مشاعرۀ سنّتی

[ros21]

از خدا جوييم توفيق ادب
بي ادب محروم ماند از لطف رب

بیا تا گل برافشانیم و می در ساغر اندازیم

فلک را سقف بشکافیم و طرحی نو دراندازیم

 

[bid-majnoon]

بیا تا گل برافشانیم و می در ساغر اندازیم

فلک را سقف بشکافیم و طرحی نو دراندازیم

من آسمان پر از ابرهای دلگیرم
اگر تو دلخوری از من، من از خودم سیرم

 

[pearan]

من آسمان پر از ابرهای دلگیرم
اگر تو دلخوری از من، من از خودم سیرم

می بیاور که ننازد به گل باغ جهان
هر که غارتگری باد خزانی دانست

 

[naghmeirani]

می بیاور که ننازد به گل باغ جهان
هر که غارتگری باد خزانی دانست

تا غنچه خندانت دولت به که خواهد داد
ای شاخ گل رعنا از بهر که می‌رویی

 

[pearan]

تا غنچه خندانت دولت به که خواهد داد
ای شاخ گل رعنا از بهر که می‌رویی

یک تار موی او به دو عالم نمیدهند
با عشقش این معامله گفتیم و سرگرفت

 

[plant_biology]

یک تار موی او به دو عالم نمیدهند
با عشقش این معامله گفتیم و سرگرفت

تو اگر نبودي اي درخت سبز
سبزه و گل و بهار هم نبود
اين هواي خوب و سايه هاي خيس
در كنار جويبار هم نبود

 

[traneh.]

تو اگر نبودي اي درخت سبز
سبزه و گل و بهار هم نبود
اين هواي خوب و سايه هاي خيس
در كنار جويبار هم نبود

درد ما را در جهان درمان مبادا بی‌شما
مرگ بادا بی‌شما و جان مبادا بی‌شما



مولانا جان

 

[naghmeirani]

درد ما را در جهان درمان مبادا بی‌شما
مرگ بادا بی‌شما و جان مبادا بی‌شما



مولانا جان

ای دل نگفتمت که ز زلفش عنان بتاب
کاهنگ چین خطا بود از بهر مشک ناب

 

[نازنین فاطیما]

ای دل نگفتمت که ز زلفش عنان بتاب
کاهنگ چین خطا بود از بهر مشک ناب

بارمحبت ازهمه باری گرانتراست
وان کس کشدکه از همه کس ناتوان تر است

 

[naghmeirani]

بارمحبت ازهمه باری گرانتراست
وان کس کشدکه از همه کس ناتوان تر است

تا یار برفت صبر از من برمید
​

وز هر مژه‌ام هزار خونابه چکید​

گوئی نتوانم که ببینم بازش
​

«تا کور شود هر آنکه نتواند دید»​

عبید زاکانی
​

 

[pearan]

تا یار برفت صبر از من برمید

وز هر مژه‌ام هزار خونابه چکید
گوئی نتوانم که ببینم بازش

«تا کور شود هر آنکه نتواند دید»
عبید زاکانی
​

دیار هند و اقالیم ترک بسپارند
چو چشم ترک تو بینند و زلف هندو را

 

[traneh.]

دیار هند و اقالیم ترک بسپارند
چو چشم ترک تو بینند و زلف هندو را

اگر روم ز پی اش فتنه‌ها برانگیزد
ور از طلب بنشینم به کینه برخیزد
و گر به رهگذری یک دم از وفاداری
چو گرد در پی اش افتم چو باد بگریزد




حافظ جانم

 

[ros21]

اگر روم ز پی اش فتنه‌ها برانگیزد
ور از طلب بنشینم به کینه برخیزد
و گر به رهگذری یک دم از وفاداری
چو گرد در پی اش افتم چو باد بگریزد




حافظ جانم

در وصل جمالش گل خندان منست

در هجر خیالش دل و ایمان منست

دل با من ومن با دل ازو درجنگیم

هریک گوئیم که آن صنم آن منست
مولانا

 

[نازنین فاطیما]

در وصل جمالش گل خندان منست

در هجر خیالش دل و ایمان منست

دل با من ومن با دل ازو درجنگیم

هریک گوئیم که آن صنم آن منست
مولانا

تاب بنفشه می​دهد طره مشک سای تو​

پرده غنچه می​درد خنده دلگشای تو​

​

 

[plant_biology]

تاب بنفشه می​دهد طره مشک سای تو​

پرده غنچه می​درد خنده دلگشای تو​

وقت گل و روز شادماني امد
ان شد كه به سرما نتواني امد
رفت انكه دلت به مهر ما گرم نبود
سرما شدو وقت مهرباني امد

 

[naghmeirani]

وقت گل و روز شادماني امد
ان شد كه به سرما نتواني امد
رفت انكه دلت به مهر ما گرم نبود
سرما شدو وقت مهرباني امد

دست طمع چو پیش کسان میکنی دراز
پل بسته ای که بگذری از آبروی خویش
صائب

 

[نازنین فاطیما]

دست طمع چو پیش کسان میکنی دراز
پل بسته ای که بگذری از آبروی خویش
صائب

شب فراق نداند که تا سحر چنداست
مگرکسی که به زندان در بند است

 

[naghmeirani]

شب فراق نداند که تا سحر چنداست
مگرکسی که به زندان در بند است

تکیه بر تقوی و دانش در طریقت کافریست

راه رو گر صد هنر دارد توکل بایدش
​

 

[نازنین فاطیما]

تکیه بر تقوی و دانش در طریقت کافریست

راه رو گر صد هنر دارد توکل بایدش
​

شکر نعمت نعمتت افزون کند
کفر نعمت از کفت بیرون کند

 

[naghmeirani]

شکر نعمت نعمتت افزون کند
کفر نعمت از کفت بیرون کند

دوستان عاقبت از چاه نجاتم دادند
بلکه چون برده مرا هم بفروشند، نشد.


"فاضل نظری"
​

 

[نازنین فاطیما]

دوستان عاقبت از چاه نجاتم دادند
بلکه چون برده مرا هم بفروشند، نشد.


"فاضل نظری"
​

دوش وقت سحر از غصه نجاتم دادند
وندر آن ظلمت شب آب حیاتم دادند

 

[naghmeirani]

دوش وقت سحر از غصه نجاتم دادند
وندر آن ظلمت شب آب حیاتم دادند

در فکر تو بستم چمدان را و همین فکر
مثل خوره افتاده به جانم که بمانم


"فاضل نظری"

 

[نازنین فاطیما]

در فکر تو بستم چمدان را و همین فکر
مثل خوره افتاده به جانم که بمانم


"فاضل نظری"

منم که شهره ی شهرم به عشق ورزیدن
منم که دیده نیالودم به بد دیدن

 

[naghmeirani]

منم که شهره ی شهرم به عشق ورزیدن
منم که دیده نیالودم به بد دیدن

نفرین گل سرخ بر این «شرم» که نگذاشت
یک‌بار به پیراهن تو بوسه بکارم

"فاضل نظری"

​

 

[نازنین فاطیما]

نفرین گل سرخ بر این «شرم» که نگذاشت
یک‌بار به پیراهن تو بوسه بکارم

"فاضل نظری"

​

من مست می عشقم هشیار نخواهم شد
وزخواب خوش مستی بیدار نخواهم شد



​

 

[naghmeirani]

من مست می عشقم هشیار نخواهم شد
وزخواب خوش مستی بیدار نخواهم شد



[/RIGHT]

در راه رسیدن به تو گیرم که بمیرم
اصلا به تو افتاد مسیرم که بمیرم

یا چشم بپوش از من و از خویش برانم
یا تنگ در آغوش بگیرم که بمیرم.


"فاضل نظری"
​

 

[نازنین فاطیما]

در راه رسیدن به تو گیرم که بمیرم
اصلا به تو افتاد مسیرم که بمیرم

یا چشم بپوش از من و از خویش برانم
یا تنگ در آغوش بگیرم که بمیرم.


"فاضل نظری"
​

مازبالاییم وبالا می رویم
ما زدریاییم ودریا می رویم

 

[حميدرن]

مشک باشد لفظ و معنی بوی او

مشک بی‌بوی ای پسر خاکستر است


مر نهفته دختر تنزیل را

معنی و تاویل حیدر زیور است


مشکل تنزیل بی‌تاویل او

بر گلوی دشمن دین خنجر است


ای گشایندهٔ در خیبر، قران

بی گشایش‌های خوبت خیبر است


دوستی تو و فرزندان تو

مر مرا نور دل و سایهٔ سر است


از دل آن را ما رهی و چاکریم

کو تو را از دل رهی و چاکر است


خاطر من زر مدحتهات را

در خراسان بی خیانت زرگر است

ناصر خسرو

 

[نازنین فاطیما]

تا چند عمر در هوس و آرزو رود
ای کاش این نفس که بر آمد فرو رود

 

[حميدرن]

دامن کشان همی‌شد در شرب زرکشیده
صد ماه رو ز رشکش جیب قصب دریده

از تاب آتش می بر گرد عارضش خوی

چون قطره‌های شبنم بر برگ گل چکیده


لفظی فصیح شیرین قدی بلند چابک

رویی لطیف زیبا چشمی خوش کشیده


یاقوت جان فزایش از آب لطف زاده

شمشاد خوش خرامش در ناز پروریده


آن لعل دلکشش بین وان خنده دل آشوب

وان رفتن خوشش بین وان گام آرمیده


آن آهوی سیه چشم از دام ما برون شد

یاران چه چاره سازم با این دل رمیده


زنهار تا توانی اهل نظر میازار

دنیا وفا ندارد ای نور هر دو دیده