برای تو می نویسم
- شروع کننده موضوع hilari
- تاریخ شروع
- وضعیت
[FONT=georgia,times new roman,times,serif]محکم فشرده ام تو را در آغوشم
آرزو میکنم لحظه مرگم همینجا باشد ...
همین آغوش مهربانت!
چه گرمایی دارد تنت عشق من ...
رها نمیکنم تو را تا همیشه باشی در کنار قلب من
قلب تو میتپد و قلب من با تپشهای قلبت شاد است
هر تپشش فریاد عشق و پر از نیاز است[/FONT]
آرزو میکنم لحظه مرگم همینجا باشد ...
همین آغوش مهربانت!
چه گرمایی دارد تنت عشق من ...
رها نمیکنم تو را تا همیشه باشی در کنار قلب من
قلب تو میتپد و قلب من با تپشهای قلبت شاد است
هر تپشش فریاد عشق و پر از نیاز است[/FONT]
ﻫﯿﭻ ﺑﯿﺸﻪ ﺍﯼ ﺑﯽ ﺧﺎﻃﺮﻩ ﻧﯿﺴﺖ
ﺍﺯ ﻫﻢ ﺁﻏﻮﺷﯽ ﺑﺎ ﺑﺎﺩﻫﺎ
ﻭ ﻫﯿﭻ ﺟﻨﮕﻠﯽ ﻋﺎﺷﻖ ﻧﺸﺪﻩ
ﻣﮕﺮ ﺑﺎ ﺑﻮﺳﻪ ﻫﺎﯼ ﺑﺎﺭﺍﻥ
ﺗﻨﻬﺎ ﻣﻨﻢ ...
ﮐﻪ ﺯﻧﺪﻩ ﻣﺎﻧﺪﻩ ﺍﻡ
ﺩﺭ ﻫﻮﺍﯼ ﺗﻮ
ﺑﯽ ﺁﻧﮑﻪ ﺑﭙﯿﭽﺪ ...
ﺩﺭ ﻧﻔﺲ ﻫﺎﯾﻢ .
ﺍﺯ ﻫﻢ ﺁﻏﻮﺷﯽ ﺑﺎ ﺑﺎﺩﻫﺎ
ﻭ ﻫﯿﭻ ﺟﻨﮕﻠﯽ ﻋﺎﺷﻖ ﻧﺸﺪﻩ
ﻣﮕﺮ ﺑﺎ ﺑﻮﺳﻪ ﻫﺎﯼ ﺑﺎﺭﺍﻥ
ﺗﻨﻬﺎ ﻣﻨﻢ ...
ﮐﻪ ﺯﻧﺪﻩ ﻣﺎﻧﺪﻩ ﺍﻡ
ﺩﺭ ﻫﻮﺍﯼ ﺗﻮ
ﺑﯽ ﺁﻧﮑﻪ ﺑﭙﯿﭽﺪ ...
ﺩﺭ ﻧﻔﺲ ﻫﺎﯾﻢ .
ﻣﮕﺮ می شود ﺑﺮﺍﯼ ﺗﺨﺮﯾﺐ ﺭﻭﺡ ﻭ ﻗﻠﺐ ﻭ ﺍﺣﺴﺎﺱ ﻭ ﺩﻧﯿﺎﯼ ﯾﮏ ﺍﻧﺴﺎﻥ، ﺗﻨﻬﺎ ﯾﮏ
ﮐﻠﻤﻪ ﺑﮕﻮﯾﯿﻢ :
" ﺑﺒﺨﺸﯿﺪ "
ﻣﮕﺮ می شود ﻋﻤﺮﯼ ﺭﺍ ﻫﺪﺭ ﺩﺍﺩ ﻭ ﺧﻮﺷﺒﺨﺘﯽ ﺭﺍ ﮔﺮﻓﺖ ﻭ ﺑﺎﺯﻫﻢ ﮔﻔﺖ :
" ﺟﺒﺮﺍﻥ می کنم "
ﻣﮕﺮ می شود ﻏﺮﻭﺭ ﮐﺴﯽ ﺭﺍ ﺟﻠﻮﯼ ﺩﯾﮕﺮﺍﻥ ﺧﺮﺩ ﮐﺮﺩ ﻭ ﺑﺎ ﯾﮏ ﮐﻠﻤﻪ ی " ﺑﺒﺨﺸﯿﺪ " ﻏﺮﻭﺭ
ﻟﻪ ﺷﺪﻩ ﺍﺵ ﺭﺍ ﭘﯿﻮﻧﺪ ﺑﺰﻧﯽ !!؟؟
ﻣﮕﺮ می شود ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﮐﺴﯽ ﺯﻭﺩ ﻗﻀﺎﻭﺕ ﮐﺮﺩ ﺍﻣﺎ ﻭﻗﺘﯽ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺍﺷﺘﺒﺎﻩ ﺧﻮﺩ می شوی ﺑﮕﻮیی " ﺑﺒﺨﺸﯿﺪ "
ﺑﺎ ﮔﻔﺘﻦ ﺑﺒﺨﺸﯿﺪ : ﭼﻪ ﭼﯿﺰ ﺭﺍ می شود ﺟﺒﺮﺍﻥ ﮐﺮﺩ؟
ﭼﻪ ﭼﯿﺰﯼ ﺭﺍ می شود ﺑﺨﺸﯿﺪ؟
ﮔﺎﻫﯽ ﭼﯿﺰﯼ ﺑﺮﺍﯼ ﺟﺒﺮﺍﻥ ﻧﯿﺴﺖ ....
ﮐﺎﺭﯼ ﮐﻪ ﺑﺘﻮﺍﻧﺪ ﺍﻧﺪﮐﯽ ﻣﺮﻫﻢ ﺩﺭﺩ ﺑﺎﺷﺪ،
ﻧﯿﺴﺖ .
ﮔﺬﺷﺖ ﻫﻢ ﺟﺎﯾﯽ ﻧﺪﺍﺭﺩ .... ﻭﻗﺘﯽ ﺁﮔﺎﻫﺎﻧﻪ می دانیم ﺩﺳﺖ ﺑﻪ ﮐﺸﺘﺎﺭ ﻫﻮﯾﺖ ﻭ
ﺷﺨﺼﯿﺖ ﮐﺴﯽ می زنیم .... ﺍﻧﺘﻈﺎﺭ ﺑﺨﺸﺶ ﻫﻢ ﻧﺎﺑﺠﺎﺳﺖ ....
ﺷﺨﺼﯿﺖ ﮐﺴﯽ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺑﺎ ﮔﻔﺘﻦ ﺗﻮﻫﯿﻦ ﺑﻪ ﺁﺷﻮﺏ ﮐﺸﯿﺪﯼ ، ﺑﺎ ﮔﻔﺘﻦ ﺑﺒﺨﺸﯿﺪ ﺁﺭﺍﻡ
ﻧﻤﯽ ﺷﻮﺩ ...
آدم ها را بفهمید، دل آلزایمر نمی گیرد...
ﮐﻠﻤﻪ ﺑﮕﻮﯾﯿﻢ :
" ﺑﺒﺨﺸﯿﺪ "
ﻣﮕﺮ می شود ﻋﻤﺮﯼ ﺭﺍ ﻫﺪﺭ ﺩﺍﺩ ﻭ ﺧﻮﺷﺒﺨﺘﯽ ﺭﺍ ﮔﺮﻓﺖ ﻭ ﺑﺎﺯﻫﻢ ﮔﻔﺖ :
" ﺟﺒﺮﺍﻥ می کنم "
ﻣﮕﺮ می شود ﻏﺮﻭﺭ ﮐﺴﯽ ﺭﺍ ﺟﻠﻮﯼ ﺩﯾﮕﺮﺍﻥ ﺧﺮﺩ ﮐﺮﺩ ﻭ ﺑﺎ ﯾﮏ ﮐﻠﻤﻪ ی " ﺑﺒﺨﺸﯿﺪ " ﻏﺮﻭﺭ
ﻟﻪ ﺷﺪﻩ ﺍﺵ ﺭﺍ ﭘﯿﻮﻧﺪ ﺑﺰﻧﯽ !!؟؟
ﻣﮕﺮ می شود ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﮐﺴﯽ ﺯﻭﺩ ﻗﻀﺎﻭﺕ ﮐﺮﺩ ﺍﻣﺎ ﻭﻗﺘﯽ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺍﺷﺘﺒﺎﻩ ﺧﻮﺩ می شوی ﺑﮕﻮیی " ﺑﺒﺨﺸﯿﺪ "
ﺑﺎ ﮔﻔﺘﻦ ﺑﺒﺨﺸﯿﺪ : ﭼﻪ ﭼﯿﺰ ﺭﺍ می شود ﺟﺒﺮﺍﻥ ﮐﺮﺩ؟
ﭼﻪ ﭼﯿﺰﯼ ﺭﺍ می شود ﺑﺨﺸﯿﺪ؟
ﮔﺎﻫﯽ ﭼﯿﺰﯼ ﺑﺮﺍﯼ ﺟﺒﺮﺍﻥ ﻧﯿﺴﺖ ....
ﮐﺎﺭﯼ ﮐﻪ ﺑﺘﻮﺍﻧﺪ ﺍﻧﺪﮐﯽ ﻣﺮﻫﻢ ﺩﺭﺩ ﺑﺎﺷﺪ،
ﻧﯿﺴﺖ .
ﮔﺬﺷﺖ ﻫﻢ ﺟﺎﯾﯽ ﻧﺪﺍﺭﺩ .... ﻭﻗﺘﯽ ﺁﮔﺎﻫﺎﻧﻪ می دانیم ﺩﺳﺖ ﺑﻪ ﮐﺸﺘﺎﺭ ﻫﻮﯾﺖ ﻭ
ﺷﺨﺼﯿﺖ ﮐﺴﯽ می زنیم .... ﺍﻧﺘﻈﺎﺭ ﺑﺨﺸﺶ ﻫﻢ ﻧﺎﺑﺠﺎﺳﺖ ....
ﺷﺨﺼﯿﺖ ﮐﺴﯽ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺑﺎ ﮔﻔﺘﻦ ﺗﻮﻫﯿﻦ ﺑﻪ ﺁﺷﻮﺏ ﮐﺸﯿﺪﯼ ، ﺑﺎ ﮔﻔﺘﻦ ﺑﺒﺨﺸﯿﺪ ﺁﺭﺍﻡ
ﻧﻤﯽ ﺷﻮﺩ ...
آدم ها را بفهمید، دل آلزایمر نمی گیرد...
وجود تو...
وجود تو...
با من که باشی تا ابد دوستت خواهم داشتدلم با عشق به تو راهش را پیدا میکند
دردها با بودنت کنارم از بین میروند
با تو خورشید گرم تر میتابد
با تو شادی نزدیکتر میشود
با تو زمان می ایستد
با تو زندگی ام دوباره زنده میشود
تو تپش قلب من هستی
تو هوای نفس کشیدن هستی
آنچه بین من و تو است
عشقی است که مرا فدایت میکند
دوری اما حتی فاصله
عشقم را فروکش نمیکند
وجود تو...
با من که باشی تا ابد دوستت خواهم داشتدلم با عشق به تو راهش را پیدا میکند
دردها با بودنت کنارم از بین میروند
با تو خورشید گرم تر میتابد
با تو شادی نزدیکتر میشود
با تو زمان می ایستد
با تو زندگی ام دوباره زنده میشود
تو تپش قلب من هستی
تو هوای نفس کشیدن هستی
آنچه بین من و تو است
عشقی است که مرا فدایت میکند
دوری اما حتی فاصله
عشقم را فروکش نمیکند
فانــوس یـادت ...
فانــوس یـادت ...
فانــوس یـادت ...
[FONT=arial, helvetica, sans-serif]
[/FONT]
[FONT=arial, helvetica, sans-serif]قول داده ام...[/FONT]
[FONT=arial, helvetica, sans-serif]گـــــاهے ...[/FONT]
[FONT=arial, helvetica, sans-serif]هر از گــــاهے...[/FONT]
[FONT=arial, helvetica, sans-serif]فانــوس یـادت را...[/FONT]
[FONT=arial, helvetica, sans-serif]میان این کوچه هاے بے چراغ و بے چلچله روشن کنم...[/FONT]
[FONT=arial, helvetica, sans-serif]خیالت راحت! من همان منم![/FONT]
[FONT=arial, helvetica, sans-serif]هنوز هم در این شبهاے بے خواب و بے خاطره...[/FONT]
[FONT=arial, helvetica, sans-serif]میان این کوچه هاے تاریک پرسه میزنم...[/FONT]
از تو ...
از تو ...
[FONT="]از تو بریدن یه معمای عجیبه[/FONT]
از تو ...
[FONT="]از تو بریدن یه معمای عجیبه[/FONT]
[FONT="] وقتی که رفتارت همش ضد و نقیضه[/FONT]
[FONT="] می خندی و می گی که تا ابد باهامی[/FONT]
[FONT="] بعد از یه مدت ... نامه ای ازت رو میزه![/FONT]
[FONT="] نه رفتنت آرامشه نه با تو بودن[/FONT]
[FONT="] تکلیف من با تو نه خاموشه نه روشن[/FONT]
[FONT="] این رابطه مثل یه آهنگ قدیمی[/FONT]
[FONT="] عزیزه اما دیگه بسمه شنیدن[/FONT]
ماندانا ابری [FONT="] می خندی و می گی که تا ابد باهامی[/FONT]
[FONT="] بعد از یه مدت ... نامه ای ازت رو میزه![/FONT]
[FONT="] نه رفتنت آرامشه نه با تو بودن[/FONT]
[FONT="] تکلیف من با تو نه خاموشه نه روشن[/FONT]
[FONT="] این رابطه مثل یه آهنگ قدیمی[/FONT]
[FONT="] عزیزه اما دیگه بسمه شنیدن[/FONT]
خدایا، برای تو مینویسم، جلوی تو گریه میکنم و شکایت دلم رو به پیشگاه تو میارم. فقط برای تو اعتراف میکنم به غم هام، به اینکه برخلاف ظاهر مغرورم چقدر ضعیفم... به ترک های عمیق روی دلم... خدایا، خودت مرهم قلبم باش، یا معین الضعفا، خودت دست مرحمتت رو به قلبم بکش....خدایا دل شکسته و غمگین و بی پناهم مگر جز تو کسی رو داره؟ نا امیدش نکن خدایا...
دوستت دارم ...
دوستت دارم ...
وقتی در میان کویر تنهایی
مرور می کردم خاطرات با تو بودن را
باران می بارید،
و سقف اتاق چکه می کرد
پنجره را که گشودم، آسمان آفتابی بود!
دیروز را می گویم
وقتی که من، زمزمه می کردم دوستت دارم را
خواب بود یا بیداری!
تو برای من از باغچه ی احساس سیبی چیدی با عطر گناه
و من اینبار چه ناباورانه سیب را خوردم
دیشب را می گویم
وقتی که من، زمزمه می کردم دوستت دارم را
و سرمای دستانت، نوازشگر گونه های من، خواب مرا آشفت
حس خوبی بود
عطر گناه، سیب، تو، بهشت
و من دوباره به زمین تبعید شدم
امروز را می گویم
وقتی که من زمزمه می کردم دوستت دارم را
امشب باران است،
سقف اتاق چکه می کند
و من به یاد تو،
سیب،
و رویایی که گذشت
دوباره زمزمه می کنم دوستت دارم را
نویسنده : ژوان
دوستت دارم ...
وقتی در میان کویر تنهایی
مرور می کردم خاطرات با تو بودن را
باران می بارید،
و سقف اتاق چکه می کرد
پنجره را که گشودم، آسمان آفتابی بود!
دیروز را می گویم
وقتی که من، زمزمه می کردم دوستت دارم را
خواب بود یا بیداری!
تو برای من از باغچه ی احساس سیبی چیدی با عطر گناه
و من اینبار چه ناباورانه سیب را خوردم
دیشب را می گویم
وقتی که من، زمزمه می کردم دوستت دارم را
و سرمای دستانت، نوازشگر گونه های من، خواب مرا آشفت
حس خوبی بود
عطر گناه، سیب، تو، بهشت
و من دوباره به زمین تبعید شدم
امروز را می گویم
وقتی که من زمزمه می کردم دوستت دارم را
امشب باران است،
سقف اتاق چکه می کند
و من به یاد تو،
سیب،
و رویایی که گذشت
دوباره زمزمه می کنم دوستت دارم را
نویسنده : ژوان
آدم‌هایی هستند که شاید
کم بگویند دوستت دارم
یا شاید اصلا به زبان نیاورند
دوست داشتنشان را
بهشان خرده نگیرید
این آدم‌ها فهمیده‌اند
دوستت دارم حرمت دارد
مسئولیت دارد
ولی وقتی به کارهایشان نگاه کنی
دوست داشتن واقعی را می‌فهمی
می‌فهمی که همه کار میکند
تا تو بخندی، تا تو شاد باشی
آزارت نمی‌دهد، دلت را نمی‌شکند
من این دوست داشتن را می‌ستایم..
زویا_پیرزاد
کم بگویند دوستت دارم
یا شاید اصلا به زبان نیاورند
دوست داشتنشان را
بهشان خرده نگیرید
این آدم‌ها فهمیده‌اند
دوستت دارم حرمت دارد
مسئولیت دارد
ولی وقتی به کارهایشان نگاه کنی
دوست داشتن واقعی را می‌فهمی
می‌فهمی که همه کار میکند
تا تو بخندی، تا تو شاد باشی
آزارت نمی‌دهد، دلت را نمی‌شکند
من این دوست داشتن را می‌ستایم..
زویا_پیرزاد
در دست های مردم آبادی ،تا خون گرم رابطه ها جاریست
روزی هزار چشمه شکوفایی ،از سمت التفات خدا جاریست
یادم نمی رود شب سردی بود ،دعوت به شب نشینیمان کردند
در کلبه ای که از در و دیوارش ،تا هست چشمه های صفا جاریست
حرف از تگرگ و کرسی و قلیان شد،گفتم پدر بزرگ چه خوشبختید
اینجا چقدر حس شکوفایی ،در بستر نگاه شما جاریست
دستی به شانه ام زد و با لحنی ،آمیزه ی نسیم و شکر پرسید
در شهر تو چه می گذرد آنجا،خشکیده رود عاطفه یا جاریست ?
گفتم کدام رود کدامین شهر ،آنجا عذابخانه ی ارواح است
آنجا در امتداد خیابانها ،دود دروغ و رود ریا جاریست
در مایه های عشقی و عرفانی ،دیگر نمی شود به غزل پرداخت
آنجا سیاه زهر طراوت کش از چشمه های آب بقاجاریست
آنجا "کمیت عاطفه ها لنگ است" آنجا تمدن است که می تازد
آنجا به سمت کوچه خوشبختی ،سیل جنون پرست بلاجاریست
مادر بزرگ از آن طرف کرسی ،تا استکان جای مرا می ریخت
خندید و گفت "چشم تمدن کور قلیان من ز دوره ی قاجاریست "
**
آه ای بهار من تو که میدانی ،از شور حال آن شب طوفانی
تنها سراب خاطره ای شیرین ،در شوره زار خاطر ما جاریست
یا مرهمی به زخم ترم بگذار ،یا دست از سر جگرم بردار
جندین مپرس اشک پریشانم ،در کوچه های قریه چرا جاریست
آخر شکوه چشمه ی آبادی ،گنداب مبتلا به تمدن شد
می بینی آن زلان زبان بسته ،بیچاره از کجا به کجا جاریست ?
#حسن_دلبری
روزی هزار چشمه شکوفایی ،از سمت التفات خدا جاریست
یادم نمی رود شب سردی بود ،دعوت به شب نشینیمان کردند
در کلبه ای که از در و دیوارش ،تا هست چشمه های صفا جاریست
حرف از تگرگ و کرسی و قلیان شد،گفتم پدر بزرگ چه خوشبختید
اینجا چقدر حس شکوفایی ،در بستر نگاه شما جاریست
دستی به شانه ام زد و با لحنی ،آمیزه ی نسیم و شکر پرسید
در شهر تو چه می گذرد آنجا،خشکیده رود عاطفه یا جاریست ?
گفتم کدام رود کدامین شهر ،آنجا عذابخانه ی ارواح است
آنجا در امتداد خیابانها ،دود دروغ و رود ریا جاریست
در مایه های عشقی و عرفانی ،دیگر نمی شود به غزل پرداخت
آنجا سیاه زهر طراوت کش از چشمه های آب بقاجاریست
آنجا "کمیت عاطفه ها لنگ است" آنجا تمدن است که می تازد
آنجا به سمت کوچه خوشبختی ،سیل جنون پرست بلاجاریست
مادر بزرگ از آن طرف کرسی ،تا استکان جای مرا می ریخت
خندید و گفت "چشم تمدن کور قلیان من ز دوره ی قاجاریست "
**
آه ای بهار من تو که میدانی ،از شور حال آن شب طوفانی
تنها سراب خاطره ای شیرین ،در شوره زار خاطر ما جاریست
یا مرهمی به زخم ترم بگذار ،یا دست از سر جگرم بردار
جندین مپرس اشک پریشانم ،در کوچه های قریه چرا جاریست
آخر شکوه چشمه ی آبادی ،گنداب مبتلا به تمدن شد
می بینی آن زلان زبان بسته ،بیچاره از کجا به کجا جاریست ?
#حسن_دلبری
- وضعیت