مشاعرۀ سنّتی

[نازنین فاطیما]

عمرت تا کی به خود پرستی گذرد
یا در پی هستی و نیستی گذرد
می خور که چنین عمر که غم در پی اوست
آن به که بخواب یا به مستی گذرد



خیام

دل همه دم به یاد توست , دیده در انتظار توست
بر در و دیوار دلم , نقش تو و نگار توست​

 

[naghmeirani]

تو كمان كشيده و در كمين
كه زني به تيرم و من غمين
همه غمم بود از همين
كه خدا نكرده خطا كني

 

[puyan khan]

یک شب آتش در نیستانی فتاد		سوخت چون عشقی که بر جانی فتاد
شعله تا سرگرم کار خویش شد		هر نی‌ای شمع مزار خویش شد
نی به آتش گفت: کاین آشوب چیست؟		مر تو را زین سوختن مطلوب چیست؟
گفت آتش بی‌سبب نفروختم		دعوی بی‌معنی‌ات را سوختم
زانکه می‌گفتی نی ام با صد نمود		همچنان در بند خود بودی که بود
با چنین دعوی چرا ای کم عیار		برگ خود می ساختی هر نوبهار
مرد را دردی اگر باشد خوش است		درد بی‌دردی علاجش آتش است

[h=2][/h]

 

[naghmeirani]

تو خود شعری و چون سحر و پری افسانه را مانی
به افسون کدامین شعر در دام من افتادی

 

[ESPEranza]

یار مرا، غار مرا، عشق جگر خوار مرا
یار تویی، غار تویی، خواجه نگهدار مرا

 

[BISEI]

آن چنان در هوای خاک درش
می رود آب دیده ام که مپرس
من به گوش خود از دهانش دوش
سخنانی شنیده ام که مپرس​

 

[naghmeirani]

سروم سر نوازش در پیش و من به حیرت
کز بخت سرکشم چیست این پایه سر به راهی
رفتیم رو به کاخ آمال و آرزوها
آنجا که چرخ بوسد ایوان بارگاهی

"شهریار"

 

[ESPEranza]

یاد تو مصلحت خویش ببرد از یادم
به وفای تو کز آن روز که دلبند منی
دل نبستم به وفای کس و در نگشادم
تا خیال قد و بالای تو در فکر منست...

 

[BISEI]

[FONT=&quot]ترک ما کردی برو [/FONT][FONT=&quot]هم صحبت اغیار باش[/FONT]
[FONT=&quot]یار ما چون نیستی [/FONT][FONT=&quot]با هر که خواهی یار باش[/FONT]​

​

 

[ESPEranza]

شب های بی توام شب گورست در خیال
ور بی تو بامداد کنم، روز محشرست



سعدی شیرازی

 

[naghmeirani]

تو ای سحاب کرم قطره‌ای فشان بر خاک
که چهرلاله سیه گشت وزلف سنبل سوخت

 

[BISEI]

تو با اغیار پیش چشم من می‌در سبو کردی

من از بیم شماتت گریه پنهان در گلو کردم​

​

 

[ESPEranza]

مجنون که کمال عشق و حیرانی داشت
مهری نه چو این مهر که می دانی داشت
این مهر نه عاشقی ست، مهری ست که آن
با یوسف مصر پیر کنعانی داشت



وحشی بافقی

 

[naghmeirani]

تمــــام شهـــــر دنبــــال تواند از بلــــخ تا زابل
سیاوش ها و رستم ها فریدون ها و بابک ها
همین کــــه عکس ماهت می چکد توی قنـات ده
به دورش مست می رقصند ماهی ها و جلبک ها

حامد عسگری

 

[ESPEranza]

ای مهر تو در دل ها، وی مهر تو بر لب ها
وی شور تو در سر ها، وی سر تو در جان ها
تا عهد تو در بستم عهد همه بشکستم
بعد از تو روا باشد نقض همه پیمان ها

 

[naghmeirani]

ای شب هجران که یک دم در تو چشم من نخفت

اینقدر با بخت خواب آلود من لالا چرا

آسمان چون جمع مشتاقان پریشان می کند

در شگفتم من نمی پاشد ز هم دنیا چرا

 

[puyan khan]

آمدی جانم به قربانت ولی حالا چرا

بی وفا حالا که من افتاده ام از پا چرا

نوشداروئی و بعد از مرگ سهراب آمدی

سنگدل این زودتر می خواستی حالا چرا

عمر ما را مهلت امروز و فردای تو نیست

من که یک امروز مهمان توام فردا چرا

نازنینا ما به ناز تو جوانی داده ایم

دیگر اکنون با جوانان نازکن با ما چرا

 

[naghmeirani]

آهسته که اشگی به وداعت بفشانیم

ای عمر که سیلت ببرد چیست شتابت

ای مطرب عشاق که در کون و مکان نیست

شوری به جز از غلغله چنگ و ربابت

 

[ESPEranza]

تو مپندار که مهر از دل محزون نرود
آتش عشق به جان افتد و بیرون نرود
وین محبت به صد افسانه و افسون نرود
چه گمان غلط است این، برود چون نرود

 

[naghmeirani]

دوستان در پرده میگویم سخن

گفته خواهد شد به دستان نیز هم

 

[ESPEranza]

من چرا دل به تو دادم که دلم می شکنی
یا چه کردم که نگه باز به من می نکنی

 

[naghmeirani]

یار با ماست چه حاجت که زیادت طلبیم
دولت صحبت آن مونس جان مارا بس
​

 

[حميدرن]

سالها شد که روی در دیوار

دل برآرم به گرد شهر و دیار


تا بیایم نشان آدمیی

کاید از وی نسیم محرمیی


بروم خاک پای او باشم

نقد جان زیر پای او پاشم

 

[naghmeirani]

ما درس سحر در ره میخانه نهادیم
محصول دعا در ره جانانه نهادیم
در خرمن صد زاهد عاقل زند آتش
این داغ که ما بر دل دیوانه نهادیم

 

[pearan]

مبادا چشم کس بر خوبی خویش
که زخم چشم خوبی را کند ریش

نظامی

 

[naghmeirani]

شب همه بی تو کار من شکوه به ماه کردنست
روز ستاره تا سحر تیره به آه کردنست
متن خبر که یک قلم بی تو سیاه شد جهان
حاشیه رفتنم دگر نامه سیاه کردنست

 

[BISEI]

تو پاک باش و برون آی بی حجاب و مترس
کسی به صید غزال حرم نخواهد شد
اگر بر آن سری ای ماهرو، که روز مرا کنی سیاه
به زلفت قسم
نخواهد شد​

 

[naghmeirani]

در آستان جانان از آسمان میندیش

کز اوج سربلندی افتی به خاک پستی

 

[bid-majnoon]

یک شب آمد زیر و رویم کرد و رفت
بغض تلخی در گلویم کرد و رفت

 

[naghmeirani]

تا چشم دل به طلعت آن ماه منظر است
طالع مگو که چشمه خورشید خاورست

کافر نه ایم و بر سرمان شور عاشقی است
آنرا که شور عشق به سر نیست کافر است