مشاعرۀ سنّتی

[baran 2012]

از آن زمان که بر این آستان نهادم روی
فراز مسند خورشید تکیه گاه من است

تا معطر کنم از لطف نسیم تو مشام
شمه ای از نفحات نفس یار بیار

 

[vinca]

تا معطر کنم از لطف نسیم تو مشام
شمه ای از نفحات نفس یار بیار

رویی که نخواستم که بیند همه کس
الا شب و روز پیش من باشد و بس

پیوست به دیگران و از من ببرید
یارب تو به فریاد من مسکین رس

 

[رجایی اشکان]

تا معطر کنم از لطف نسیم تو مشام
شمه ای از نفحات نفس یار بیار

[FONT=&quot]روی این آبی آرام بلند،[/FONT]
[FONT=&quot]که تو را می‌برد این‌گونه به ژرفای خیال؟[/FONT]
[FONT=&quot]چیست در خلوت خاموش کبوترها؟[/FONT]
[FONT=&quot]چیست در کوشش بی‌حاصل موج؟[/FONT]
[FONT=&quot]چیست در خندۀ جام؟[/FONT]

 

[vinca]

روی این آبی آرام بلند،
که تو را می‌برد این‌گونه به ژرفای خیال؟
چیست در خلوت خاموش کبوترها؟
چیست در کوشش بی‌حاصل موج؟
چیست در خندۀ جام؟

من دوش قضا یار و قدر پشتم بود
نارنج زنخدان تو در مشتم بود

دیدم که همی گزم لب شیرینش
بیدار چو گشتم سر انگشتم بود

 

[baran 2012]

رویی که نخواستم که بیند همه کس
الا شب و روز پیش من باشد و بس

پیوست به دیگران و از من ببرید
یارب تو به فریاد من مسکین رس

سرگشته چو پرگار همه عمر دویدیم
​

آخر به همان نقطه که بودیم رسیدیم
​

روی این آبی آرام بلند،
که تو را می‌برد این‌گونه به ژرفای خیال؟
چیست در خلوت خاموش کبوترها؟
چیست در کوشش بی‌حاصل موج؟
چیست در خندۀ جام؟

ما و مجنون همسفر بودیم در دشت جنون
او به مقصد ها رسید و ما هنوز آواره ایم

 

[vinca]

سرگشته چو پرگار همه عمر دویدیم


آخر به همان نقطه که بودیم رسیدیم
​

ما و مجنون همسفر بودیم در دشت جنون
او به مقصد ها رسید و ما هنوز آواره ایم

من با دگری دست به پیمان ندهم
دانم که نیوفتد حریف از تو به هم

دل بر تو نهم که راحت جان منی
ور زانکه دل از تو برکنم بر که نهم؟

 

[mahtab n]

مگر نسیم سحر بوی زلف یار منست
که راحت دل رنجور بی‌قرار منست

 

[رجایی اشکان]

من با دگری دست به پیمان ندهم
دانم که نیوفتد حریف از تو به هم

دل بر تو نهم که راحت جان منی
ور زانکه دل از تو برکنم بر که نهم؟

‫[FONT=&quot] [/FONT][FONT=&quot]من را نمی شناسد کسی اینجا، گم نامم و به نام تو می نازم [/FONT][FONT=&quot][/FONT]
[FONT=&quot]شادم که مثل عده معدودی،شعری برای نام نمی سازم [/FONT]
[FONT=&quot]شعرم برای توست شعاری نیست،کشتی برای موج سواری نیست [/FONT]
[FONT=&quot]باور مکن که دل به زمین دادم،وقتی تویی بهانه پروازم [/FONT]

 

[baran 2012]

من با دگری دست به پیمان ندهم
دانم که نیوفتد حریف از تو به هم

دل بر تو نهم که راحت جان منی
ور زانکه دل از تو برکنم بر که نهم؟

مدامم مست میدارد نسیم جعد گیسویت

خرابم میکند هردم فریب چشم جادویت

 

[رجایی اشکان]

مگر نسیم سحر بوی زلف یار منست
که راحت دل رنجور بی‌قرار منست

[FONT=&quot]تو را گم می كنم هر روز و پیدا می كنم هر شب [/FONT]
[FONT=&quot] بدینسان خوابها را با تو زیبا می كنم هر شب [/FONT]

 

[رجایی اشکان]

مدامم مست میدارد نسیم جعد گیسویت

خرابم میکند هردم فریب چشم جادویت

[FONT=&quot]تبی این گاه را چون كوه سنگین می كند آنگاه [/FONT]
[FONT=&quot]چه آتشها كه در این كوه برپا می كنم هر شب [/FONT]

 

[baran 2012]

تبی این گاه را چون كوه سنگین می كند آنگاه
چه آتشها كه در این كوه برپا می كنم هر شب

ماشا... چه سرعتی

به فلک می رسد از روی چو خورشید ِ تو نور
قل هو اله احد چشم ِ بد از روی تو دور

 

[mahtab n]

ماشا... چه سرعتی

به فلک می رسد از روی چو خورشید ِ تو نور
قل هو اله احد چشم ِ بد از روی تو دور

رفتی و در رکابت دل رفت و صبر و دانش
بازآ که نیم جانی بهر نثار دارم

 

[baran 2012]

رفتی و در رکابت دل رفت و صبر و دانش
بازآ که نیم جانی بهر نثار دارم

مرا عهدیست با جانان که تا جان در بدن دارم
هواداران کویش را چو جان خویشتن دارم

​

 

[mahtab n]

مرا عهدیست با جانان که تا جان در بدن دارم
هواداران کویش را چو جان خویشتن دارم

​

می‌کشندم که ترک عشق بگو
می‌زنندم که بیدق شاهم


​شبتون بخیر

 

[baran 2012]

می‌کشندم که ترک عشق بگو
می‌زنندم که بیدق شاهم


​شبتون بخیر

ما رخ ز شکر افروخته با موج و بحر آموخته

زان سان که ماهی را بود دریا و طوفان جان فزا


ممنون از همراهی ،شب شمام بخیر
موفق باشی تو تحویل پروژه

 

[modir banoo]

ما رخ ز شکر افروخته با موج و بحر آموخته

زان سان که ماهی را بود دریا و طوفان جان فزا


ممنون از همراهی ،شب شمام بخیر
موفق باشی تو تحویل پروژه

الا یا ایها الساقی ادرکاسا ونا ولها
که عشق آسان نمود اول ولی افتاد مشکل ها

 

[vinca]

الا یا ایها الساقی ادرکاسا ونا ولها
که عشق آسان نمود اول ولی افتاد مشکل ها

اشکم ز رخ تو لاله رنگ آمده است
پای دلم از دلت به سنگ آمده است

آمد دل و در کنج دهانت بنشست
مسکین چه کند ز غم به تنگ آمده است

 

[modir banoo]

اشکم ز رخ تو لاله رنگ آمده است
پای دلم از دلت به سنگ آمده است

آمد دل و در کنج دهانت بنشست
مسکین چه کند ز غم به تنگ آمده است

تو خوش می باش با حافظ برو گو خصم جان می ده
چو گرمی از تو می بینم چه باک از خصم دم سردم

 

[vinca]

تو خوش می باش با حافظ برو گو خصم جان می ده
چو گرمی از تو می بینم چه باک از خصم دم سردم

من با کمر تو در میان کردم دست
پنداشتمش که در میان چیزی هست

پیداست کز آن میان چه بر بست کمر
تا من ز کمر چه طرف بر خواهم بست

 

[modir banoo]

من با کمر تو در میان کردم دست
پنداشتمش که در میان چیزی هست

پیداست کز آن میان چه بر بست کمر
تا من ز کمر چه طرف بر خواهم بست

تا من بدیدم روی تو ای ماه و شمع روشنم
هر جا نشینم خرمم هر جا روم در گلشنم

 

[vinca]

تا من بدیدم روی تو ای ماه و شمع روشنم
هر جا نشینم خرمم هر جا روم در گلشنم

معموری عقل فضلهٔ ویرانی ست
سرمایهٔ علم خاک بی سامانی ست

بازارچهٔ حیرت ما آبادان ست
کافتاده متاع و غایت ارزانی ست

 

[modir banoo]

معموری عقل فضلهٔ ویرانی ست
سرمایهٔ علم خاک بی سامانی ست

بازارچهٔ حیرت ما آبادان ست
کافتاده متاع و غایت ارزانی ست

تشریف ده عشاق را پر نور کن آفاق را
بر زهر زن تریاق را چیزی بده درویش را

 

[mahtab n]

اول دفتر به نام ایزد دانا
صانع پروردگار حی توانا

شما ها چرا نمیخوابین؟!:دی
شبخیر

 

[vinca]

اول دفتر به نام ایزد دانا
صانع پروردگار حی توانا

این لاله که با داغ الست آمده است
پژمرده و سینه چاک و مست آمده است

پژمردگی اش رواست که از باغ ازل
تا شهر غمت دست به دست آمده است

 

[modir banoo]

نمی دونم چرا امشب اینطوری شدم
خدایی خیلی وقت بود چهار و نیم صبح رو ندیده بودم
دیگه باید برم بخوابم ...

این لاله که با داغ الست آمده است
پژمرده و سینه چاک و مست آمده است

پژمردگی اش رواست که از باغ ازل
تا شهر غمت دست به دست آمده است

تا چه شوند عاشقان روز وصال ای خدا
چونک ز هم بشد جهان از بت با نقاب ما


مرسی از همراهیتون
شب به خیر دوستان

 

[vinca]

تا چه شوند عاشقان روز وصال ای خدا
چونک ز هم بشد جهان از بت با نقاب ما

اگر با این کهن گرگ خشن پوست
به صد سوگند چون یوسف شوی دوست

لبادت را چنان بر گاو بندد
که چشمی گرید و چشمیت خندد

 

[salvador]

دامن شادی چو غم آسان نمی‌ آید به دست

پسته را خون می‌ شود دل تا لبی خندان کند



​

 

[vinca]

دامن شادی چو غم آسان نمی‌ آید به دست
پسته را خون می‌ شود دل تا لبی خندان کند

​

در نفی رخت شمع شبی راند سخن
روزش دیدم گرفته کنجی مسکن

مانندهٔ عاصیی که در روز جزا
با روی سیاه سر برآرد ز کفن

 

[نیلومانا]

ناز کم کن که نکویی به کسی دیر نماند

زشت باشد که نکویی برود ناز بماند