درد دلی با صاحب الزمان(حضرت مهدی عج)
- شروع کننده موضوع PATRIOT
- تاریخ شروع
hami99
عضو جدید
[FONT=tahoma,verdana,arial,helvetica,sans-serif]تقصیرمن است اینکه کم می آیی[/FONT][FONT=tahoma,verdana,arial,helvetica,sans-serif] [/FONT]
[FONT=tahoma,verdana,arial,helvetica,sans-serif]هرگاه شدم اسیر غم می آیی[/FONT][FONT=tahoma,verdana,arial,helvetica,sans-serif] [/FONT]
[FONT=tahoma,verdana,arial,helvetica,sans-serif]این جمعه وجمعه های دیگر حرف است[/FONT][FONT=tahoma,verdana,arial,helvetica,sans-serif] [/FONT]
[FONT=tahoma,verdana,arial,helvetica,sans-serif]ادم بشوم سه شنبه هم می ایی[/FONT]
[FONT=tahoma,verdana,arial,helvetica,sans-serif]هرگاه شدم اسیر غم می آیی[/FONT][FONT=tahoma,verdana,arial,helvetica,sans-serif] [/FONT]
[FONT=tahoma,verdana,arial,helvetica,sans-serif]این جمعه وجمعه های دیگر حرف است[/FONT][FONT=tahoma,verdana,arial,helvetica,sans-serif] [/FONT]
[FONT=tahoma,verdana,arial,helvetica,sans-serif]ادم بشوم سه شنبه هم می ایی[/FONT]
تقصیرمن است اینکه کم می آیی
هرگاه شدم اسیر غم می آیی
این جمعه وجمعه های دیگر حرف است
ادم بشوم سه شنبه هم می ایی
عالی بود
دلتنگت که میشوم
آسمان هم دلش ریش میشود...
ای از تبار یاس های خوش بو
تو ای به رنگ سرمستی
پنهان شده ای که چه؟!
تابستان بهانه است
سرزمینمان داغدار کوچ توست...
غبار دوریت طراوت را مسموم کرده
و انگورها مستی ز تو میطلبند .
به گمانم کم سویی اخترکان محصول غیبت های توست...
... ای حسن تعلیل جهان!
نمایان شو
تا آرامش بر ظرف زمان طلاکوب شود...
آقا سلام
امسال هم جشن ولادتت را همچون سالها و قرنهای گذشته در نبود شما، با خیال راحت، با شادی، پایکوبی، شیرینی و شربت و بعضی جاها هم با چاشنی حرکات موزون (خیلی ببخشید، همان رقص خودمان) برگزار کردیم.
نیامدی آقا؟!
خیلی دیر کردی!
طلبکار نیستم آقا!
هزینه کردیم.
شیرینی ای که به مناسبت مولود شما به بالاترین قیمت می رسد، خریدیم و بین گرسنگان! پخش کردیم.
شربت را که نگو.
همه سال، کارخانه های ... و ... خیلی منتظرند. حتی بیشتر از خلق الله!
بله آقا. آنها از همه بیشتر منتظرند تا مولود شما برسد و همه آنچه را نام شربت بر آن نهاده اند، از انبارهای سال خویش خالی کرده و با رشد قیمت این روزها، هر روز بیشتر از دیروز، آب کنند.
و ما نیز آن قدر به قابلمه شربت آب بستیم و شکر، که فقط رنگ زردی – حتی کمرنگ تر از زردی رخسار خودمان – باقی ماند.
عیبی که ندارد آقا؟!
هر چه باشد نیتمان دادن شیرینی و شربت به مناسبت مولد شما بود!
آقا راستش را بخواهی، امسال جشن کمی کمرنگ تر از سال های قبل بود.
خب معلومه آقا. فشار اقتصادی.
آقاجان خودتان که بهتر از نمودار لحظه ای قیمت ها خبر دارید!
دلار ده درصد بالا برود، قیمتها سی درصد رشد می کنند. دلار 50 درصد هم پایین بیاید، قیمتها باز چند درصدی رشد می کنند. رشدی فزاینده تر از کودکان دربدر شیرخشک!
و ما شده ایم شیعیان دلاری!
آقا دلمان خیلی خون است از آنچه در بلاد عراق، افغانستان، لبنان، سوریه و مصر بر سر عاشقانت می آید.
ولی شما جدی نگیرید آقا!
اینها جوگیری هایی است که چندسالی است عادتمان شده!
شما خودتان را برای ما ناراحت نکنید آقا.
خودمان بلدیم با سیاست جهانی چگونه کنار بیاییم.
هرچه باشد، هرکدام برای خود دیپلمات شده ایم!
خوب بلدیم چگونه حق و باطل را در ترازوی سیاست و دیپلماسی بسنجیم!
و از آن بهتر، بلدیم رویمان را به سویی دیگر بچرخانیم و اصلا خود را به خواب بزنیم!
جایت خالی آقا!
در تالاری آن سوی شهر گودبای پارتی داشتیم و در هتلی آن سوتر، جشن ورودی های جدید کاخ ریاست جمهوری!
هیچ فرقی با هم نداشتند. هر دو عین هم.
خدا که کارت دعوت نداشت و ممنوع الورود بود!
خلق الله هم که شکر خدا، هیچ کدام نشناختندشان. یعنی خودشان را به نشناختن زدند.
ولی هر دو شادمان بودند و خندان.
اینها از آمدن، و آنها از رفتن. که صدالبته دورخیزی برای چهار سال بعد.
آقاجان!
یک جوری باید سر جوانان را گرم کرد دیگر!
اگر قرار باشد جوان به سیاست، اقتصاد و اوضاع جهانی و از همه مهمتر دغدغه های دینی فکر کند که نمی شود!
به قول همان جناح سیاسی مثلا ارزشی!!! جوان "رپی" باشد، بهتر از آن است که سیاسی باشد!
سیاسی که بشوند، به خودمان گیر می دهند!
راستی آقا داشت یادم می رفت.
در اینترنت دیدید؟
در یوتیوب و حتی در همین سایتهای وطنی.
همه گذاشته اند.
عده ای سلفی و وهابی، با افتخار و شادمانی!
عده ای بچه شیعه دل سوخته، با سوز و گداز.
آقا جان، خوب شد که امسال نیامدید.
زمین خیلی سنگین شده آقا.
امسال هم جشن ولادتت را همچون سالها و قرنهای گذشته در نبود شما، با خیال راحت، با شادی، پایکوبی، شیرینی و شربت و بعضی جاها هم با چاشنی حرکات موزون (خیلی ببخشید، همان رقص خودمان) برگزار کردیم.
نیامدی آقا؟!
خیلی دیر کردی!
طلبکار نیستم آقا!
هزینه کردیم.
شیرینی ای که به مناسبت مولود شما به بالاترین قیمت می رسد، خریدیم و بین گرسنگان! پخش کردیم.
شربت را که نگو.
همه سال، کارخانه های ... و ... خیلی منتظرند. حتی بیشتر از خلق الله!
بله آقا. آنها از همه بیشتر منتظرند تا مولود شما برسد و همه آنچه را نام شربت بر آن نهاده اند، از انبارهای سال خویش خالی کرده و با رشد قیمت این روزها، هر روز بیشتر از دیروز، آب کنند.
و ما نیز آن قدر به قابلمه شربت آب بستیم و شکر، که فقط رنگ زردی – حتی کمرنگ تر از زردی رخسار خودمان – باقی ماند.
عیبی که ندارد آقا؟!
هر چه باشد نیتمان دادن شیرینی و شربت به مناسبت مولد شما بود!
آقا راستش را بخواهی، امسال جشن کمی کمرنگ تر از سال های قبل بود.
خب معلومه آقا. فشار اقتصادی.
آقاجان خودتان که بهتر از نمودار لحظه ای قیمت ها خبر دارید!
دلار ده درصد بالا برود، قیمتها سی درصد رشد می کنند. دلار 50 درصد هم پایین بیاید، قیمتها باز چند درصدی رشد می کنند. رشدی فزاینده تر از کودکان دربدر شیرخشک!
و ما شده ایم شیعیان دلاری!
آقا دلمان خیلی خون است از آنچه در بلاد عراق، افغانستان، لبنان، سوریه و مصر بر سر عاشقانت می آید.
ولی شما جدی نگیرید آقا!
اینها جوگیری هایی است که چندسالی است عادتمان شده!
شما خودتان را برای ما ناراحت نکنید آقا.
خودمان بلدیم با سیاست جهانی چگونه کنار بیاییم.
هرچه باشد، هرکدام برای خود دیپلمات شده ایم!
خوب بلدیم چگونه حق و باطل را در ترازوی سیاست و دیپلماسی بسنجیم!
و از آن بهتر، بلدیم رویمان را به سویی دیگر بچرخانیم و اصلا خود را به خواب بزنیم!
جایت خالی آقا!
در تالاری آن سوی شهر گودبای پارتی داشتیم و در هتلی آن سوتر، جشن ورودی های جدید کاخ ریاست جمهوری!
هیچ فرقی با هم نداشتند. هر دو عین هم.
خدا که کارت دعوت نداشت و ممنوع الورود بود!
خلق الله هم که شکر خدا، هیچ کدام نشناختندشان. یعنی خودشان را به نشناختن زدند.
ولی هر دو شادمان بودند و خندان.
اینها از آمدن، و آنها از رفتن. که صدالبته دورخیزی برای چهار سال بعد.
آقاجان!
یک جوری باید سر جوانان را گرم کرد دیگر!
اگر قرار باشد جوان به سیاست، اقتصاد و اوضاع جهانی و از همه مهمتر دغدغه های دینی فکر کند که نمی شود!
به قول همان جناح سیاسی مثلا ارزشی!!! جوان "رپی" باشد، بهتر از آن است که سیاسی باشد!
سیاسی که بشوند، به خودمان گیر می دهند!
راستی آقا داشت یادم می رفت.
در اینترنت دیدید؟
در یوتیوب و حتی در همین سایتهای وطنی.
همه گذاشته اند.
عده ای سلفی و وهابی، با افتخار و شادمانی!
عده ای بچه شیعه دل سوخته، با سوز و گداز.
آقا جان، خوب شد که امسال نیامدید.
زمین خیلی سنگین شده آقا.
و این بیم و امید بیش تر می شود در من...
بیا...
بیا...
به تمنـاى طلوع تو جهان ،چشـــم به راه
به امــــید قدمت ،کان و مکان ، چشم به راه
به تماشاى تو ،اى نور دل هستى ،هست
آسمان کاهکشان کاهکشان چشم به راه !
رُخ زیـــبــاى تو را ، یاســــمن آینه بدست
قــد رعناى تو را ، سرو جوان چشم به راه
درشبستان شهود ،اشک فشان دوخته اند
همه شب تا به سحر ، خلوتیان چشم به راه
دیدمش فرشى از ابریشم خون میگسترد
درسراپرده ى چشمان خود آن چشـــم به راه
نازنینا ! نفسى اسب تجــــلّـى زین کن !
که زمین گوش بزنگ است وزمان چشم به راه
آفتـــــــابا ! دمــى از ابر برون آ ، که بود
بى تو منظومه ى امکان نگران ، چشم به راه
سلام اى گل نرگس، اى كه شیرین ترین انتظار، انتظار توست
به انتظار و امیدی نشسته ام که بیائی
بیائی و گره از کار بسته ام بگشائی
دلم گرفته ازین جمعه های خلوت و غمگین
دلم گرفته ازین لحظه های تلخ جدائی
غبار آمدنت را ندید قطره ی اشکی
اشاره ای به ظهورت نکرد دست دعائی
قرار بود که من، با قرار تر باشم
در این هزار زمستان، بهار تر باشم
قرار بود که در غارت شب وحشی
ز انتظار سحر، انتظار تر باشم
قرار بود که در کوچه های بودن تلخ
برای آمدنت استوار تر باشم
قرار بود که تنها تو را بخوانم و بس
در این کویر، تو را دل سپارتر باشم
قرار بود...وفا کردی و نکردم من
چنین مباش که از خار، خوارتر باشم
قسم به آمدن و عدل و صلح و لبخندت
روا مدار کزین وامدارتر باشم
در این هزار زمستان، بهار تر باشم
قرار بود که در غارت شب وحشی
ز انتظار سحر، انتظار تر باشم
قرار بود که در کوچه های بودن تلخ
برای آمدنت استوار تر باشم
قرار بود که تنها تو را بخوانم و بس
در این کویر، تو را دل سپارتر باشم
قرار بود...وفا کردی و نکردم من
چنین مباش که از خار، خوارتر باشم
قسم به آمدن و عدل و صلح و لبخندت
روا مدار کزین وامدارتر باشم
ظهر یک جمعه دلگیر دلم گفت بگویم ، بنویسم
که چرا عشق با انسان نرسیدست
چرا آب به گلدان نرسیدست
و هنوزم که هنوزست غم عشق به پایان نرسیدست
بگو حافظ دلخسته ز شیراز بیاید
بنویسد که هنوزم که هنوزست
چرا یوسف گمگشته به کنعان نرسیدست
و چرا کلبه احزان به گلستان نرسیدست
ظهر این جمعه دلگیر وجود تو کنار دل هر
بیدلٍِ آشفته شود حس
تو کجایی گل نرگس
که چرا عشق با انسان نرسیدست
چرا آب به گلدان نرسیدست
و هنوزم که هنوزست غم عشق به پایان نرسیدست
بگو حافظ دلخسته ز شیراز بیاید
بنویسد که هنوزم که هنوزست
چرا یوسف گمگشته به کنعان نرسیدست
و چرا کلبه احزان به گلستان نرسیدست
ظهر این جمعه دلگیر وجود تو کنار دل هر
بیدلٍِ آشفته شود حس
تو کجایی گل نرگس
مااقارو از یاد میبریم ولی اقا ما رو فراموش نمیکنه حتی دعاهم میکنه
اگر دعای من امشب به آسمان برسد
گمان كنم كه خدا هم به دادمان برسد
رمق نمانده به جسمم , خدای من مددی !
مگر ز تو به تن مرده*ام توان برسد
غمم ز دوری یار است ، یار گمشده*ام
چه می*شود خبر از یار بی نشان برسد ؟
چه می*شود كه بیاید سوار مشرقی*ام
و بر پیاده ی خسته ، توان و جان برسد ؟
پر از لطافت گل می*شود نسیم چمن
اگر به فصل خزان یار مهربان برسد
گلاب و عطر بپاشید در مسیر ظهور
گمان كنم كه هر آن لحظه میهمان برسد !
همیشه منتظرم دركنار جاده عشق
كه پیک خوش خبر از سمت جمكران برسد
تمام ذهن مرا پر نموده این پرسش
چه می*كنیم اگر وقت امتحان برسد ؟
خدا كند كه در این روز , روسپید شویم
چو كارنامه به آن مصلح جهان برسد
یقین بدان كه اثر می*كند دعای فرج
و از عنایت ، آن صاحب*الزمان برسد
شروع دفتر باور به نام او زیباست
اگر كه ختم غزل هم به پای آن برسد
این ظهر جمعه هم جواب دلم نبود!
اقا جان به خدا خسته شدیم پس کی میای دلمون بازم گرفته.........
آه ازاين دل بي لياقت
تو غريب باشي و ما را غم نباشد!؟
آه ازاين همه بي غيرتي
تو « هل من ناصر » بگويي و ما اين همه كر!؟
چند جمعه مانده تا لايق شدنمان ارباب؟
براي بيداريمان دعا مي خواني دلشكسته ي من؟
چقدر از آسمان دورم
چقدر رنگ زمين گرفته دلم
چقدر غرق ظلمتم، چقدر دلتنگ نورم
از آسمان به زمين نيامديم براي رنگ زمين گرفتن
اينجا قرار بود نقطه ي پروازم شود تا خدا،
اينجا قرار بود هماني شوم كه او مي پسندد.
خودش تو را به يادم آورد ، خودش تو را در دلم نشاند
دلم به دستت اي رابط ميان زمين و آسمان، اي امام هدايت، اي مهدي
دلم به دستت ...
تو غريب باشي و ما را غم نباشد!؟
آه ازاين همه بي غيرتي
تو « هل من ناصر » بگويي و ما اين همه كر!؟
چند جمعه مانده تا لايق شدنمان ارباب؟
براي بيداريمان دعا مي خواني دلشكسته ي من؟
چقدر از آسمان دورم
چقدر رنگ زمين گرفته دلم
چقدر غرق ظلمتم، چقدر دلتنگ نورم
از آسمان به زمين نيامديم براي رنگ زمين گرفتن
اينجا قرار بود نقطه ي پروازم شود تا خدا،
اينجا قرار بود هماني شوم كه او مي پسندد.
خودش تو را به يادم آورد ، خودش تو را در دلم نشاند
دلم به دستت اي رابط ميان زمين و آسمان، اي امام هدايت، اي مهدي
دلم به دستت ...
Similar threads
