دنیا، محل گذر است و دنیائیان کاروانیان این راه. امّا آنانکه اهل دنیایند بسانغفلت زدگانی هستند که همواره در خواب نوشین دنیایی فرو میغلتند و از عاقبت امورغفلت میورزند و در این حال آنان به راهی دیگر ره میسپرند؛ امیر کلام و بیان چهزیبا فرمودهاند: «اهل دنیا، مانند کاروانی هستند که ایشان را در حالی که خوابند میبرند».
بد ترین غم اینه که وارد زندگی بشی که توش عشق وجود نداشته باشه تقریبا مثل این میمونه که این دنیا رو ترک کنی بدون اینکه به کسایی که دوسشون داری چیزی از عشقت گفته باشی...!!!!!
دستایی رو پیدا کن که در ضعیف ترین حالتت نگهت دارن، چشمایی که در زشت ترین حالتت نگاهت کنن قلبی رو که وقتی توی بد ترین حالت هستی دوست داشته باشه؛ اگر تونستی اینارو پیدا کنی بدون که عشق رو پیدا کردی....
بي ترديد عشق زخمهايي را نيز به ارمغان مي آورد ، اما زخم هاي عشق ، آشناست زخم عشق است که درد بي درمان نفرت را درمان مي کند ، زخم عشق ، همان جاي خالي نفرت است.
انسانيت از آن رو فقير است که کانون هاي کيهاني را نمي شناسد ، عشق بخشيدن را فراموش کرده و راه گدايي را پيش گرفته است ، عاشقان حقيقي امپراتوران عالم بخشش اند ، آن ها کاسه به دست نمي گيرند و محبت گدايي نمي کنند