از اونجایی که پست استار
ت تاپیک رو ابتدا توی word نوشته بودم، عینا همون رو اینجا منتقل میکنم.
نام تاپیک:
به تکمیل این شعر کمک کن (یک بیت یا مصراع به انتهای این شعر اضافه کن)
متن پست استارت:
در غالب شعر اصراری نیست.. یعنی شما مجبور نیستید با قافیه نفر قبلی کار کنید.. اما اگر هم اینکار رو کردید ایرادی نداره. در نظر داشته باشید که در همه اینها آزادید ولی باید وزن رو در نظر داشته باشید. یعنی از وزن خارج نشید. چون اگه از وزن بیرون برید شعر انسجامش رو از دست میده. اگر هم شخص قبلی فقط یک مصراع اضافه کرده بود، شما باید زحمت بکشید و بیت رو کامل کنید.. یعنی مصراع دوم رو بذارید.. اما اگر آخرین بیت کامل بود، شما بیت جدید رو شروع کنید و یک مصراع یا یک بیت کامل اضافه کنید.
اگر خواستید در غالب مثنوی بیتی رو اضافه کنید در نظر داشته باشید که باید در هر دو مصراع قافیه داشته باشید. اما اگر خواستید با قافیه نفر قبلی کار کنید فقط باید در مصراع دوم قافیه بگذارید. اگر هیچ کدوم رو نتونستید انجام بدید، دو مصراع با قافیه های متفاوت (یک بیت بدون قافیه) بنویسید و درین صورت نفر بعدی باید با قافیه مصراع دوم شما یک بیت بنویسه تا ایراد صناعی ایجاد نشه.. اگر هم نتونست با قافیه شما یک بیت بنویسه، فقط یک مصراع بذاره، تا نفر بعدی وظیفه نوشتن مصراع حاوی قافیه رو داشته باشه. هر جا هم کسی کمکی خواست (اصلاح.. ویراستاری.. ادیت.. نظر) من در خدمتم. در نهایت شعری که حاصل میشه، شعریه که توسط ده ها شاعر با عقاید مختلف نوشته شده و این باید واقعا جالب و خوندنی باشه. اگر اونطوری که باید بشه شد، آخر یه کتابم چاپش میکنم و اسم همه کسانی که در شعر شریک بودن رو با شماره بیت یا مصراعشون قید میکنم.
ضمنا وقتی احساس کردیم که یک شعر کامل شده و دیگه جای افزودن نداره، نفر بعدی یه بیت جدید میذاره و تکمیل شعر بعدی رو با وزن جدید شروع میکنیم. دوستان حتما میدونید که حتما باید از تراوشات ذهنی خودتون استفاده کنید.
بریم ببینیم چی میشه. با اجازتون اولین ابیات رو خودم میذارم: (در بحر مفاعلن فعلاتن مفاعلن فاعل)
کنار خاطره هایت، ببین چه تنهایم
فقط بخواه.. به پای برهنه می آیم
فقط بگو که لبم را دوباره می بوسی
ببین ز شوق سرم را به ابر می سایم
این دقیقا همون چیزی بود که ارسال کردم.. حالا نظرتون چیه؟
