي اش روز جزا تاج سليمان باشد

دل که از ناوکِ مژگان تو در خون می‌گشت
باز مشتاق کمانخانه‌ی ابروی تو بود

 

[pearan]

دل که از ناوکِ مژگان تو در خون می‌گشت
باز مشتاق کمانخانه‌ی ابروی تو بود

درویش نمی‌پرسی و ترسم که نباشد
اندیشه آمرزش و پروای ثوابت

 

[نازنین فاطیما]

درویش نمی‌پرسی و ترسم که نباشد
اندیشه آمرزش و پروای ثوابت

تا دل به برم هوای دلبر دارد
​

افسانهٔ عشق دلبر از بر دارد
​

دل رفت ز بر چو رفت دلبر آری​

دل از دل‌بر چگونه دل بر دارد
​

 

[traneh.]

تا دل به برم هوای دلبر دارد
​

افسانهٔ عشق دلبر از بر دارد
​

دل رفت ز بر چو رفت دلبر آری​

دل از دل‌بر چگونه دل بر دارد
​

در دیده چه کار آید؟ این اشک چو بارانم
بر دیده اگر، جانا، سروی چو تو بنشانم
خود را به سر کویت بدنام ابد کردم
از هر چه جز این کردم، از کرده پشیمانم

 

[naghmeirani]

در دیده چه کار آید؟ این اشک چو بارانم
بر دیده اگر، جانا، سروی چو تو بنشانم
خود را به سر کویت بدنام ابد کردم
از هر چه جز این کردم، از کرده پشیمانم

معشوقه به سامان شد تا باد چنین بادا
کفرش همه ایمان شد تا باد چنین بادا

ملکی که پریشان شد از شومی شیطان شد
باز آن سلیمان شد تا باد چنین بادا

 

[حميدرن]

از ناوک مژگان چو دو صد تیر پرانی
بر دل بنشانی

چون پرتو خورشید اگر رو بکشانی
وای از شب تارم

در بند و گرفتار بر آن سلسله مویم
از دیده ره کوی تو با اشک بشویم
با حال نزارم

 

[نازنین فاطیما]

من را به غیر عشق به نامی صدا نکن
غم را دوباره وارد این ماجرا نکن

 

[bid-majnoon]

من را به غیر عشق به نامی صدا نکن
غم را دوباره وارد این ماجرا نکن

نه اینکه فکر کنی مرهم احتیاج نداشت
که زخمهای دل خون من علاج نداشت

 

[naghmeirani]

نه اینکه فکر کنی مرهم احتیاج نداشت
که زخمهای دل خون من علاج نداشت

تا بهار است دری از قفس من نگشاید
وقتی این در بگشاید که گلی نیست به گلزار

 

[traneh.]

تا بهار است دری از قفس من نگشاید
وقتی این در بگشاید که گلی نیست به گلزار

رو سر بنه به بالین تنها مرا رها کن
ترک من خراب شب گرد مبتلا کن
ماییم و موج سودا شب تا به روز تنها
خواهی بیا ببخشا خواهی برو جفا کن

 

[naghmeirani]

رو سر بنه به بالین تنها مرا رها کن
ترک من خراب شب گرد مبتلا کن
ماییم و موج سودا شب تا به روز تنها
خواهی بیا ببخشا خواهی برو جفا کن

نه دل مفتون دلبندی نه جان مدهوش دلخوای
نه بر مژگان من اشکی نه بر لب های من آهی

 

[BISEI]

یاد ایامی که در گلشن فغانی داشتم
در میان لاله و گل آشیانی داشتم
گرد آن شمع طرب می‌سوختم پروانه‌ وار
پای آن سرو روان اشک روانی داشتم​

 

[*zahedan]

میشود امشب برایت قصّه پردازی کنم؟
ساعتی جَو گیر باشم باز جَو سازی کنم؟

میشود امشب بیایی تنگ در آغوش من؟
با کمان ابروانت تیر اندازی کنم؟
.
.
.
میشود از گوشه ي چشمان زيبايت دمي
يك نظر برمن كني، من نيز طنازي كنم ؟

 

[نازنین فاطیما]

میشود امشب برایت قصّه پردازی کنم؟
ساعتی جَو گیر باشم باز جَو سازی کنم؟

میشود امشب بیایی تنگ در آغوش من؟
با کمان ابروانت تیر اندازی کنم؟
.
.
.
میشود از گوشه ي چشمان زيبايت دمي
يك نظر برمن كني، من نيز طنازي كنم ؟

مي نويسم اي يــار
خانه ي ما اينجاست
تا كه سهــراب نپـرسد
" خانه ي دوست كجاست؟

 

[*zahedan]

مي نويسم اي يــار
خانه ي ما اينجاست
تا كه سهــراب نپـرسد
" خانه ي دوست كجاست؟

ترسم در آرزویت حسرت به دل بمانم
وقتی به تو رسیدن در قسمتم نباشد ...

 

[naghmeirani]

ترسم در آرزویت حسرت به دل بمانم
وقتی به تو رسیدن در قسمتم نباشد ...

دل همچو سنگت ای دوست به آب چشم سعدی
عجب است اگر نگردد که بگردد آسیابی

 

[نازنین فاطیما]

دل همچو سنگت ای دوست به آب چشم سعدی
عجب است اگر نگردد که بگردد آسیابی

یوسف گم گشته بازآید به کنعان غم مخور
کلبه ی احزان شود روزی گلستان غم مخور

 

[plant_biology]

یوسف گم گشته بازآید به کنعان غم مخور
کلبه ی احزان شود روزی گلستان غم مخور

روزي كه مي گرفتند پيمان زنسل ادم
عشق در ميان ذرات در جستجوي ما بود

 

[naghmeirani]

روزي كه مي گرفتند پيمان زنسل ادم
عشق در ميان ذرات در جستجوي ما بود

دامن و آغوش گل خلوت سرای شبنم است
این مقام از دولت لطف و صفای شبنم است