اشعار و نوشته هاي عاشقانه

[شبگرد23]

[FONT=Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif]جدايي[/FONT]
[FONT=Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif]امشب واقعيت را[/FONT]
[FONT=Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif]پذيرا هستم[/FONT]
[FONT=Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif]با پذيرفتن آن[/FONT]
[FONT=Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif]جايي براي اشك[/FONT]
[FONT=Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif]باقي نمي گذارماي راز شيرين[/FONT]
[FONT=Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif]نمي دانم[/FONT]
[FONT=Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif]شايد هنوز[/FONT]
[FONT=Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif]به ياد من باشي[/FONT]​

 

[eksir]

ديدي اي دل که غم عشق، دگر بار چه کرد
چون بشد دلبر و با يار وفادار چه کرد
آه از آن نرگس جادو که چه بازي انگيخت
آخ از آن مست که با مردم هشيار چه کرد

​

 

[شبگرد23]

[FONT=Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif]هيچ كس براي هيچ كس نيست[/FONT]
[FONT=Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif]بيا خود بيني[/FONT]
[FONT=Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif]روزگار[/FONT]
[FONT=Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif]چه حيله ها دارد[/FONT]
[FONT=Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif]بياكه ببيني[/FONT]
[FONT=Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif]رفيق چه مارها[/FONT]
[FONT=Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif]در آستين دارد[/FONT]
[FONT=Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif]بيا كه ببيني تلاش [/FONT]
[FONT=Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif]براي ماندن نيست[/FONT]
[FONT=Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif]بيا كه ببيني [/FONT]
[FONT=Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif]هيچ كس [/FONT]
[FONT=Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif]براي هيچ كس نيست[/FONT]
[FONT=Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif]بيا كه ببيني[/FONT]
[FONT=Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif]وسعت روح [/FONT]
[FONT=Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif]به قدر يك كف دست است[/FONT]
[FONT=Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif]بيا كه ببيني[/FONT]
[FONT=Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif]فطرت آدمي [/FONT]​

[FONT=Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif] چقدر پست است[/FONT]

 

[eksir]

هیچ کس گمان نداشت این
کیمیای عشق را ببین
کیمیای نور را که خاک خسته را
صبح و سبزه می کند
کیمیا و سحر صبح را نگاه کن
جای بذر مرگ و برگ خوانی خزان
کیمیای عشق و صبح
و سبزه آفریده است
خنده های کودکان و باغ مدرسه
کیمیای عشق سرخ را ببین!
هیچ کس گمان نداشت این
​

 

[شبگرد23]

دوست دارم بر شبم مهمان شوی​

​

بر کویر تشنه چون باران شوی​

​

دوست دارم تا شب و روزم شوی​

​

نغمه ی این ساز پر سوزم شوی​

​

دوست دارم خانه ای سازم ز نور​

​

نام تو بر سردرش زیبا ز دور​

​

دوست دارم چهره ات خندان کنم​

​

گریه های خویش را پنهان کنم​

​

دوست دارم بال پروازم شوی​

​

لحظه ی پایان و آغازم شوی​

​

دوست دارم ناله ی دل سر دهم​

​

یا به روی شانه هایت سر نهم​

​

دوست دارم لحظه را ویران کنم​

​

غم ، میان سینه ام زندان کنم​

​

دوست دارم تا ابد یادت کنم​

​

با صدایی خسته فریادت کنم​

​

دوست دارم با تو باشم هر زمان​

​

گر تو باشی،من نبارم بی امان​

 

[شبگرد23]

شب است و در دل این تیرگی چراغی کو؟
نه از طلوع نه از صبحدم سراغی کو؟
اگر چه دولت مهر است و مهرورزی‌ها
برای عاشقی اما دل و دماغی کو؟
نه ابر حوصله دارد، نه باد، نه باران
برای یاریت ای باغبان، که باغی کو؟
چه خامش است و خجل مرغ خوش‌نوای بهار
در این خزان بجز از ناله‌ی کلاغی کو؟
امید بوسه ز لب‌های آفتابم نیست
لبو‌فروش کجایی؟ لبوی داغی کو؟

 

[eksir]

در شب من خنده ی خورشید باش
‌آفتاب ظلمت تردید باش
ای همای پرفشان در اوج ها
سایه ی عشق منی جاوید باش
ای صبوحی بخش می خواران عشق
در شبان غم صباح عید باش
با خیالت خلوتی آراستم
خود بیا و ساغر امید باش
​

 

[noom]

فارسی زبان مادری توست، عربی را در مدرسه یاد گرفتی و انگلیسی را در کانون زبان.
فرانسه را می‏فهمی، آلمانی صحبت می‏کنی و پرتقالی را کم و بیش بلدی. وقت آزادت را صرف یاد گرفتن اسپانیایی کرده‏ای.
زبان روسی را دوست داری و امسال چند واحد در مورد ادبیات و زبان شرق آسیا برداشته‏ای.
کتاب‏خانه‏ی اتاقت پر شده از صدها کتاب در مورد زبان‏های قدیمی و منسوخ شده، زبان‏هایی که هزاران ساله کسی به اون‏ها توجه نکرده و از یاد رفته‏ان.
تو حتی زبان صفر و یک‏ کامپیوترها را بهتر از خیلی‏ها می‏فهمی، لب‏خوانی بلدی و کافیه یه نفر گوشه‏ی چشمش رو تکون بده تا تو به تمام زوایای پنهان وجودش پی ببری.
معنای نت‏های موسیقی را درک می‏کنی و از نت‏های بی‏معنی آهنگ‏های زیبا می‏سازی.
امّا نمی‏دونم با این همه استعداد چرا وقتی به ساده‏ترین حالت ممکن به تو میگم: دوستت دارم، نمی‏فهمی؟

 

[eksir]

آغاز من ، تو بودی و پایان من تویی
آرامش پس از شب توفان من تویی
حتی عجیب نیست، که در اوج شک و شطح
زیباترین بهانه ایمان تویی

 

[primrose]

چقدر سرانگشت خسته بر غبار این شیشه کشیدم و نیامدی...
​

 

[eksir]

بگذار سر به سینه من تا كه بشنوی
آهنگ اشتیاق دلی دردمند را
شاید كه پیش ازین نپسندی به كار عشق
آزار این رمیده سر در كمند را
بگذار سر به سینه من تا بگویمت
اندوه چیست عشق كدامست غم كجاست
بگذار تا بگویمت این مرغ خسته جان
عمری است در هوای تو از آشیان جداست

​

 

[mahyam68]

به خداحافظی تلخ تو سوگند نشد
که تو رفتی و دلم ثانیه ای بند نشد

لب تو میوه ممنوعه ولی لبهایم
هرچه از طعم لب سرخ تو دل کند نشد

با چراغی همه جا گشتم وگشتم درشهر
هیچکس!هیچکس اینجا به تو مانند نشد

هرکسی در دل من جای خودش را دارد
جانشین تو در این سینه خداوند نشد

خواستنداز توبگویند شبی شاعرها
عاقبت با قلم شرم نوشتند نشد

 

[پاتریشیا]

شایدم قسمت من تنهاییست
رهگذاری ای دوست
میروی از پیشم
تو نمیبینی که قلبم بی تو
همچو لاله خونین
شاید از بغض نگاهت سنگین
شده و میمیرد
آری ای دوست برو
قلب من از سنگ است
بی تو یک لحظه نخواهد پژمرد
تو مپندار که عشق میمیرد
شایدم قسمت من تنهاییست

 

[شبگرد23]

روزها را مي شمارم و شب ها
پاي سپيدار دلم مي گريم
شايد كه دوباره بهار را
عشق را
اميد را
پاي ديوار دل غمگينم
مثل يك شمع بكارد
تا بسوزم كه بهار است ولي
شوق پروازي نيست
شوق ديداري
سالهاست كه دلم
هم قفس ثانيه هاست
هم نفس چلچله ها
كاش مي شد كه بخوانم
خط زيباي تو را
چشم هايم را بستم
منتظر تو هستم...

 

[شبگرد23]

در رویاهایم همیشه کسی را جستجو می کردم
که مرا با عشق خود محسور می کند.
از آنجا که رویاها تنها تصویری از آرزوهایند به راستی انتظار نداشتم که چنین کسی پیدا شود
و بعد....
تو را دیدم...
و تو نه تنها اعتقاد مرا به رویاها باز گرداندی بلکه حتی با شکوهتر از رویاهایم درخشیدی..
تو به من آموختی که
به رویا
ایمان داشته باشم حتی به چیزی زیباتر از رویا.....

 

[E . H . S . A . N]

با تو بودن

با تو بودن

رویای با تو بودن را نمیتوان نوشت،نمیتوان گفت و حتی نمیتوان سرود؛
با تو بودن قصه شیرینی است به وسعت تلخی تنهایی و داشتن تو فانوسی به روشنایی هر چه تاریکی؛
و من ؛ همچون غربت زده ای در آغوش بیکران دریای بی کسی ،در انتظار ساحل نگاهت مینشینم و میمانم تا ابد؛
و تا وقتی که شبنم زلال احساست،زنگار غم را از وجودم بشوید بانوی دریایی من.

 

[*** s.mahdi ***]

در خیالم خانه ای ساختم از عشق
که پنجره هایش بوی سادگی می دهد
و ساحل لحظه هایش به رنگ آسمان است

نمی دانم دلتنگ باشم یا نه
ولی من قطعه ای از تنهائیم را آرام آرام
در این کوچه جا میگذارم

خانه عشق من جایگاهی است
که بعضی ترانه هایم را با صدای
قدم های باران می شکند

و بهار هر روز تکرار میشود
سهم من از این کوچه
به تماشا نشستن ستاره هاست​

 

[maryam_22]

ایزد اندر عالمت ای عشق تا بنیاد داد
عالمی بر باد شد بنیادت ای بر باد، باد​

من نه آن بودم که آسان رفتم اندر دام عشق
آفرین بر فرط استادی آن صیاد باد​

سنگدل صیاد آخررحم کن، این صیدتو
تا به کی در بند باشد؟ لحظه ای آباد باد​

بیستون!فرهاد را هرگز به من نسبت مده
از زمین تا آسمان فرق من و فرهاد باد​

من به مژگان میکنم، آن کارکو با تیشه کرد
صد هزاران فرق ریزه موی، با پولاد باد​

سوختی بر باد دادی، جان وعقل ودین ودل
خانه ام کردی خراب ای خانه ات آباد باد​

من که می دانم زعشق تو نخواهم بردجان
پس سخن آزاد گویم هر چه باداباد ،باد​

گوهری در خانه شهزاده آزاده ایست
هر که دست آورد آن یکدانه گوهر، شاد باد ​

دائما رسوای عام و مبتلای طعن خلق
همچو"عشقی" هر که اندردام عشق افتاد باد ​

ميرزاده عشقي​

 

[شبگرد23]

رفت
و نمیدانست که بی او
برای بوییدن یک گل
برای خواندن یک شعر
برای شنیدن یک اواز
و برای شلیک یک گلوله
چقدر تنها ماندم.....

 

[primrose]

بیا بیا که شدم در غم تو سودایی

نماند صبر و مرا بیش از این شکیبایی
​

 

[naghmeirani]

می شود آیا...؟

می شود آیا...؟

می شود آیا که سامانم دهی؟
در کنار خویش آرامم دهی؟
می شود آیا که پنهانم کنی؟
در نگاه نام،بی نامم کنی؟
می شود آیا خریدارم شوی؟
معنی اندوه بی گاهم شوی؟
می شود از عشق سرشارم کنی؟
خنده گردی لحظه ای رامم کنی؟
می شود پیمانه ی جانم شوی؟
گاه گاهی نیز مهمانم شوی؟
می شود پرواز را یادم دهی؟
آتشی گردی و بر بادم دهی؟
می شود آیا که معنایم کنی؟
بی سر و پا و تمنایم کنی؟
می شود آیا که فریادم شوی؟
گرکه شیرینم تو فرهادم شوی؟

زهرا طاهری ​

 

[primrose]

تو را دوست میدارم...

تو را دوست میدارم...

تورادوست میدارم...

تو را به جای همه کسانی که نشناخته ام دوست می دارم
تو را به خاطر عطر نان گرم
برای برفی که اب می شود دوست می دارم
تو را برای دوست داشتن دوست می دارم
تو را به جای همه کسانی که دوست نداشته ام دوست می دارم
تو را به خاطر دوست داشتن دوست می دارم
برای اشکی که خشک شد و هیچ وقت نریخت
لبخندی که محو شد و هیچ گاه نشکفت دوست می دارم
تو را به خاطر خاطره ها دوست می دارم
برای پشت کردن به ارزوهای محال
به خاطر نابودی توهم و خیال دوست می دارم
تو را برای دوست داشتن دوست می دارم
تو را به خاطردود لاله های وحشی
به خاطر گونه ی زرین افتاب گردان
برای بفشیه بنفشه ها دوست می دارم
تو را به خاطر دوست داشتن دوست می دارم
تو را به جای همه کسانی که ندیده ام دوست می دارم
تو برای لبخند تلخ لحظه ها
پرواز شیرین خا طره ها دوست می دارم
تورا به اندازه ی همه ی کسانی که نخواهم دید دوست می دارم
اندازه قطرات باران ، اندازه ی ستاره های اسمان دوست می دارم
تو را به اندازه خودت ، اندازه ان قلب پاکت دوست می دارم
تو را برای دوست داشتن دوست می دارم
تو را به جای همه ی کسانی که نمی شناخته ام ...دوست می دارم
تو را به جای همه ی روزگارانی که نمی زیسته ام ...دوست می دارم
برای خاطر عطر نان گرم و برفی که آب می شود و برای نخستین گناه
تو را به خاطر دوست داشتن...دوست می دارم
تو را به جای تمام کسانی که دوست نمی دارم...دوست می دارم

​

 

[mahyam68]

نامه ات آمدو بوسيدم و از بر[FONT=&quot] کردم[/FONT]
خواندم و خواندم و هر بار مکرر[FONT=&quot] کردم[/FONT]
مست از نامه پر مهر نشستم تا[FONT=&quot] صبح[/FONT]
جان خود را ز گل نامه،معطر[FONT=&quot] کردم[/FONT]
بوسه بر نامه زدم،بوسه اي[FONT=&quot] از پرده دل[/FONT]
از پس بوسه،يکي بوسه ي ديگر[FONT=&quot] کردم[/FONT]
حلقه زد اشک به چشم من و در[FONT=&quot] آينه اش[/FONT]
قد و بالاي تو را جان مصور[FONT=&quot] کردم[/FONT]
نقش زيباي تو در ديده ام آمد[FONT=&quot] با اشک[/FONT]
گل روي تو در اين برکه شناور کردم
روي دلجوي توو بوي دلاويز تو[FONT=&quot] را[/FONT]
با گل و آينه و عطر برابر[FONT=&quot] کردم[/FONT]
چهره ات در نظرم آمد و مهتاب[FONT=&quot] دميد[/FONT]
شب خود را به چراغ تو منور[FONT=&quot] کردم[/FONT]
من که از عشق کسانم دل بي باور[FONT=&quot] بود[/FONT]
نامه مهر تورا ديدم و باور[FONT=&quot] کردم[/FONT]
از تو پنهان چه کنم؟همچو همايي[FONT=&quot] ز قفس[/FONT]
بهر پرواز به سويت هوس پر[FONT=&quot] کردم[FONT=&quot].[/FONT][/FONT]​

 

[maryam_22]

مرا در سینه پنهان کن​

رهم ده در دل پر مهر و احساست
مرا مگذار تنها ای دلیل را امیدم
بهشتم ، آسمانم ، شعر جاویدم
مرا بگذار تا زنجیری زندان غم باشم
برایت قصه ها خوانم
به پایت شعر ها ریزم
مرا بگذار تا مستانه در پای تو آویزم
مرا در دیده پنهان کن
که شبها تا سحر ، رویای آن چشم سیه گردم
مرا مگذار تا دور از تو ای هستی ، تبه گردم
ز پایم بند دل مگشا
مرا بگذار تا کاخی برایت از وفا سازم
تو را ار آرزوهایت جدا سازم
ترا با کعبه ی دل آشنا سازم
منم آن مرغک وحشی
قفس مگشا
ز پایم بند دل را برمدار ای آشنای من
مرا مگذار تا عمری اسیر آرزو باشم
سرا پا گفتگو باشم
مران از سینه یادم را
مرا از کف مده آسان
منه امید جاویدم


به اوج عشق من پایان.............




هما مير افشار

 

[شبگرد23]

این بار هم که
تاول پاهایم خشک شود
دوباره عاشقت می‌شوم
دوباره راه می‌افتم
دوباره
گم می‌شوم.

 

[naghmeirani]

صبح بی‌تو رنگ بعد از ظهر یک آدینه دارد
بی‌‌تو حتی مهربانی حالتی از کینه دارد
بی‌تو می‌گویند تعطیل است کار عشقبازی
عشق اما کی خبر از شنبه و آدینه دارد
جغد بر ویرانه می‌خواند به انکار تو اما
خاک این ویرانه‌ها بویی از آن گنجینه دارد
خواستم از رنجش دوری بگویم یادم آمد
عشق با آزار خویشاوندی دیرینه دارد
روی آنم نیست تا در آرزو دستی برآرم
ای خوش آن دستی که رنگ آبرو از پینه دارد
در هوای عاشقان پر می‌کشد با بیقراری
آن کبوتر چاهی زخمی که او در سینه دارد
ناگهان قفل بزرگ تیرگی را می‌گشاید
آنکه در دستش کلید شهر پر آیینه دارد
قيصر امين پور

 

[noom]

دیگر نمی نویسمت.​

هرکس به چشم هام نگاه کند
تو را خواهد خواند!​

 

[eksir]

ای عشق مرا به شطّ خون خواهی بُرد
چون قیس به وادی جنون خواهی بُرد
فرهاد صفت در آرزویی شیرین
دنبال خودت به بیستون خواهی بُرد

 

[*** s.mahdi ***]

جنون مشعله خیزم، شرار آتشم از تو
عطش به شعله کشیدم ،سر سیاوشم از تو

کمر به عشق تو بستم اگر به قیمت جانم
قمار عشق گران است اگر کمی نگرانم

دو سجده رو به سما ستاره گرد تو کردم
که در نظاره سیارگان دوباره بگردم

سفر به طعم سمرقند کشور شکرم کن
خیال رومی تو دارم،محاسب قمرم کن

هلا!هلال تو حلال قوس های نهانی
منم غیاث تو غواص رمل و جفر معانی

عیار ابجد عیاری ام ورای عدد شد
که سعد طالع کاشانی ام رسید و رصد شد

به عطر لطفت لطایف الحیل ام کن
ظرایف زحلم شو!حمایل حمل ام کن

شبی شبیه فلک خوشه چین هیئت پروین
پر از قنوت ملک...می شوم پرنده آمین

اگر مفسر آیات لیل و نجم و بروجم
در آسمان تو بر پاست نربان عروجم

 

[naghmeirani]

باز باید به فکر عشق افتاد

باز باید به فکر عشق افتاد

از میان کبود آهن و دود​

می فرستم به اهل عشق درود

و به هر کس که اهل آزادی است​

اهل شور آفرینی و شادی است

و به هرکس که شعر می خواند​

شعر را شهر عشق می داند

حیف شدعاشقی ولی گم شد​

خشکسالی نصیب مردم شد

باز باید به فکر عشق افتاد​

هدیه شعر را به مردم داد

سخنم راه چشمه می پوید​

و برای دل تو می گوید

سخنم از طلوع فرداهاست​

افق از لای شعر من پیداست

رعد و برق دلم خراسانی ست​

شعرهایم همیشه بارانی ست

گاه اشک است مایه سخنم​

تا نگریم ز درد دم نزنم

گاهی از شعر اگر گریزانم​

باز می گیرد او گریبانم

سخنم هر کجا کمی گیراست​

رد پای دل شما و خداست

هر کسی دل به کار مردم داد​

شعرهایم نثار ایشان باد...

مجتبی کاشانی​