مشاعرۀ سنّتی

[mehdi.chem]

ببخشید ولی فکر کنم مصرع اول اینجوری باشه:
دی می شد و گفتم صنما عهد بجای آر

تیمار غریبان اثر ذکر جمیل است

جانا مگر این قاعده در شهر شما نیست​

تا که چشمان زلیخا به غلام افتاده
یوسف از چاه به زندان مدام افتاده

گرگ امروزه زیاد است نظر کن یعقوب
که جگر گوشه ی تو دست کدام افتاده ؟!
...

 

[modir banoo]

تا که چشمان زلیخا به غلام افتاده
یوسف از چاه به زندان مدام افتاده

گرگ امروزه زیاد است نظر کن یعقوب
که جگر گوشه ی تو دست کدام افتاده ؟!
...

هر که او بیدارتر پر دردتر
هر که او هشیارتر رخ زردتر

 

[نگار88]

هر که او بیدارتر پر دردتر
هر که او هشیارتر رخ زردتر

روزگاری است که سودای بتان دین من است / غم این کار نشاط دل غمگین من است

 

[رجایی اشکان]

روزگاری است که سودای بتان دین من است / غم این کار نشاط دل غمگین من است

[FONT=&quot]تو شبیه کودکی هستی که در هنگام خواب[/FONT]
[FONT=&quot]پیش چشم مردم بیدار خوابش می برد[/FONT]
[FONT=&quot]من کی ام !؟ خودکار دست شاعر دیوانه ای ![/FONT]
[FONT=&quot]تازه وقتی صبح شد خودکار خوابش می برد[/FONT]
[FONT=&quot] [/FONT]
[FONT=&quot] [/FONT]

 

[pearan]

تو شبیه کودکی هستی که در هنگام خواب
پیش چشم مردم بیدار خوابش می برد
من کی ام !؟ خودکار دست شاعر دیوانه ای !
تازه وقتی صبح شد خودکار خوابش می برد

در این روش که تویی بر هزار چون سعدی

جفا و جور توانی ولی مکن یارا

 

[نگار88]

در این روش که تویی بر هزار چون سعدی

جفا و جور توانی ولی مکن یارا

آنکس که بداند و بخواهد که بداند / خود را به بلندای سعادت برساند

 

[essyh2003]

آنکس که بداند و بخواهد که بداند / خود را به بلندای سعادت برساند

دیر یست که دلدار پیامی نفرستاد
ننوشت سلامی و کلامی نفرستاد

 

[omid20110]

آنکس که بداند و بخواهد که بداند / خود را به بلندای سعادت برساند

دانی که چرا با تو ز اسرار نگویم / طوطی صفتی و طاقت اسرار نداری!

 

[نگار88]

دیر یست که دلدار پیامی نفرستاد
ننوشت سلامی و کلامی نفرستاد

دل و دینم شد و دلبر به ملامت برخاست / گفت با منشین کز تو سلامت برخاست

 

[نگار88]

دانی که چرا با تو ز اسرار نگویم / طوطی صفتی و طاقت اسرار نداری!

یا رب مباد که گدا معتبر شود / گر معتبر شود زخدا بیخبر شود

 

[s_aa]

، دورم از خود، آنچنان امشب که باز از خود فراموشم

تا خیالت را بغل گیرم بگیرد بوی آغوش تو آغوشم

مجتبی مهدوی

 

[نگار88]

، دورم از خود، آنچنان امشب که باز از خود فراموشم

تا خیالت را بغل گیرم بگیرد بوی آغوش تو آغوشم

مجتبی مهدوی

مشکلی دارم زصاحب وعظ مجلس باز پرس / توبه فرمایان چرا خود توبه کمتر می کنند

 

[Sahar Gh]

مشکلی دارم زصاحب وعظ مجلس باز پرس / توبه فرمایان چرا خود توبه کمتر می کنند

در آن نفس که بمیرم در آرزوی تو باشم
بدان امید دهم جان که خاک کوی تو باشم

 

[pearan]

در آن نفس که بمیرم در آرزوی تو باشم
بدان امید دهم جان که خاک کوی تو باشم

مگر که لاله بدانست بی‌وفایی دهر
که تا بزاد و بشد جام می ز کف ننهاد

بیا بیا که زمانی ز می خراب شویم
مگر رسیم به گنجی در این خراب آباد

 

[آرزوخانوم]

مگر که لاله بدانست بی‌وفایی دهر
که تا بزاد و بشد جام می ز کف ننهاد

بیا بیا که زمانی ز می خراب شویم
مگر رسیم به گنجی در این خراب آباد

درخت دوستی بنشان که کام دل ببار آرد

نهال دشمنی بر کن که رنج بی شمار آرد

چومهمان خراباتی به عزّت باش با رندان

که درد سر کشی جانا گرت مستی خمار آرد

 

[pearan]

درخت دوستی بنشان که کام دل ببار آرد

نهال دشمنی بر کن که رنج بی شمار آرد

چومهمان خراباتی به عزّت باش با رندان

که درد سر کشی جانا گرت مستی خمار آرد

در آن بساط که حسن تو جلوه آغازد
مجال طعنه بدبین و بدپسند مباد

هر آن که روی چو ماهت به چشم بد بیند
بر آتش تو بجز جان او سپند مباد

 

[Sahar Gh]

درخت دوستی بنشان که کام دل ببار آرد

نهال دشمنی بر کن که رنج بی شمار آرد

چومهمان خراباتی به عزّت باش با رندان

که درد سر کشی جانا گرت مستی خمار آرد

دارم از زلف سیاهش گله چندان که مپرس
که چنان زو شده ام بی سرو سامان که مپرس

 

[eng_majid]

دارم از زلف سیاهش گله چندان که مپرس
که چنان زو شده ام بی سرو سامان که مپرس

سالها دل طلب جام جم از ما می کرد
آنچه خود داشت ز بیگانه تمنا می کرد

 

[omid20110]

سالها دل طلب جام جم از ما می کرد
آنچه خود داشت ز بیگانه تمنا می کرد

درخت دوستی بنشان که کام دل ببار آرد​

نهال دشمنی بر کن که رنج بی شمار آرد​

چومهمان خراباتی به عزّت باش با رندان​

که درد سر کشی جانا گرت مستی خمار آرد​

شب صحبت غنیمت دان که بعد از روزگار ما​

بسی گردش کند گردون بسی لیل و نهار آرد
​

 

[Sahar Gh]

درخت دوستی بنشان که کام دل ببار آرد​

نهال دشمنی بر کن که رنج بی شمار آرد​

چومهمان خراباتی به عزّت باش با رندان​

که درد سر کشی جانا گرت مستی خمار آرد​

شب صحبت غنیمت دان که بعد از روزگار ما​

بسی گردش کند گردون بسی لیل و نهار آرد
​

دوش وقت سحر از غصه نجاتم دادند
واندر آن ظلمت شب آب حیاتم دادند

 

[نگار88]

دوش وقت سحر از غصه نجاتم دادند
واندر آن ظلمت شب آب حیاتم دادند

دل اگر خداشناسی همه در رخ علی بین / که نگین پادشاهی دهد از کرم گدا را

 

[Sahar Gh]

دل اگر خداشناسی همه در رخ علی بین / که نگین پادشاهی دهد از کرم گدا را

این جماعت که می بینی
مگسانند دور شیرینی

 

[رجایی اشکان]

این جماعت که می بینی
مگسانند دور شیرینی

[FONT=&quot]یک سیـــنه سخن به درگهت آوردم[/FONT]
[FONT=&quot]چشمان سخنگوی تو خاموشم کرد[/FONT]

 

[رجایی اشکان]

دل اگر خداشناسی همه در رخ علی بین / که نگین پادشاهی دهد از کرم گدا را

[FONT=&quot]دور خودت نگاه می کنی و می بینی[/FONT]
[FONT=&quot]هر جا عروسکی که فقط شکل آدم است[/FONT]
[FONT=&quot]هی آرزو بکنی زودتر بگذرد[/FONT]
[FONT=&quot]تکرار روز و شب که شبیه هم است[/FONT]

 

[rahmati8829]

دور خودت نگاه می کنی و می بینی
هر جا عروسکی که فقط شکل آدم است
هی آرزو بکنی زودتر بگذرد
تکرار روز و شب که شبیه هم است

تویی که خوبتری ز افتاب و شکر خدا
که نیستم ز تو در روی افتاب خجل

 

[رجایی اشکان]

تویی که خوبتری ز افتاب و شکر خدا
که نیستم ز تو در روی افتاب خجل

[FONT=&quot]لبان ات[/FONT]
[FONT=&quot]به ظرافت ِ شعر[/FONT]
[FONT=&quot]شهوانی ترین ِ بوسه ها را به شرمی چنان مبدل می کند[/FONT]
[FONT=&quot]که جاندار ِ غار نشین از آن سود می جوید[/FONT]
[FONT=&quot]تا به صورت ِ انسان در آید .[/FONT]

 

[rahmati8829]

لبان ات
به ظرافت ِ شعر
شهوانی ترین ِ بوسه ها را به شرمی چنان مبدل می کند
که جاندار ِ غار نشین از آن سود می جوید
تا به صورت ِ انسان در آید .

دوش می امدو رخساره بر افروخته بود
تا کجا باز دل غم زده ای سوخته بود

 

[Sahar Gh]

دوش می امدو رخساره بر افروخته بود
تا کجا باز دل غم زده ای سوخته بود

دوش در حلقه ی ما قصه ی گیسوی تو بود
تا دل شب سخن از سلسله ی موی تو بود

 

[joey]

دوش در حلقه ی ما قصه ی گیسوی تو بود
تا دل شب سخن از سلسله ی موی تو بود

دل بسی خون بکف آورد ولی دیده بریخت
هله هله که تلف کرد و که اندوخته بود

 

[omid20110]

دل بسی خون بکف آورد ولی دیده بریخت
هله هله که تلف کرد و که اندوخته بود

دشمن خونخوار را کوته به «احسان» ساز دست / هیچ زنجیری به از سیری نباشد شیر را !