**مشاعره با اشعار سهراب سپهری**

[فانوس خیس]

در هوای دوگانگی، تازگی چهره ها پژمرد.
بیایید از سایه روشن برویم
بر لب شب بایستیم، در برگ فرود آییم...

مثل کبریت کشیدن در باد زندگی دشوار است..
من خلاف جهت آب شنا کردن را مثل یک معجزه باور دارم....
آخرین دانه کبریتم را میکشم در این باد..
هرچه باداباد...

 

[Sonrisa]

مثل کبریت کشیدن در باد زندگی دشوار است..
من خلاف جهت آب شنا کردن را مثل یک معجزه باور دارم....
آخرین دانه کبریتم را میکشم در این باد..
هرچه باداباد...

در نبندیم به نور، در نبندیم به آرامش پر مهر نسیم
پرده از ساحت دل برگیریم
رو به این پنجره، با شوق، سلامی بکنیم
زندگی، رسم پذیرایی از تقدیر است
وزن خوشبختی من، وزن رضایتمندی ست

 

[Sahar Bavaghar]

در نبندیم به نور، در نبندیم به آرامش پر مهر نسیم
پرده از ساحت دل برگیریم
رو به این پنجره، با شوق، سلامی بکنیم
زندگی، رسم پذیرایی از تقدیر است
وزن خوشبختی من، وزن رضایتمندی ست

تو را در همه ی شبهای تنهایی
توی همه شیشه ها دیده ام....

 

[فانوس خیس]

تو را در همه ی شبهای تنهایی
توی همه شیشه ها دیده ام....

مرا تنها گذار
ای چشم تبدار سرگردان!
مرا با رنج بودن تنها گذار.
مگذار خواب وجودم را پر پر کنم.
مگذار از بالش تاریک تنهایی سر بردارم
و به دامن بی تار و پود رویاها بیاویزم

 

[*نيروانا*]

مرا تنها گذار
ای چشم تبدار سرگردان!
مرا با رنج بودن تنها گذار.
مگذار خواب وجودم را پر پر کنم.
مگذار از بالش تاریک تنهایی سر بردارم
و به دامن بی تار و پود رویاها بیاویزم

من درایوانم رعنا سرحوض......رخت می شوید رعنا

 

[shima 70]

من درایوانم رعنا سرحوض......رخت می شوید رعنا

ابري نيست
بادي نيست
مي نشينم لب حوض
گردش ماهيها ، روشني ، من ، گل ، آب

 

[shima 70]

ابري نيست
بادي نيست
مي نشينم لب حوض
گردش ماهيها ، روشني ، من ، گل ، آب

به حباب نگران لب یک رود ، قسم
و به کوتاهی آن لحظه شادی که گذشت
غصه هم ، خواهد رفت
آن چنانی که فقط ،خاطره ای خواهد ماند

 

["Coral"]

به حباب نگران لب یک رود ، قسم
و به کوتاهی آن لحظه شادی که گذشت
غصه هم ، خواهد رفت
آن چنانی که فقط ،خاطره ای خواهد مانـد

در دور دست
قویی پریده بی گاه از خواب
شوید غبار نیل ز بال و پر سپید
لب های جویبار
لبریز موج زمزمه در بستر سپید
درهم دویده سایه و روشن
لغزان میان خرمن دوده
شبتاب می فروزددر آذر سپیـد

 

[فانوس خیس]

در دور دست
قویی پریده بی گاه از خواب
شوید غبار نیل ز بال و پر سپید
لب های جویبار
لبریز موج زمزمه در بستر سپید
درهم دویده سایه و روشن
لغزان میان خرمن دوده
شبتاب می فروزددر آذر سپیـد

دوره گردي خواهم شد، كوچه ها را خواهم گشت،
جار خواهم زد: اي شبنم، شبنم،‌شبنم......

 

[F A R Z A N E]

دوره گردي خواهم شد، كوچه ها را خواهم گشت،
جار خواهم زد: اي شبنم، شبنم،‌شبنم......

من در پس در تنها مانده بودم.
همشیه خودم را درپس یک در تنها دیده ام.

 

[رجایی اشکان]

من در پس در تنها مانده بودم.
همشیه خودم را درپس یک در تنها دیده ام.

من گره خواهم زد چشمان را با خورشید ، دل ها را با عشق ،سایه ها را با آب ،شاخه ها را با باد

 

[M@TI$A]

من گره خواهم زد چشمان را با خورشید ، دل ها را با عشق ،سایه ها را با آب ،شاخه ها را با باد

دنگ..،دنگ..
ساعت گیج زمان در شب عمر
می زند پی در پی زنگ.
زهر این فکر که این دم گذر است
می شود نقش به دیوار رگ هستی من...
لحظه ها می گذرد
آنچه بگذشت ، نمی آید باز
قصه ای هست که هرگز دیگر
نتواند شد آغاز...

 

[رجایی اشکان]

زن زیبای جذامی را گوشواری دیگر خواهم بخشید
کور را خواهم گفتم : چه تماشا دارد باغ ...
هر چه دشنام از لب خواهم برچید
هر چه دیوار از جا خواهم برکند

 

[میلیشیا]

زن زیبای جذامی را گوشواری دیگر خواهم بخشید
کور را خواهم گفتم : چه تماشا دارد باغ ...
هر چه دشنام از لب خواهم برچید
هر چه دیوار از جا خواهم برکند

در این کوچه هایی که تاریک هستند

من از حاصلضرب تردید و کبریت می ترسم

 

[رجایی اشکان]

مار را خواهم گفت : چه شکوهی دارد غوک
آشتی خواهم داد
آشنا خواهم کرد
راه خواهم رفت
نور خواهم خورد
دوست خواهم داشت

 

[میلیشیا]

مار را خواهم گفت : چه شکوهی دارد غوک
آشتی خواهم داد
آشنا خواهم کرد
راه خواهم رفت
نور خواهم خورد
دوست خواهم داشت

تور در آب بياندازيم
و بگيريم طراوت را از آب
ريگي از روي زمين بر داريم
وزن « بودن » را احساس كنيم

 

[رجایی اشکان]

من که از بازترین پنجره با مردم این ناحیه صحبت کردم
حرفی از جنس زمان نشنیدم

 

[میلیشیا]

من که از بازترین پنجره با مردم این ناحیه صحبت کردم
حرفی از جنس زمان نشنیدم

من در این تاریکی فکر یک بره ی روشن هستم

که بیاید علت خستگی ام را بچرد

 

[رجایی اشکان]

دوست را زیر باران باید برد
عشق را زیر باران باید جست
زیر باران باید با زن خوابید
زیر باران باید بازی کرد
زیر باران باید چیز نوشت حرف زد نیلوفر کاشت

 

[میلیشیا]

دوست را زیر باران باید برد
عشق را زیر باران باید جست
زیر باران باید با زن خوابید
زیر باران باید بازی کرد
زیر باران باید چیز نوشت حرف زد نیلوفر کاشت

تصویری به شاخه بید اویخته:
کودکی که چشمانش خاموشی تر ندارد،
گویی ترا می نگرد
وتو ازمیان هزاران نقش تهی

 

[رجایی اشکان]

یاد من باشد فردا، بروم باغ حسن گوجه و قیسی بخرم.
یاد من باشد فردا لب سلخ، طرحی از بزها بردارم،
طرحی از جاروها، سایه هاشان در آب.

 

[میلیشیا]

یاد من باشد فردا، بروم باغ حسن گوجه و قیسی بخرم.
یاد من باشد فردا لب سلخ، طرحی از بزها بردارم،
طرحی از جاروها، سایه هاشان در آب.

به سراغ من اگر می ایید

پشت هیچستانم

 

[رجایی اشکان]

مرغ مهتاب
می خواند.
ابری در اتاقم می گرید.
گل های چشم پشیمانی می شکفد.
در تابوت پنجره ام پیکر مشرق می لولد.

 

[میلیشیا]

مرغ مهتاب
می خواند.
ابری در اتاقم می گرید.
گل های چشم پشیمانی می شکفد.
در تابوت پنجره ام پیکر مشرق می لولد.

در پس پرد ه هایی از گرد وغبار
نقطه ای میلرزد از دور سیاه:
چشم اگر پیش رود، میبیند
ادمی هست که می پوید راه

 

[رجایی اشکان]

در پس پرد ه هایی از گرد وغبار
نقطه ای میلرزد از دور سیاه:
چشم اگر پیش رود، میبیند
ادمی هست که می پوید راه

هنگامی که سایه لنگر ساعت
از روی تصویر جان گرفته من گذشت
بر شن‌های روشن بیابان چیزی نبود.
فریاد زدم:
تصویر را باز ده!

 

[میلیشیا]

هنگامی که سایه لنگر ساعت
از روی تصویر جان گرفته من گذشت
بر شن‌های روشن بیابان چیزی نبود.
فریاد زدم:
تصویر را باز ده!

هم چنان خواهم راند
همچنان خواهم خواند
..... دور بايد شد از اين خاك غريب ...

 

[رجایی اشکان]

هم چنان خواهم راند
همچنان خواهم خواند
..... دور بايد شد از اين خاك غريب ...

با خودم مي‌گفتم:
زندگي، راز بزرگيست كه در ما جاريست
زندگي فاصله‌ي آمدن و رفتن ماست

 

[میلیشیا]

با خودم مي‌گفتم:
زندگي، راز بزرگيست كه در ما جاريست
زندگي فاصله‌ي آمدن و رفتن ماست

تنها در بی چراغی شبها می رفتم

دست هایم از یاد مشعل ها تهی شده بود

 

[رجایی اشکان]

تنها در بی چراغی شبها می رفتم

دست هایم از یاد مشعل ها تهی شده بود

دست ما در كف اين رود به دنبال چه مي‌گردد؟
هيچ
زندگي، وزن نگاهي است كه در خاطره‌ها مي‌ماند

 

[میلیشیا]

دست ما در كف اين رود به دنبال چه مي‌گردد؟
هيچ
زندگي، وزن نگاهي است كه در خاطره‌ها مي‌ماند

دیر گاهی است دراین تنهایی
رنگ خاموشی در طرح لب است