neda_elec_urmia
کاربر بیش فعال
جالب بود مرسی
*** آرشیو اخبار تاریخ گذشته ***
- شروع کننده موضوع @spacechild@
- تاریخ شروع
javad.winer
عضو جدید
قشنگ بود ممنون
تلسکوپ «جیمز وب» در 2018 راهی فضا می‌شود
تلسکوپ «جیمز وب» در 2018 راهی فضا می‌شود
[h=1] تلسکوپ «جیمز وب» در 2018 راهی فضا می‌شود
[/h]
» سرویس: علمي و فناوري - فناوري
کد خبر: 91102514368
دوشنبه ۲۵ دی ۱۳۹۱ - ۱۰:۰۲
بر اساس اعلام مسؤولان پروژه تلسکوپ فضایی جیمز وب (JWST) ناسا، جانشین پرقدرت تلسکوپ هابل با دریافت بودجه تعیین شده و پیشرفت مراحل طراحی، طبق برنامه زمان بندی شده در سال 2018 راهی فضا خواهد شد.
به گزارش سرویس فناوری خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، «اریک اسمیت» مدیر برنامه تلسکوپ فضایی «جیمز وب» در دویست و بیست و یکمین نشست انجمن نجوم آمریکا در لانگ بیچ کالیفرنیا، گزارشی از روند طراحی و ساخت تلسکوپ JWST در سال 2012 و برنامه های جاری سال 2013 ارائه کرد.
جانشین آینده تلسکوپ فضایی هابل با همکاری ناسا، آژانس فضایی اروپا (ESA) و آژانس فضایی کانادا در دست طراحی است و با تهیه تصاویر مادون قرمز، امکان بررسی ستارگان و کهکشان های اولیه و مقاصد دوردست در کائنات را فراهم می کند.
بودجه 8.8 میلیارد دلاری تلسکوپ JWST آن را به یکی از بزرگترین و پر هزینه ترین پروژه های تاریخ ناسا مبدل ساخته است.
چهار ابزار علمی بسیار پیشرفته برای تلسکوپ جیمز وب در نظر گرفته شده است؛ ابزار مادون قرمز متوسط (MIRI) برای تهیه تصاویر شبه هابل از کهکشان ها، دنباله دارها و اجرام آسمانی سنگین توسط کنسرسیوم اروپا آماده شده و در سال 2012 به ناسا تحویل داده شد.
دوربین *****دار مجهز به حسگرهای دقیق FGS-TFI برای تصاویر با وضوح تصویری بالا از سایر اجرام آسمانی نیز توسط آژانس فضایی کانادا ساخته و سال گذشته در اختیار ناسا قرار گرفته است.
ابزار دوربین مادون قرمز نزدیک (NIRCam) و طیف نگار مادون قرمز نزدیک (NIRSpec) نیز تا سال 20013 آماده خواهد شد.
پس از این مرحله، عملکرد هر چهار ابزار علمی بر روی تلسکوپ «جیمز وب» با ابعاد یک زمین تنیس و شعاع آینه 5.6 متری مورد آزمایش قرار می گیرد و تست های نهایی از سال 2015 آغاز می شود.
ناسا امیدوار است که برنامه تلسکوپ فضایی هابل با عمر 23 سال را تا سال 2018 و همزمان با پرتاب شدن تلسکوپ جیمز وب تمدید کند.
تلسکوپ «جیمز وب» در 2018 راهی فضا می‌شود
[h=1] تلسکوپ «جیمز وب» در 2018 راهی فضا می‌شود
[/h]
» سرویس: علمي و فناوري - فناوري
کد خبر: 91102514368
دوشنبه ۲۵ دی ۱۳۹۱ - ۱۰:۰۲
بر اساس اعلام مسؤولان پروژه تلسکوپ فضایی جیمز وب (JWST) ناسا، جانشین پرقدرت تلسکوپ هابل با دریافت بودجه تعیین شده و پیشرفت مراحل طراحی، طبق برنامه زمان بندی شده در سال 2018 راهی فضا خواهد شد.
به گزارش سرویس فناوری خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، «اریک اسمیت» مدیر برنامه تلسکوپ فضایی «جیمز وب» در دویست و بیست و یکمین نشست انجمن نجوم آمریکا در لانگ بیچ کالیفرنیا، گزارشی از روند طراحی و ساخت تلسکوپ JWST در سال 2012 و برنامه های جاری سال 2013 ارائه کرد.
جانشین آینده تلسکوپ فضایی هابل با همکاری ناسا، آژانس فضایی اروپا (ESA) و آژانس فضایی کانادا در دست طراحی است و با تهیه تصاویر مادون قرمز، امکان بررسی ستارگان و کهکشان های اولیه و مقاصد دوردست در کائنات را فراهم می کند.
بودجه 8.8 میلیارد دلاری تلسکوپ JWST آن را به یکی از بزرگترین و پر هزینه ترین پروژه های تاریخ ناسا مبدل ساخته است.
چهار ابزار علمی بسیار پیشرفته برای تلسکوپ جیمز وب در نظر گرفته شده است؛ ابزار مادون قرمز متوسط (MIRI) برای تهیه تصاویر شبه هابل از کهکشان ها، دنباله دارها و اجرام آسمانی سنگین توسط کنسرسیوم اروپا آماده شده و در سال 2012 به ناسا تحویل داده شد.
دوربین *****دار مجهز به حسگرهای دقیق FGS-TFI برای تصاویر با وضوح تصویری بالا از سایر اجرام آسمانی نیز توسط آژانس فضایی کانادا ساخته و سال گذشته در اختیار ناسا قرار گرفته است.
ابزار دوربین مادون قرمز نزدیک (NIRCam) و طیف نگار مادون قرمز نزدیک (NIRSpec) نیز تا سال 20013 آماده خواهد شد.
پس از این مرحله، عملکرد هر چهار ابزار علمی بر روی تلسکوپ «جیمز وب» با ابعاد یک زمین تنیس و شعاع آینه 5.6 متری مورد آزمایش قرار می گیرد و تست های نهایی از سال 2015 آغاز می شود.
ناسا امیدوار است که برنامه تلسکوپ فضایی هابل با عمر 23 سال را تا سال 2018 و همزمان با پرتاب شدن تلسکوپ جیمز وب تمدید کند.
ساخت اقامتگاه بادی برای ایستگاه فضایی بین‌المللی کلید خورد
ساخت اقامتگاه بادی برای ایستگاه فضایی بین‌المللی کلید خورد
[h=1] ساخت اقامتگاه بادی برای ایستگاه فضایی بین‌المللی کلید خورد
[/h]
» سرویس: علمي و فناوري - فناوري
کد خبر: 91102514319
دوشنبه ۲۵ دی ۱۳۹۱ - ۰۹:۲۹
شرکت خصوصی هوافضا «بیگلاو» در قالب قراردادی به ارزش 17.8 میلیون دلار با ناسا، کار طراحی و نصب ماژول ها بادی را به ایستگاه فضایی بین المللی برعهده گرفت.
به گزارش سرویس فناوری خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، ماژول های بادی به اختصار BEAM نامیده می شوند و تاکنون دو نمونه آزمایشی Genesis با طول 4.4 و عرض 2.5 متر مورد آزمایش قرار گرفته اند.
ماژول بادی Genesis1 در سال 2006 میلادی و Genesis2 در سال 2007 میلادی در مدار زمین قرار گرفته اند و نمونه پیشرفته اتاقک بادی BEAM پس از تأیید نهایی ناسا احتمالا تا دو سال آینده مورد استفاده فضانوردان قرار خواهد گرفت.
محققان شرکت هوافضا «بیگلاو» (Bigelow Aerospace) قصد دارند از این ماژول های بادی برای افزایش فضای مورد استفاده خدمه ایستگاه فضایی بین‌المللی (ISS) یا بعنوان اقامتگاهی برای گردشگران فضایی استفاده کنند.
نمونه های بزرگ تر این ماژول های بادی می تواند برای ایجاد یک ایستگاه فضایی اختصاصی جدید نیز استفاده شود.
در یک ایده بلندپروازانه، محققان این شرکت امیدوارند با متصل کردن چندین ماژول BA-330 با 330 متر مکعب فضای داخلی به همراه مخازن نیروی محرکه و واحدهای قدرت، بتوانند به سطح ماه برسند.
«لوری گارور» از معاونان ناسا تأکید کرد: این توافق همکاری برای استفاده از اقامتگاه قابل توسعه و بسط پذیر در فضا کاربردی شده و از فناوری های پیشرفته برای سکونت ایمن فضانوردان برخوردار است.
نشست رسمی برای تشریح جزئیات پروژه BEAM با حضور مقامات ناسا و «رابرت بیگلاو» بنیانگذار و مدیر شرکت Bigelow در تاریخ 16 ژانویه (27 دی) در لاس وگاس برگزار خواهد شد.
انتهای پیام
نمونه آزمایشی ماژول بادی فضایی در مدار زمین
نمایی از فضای داخلی ماژول بادی
نمایی از فضای داخلی ماژول بادی
طرح شبیه‌سازی اتصال ماژول بادی به ایستگاه فضایی بین المللی
ساخت اقامتگاه بادی برای ایستگاه فضایی بین‌المللی کلید خورد
[h=1] ساخت اقامتگاه بادی برای ایستگاه فضایی بین‌المللی کلید خورد
[/h]
» سرویس: علمي و فناوري - فناوري
کد خبر: 91102514319
دوشنبه ۲۵ دی ۱۳۹۱ - ۰۹:۲۹
شرکت خصوصی هوافضا «بیگلاو» در قالب قراردادی به ارزش 17.8 میلیون دلار با ناسا، کار طراحی و نصب ماژول ها بادی را به ایستگاه فضایی بین المللی برعهده گرفت.
به گزارش سرویس فناوری خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، ماژول های بادی به اختصار BEAM نامیده می شوند و تاکنون دو نمونه آزمایشی Genesis با طول 4.4 و عرض 2.5 متر مورد آزمایش قرار گرفته اند.
ماژول بادی Genesis1 در سال 2006 میلادی و Genesis2 در سال 2007 میلادی در مدار زمین قرار گرفته اند و نمونه پیشرفته اتاقک بادی BEAM پس از تأیید نهایی ناسا احتمالا تا دو سال آینده مورد استفاده فضانوردان قرار خواهد گرفت.
محققان شرکت هوافضا «بیگلاو» (Bigelow Aerospace) قصد دارند از این ماژول های بادی برای افزایش فضای مورد استفاده خدمه ایستگاه فضایی بین‌المللی (ISS) یا بعنوان اقامتگاهی برای گردشگران فضایی استفاده کنند.
نمونه های بزرگ تر این ماژول های بادی می تواند برای ایجاد یک ایستگاه فضایی اختصاصی جدید نیز استفاده شود.
در یک ایده بلندپروازانه، محققان این شرکت امیدوارند با متصل کردن چندین ماژول BA-330 با 330 متر مکعب فضای داخلی به همراه مخازن نیروی محرکه و واحدهای قدرت، بتوانند به سطح ماه برسند.
«لوری گارور» از معاونان ناسا تأکید کرد: این توافق همکاری برای استفاده از اقامتگاه قابل توسعه و بسط پذیر در فضا کاربردی شده و از فناوری های پیشرفته برای سکونت ایمن فضانوردان برخوردار است.
نشست رسمی برای تشریح جزئیات پروژه BEAM با حضور مقامات ناسا و «رابرت بیگلاو» بنیانگذار و مدیر شرکت Bigelow در تاریخ 16 ژانویه (27 دی) در لاس وگاس برگزار خواهد شد.
انتهای پیام
ثبت نام متقاضیان سفر بی‌بازگشت به مریخ آغاز شد!
ثبت نام متقاضیان سفر بی‌بازگشت به مریخ آغاز شد!
[h=1] ثبت نام متقاضیان سفر بی‌بازگشت به مریخ آغاز شد!
[/h]
» سرویس: علمي و فناوري - علمي
کد خبر: 91102514261
دوشنبه ۲۵ دی ۱۳۹۱ - ۰۸:۴۲
شرکت هلندی Mars One ثبت‌نام اولیه از داوطلبان حضور در سفر بی بازگشت به مریخ را آغاز کرده است.
به گزارش سرویس فناوری خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، بر اساس اعلام مسؤولان این شرکت پیش از شروع رسمی برنامه انتخاب داوطلبان، بیش از یک هزار درخواست برای حضور در این سفر دریافت شده است.
پذیرش اولیه داوطلبان از روز هشتم ژانویه (19 دی) آغاز شده است و فرآیند انتخاب جهانی داوطلبان از طریق برنامه های تلویزیونی نیز سال آینده میلادی انجام خواهد شد.
این طرح تنها مختص دانشمندان یا خلبانان سابق جت های جنگی نبوده و تمامی افراد علاقه مند با حداقل 18 سال سن می توانند داوطلب حضور در جمع پیشگامان مستعمره مریخ (Mars Colony pioneer) باشند.
بهره هوشی مناسب و سلامت کامل جسمی و روحی از جمله شروط اصلی برای ثبت نام اولیه در این طرح عنوان شده است و پس از انتخاب اعضای نهایی، دوره هشت ساله تمرین و آماده سازی برای سفر به مریخ آغاز می شود؛ این گروه در مدت حضور در تمرینات بر روی زمین و زندگی بر سطح سیاره سرخ در استخدام شرکت Mars One خواهند بود.
نخستین تجهیزات مورد نیاز برای احداث کلونی طی سال های 2016 تا 2021 میلادی به مریخ ارسال خواهند شد و در سال 2018 نیز یک مریخ نورد برای انجام تحقیقات تکمیلی راهی سیاره سرخ می شود.
«لانس دورپ» بنیانگذار شرکت Mars One تأکید می کند: نخستین گروه مسافران در سال 2023 راهی مریخ خواهند شد و باقی عمر خود را در کلونی های احداث شده بر روی سیاره سرخ سپری خواهند کرد.
«نوربرت کرافت» از محققان سابق ناسا و مدیر پزشکی پروژه، اصلی ترین چالش پیش رو برای عملی شدن این طرح را نحوه تعامل و همکاری اعضا در طول سفر بسیار طولانی از زمین تا مریخ و پس از آن زندگی تا آخر عمر بر سطح سیاره سرخ عنوان می‌کند.
دکتر «جرارد هوفت» برنده جایزه نوبل و «برایان انکه» مفسر موسسه تحقیقاتی ساوث وست، از مشاوران برجسته این پروژه هستند.
ثبت نام متقاضیان سفر بی‌بازگشت به مریخ آغاز شد!
[h=1] ثبت نام متقاضیان سفر بی‌بازگشت به مریخ آغاز شد!
[/h]
» سرویس: علمي و فناوري - علمي
کد خبر: 91102514261
دوشنبه ۲۵ دی ۱۳۹۱ - ۰۸:۴۲
شرکت هلندی Mars One ثبت‌نام اولیه از داوطلبان حضور در سفر بی بازگشت به مریخ را آغاز کرده است.
به گزارش سرویس فناوری خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، بر اساس اعلام مسؤولان این شرکت پیش از شروع رسمی برنامه انتخاب داوطلبان، بیش از یک هزار درخواست برای حضور در این سفر دریافت شده است.
پذیرش اولیه داوطلبان از روز هشتم ژانویه (19 دی) آغاز شده است و فرآیند انتخاب جهانی داوطلبان از طریق برنامه های تلویزیونی نیز سال آینده میلادی انجام خواهد شد.
این طرح تنها مختص دانشمندان یا خلبانان سابق جت های جنگی نبوده و تمامی افراد علاقه مند با حداقل 18 سال سن می توانند داوطلب حضور در جمع پیشگامان مستعمره مریخ (Mars Colony pioneer) باشند.
بهره هوشی مناسب و سلامت کامل جسمی و روحی از جمله شروط اصلی برای ثبت نام اولیه در این طرح عنوان شده است و پس از انتخاب اعضای نهایی، دوره هشت ساله تمرین و آماده سازی برای سفر به مریخ آغاز می شود؛ این گروه در مدت حضور در تمرینات بر روی زمین و زندگی بر سطح سیاره سرخ در استخدام شرکت Mars One خواهند بود.
نخستین تجهیزات مورد نیاز برای احداث کلونی طی سال های 2016 تا 2021 میلادی به مریخ ارسال خواهند شد و در سال 2018 نیز یک مریخ نورد برای انجام تحقیقات تکمیلی راهی سیاره سرخ می شود.
«لانس دورپ» بنیانگذار شرکت Mars One تأکید می کند: نخستین گروه مسافران در سال 2023 راهی مریخ خواهند شد و باقی عمر خود را در کلونی های احداث شده بر روی سیاره سرخ سپری خواهند کرد.
«نوربرت کرافت» از محققان سابق ناسا و مدیر پزشکی پروژه، اصلی ترین چالش پیش رو برای عملی شدن این طرح را نحوه تعامل و همکاری اعضا در طول سفر بسیار طولانی از زمین تا مریخ و پس از آن زندگی تا آخر عمر بر سطح سیاره سرخ عنوان می‌کند.
دکتر «جرارد هوفت» برنده جایزه نوبل و «برایان انکه» مفسر موسسه تحقیقاتی ساوث وست، از مشاوران برجسته این پروژه هستند.
یازهرا اغیثینی
عضو جدید
مرسی
عجب طرح چرتی.
سیارک 130 هزار تنی در مسیر حرکت به سوی زمین!
سیارک 130 هزار تنی در مسیر حرکت به سوی زمین!
[h=1] سیارک 130 هزار تنی در مسیر حرکت به سوی زمین!
[/h]
» سرویس: علمي و فناوري - علمي
کد خبر: 91102615535
سه‌شنبه ۲۶ دی ۱۳۹۱ - ۱۳:۳۹
سیارک 2012DA14 با سرعت 6.3 کیلومتر در ثانیه در حال نزدیک شدن به زمین بوده و در ماه فوریه (بهمن ماه) در نزدیک ترین فاصله با زمین قرار می گیرد.
به گزارش سرویس علمی خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، سیارک نزدیک به زمین 2012DA14 با ابعاد 40 متر و 130 هزار تن وزن، در فوریه سال 2012 میلادی توسط رصدخانه LaSagra در جنوب اسپانیا شناسایی شد.
حرکت این سیارک در مدار خورشید 366 روز بطول می انجامد که بسیار شبیه یک سال سیاره زمین است.
محاسبات صورت گرفته نشان می دهد که این سیارک در تاریخ 15 فوریه (27 بهمن) در نزدیک ترین فاصله با زمین، از فاصله 32 هزار کیلومتری (زمین) عبور می کند.
برخورد احتمالی سیارک 2012DA14 با زمین، انرژی معادل انفجار یک بمب 2.5 مگاتنی خواهد داشت، با این حال اخترشناسان اطمینان می دهند که این سیارک هیچ خطری برای زمین ایجاد نخواهد کرد.
گذر نزدیک این سیارک فرصت مناسبی برای بررسی دقیق این اجرام آسمانی فراهم می کند؛ حرکت سریع این سیاره از جنوب غرب به شمال شرق در آسمان شب اغلب مناطق اروپا، آسیا، آفریقا و استرالیا قابل مشاهده خواهد بود.
بیش از 500 رصدخانه و تلسکوپ رادیویی در سراسر جهان، برنامه رصد گذر نزدیک سیارک 2012DA14 را در دستور کار دارند.
سیارک نزدیک به زمین 2012DA14
سیارک 130 هزار تنی در مسیر حرکت به سوی زمین!
[h=1] سیارک 130 هزار تنی در مسیر حرکت به سوی زمین!
[/h]
» سرویس: علمي و فناوري - علمي
کد خبر: 91102615535
سه‌شنبه ۲۶ دی ۱۳۹۱ - ۱۳:۳۹
سیارک 2012DA14 با سرعت 6.3 کیلومتر در ثانیه در حال نزدیک شدن به زمین بوده و در ماه فوریه (بهمن ماه) در نزدیک ترین فاصله با زمین قرار می گیرد.
به گزارش سرویس علمی خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، سیارک نزدیک به زمین 2012DA14 با ابعاد 40 متر و 130 هزار تن وزن، در فوریه سال 2012 میلادی توسط رصدخانه LaSagra در جنوب اسپانیا شناسایی شد.
حرکت این سیارک در مدار خورشید 366 روز بطول می انجامد که بسیار شبیه یک سال سیاره زمین است.
محاسبات صورت گرفته نشان می دهد که این سیارک در تاریخ 15 فوریه (27 بهمن) در نزدیک ترین فاصله با زمین، از فاصله 32 هزار کیلومتری (زمین) عبور می کند.
برخورد احتمالی سیارک 2012DA14 با زمین، انرژی معادل انفجار یک بمب 2.5 مگاتنی خواهد داشت، با این حال اخترشناسان اطمینان می دهند که این سیارک هیچ خطری برای زمین ایجاد نخواهد کرد.
گذر نزدیک این سیارک فرصت مناسبی برای بررسی دقیق این اجرام آسمانی فراهم می کند؛ حرکت سریع این سیاره از جنوب غرب به شمال شرق در آسمان شب اغلب مناطق اروپا، آسیا، آفریقا و استرالیا قابل مشاهده خواهد بود.
بیش از 500 رصدخانه و تلسکوپ رادیویی در سراسر جهان، برنامه رصد گذر نزدیک سیارک 2012DA14 را در دستور کار دارند.
پیرترین ستاره جهان شناسایی شد
پیرترین ستاره جهان شناسایی شد
[h=1] پیرترین ستاره جهان شناسایی شد
[/h]
» سرویس: علمي و فناوري - علمي
کد خبر: 91102615437
سه‌شنبه ۲۶ دی ۱۳۹۱ - ۱۲:۳۹
یک ستاره که بیش از یک قرن پیش توسط ستاره‌شناسان کشف شده بود، اکنون به عنوان قدیمی‌ترین ستاره جهان شناسایی شده است.
به گزارش سرویس علمی خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا)، این ستاره تنها 186 سال نوری از زمین فاصله داشته و حداقل 13.2 میلیارد سال سن دارد که به گفته دانشمندان چندین میلیون سال پیرتر نیز می‌تواند باشد.
دانشمندان وقوع رویداد انفجار بزرگ را در حدود 13.77 میلیارد سال قبل محاسبه کرده‌اند و این ستاره موسوم به HD 140283 در میان اولین ستارگانی قرار داشته که پس از آن شکل گرفته‌اند.
از آنجایی که این ستاره از عناصر سنگین برخوردار بوده، تصور می‌شود که یکی از ستارگان نسل دوم پس از انفجار بزرگ باشد.
اولین نسل ستارگان کمتر از عناصر سنگین‌تر از لیوم برخوردار بوده‌اند اما هنگامی که پس از چند صد میلیون سال منفجر شده و به ابرنواختر تبدیل می‌شوند، جای آنها را ستارگانی مانند HD 140283 می‌گیرند.
مشاهدات تلسکوپ فضایی هابل به محققان در تعیین مسافت دقیق این ستاره از زمین کمک کرده که آنها را قادر به انجام اندازه‌گیری‌های دقیقتر از درخشش آن ساخته است.
هنگامی که درخشش این ستاره تعیین شد، ستاره‌شناسان توانستند سرعت خروج هیدروژن را از آن بررسی کرده و سن ستاره را مشخص کنند.
هنگامی که ستارگان به پایان ذخیره هیدروژن خود می‌رسند، شروع به چشمک زدن کرده که به عنوان یک نشانگر قابل اطمینان برای سن مورد استفاده است.
سن واقعی پیشنهادی توسط ستاره‌شناسان برای این ستاره 13.9 میلیارد سال بود اما محاسبات این گونه ستارگان معمولا از امکان خطای بالا برخوردار است.
در مورد HD 140283 این امکان خطا 700 میلیون سال بود که سن آن را حداقل 13.2 میلیارد سال نشان می‌دهد.
پیش از این تصور می‌شد که یک ستاره دیگر موسوم به «متوشالح2» 13.2 میلیارد سال سن دارد اما محققان اکنون مطمئن هستند که سن HD 140283 با دقت بیشتری تعیین شده است.
پیرترین ستاره جهان شناسایی شد
[h=1] پیرترین ستاره جهان شناسایی شد
[/h]
» سرویس: علمي و فناوري - علمي
کد خبر: 91102615437
سه‌شنبه ۲۶ دی ۱۳۹۱ - ۱۲:۳۹
یک ستاره که بیش از یک قرن پیش توسط ستاره‌شناسان کشف شده بود، اکنون به عنوان قدیمی‌ترین ستاره جهان شناسایی شده است.
به گزارش سرویس علمی خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا)، این ستاره تنها 186 سال نوری از زمین فاصله داشته و حداقل 13.2 میلیارد سال سن دارد که به گفته دانشمندان چندین میلیون سال پیرتر نیز می‌تواند باشد.
دانشمندان وقوع رویداد انفجار بزرگ را در حدود 13.77 میلیارد سال قبل محاسبه کرده‌اند و این ستاره موسوم به HD 140283 در میان اولین ستارگانی قرار داشته که پس از آن شکل گرفته‌اند.
از آنجایی که این ستاره از عناصر سنگین برخوردار بوده، تصور می‌شود که یکی از ستارگان نسل دوم پس از انفجار بزرگ باشد.
اولین نسل ستارگان کمتر از عناصر سنگین‌تر از لیوم برخوردار بوده‌اند اما هنگامی که پس از چند صد میلیون سال منفجر شده و به ابرنواختر تبدیل می‌شوند، جای آنها را ستارگانی مانند HD 140283 می‌گیرند.
مشاهدات تلسکوپ فضایی هابل به محققان در تعیین مسافت دقیق این ستاره از زمین کمک کرده که آنها را قادر به انجام اندازه‌گیری‌های دقیقتر از درخشش آن ساخته است.
هنگامی که درخشش این ستاره تعیین شد، ستاره‌شناسان توانستند سرعت خروج هیدروژن را از آن بررسی کرده و سن ستاره را مشخص کنند.
هنگامی که ستارگان به پایان ذخیره هیدروژن خود می‌رسند، شروع به چشمک زدن کرده که به عنوان یک نشانگر قابل اطمینان برای سن مورد استفاده است.
سن واقعی پیشنهادی توسط ستاره‌شناسان برای این ستاره 13.9 میلیارد سال بود اما محاسبات این گونه ستارگان معمولا از امکان خطای بالا برخوردار است.
در مورد HD 140283 این امکان خطا 700 میلیون سال بود که سن آن را حداقل 13.2 میلیارد سال نشان می‌دهد.
پیش از این تصور می‌شد که یک ستاره دیگر موسوم به «متوشالح2» 13.2 میلیارد سال سن دارد اما محققان اکنون مطمئن هستند که سن HD 140283 با دقت بیشتری تعیین شده است.
تبدیل زباله‌های فضایی به سپر تابشهای کیهانی
تبدیل زباله‌های فضایی به سپر تابشهای کیهانی
[h=1] تبدیل زباله‌های فضایی به سپر تابشهای کیهانی
[/h]
» سرویس: علمي و فناوري - علمي
کد خبر: 91102615007
سه‌شنبه ۲۶ دی ۱۳۹۱ - ۰۸:۴۷
مهندسان ناسا روشی ابداع کرده‌اند که زباله های فضایی را به کاشی‌هایی برای ایجاد سپر محافظتی در برابر تشعشعات کیهانی مضر تبدیل می‌کند.
به گزارش سرویس علمی خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، زباله‌ها تنها مشکل ساکنان زمین نیست و فضانوردان در فضا نیز با مشکل بازیافت زباله‌ها روبرو هستند؛ محققان ناسا بدنبال روشی موثر برای خلاص شدن از شر زباله های تولیدی بویژه در سفرهای فضایی طولانی به مقاصد دوردست هستند.
در کنار این مشکل، فضانوردان در مدار پایین زمین تحت بمباران پرتوهای کیهانی خطرناک قرار دارند که خطر ابتلا به بیماری های مختلف مانند سرطان و آسیب های عصبی را افزایش می دهد؛ هرچه مدت حضور در فضا بیشتر باشد، خطر بروز این مشکلات نیز افزایش پیدا می کند.
این مشکل یکی از اصلی‌ترین دغدغه‌های ناسا برای مأموریت سرنشین‌دار به سیارک دوردست در سال 2025 و مأموریت به مریخ در دهه 2030 میلادی است.
محققان ناسا در روش نوین فشرده‌سازی زباله های فضایی، بطری های پلاستیکی، البسه کهنه و سایر زباله ها را تحت فشار و گرما قرار داده و صفحات دیسکی کوچکی تولید کرده‌اند.
در دستگاه فشرده ساز، زباله ها بمدت 3.5 ساعت بین 148 تا 176 درجه سانتیگراد حرارت داده شده و ذوب می شوند، اما از بین نمی‌روند؛ در این حالت اندازه زباله‌ها 10 برابر کوچکتر از اندازه اصلی می‌شود و کاشی های دایره ای شکلی با عرض 20 سانتی متر و ضخامت 1.3 سانتی متر ساخته می‌شود.
«مری هامریک» از متخصصان میکروب شناسی در مرکز فضایی کندی تأکید می‌کند: بدلیل حجم زیاد مواد پلاستیکی در زباله های فضایی، می‌توان از آنها برای ساخت سپر حفاظتی استفاده کرد.
به گفته محققان ناسا، از این کاشی‌های زباله ای می توان برای ایجاد پوشش محافظتی در برابر پرتوهای کیهانی در محیط خواب فضانوردان یا برای پوشش بخش هایی از بدنه فضاپیما در برابر تأثیرات اشعه های خورشیدی استفاده کرد.
تبدیل زباله‌های فضایی به سپر تابشهای کیهانی
[h=1] تبدیل زباله‌های فضایی به سپر تابشهای کیهانی
[/h]
» سرویس: علمي و فناوري - علمي
کد خبر: 91102615007
سه‌شنبه ۲۶ دی ۱۳۹۱ - ۰۸:۴۷
مهندسان ناسا روشی ابداع کرده‌اند که زباله های فضایی را به کاشی‌هایی برای ایجاد سپر محافظتی در برابر تشعشعات کیهانی مضر تبدیل می‌کند.
به گزارش سرویس علمی خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، زباله‌ها تنها مشکل ساکنان زمین نیست و فضانوردان در فضا نیز با مشکل بازیافت زباله‌ها روبرو هستند؛ محققان ناسا بدنبال روشی موثر برای خلاص شدن از شر زباله های تولیدی بویژه در سفرهای فضایی طولانی به مقاصد دوردست هستند.
در کنار این مشکل، فضانوردان در مدار پایین زمین تحت بمباران پرتوهای کیهانی خطرناک قرار دارند که خطر ابتلا به بیماری های مختلف مانند سرطان و آسیب های عصبی را افزایش می دهد؛ هرچه مدت حضور در فضا بیشتر باشد، خطر بروز این مشکلات نیز افزایش پیدا می کند.
این مشکل یکی از اصلی‌ترین دغدغه‌های ناسا برای مأموریت سرنشین‌دار به سیارک دوردست در سال 2025 و مأموریت به مریخ در دهه 2030 میلادی است.
محققان ناسا در روش نوین فشرده‌سازی زباله های فضایی، بطری های پلاستیکی، البسه کهنه و سایر زباله ها را تحت فشار و گرما قرار داده و صفحات دیسکی کوچکی تولید کرده‌اند.
در دستگاه فشرده ساز، زباله ها بمدت 3.5 ساعت بین 148 تا 176 درجه سانتیگراد حرارت داده شده و ذوب می شوند، اما از بین نمی‌روند؛ در این حالت اندازه زباله‌ها 10 برابر کوچکتر از اندازه اصلی می‌شود و کاشی های دایره ای شکلی با عرض 20 سانتی متر و ضخامت 1.3 سانتی متر ساخته می‌شود.
«مری هامریک» از متخصصان میکروب شناسی در مرکز فضایی کندی تأکید می‌کند: بدلیل حجم زیاد مواد پلاستیکی در زباله های فضایی، می‌توان از آنها برای ساخت سپر حفاظتی استفاده کرد.
به گفته محققان ناسا، از این کاشی‌های زباله ای می توان برای ایجاد پوشش محافظتی در برابر پرتوهای کیهانی در محیط خواب فضانوردان یا برای پوشش بخش هایی از بدنه فضاپیما در برابر تأثیرات اشعه های خورشیدی استفاده کرد.
چرا ابر گازی مترکم نزدیک هسته کهکشان نازاست؟
چرا ابر گازی مترکم نزدیک هسته کهکشان نازاست؟
[h=2]چرا ابر گازی مترکم نزدیک هسته کهکشان نازاست؟
[/h]
[h=1] حل یک معمای قدیمی کیهانی
[/h]
» سرویس: علمي و فناوري - علمي
کد خبر: 91102614998
سه‌شنبه ۲۶ دی ۱۳۹۱ - ۰۸:۳۳
ستاره‌شناسان سرانجام توانستند یک معمای قدیمی کیهانی را حل کنند که دلیل عدم تولید ستارگان جدید توسط ابر گازی فوق متراکم نزدیک هسته کهکشان راه شیری را توضیح داده است.
به گزارش سرویس علمی خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا)، به گفته محققان یک دلیل ساده برای این عدم زایایی این است که ابر گازی G0.253+0.016 بسیار سریع می‌چرخد و همچنین فاقد بسته‌های ضروری ماده متراکم‌تر است که در زیر گرانش خود فروپاشیده و به ستاره تبدیل می‌شوند.
نتایج این پژوهش نشان داده که شکل‌گیری ستارگان، بسیار پیچیده‌تر از تصور ستاره‌شناسان بوده و ممکن است بتواند به آنها در درک بهتر این فرآیند کمک کند.
ابر G0.253+0.016 که حدود 30 سال نوری امتداد دارد، برخلاف این باور متعارف است که ابرهای گازی متراکم باید ستارگان زیادی را تولید کنند.
این ابر 25 برابر متراکم‌تر از سحابی اوریون بوده که با سرعت زیاد ستاره تولید می‌کند اما G0.253+0.016 تنها چند ستاره تولید کرده که بسیار کوچک هستند.
محققان با استفاده از تلسکوپ آرایه زیرمیلیمتری در هاوایی دریافتند که این ابر از تکه‌های فوق متراکمی برای تولید ستاره برخوردارند. ستاره شناسان سپس با بررسی اطلاعات یک شبکه تلسکوپی دیگر موسوم به CARMA دریافتند که گاز درون این ابر 10 برابر سریعتر از ابرهای مشابه می‌چرخد و اینکه G0.253+0.016 در نزدیکی از هم شکافته شدن است.
از دیگر یافته‌های این پژوهش می‌توان به برخورداری این ابر از مونوکسید سیلیکون اشاره کرده که معمولا در پی برخورد گاز پر سرعت به ذرات غبار ایجاد می‌شود. میزان بالای این ترکیب نشان می‌دهد که احتمالا این ابر در نتیجه برخورد دو ابر دیگر بوده که در اثر این ضربه موجهای شوک قدرتمندی تولید شده است.
این پژوهش در مجله Astrophysical Journal Letters منتشر شده است.
چرا ابر گازی مترکم نزدیک هسته کهکشان نازاست؟
[h=2]چرا ابر گازی مترکم نزدیک هسته کهکشان نازاست؟
[/h]
[h=1] حل یک معمای قدیمی کیهانی
[/h]
» سرویس: علمي و فناوري - علمي
کد خبر: 91102614998
سه‌شنبه ۲۶ دی ۱۳۹۱ - ۰۸:۳۳
ستاره‌شناسان سرانجام توانستند یک معمای قدیمی کیهانی را حل کنند که دلیل عدم تولید ستارگان جدید توسط ابر گازی فوق متراکم نزدیک هسته کهکشان راه شیری را توضیح داده است.
به گزارش سرویس علمی خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا)، به گفته محققان یک دلیل ساده برای این عدم زایایی این است که ابر گازی G0.253+0.016 بسیار سریع می‌چرخد و همچنین فاقد بسته‌های ضروری ماده متراکم‌تر است که در زیر گرانش خود فروپاشیده و به ستاره تبدیل می‌شوند.
نتایج این پژوهش نشان داده که شکل‌گیری ستارگان، بسیار پیچیده‌تر از تصور ستاره‌شناسان بوده و ممکن است بتواند به آنها در درک بهتر این فرآیند کمک کند.
ابر G0.253+0.016 که حدود 30 سال نوری امتداد دارد، برخلاف این باور متعارف است که ابرهای گازی متراکم باید ستارگان زیادی را تولید کنند.
این ابر 25 برابر متراکم‌تر از سحابی اوریون بوده که با سرعت زیاد ستاره تولید می‌کند اما G0.253+0.016 تنها چند ستاره تولید کرده که بسیار کوچک هستند.
محققان با استفاده از تلسکوپ آرایه زیرمیلیمتری در هاوایی دریافتند که این ابر از تکه‌های فوق متراکمی برای تولید ستاره برخوردارند. ستاره شناسان سپس با بررسی اطلاعات یک شبکه تلسکوپی دیگر موسوم به CARMA دریافتند که گاز درون این ابر 10 برابر سریعتر از ابرهای مشابه می‌چرخد و اینکه G0.253+0.016 در نزدیکی از هم شکافته شدن است.
از دیگر یافته‌های این پژوهش می‌توان به برخورداری این ابر از مونوکسید سیلیکون اشاره کرده که معمولا در پی برخورد گاز پر سرعت به ذرات غبار ایجاد می‌شود. میزان بالای این ترکیب نشان می‌دهد که احتمالا این ابر در نتیجه برخورد دو ابر دیگر بوده که در اثر این ضربه موجهای شوک قدرتمندی تولید شده است.
این پژوهش در مجله Astrophysical Journal Letters منتشر شده است.
بزرگترین کهکشان مارپیچی جهان به پهنای ۴۶۰,۰۰۰,۰۰۰,۰۰۰,۰۰۰,۰۰۰,۰۰۰ کیلومتر
بزرگترین کهکشان مارپیچی جهان به پهنای ۴۶۰,۰۰۰,۰۰۰,۰۰۰,۰۰۰,۰۰۰,۰۰۰ کیلومتر
با اندازه‌ای پنج برابر پهن‌تر از کهکشان راه شیری، اخترشناسان حدس می‌زنند که بزرگترین کهکشان مارپیچی جهان احتمالا چندین میلیارد سال قبل شکل گرفته است.
بيشتر...
بزرگترین کهکشان مارپیچی جهان به پهنای ۴۶۰,۰۰۰,۰۰۰,۰۰۰,۰۰۰,۰۰۰,۰۰۰ کیلومتر
با اندازه‌ای پنج برابر پهن‌تر از کهکشان راه شیری، اخترشناسان حدس می‌زنند که بزرگترین کهکشان مارپیچی جهان احتمالا چندین میلیارد سال قبل شکل گرفته است.
بيشتر...
کشف 42 سیاره بیگانه توسط منجمان آماتور
کشف 42 سیاره بیگانه توسط منجمان آماتور
[h=1] کشف 42 سیاره بیگانه توسط منجمان آماتور
[/h]
» سرویس: علمي و فناوري - علمي
کد خبر: 91103017651
شنبه ۳۰ دی ۱۳۹۱ - ۱۱:۰۹
گروهی از منجمان آماتور با استفاده از داده‌های تلسکوپ فضایی کپلر، موفق به کشف 42 سیاره فراخورشیدی با قابلیت بالقوه سکونت شده‌اند.
به گزارش سرویس علمی خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، در پروژه شکار سیارات بیگانه، منجمان آماتور با کمک داده های تلسکوپ های فضایی مختلف، کاندیداهای جدید سیارات فراخورشیدی دارای قابلیت بالقوه سکونت را شناسایی می‌کنند.
بر اساس اعلام ناسا، 14 منجم آماتور با استفاده از داده‌های تلسکوپ فضایی کپلر موفق به کشف 42 سیاره فراخورشیدی شامل 15 سیاره با قابلیت سکونت و یک سیاره بزرگ در ابعاد سیاره مشتری به نام PH2b شده اند.
این سیارات در منطقه قابل سکونت ستاره میزبان واقع شده‌اند که می‌تواند به معنای وجود آب به شکل مایع و میزبانی احتمالی حیات فرازمینی باشد.
دکتر «جی وانگ» از محققان دانشگاه ییل و نویسنده ارشد یافته جدید منجمان آماتور تأکید می‌کند: سیاره PH2b با دمای اتمسفریک، بین 30 تا منفی 88 درجه سانتیگراد نمی‌تواند میزبان حیات باشد؛ اما قمرهایی که در مدار آن قرار دارند، نامزدهای مناسبی برای میزبانی حیات خواهند بود.
وجود سیاره PH2b در بررسی های صورت گرفته در رصدخانه کک در هاوایی تا 99.9 درصد تأیید شده است.
این سیارات در انتظار تأیید رسمی توسط اخترشناسان حرفه ای هستند و نتایج این کشف در مجله Astrophysical منتشر شده است.
کشف 42 سیاره بیگانه توسط منجمان آماتور
[h=1] کشف 42 سیاره بیگانه توسط منجمان آماتور
[/h]
» سرویس: علمي و فناوري - علمي
کد خبر: 91103017651
شنبه ۳۰ دی ۱۳۹۱ - ۱۱:۰۹
گروهی از منجمان آماتور با استفاده از داده‌های تلسکوپ فضایی کپلر، موفق به کشف 42 سیاره فراخورشیدی با قابلیت بالقوه سکونت شده‌اند.
به گزارش سرویس علمی خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، در پروژه شکار سیارات بیگانه، منجمان آماتور با کمک داده های تلسکوپ های فضایی مختلف، کاندیداهای جدید سیارات فراخورشیدی دارای قابلیت بالقوه سکونت را شناسایی می‌کنند.
بر اساس اعلام ناسا، 14 منجم آماتور با استفاده از داده‌های تلسکوپ فضایی کپلر موفق به کشف 42 سیاره فراخورشیدی شامل 15 سیاره با قابلیت سکونت و یک سیاره بزرگ در ابعاد سیاره مشتری به نام PH2b شده اند.
این سیارات در منطقه قابل سکونت ستاره میزبان واقع شده‌اند که می‌تواند به معنای وجود آب به شکل مایع و میزبانی احتمالی حیات فرازمینی باشد.
دکتر «جی وانگ» از محققان دانشگاه ییل و نویسنده ارشد یافته جدید منجمان آماتور تأکید می‌کند: سیاره PH2b با دمای اتمسفریک، بین 30 تا منفی 88 درجه سانتیگراد نمی‌تواند میزبان حیات باشد؛ اما قمرهایی که در مدار آن قرار دارند، نامزدهای مناسبی برای میزبانی حیات خواهند بود.
وجود سیاره PH2b در بررسی های صورت گرفته در رصدخانه کک در هاوایی تا 99.9 درصد تأیید شده است.
این سیارات در انتظار تأیید رسمی توسط اخترشناسان حرفه ای هستند و نتایج این کشف در مجله Astrophysical منتشر شده است.
«مونالیزا» به ماه رفت
«مونالیزا» به ماه رفت
[h=1] «مونالیزا» به ماه رفت
[/h]
» سرویس: علمي و فناوري - علمي
کد خبر: 91103017435
شنبه ۳۰ دی ۱۳۹۱ - ۰۸:۴۶
دانشمندان مدارگرد اکتشافی ماه، به عنوان بخشی از اولین نمایش ارتباط لیزری با یک ماهواره در سطح ماه، تصویری از نقاشی معروف «مونالیزا» لئونادرو داوینچی را از زمین به این فضاپیما ارسال کردند.
به گزارش سرویس علمی خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا)، این سیگنال لیزری که از یک تاسیسات در مریلند شلیک شده بود، تصویر مونالیزرا را به مدارگرد اکتشافی ماه در فاصله 384 هزار و 400 کیلومتری زمین ارسال کرد که از سال 2009 در حال گردش به دور ماه است.
به گفته دانشمندان ناسا، انتقال این تصویر یک پیشرفت مهم در ارتباطات لیزری برای فضاپیمای میان سیاره‌ای محسوب می‌شود.
دیوید اسمیت، یکی از محققان ارتفاع سنج لیزری مدارگرد ماه در بیانیه‌ای اظهار کرد: این اولین بار است که انسان به یک موفقیت در ارتباط لیزری یک طرفه به مسافتهای سیاره‌ای دست یافته است. در آینده نزدیک، این نوع ارتباط لیزری ساده ممکن است به عنوان یک پشتیبان برای ارتباطات رادیویی مورد استفاده ماهواره‌ها بکار گرفته شود. در آینده دورتر، این فناوری ممکن است به برقراری ارتباط نرخ داده بالاتر از امکانات ارائه شده توسط پیوندهای رادیویی امروزی منجر شود.
فضاپیمای اکتشافی ماه به دلیل برخورداری از یک دریافت‌کننده لیزری، انتخاب نخست دانشمندان برای آزمایش این شیوه ارتباطی بدیع بود. در حالیکه بیشتر فضاپیماهای حاضر در منظومه شمسی با استفاده از علائم رادیویی پیگیری می‌شوند، ناسا این مدارگرد را با لیزر نیز کنترل می‌کند.
این در حالیست که زمان‌بندی در این مورد از اهمیت بسیار بالایی برخوردار است.
ناسا از ایستگاه ارسال لیزر خود در مرکز پروازی گودارد برای ارسال سیگنال مونالیزا به این مدارگرد استفاده کرد. محققان این نقاشی معروف را به بخشهایی با اندازه 150 در 200 پیکسل تقسیم کرده و سپس آنها را از طریق پالس لیزر با نرخ داده حدود 300 بیت بر ثانیه به مدارگرد ارسال کردند.
هنگامی که این فضاپیما تصویر را دریافت کرد، بخشهای جدا شده را به هم چسبانده و تحریفهای ایجاد شده در اثر گذر سیگنال لیزری از جو زمین را اصلاح کرد و سپس تصویر را با استفاده از شکل عادی ارتباطی خود یعنی امواج رادیویی به زمین باز فرستاد.
به گفته محققان، یک نمایش ارتباط لیزری نرخ داده بالا می‌تواند ویژگی مرکزی ماموریت ماه آینده ناسا موسوم به کاوشگر محیطی غبار و جو ماه باشد که قرار است اواخر سال 2013 به این قمر پرتاب شده و به نققشه‌برداری از جو و محیط ماه بپردازد.
«مونالیزا» به ماه رفت
[h=1] «مونالیزا» به ماه رفت
[/h]
» سرویس: علمي و فناوري - علمي
کد خبر: 91103017435
شنبه ۳۰ دی ۱۳۹۱ - ۰۸:۴۶
دانشمندان مدارگرد اکتشافی ماه، به عنوان بخشی از اولین نمایش ارتباط لیزری با یک ماهواره در سطح ماه، تصویری از نقاشی معروف «مونالیزا» لئونادرو داوینچی را از زمین به این فضاپیما ارسال کردند.
به گزارش سرویس علمی خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا)، این سیگنال لیزری که از یک تاسیسات در مریلند شلیک شده بود، تصویر مونالیزرا را به مدارگرد اکتشافی ماه در فاصله 384 هزار و 400 کیلومتری زمین ارسال کرد که از سال 2009 در حال گردش به دور ماه است.
به گفته دانشمندان ناسا، انتقال این تصویر یک پیشرفت مهم در ارتباطات لیزری برای فضاپیمای میان سیاره‌ای محسوب می‌شود.
دیوید اسمیت، یکی از محققان ارتفاع سنج لیزری مدارگرد ماه در بیانیه‌ای اظهار کرد: این اولین بار است که انسان به یک موفقیت در ارتباط لیزری یک طرفه به مسافتهای سیاره‌ای دست یافته است. در آینده نزدیک، این نوع ارتباط لیزری ساده ممکن است به عنوان یک پشتیبان برای ارتباطات رادیویی مورد استفاده ماهواره‌ها بکار گرفته شود. در آینده دورتر، این فناوری ممکن است به برقراری ارتباط نرخ داده بالاتر از امکانات ارائه شده توسط پیوندهای رادیویی امروزی منجر شود.
فضاپیمای اکتشافی ماه به دلیل برخورداری از یک دریافت‌کننده لیزری، انتخاب نخست دانشمندان برای آزمایش این شیوه ارتباطی بدیع بود. در حالیکه بیشتر فضاپیماهای حاضر در منظومه شمسی با استفاده از علائم رادیویی پیگیری می‌شوند، ناسا این مدارگرد را با لیزر نیز کنترل می‌کند.
این در حالیست که زمان‌بندی در این مورد از اهمیت بسیار بالایی برخوردار است.
ناسا از ایستگاه ارسال لیزر خود در مرکز پروازی گودارد برای ارسال سیگنال مونالیزا به این مدارگرد استفاده کرد. محققان این نقاشی معروف را به بخشهایی با اندازه 150 در 200 پیکسل تقسیم کرده و سپس آنها را از طریق پالس لیزر با نرخ داده حدود 300 بیت بر ثانیه به مدارگرد ارسال کردند.
هنگامی که این فضاپیما تصویر را دریافت کرد، بخشهای جدا شده را به هم چسبانده و تحریفهای ایجاد شده در اثر گذر سیگنال لیزری از جو زمین را اصلاح کرد و سپس تصویر را با استفاده از شکل عادی ارتباطی خود یعنی امواج رادیویی به زمین باز فرستاد.
به گفته محققان، یک نمایش ارتباط لیزری نرخ داده بالا می‌تواند ویژگی مرکزی ماموریت ماه آینده ناسا موسوم به کاوشگر محیطی غبار و جو ماه باشد که قرار است اواخر سال 2013 به این قمر پرتاب شده و به نققشه‌برداری از جو و محیط ماه بپردازد.
تصاویر خارق‌العاده از بقایای یک رودخانه قدیمی در مریخ
تصاویر خارق‌العاده از بقایای یک رودخانه قدیمی در مریخ
[h=1] تصاویر خارق‌العاده از بقایای یک رودخانه قدیمی در مریخ
[/h]
» سرویس: علمي و فناوري - علمي
کد خبر: 91103017436
شنبه ۳۰ دی ۱۳۹۱ - ۰۸:۴۷
سازمان فضایی اروپا به تازگی مجموعه حیرت‌انگیزی از تصاویر مریخ را به نمایش درآورده که بازمانده‌هایی از یک رود عظیم در گذشته سیاره سرخ را نشان می‌دهند.
به گزارش سرویس علمی خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا)، این تصاویر که توسط مدارگرد مارس اکسپرس این سازمان به ثبت رسیده، سازه «Reull Vallis» را نشان می‌دهند که تصور می‌شود در زمان جریان داشتن آب در گذشته‌های دور مریخ ایجاد شده باشد.
این رود یک کانال با شیب یک طرفه را در مناطق مرتفع Promethei Terra ایجاد کرده و سپس به سمت کف حوزه هلاس جاری شده است.
این سازه جالب که حدود 1500 کیلومتر در زمینهای مریخ امتداد دارد، در اطراف خود از چندین انشعاب فرعی برخوردار بوده که یکی از آنها به وضوح در دره اصلی به سمت بخش شمالی قابل مشاهده است.
به گفته کارشناسان، این تصاویر نشان‌دهنده یک شباهت جالب به ریخت‌شناسی موجود در زمین دارد که با عصر یخبندان ایجاد شده‌اند.
به گفته این سازمان، برای مثال می‌توان سازه‌های استپ‌مانند گرد را در دیواره‌های داخلی دهانه مملو از رسوب در پیش‌زمینه دومین منظره چشم‌انداز مشاهده کرد.
دانشمندان سیاره‌ای بر این تصورند که این سازه‌ها ممکن است نشانگر طغیان آب یا سطوح یخبندان پیش از تصعید یا تبخیر یخ و آب در زمانهای مختلف باشند.
تصاویر جدید مارس اکسپرس نشان دهنده منطقه Reull Vallis در نقطه‌ای است که عرض کانال ایجاد شده حدود هفت کیلومتر و عمق آن 300 متر است.
این وجوه در این تصاویر بسیار واضح و عمیق هستند و ویژگیهای طولی آنها که کف خود کانال را پوشانده، کاملا قابل مشاهده است.
باورها بر این است که این ساختارها در اثر عبور ضایعات و یخ در جریان دور آمازونی به دلیل جریان یخبندان در طول کانال ایجاد شده‌اند.
این سازه‌ها خیلی پس از شکل گیری آنها با آب مایع در دوره باختری شکل گرفته‌اند که تصور می‌شود بین 3.5 میلیارد تا 1.8 میلیارد سال قبل به پایان رسیده باشد.
سازه‌های خطواره مشابه نیز که تصور می‌شود غنی از یخ باشند، در بسیاری از دهانه‌های اطراف قابل شناسایی است.
بخش راست (بالایی) تصویر اصلی در تسلط زمینهای مرتفع Promethei Terra با کوههای مرتفع و گرد به نمایش درآمده در این تصاویر قرار دارد که حدود 2500 متری بالای دشتهای مسطح قرار دارد.
رودخانه قدیمی مریخ در Promethei Terra
بقایای یک رودخانه قدیمی در مریخ با عرض هفت کیلومتر و عمق 300 متر
تصویر کد رنگی بقایای رودخانه قدیمی مریخ از بالا برای نمایش عمق دهانه‌ها و رودها
تصویر سه بعدی از بقایای رودخانه قدیمی در مریخ
Promethei Terra در مجاورت Vallis Reull نشانگر یک کوه بلند با پیش‌زمینه یک دهانه برخوردی
تصاویر خارق‌العاده از بقایای یک رودخانه قدیمی در مریخ
[h=1] تصاویر خارق‌العاده از بقایای یک رودخانه قدیمی در مریخ
[/h]
» سرویس: علمي و فناوري - علمي
کد خبر: 91103017436
شنبه ۳۰ دی ۱۳۹۱ - ۰۸:۴۷
سازمان فضایی اروپا به تازگی مجموعه حیرت‌انگیزی از تصاویر مریخ را به نمایش درآورده که بازمانده‌هایی از یک رود عظیم در گذشته سیاره سرخ را نشان می‌دهند.
به گزارش سرویس علمی خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا)، این تصاویر که توسط مدارگرد مارس اکسپرس این سازمان به ثبت رسیده، سازه «Reull Vallis» را نشان می‌دهند که تصور می‌شود در زمان جریان داشتن آب در گذشته‌های دور مریخ ایجاد شده باشد.
این رود یک کانال با شیب یک طرفه را در مناطق مرتفع Promethei Terra ایجاد کرده و سپس به سمت کف حوزه هلاس جاری شده است.
این سازه جالب که حدود 1500 کیلومتر در زمینهای مریخ امتداد دارد، در اطراف خود از چندین انشعاب فرعی برخوردار بوده که یکی از آنها به وضوح در دره اصلی به سمت بخش شمالی قابل مشاهده است.
به گفته کارشناسان، این تصاویر نشان‌دهنده یک شباهت جالب به ریخت‌شناسی موجود در زمین دارد که با عصر یخبندان ایجاد شده‌اند.
به گفته این سازمان، برای مثال می‌توان سازه‌های استپ‌مانند گرد را در دیواره‌های داخلی دهانه مملو از رسوب در پیش‌زمینه دومین منظره چشم‌انداز مشاهده کرد.
دانشمندان سیاره‌ای بر این تصورند که این سازه‌ها ممکن است نشانگر طغیان آب یا سطوح یخبندان پیش از تصعید یا تبخیر یخ و آب در زمانهای مختلف باشند.
تصاویر جدید مارس اکسپرس نشان دهنده منطقه Reull Vallis در نقطه‌ای است که عرض کانال ایجاد شده حدود هفت کیلومتر و عمق آن 300 متر است.
این وجوه در این تصاویر بسیار واضح و عمیق هستند و ویژگیهای طولی آنها که کف خود کانال را پوشانده، کاملا قابل مشاهده است.
باورها بر این است که این ساختارها در اثر عبور ضایعات و یخ در جریان دور آمازونی به دلیل جریان یخبندان در طول کانال ایجاد شده‌اند.
این سازه‌ها خیلی پس از شکل گیری آنها با آب مایع در دوره باختری شکل گرفته‌اند که تصور می‌شود بین 3.5 میلیارد تا 1.8 میلیارد سال قبل به پایان رسیده باشد.
سازه‌های خطواره مشابه نیز که تصور می‌شود غنی از یخ باشند، در بسیاری از دهانه‌های اطراف قابل شناسایی است.
بخش راست (بالایی) تصویر اصلی در تسلط زمینهای مرتفع Promethei Terra با کوههای مرتفع و گرد به نمایش درآمده در این تصاویر قرار دارد که حدود 2500 متری بالای دشتهای مسطح قرار دارد.
جرم کهکشان راه شیری، نصف تصورات پیشین؟!
جرم کهکشان راه شیری، نصف تصورات پیشین؟!
[h=1] جرم کهکشان راه شیری، نصف تصورات پیشین؟!
[/h]
» سرویس: علمي و فناوري - علمي
کد خبر: 91110100081
یکشنبه ۱ بهمن ۱۳۹۱ - ۰۹:۱۴
مطالعات جدید دانشمندان نشان می‌دهد که جرم کهکشان راه شیری ممکن است نصف آن چه باشد که تاکنون تصور می‌شد.
به گزارش سرویس علمی خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، بررسی‌ها نشان می‌دهد ستارگان دور دست کهکشان راه شیری که در فاصله بین 260 هزار تا 490 هزار سال نوری از مرکز کهکشانی فاصله دارند، به کندی در حال چرخش هستند.
جرم کهکشانی و سرعت ستارگان به هم مرتبط هستند؛ بنابراین این نتایج می‌تواند دربرگیرنده معانی ضمنی نوینی باشد.
آلیس دیسون از دانشگاه کالیفرنیا در بیست و دومین نشست انجمن نجوم امریکا مدعی شد، به دلیل آن که این سرعت‌ها بسیار پایین هستند، جرم کهکشان راه شیری ممکن است بسیار پایین‌تر از آن چه تصور می‌شود، باشد.
وی در ادامه می‌افزاید که در صورت منطقی بودن برداشت تیم تحقیقاتی‌اش از ویژگیهای این ستارگان، جرم کهکشان ما نصف میزان ارائه شده توسط تخمین‌های کنونی است.
کهکشان راه شیری از سه بخش اصلی تشکیل شده است: برآمدگی مرکزی، یک دیسک نسبتاً مسطح و هاله کروی احاطه‌کننده.
دیسون و همکارانش در تحقیقاتشان نواحی دوردست در هاله کهکشان را مطالعه کردند. این هاله فراتراز هاله دیسک با عرض بیش از 100 هزار سال نوری قرار گرفته است.
این دانشمندان سرعت‌های شعاعی نمونه‌یی از ستارگان این هاله را با استفاده از دو ابزار مختلف اندازه‌گیری کردند. این ابزار تلسکوپ 8.2 متری رصدخانه جنوبی اروپا در شیلی و رصدخانه ویلیام هرشل 4.2 متری در اسپانیا بودند.
آنها دریافتند که پراکندگی سرعت‌های هاله-ستاره حدود نصف سرعت ستارگان نزدیک‌‍تر به مرکز کهکشانی است که این امر در نوع خود تعجب‌آور است.
محاسبات تیم تحقیقاتی با استفاده از این اطلاعات حاکی از آن است که جرم کهکشان راه شیری در چنین فواصل دوری ممکن است بین 500 میلیارد تا یک تریلیون برابر خورشید باشد که این میزان به طور قابل توجهی پایین‌تر از تخمین فعلی است.
نتایج این مطالعه در خصوص جرم این کهکشان قطعی نیستند و تحقیقات بیشتر به منجمان در ترسیم توزیع جرم در سراسر این جرم عظیم کیهانی کمک خواهد کرد.
این امر به نوبه خود اطلاعاتی را در مورد ماهیت مرموز ماده تاریک در اختیار می‌گذارد.
جرم کهکشان راه شیری، نصف تصورات پیشین؟!
[h=1] جرم کهکشان راه شیری، نصف تصورات پیشین؟!
[/h]
» سرویس: علمي و فناوري - علمي
کد خبر: 91110100081
یکشنبه ۱ بهمن ۱۳۹۱ - ۰۹:۱۴
مطالعات جدید دانشمندان نشان می‌دهد که جرم کهکشان راه شیری ممکن است نصف آن چه باشد که تاکنون تصور می‌شد.
به گزارش سرویس علمی خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، بررسی‌ها نشان می‌دهد ستارگان دور دست کهکشان راه شیری که در فاصله بین 260 هزار تا 490 هزار سال نوری از مرکز کهکشانی فاصله دارند، به کندی در حال چرخش هستند.
جرم کهکشانی و سرعت ستارگان به هم مرتبط هستند؛ بنابراین این نتایج می‌تواند دربرگیرنده معانی ضمنی نوینی باشد.
آلیس دیسون از دانشگاه کالیفرنیا در بیست و دومین نشست انجمن نجوم امریکا مدعی شد، به دلیل آن که این سرعت‌ها بسیار پایین هستند، جرم کهکشان راه شیری ممکن است بسیار پایین‌تر از آن چه تصور می‌شود، باشد.
وی در ادامه می‌افزاید که در صورت منطقی بودن برداشت تیم تحقیقاتی‌اش از ویژگیهای این ستارگان، جرم کهکشان ما نصف میزان ارائه شده توسط تخمین‌های کنونی است.
کهکشان راه شیری از سه بخش اصلی تشکیل شده است: برآمدگی مرکزی، یک دیسک نسبتاً مسطح و هاله کروی احاطه‌کننده.
دیسون و همکارانش در تحقیقاتشان نواحی دوردست در هاله کهکشان را مطالعه کردند. این هاله فراتراز هاله دیسک با عرض بیش از 100 هزار سال نوری قرار گرفته است.
این دانشمندان سرعت‌های شعاعی نمونه‌یی از ستارگان این هاله را با استفاده از دو ابزار مختلف اندازه‌گیری کردند. این ابزار تلسکوپ 8.2 متری رصدخانه جنوبی اروپا در شیلی و رصدخانه ویلیام هرشل 4.2 متری در اسپانیا بودند.
آنها دریافتند که پراکندگی سرعت‌های هاله-ستاره حدود نصف سرعت ستارگان نزدیک‌‍تر به مرکز کهکشانی است که این امر در نوع خود تعجب‌آور است.
محاسبات تیم تحقیقاتی با استفاده از این اطلاعات حاکی از آن است که جرم کهکشان راه شیری در چنین فواصل دوری ممکن است بین 500 میلیارد تا یک تریلیون برابر خورشید باشد که این میزان به طور قابل توجهی پایین‌تر از تخمین فعلی است.
نتایج این مطالعه در خصوص جرم این کهکشان قطعی نیستند و تحقیقات بیشتر به منجمان در ترسیم توزیع جرم در سراسر این جرم عظیم کیهانی کمک خواهد کرد.
این امر به نوبه خود اطلاعاتی را در مورد ماهیت مرموز ماده تاریک در اختیار می‌گذارد.
نزدیک‌ترین مقارنه تا 13 سال آینده رخ می‌دهد: رقص آرام مشتری و ماه در گرد هم
نزدیک‌ترین مقارنه تا 13 سال آینده رخ می‌دهد: رقص آرام مشتری و ماه در گرد هم
[h=1] در نزدیک‌ترین مقارنه تا 13 سال آینده رخ می‌دهد: رقص آرام مشتری و ماه در گرد هم
[/h]
» سرویس: علمي و فناوري - علمي
کد خبر: 91110100077
یکشنبه ۱ بهمن ۱۳۹۱ - ۰۹:۰۸
روز دوشنبه 21 ژانویه (دوم بهمن) می‌توانید شاهد مقارنه ماه و مشتری باشید که نزدیک‌ترین مقارنه تا سال 2026 میلادی محسوب می‌شود.
به گزارش سرویس علمی خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، این مقارنه در صورت فلکی برج ثور روی داده و مشتری در پشت ماه قرار می‌گیرد.
با کمک دوربین دوچشمی امکان مشاهده دیسک مشتری به همراه اقمار گالیله ای، گانیمد، اروپا، یو و کالیستو فراهم می شود و با استفاده از تلسکوپ های کوچک می توان کمربند ابری سیاره مشتری را نظاره کرد.
مقارنه سیارات و ماه بطور منظم روی می دهد، اما مقارنه روز دوشنبه نزدیک ترین مقارنه تا سال 2026 محسوب می‌شود.
نزدیک‌ترین مقارنه تا 13 سال آینده رخ می‌دهد: رقص آرام مشتری و ماه در گرد هم
[h=1] در نزدیک‌ترین مقارنه تا 13 سال آینده رخ می‌دهد: رقص آرام مشتری و ماه در گرد هم
[/h]
» سرویس: علمي و فناوري - علمي
کد خبر: 91110100077
یکشنبه ۱ بهمن ۱۳۹۱ - ۰۹:۰۸
روز دوشنبه 21 ژانویه (دوم بهمن) می‌توانید شاهد مقارنه ماه و مشتری باشید که نزدیک‌ترین مقارنه تا سال 2026 میلادی محسوب می‌شود.
به گزارش سرویس علمی خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، این مقارنه در صورت فلکی برج ثور روی داده و مشتری در پشت ماه قرار می‌گیرد.
با کمک دوربین دوچشمی امکان مشاهده دیسک مشتری به همراه اقمار گالیله ای، گانیمد، اروپا، یو و کالیستو فراهم می شود و با استفاده از تلسکوپ های کوچک می توان کمربند ابری سیاره مشتری را نظاره کرد.
مقارنه سیارات و ماه بطور منظم روی می دهد، اما مقارنه روز دوشنبه نزدیک ترین مقارنه تا سال 2026 محسوب می‌شود.
تصویربرداری از ابرها و ستارگان کهکشان راه شیری با روش ابداعی ستاره‌شناس ایرانی ناسا
تصویربرداری از ابرها و ستارگان کهکشان راه شیری با روش ابداعی ستاره‌شناس ایرانی ناسا
» سرویس: علمي و فناوري - علمي
کد خبر: 91110201134
دوشنبه ۲ بهمن ۱۳۹۱ - ۱۲:۰۶
مرکز کهکشان راه شیری یک محل حیرت‌انگیز و پر از عجایب فضایی است که می‌تواند برای ستاره‌شناسان مشتاق ثبت تصویر از این ویژگیها و درک بیشتر از موقعیت خود در کهکشان، مکان گیج‌کننده‌ای هم به نظر برسد؛ اما با کشف جدید دانشمند ایرانی دانشگاه نورث‌وسترن، آنها به راحتی قادر خواهند بود تا یادگارهای زیبایی را از فضا برای خود داشته باشند.
به گزارش سرویس علمی خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا)، دکتر فرهاد یوسف‌زاده، استاد ایرانی دانشگاه نورت وسترن آمریکا و محقق و ستاره شناس ناسا ابزار جدید را برای شناسایی ابرهای غبار و ستارگان کشف کرده که شامل ثبت تصویر از آنها با استفاده از امواج رادیویی است.
یوسف زاده اولین کسی است که ابرها و ستارگان تاریک رادیویی را کشف کرده است. ستارگان در مراحل اولیه و پایانی تکامل خود با ابرهای بزرگی از غبار و گاز پوشیده می شوند.
یوسف‌زاده اظهار کرد: هنگامی که این ستارگان یا ابرهای تاریک را در تصاویر طول‌موج رادیویی مشاهده می کنید، به شما چیزهای جالبی را خواهد گفت. ما به سرعت دریافتیم که یک ابر گاز سرد یا ستاره غبارآلود با یک رابط رادیواکتیو داغ ترکیب شده و یک تعامل رخ می‌دهد. دانستن جزئیات این ابرها بسیار اهمیت دارد چرا که ابرها می‌توانند ستارگان را بوجود آورده و همچنین مواد مورد نیاز برای رشد سیاه‌چاله‌ها را تامین کنند.
پرفسور یوسف‌زاده، استاد فیزیک و ستاره‌شناسی در دانشکده هنرها و علوم واینبرگ و عضو مرکز اکتشاف و تحقیقات میان‌رشته‌ای در فیزیک نجومی است.
برخلاف طول موجهای پرتو ایکس، مادون قرمز و نوری، مشاهده یک ویژگی تاریک در امواج رادیویی غیرعادی است. رادیو یک طول‌موج بلند داشته و از این رو به سادگی جذب نشده و معمولا از میان همه چیز عبور می‌کند.
پروفسور یوسف‌زاده ابتدا بر این تصور بود که شاید ویژگیهای تاریک مشاهده شده در تصاویر رادیویی خیلی مهم نیستند اما سپس این ویژگیها را با پنج ابر مولکولی و غباری متراکم شناخته شده که در مرکز کهکشان راه شیری هستند، مرتبط کرد.
وی اظهار کرد: این شیوه به ارائه حساسیت بسیار خوب برای ویژگیهای غبارآلود کم نور پرداخته و می‌تواند تصاویری با وضوح بالاتری را نسبت به تلسکوپهای دیگر به ثبت برساند.
همچنین ستاره شناسان می‌توانند اندازه ستاره‌های غبارآلود را با این شیوه جدید اندازه‌گیری کنند.
پروفسور یوسف‌زاده این نتایج را در دویست و بیست و یکمین نشست انجمن نجوم آمریکا در لانگ‌بیچ کالیفرنیا ارائه کرده است.
به گفته یوسف‌زاده، تعامل یک ابر غبار سرد با یک میدان تابش داغ منجر به کاهش انتشار پیوسته شده و مانند یک شکل تاریک در تصاویر طول‌موج رادیویی دیده می‌شود. تصاویر تیره که ابرهای مولکولی را دنبال می‌کنند، به ستاره‌شناسان در اندازه‌گیری ابر در شکل سه‌بعدی کمک خواهد کرد.
این دانشمند ایرانی یکی از مثالهای خوب از یک ابر غبار که برای تصویربرداری با این شیوه مناسب بوده را ابر کوچک G2 معرفی کرده که به سرعت در حال نزدیک شدن به سیاهچاله میانی کهکشان راه شیری است.
این پژوهش در مجله Astrophysical Journal Letters منتشر شده است.
تصویربرداری از ابرها و ستارگان کهکشان راه شیری با روش ابداعی ستاره‌شناس ایرانی ناسا
» سرویس: علمي و فناوري - علمي
کد خبر: 91110201134
دوشنبه ۲ بهمن ۱۳۹۱ - ۱۲:۰۶
مرکز کهکشان راه شیری یک محل حیرت‌انگیز و پر از عجایب فضایی است که می‌تواند برای ستاره‌شناسان مشتاق ثبت تصویر از این ویژگیها و درک بیشتر از موقعیت خود در کهکشان، مکان گیج‌کننده‌ای هم به نظر برسد؛ اما با کشف جدید دانشمند ایرانی دانشگاه نورث‌وسترن، آنها به راحتی قادر خواهند بود تا یادگارهای زیبایی را از فضا برای خود داشته باشند.
به گزارش سرویس علمی خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا)، دکتر فرهاد یوسف‌زاده، استاد ایرانی دانشگاه نورت وسترن آمریکا و محقق و ستاره شناس ناسا ابزار جدید را برای شناسایی ابرهای غبار و ستارگان کشف کرده که شامل ثبت تصویر از آنها با استفاده از امواج رادیویی است.
یوسف زاده اولین کسی است که ابرها و ستارگان تاریک رادیویی را کشف کرده است. ستارگان در مراحل اولیه و پایانی تکامل خود با ابرهای بزرگی از غبار و گاز پوشیده می شوند.
یوسف‌زاده اظهار کرد: هنگامی که این ستارگان یا ابرهای تاریک را در تصاویر طول‌موج رادیویی مشاهده می کنید، به شما چیزهای جالبی را خواهد گفت. ما به سرعت دریافتیم که یک ابر گاز سرد یا ستاره غبارآلود با یک رابط رادیواکتیو داغ ترکیب شده و یک تعامل رخ می‌دهد. دانستن جزئیات این ابرها بسیار اهمیت دارد چرا که ابرها می‌توانند ستارگان را بوجود آورده و همچنین مواد مورد نیاز برای رشد سیاه‌چاله‌ها را تامین کنند.
پرفسور یوسف‌زاده، استاد فیزیک و ستاره‌شناسی در دانشکده هنرها و علوم واینبرگ و عضو مرکز اکتشاف و تحقیقات میان‌رشته‌ای در فیزیک نجومی است.
برخلاف طول موجهای پرتو ایکس، مادون قرمز و نوری، مشاهده یک ویژگی تاریک در امواج رادیویی غیرعادی است. رادیو یک طول‌موج بلند داشته و از این رو به سادگی جذب نشده و معمولا از میان همه چیز عبور می‌کند.
پروفسور یوسف‌زاده ابتدا بر این تصور بود که شاید ویژگیهای تاریک مشاهده شده در تصاویر رادیویی خیلی مهم نیستند اما سپس این ویژگیها را با پنج ابر مولکولی و غباری متراکم شناخته شده که در مرکز کهکشان راه شیری هستند، مرتبط کرد.
وی اظهار کرد: این شیوه به ارائه حساسیت بسیار خوب برای ویژگیهای غبارآلود کم نور پرداخته و می‌تواند تصاویری با وضوح بالاتری را نسبت به تلسکوپهای دیگر به ثبت برساند.
همچنین ستاره شناسان می‌توانند اندازه ستاره‌های غبارآلود را با این شیوه جدید اندازه‌گیری کنند.
پروفسور یوسف‌زاده این نتایج را در دویست و بیست و یکمین نشست انجمن نجوم آمریکا در لانگ‌بیچ کالیفرنیا ارائه کرده است.
به گفته یوسف‌زاده، تعامل یک ابر غبار سرد با یک میدان تابش داغ منجر به کاهش انتشار پیوسته شده و مانند یک شکل تاریک در تصاویر طول‌موج رادیویی دیده می‌شود. تصاویر تیره که ابرهای مولکولی را دنبال می‌کنند، به ستاره‌شناسان در اندازه‌گیری ابر در شکل سه‌بعدی کمک خواهد کرد.
این دانشمند ایرانی یکی از مثالهای خوب از یک ابر غبار که برای تصویربرداری با این شیوه مناسب بوده را ابر کوچک G2 معرفی کرده که به سرعت در حال نزدیک شدن به سیاهچاله میانی کهکشان راه شیری است.
این پژوهش در مجله Astrophysical Journal Letters منتشر شده است.
کشف شواهد جدید از امکان وجود آب و حیات در مریخ
کشف شواهد جدید از امکان وجود آب و حیات در مریخ
[h=1] کشف شواهد جدید از امکان وجود آب و حیات در مریخ
[/h]
» سرویس: علمي و فناوري - علمي
کد خبر: 91110201020
دوشنبه ۲ بهمن ۱۳۹۱ - ۱۱:۰۴
تصاویر جدید از یک دهانه عظیم در مریخ نشانگر امکان وجود آب در شکاف‌های زیر سطح این سیاره بوده و این که ممکن است این سیاره در گذشته و حتی زمان حال از حیات برخوردار بوده باشد.
به گزارش سرویس علمی خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا)، دانشمندان اظهار کرده‌اند که پژوهش‌های آینده بر روی فرصت‌های وجود حیات در مریخ می‌تواند در مورد منشأ حیات در روی زمین نیز اطلاعات بیشتری ارائه کند.
این کشف پس از بررسی تصاویر مدارگرد اکتشافی مریخ ناسا بدست آمده که شواهد جدیدی را از یک محیط زیرزمینی مرطوب در سیاره سرخ نمایش می‌دهد. این تصاویر بر دهانه عظیم مک‌لافلین در نیمکره شمالی مریخ تمرکز داشته که وسعت آن 92 کیلومتر بوده و با عمق 2.2 کیلومتر، بقدری عمیق است که بنظر می‌رسد آب زیرزمینی در گذشته‌های دور در این دهانه جریان داشته است.
در حال حاضر این منطقه کاملا خشک بوده اما کانی‌های رسی و دیگر شواهد در مورد وجود آب مایع در گذشته دور در این دهانه را در خود جای داده است.
سازمانهای فضایی در دهه‌های گذشته ماموریت‌های زیادی را برای بررسی امکان حیات در گذشته یا حال مریخ به این سیاره اعزام کرده‌اند. با این حال سطح مریخ طبق آنچه از بیشتر تاریخچه این سیاره در دست بوده، برای میزبانی حیات بسیار سرد، خشک و مملو از مواد شیمیایی بوده است.
دانشمندان به جای بررسی سطح مریخ برای حیات، گفته‌اند که ماندگارترین سکونتگاه برای حیات ساده باستانی در این سیاره ممکن است در آبهای مخفی در زیر سطح آن باشد.
در زمین، میکروبهای موجود در پنج کیلومتری عمق زمین شاید نیمی از ماده زنده این سیاره را تشکیل دهند. بیشتر این موجودات نشان‌دهنده برخی از ابتدایی‌ترین انواع میکروبهای شناخته‌شده بوده که بر اساس آن ممکن است حیات از زیر زمین آغاز شده یا حداقل در آنجا در طول یک مجموعه تاثیرات کیهانی ویرانگر موسوم به آخرین بمباران سنگین که زمین و بقیه اجسام درون منظومه شمسی حدود 4.1 تا 3.8 میلیارد سال پیش تجربه کردند، باقی مانده باشد.
به گفته محققان، از آنجایی که مریخ از گرانش برخوردار بوده که یک سوم زمین است، پوسته آن دارای تراکم کمتر و حفره‌های بیشتر از سیاره ما است، بدین معنی که آب بیشتری ممکن است به زیرسطح رفته باشد. هر میزان آب مایع در زمین وجود دارد، تقریبا همیشه در آن حیات وجود داشته و میکروبهای زیرسطحی مریخ نیز ممکن است با منابع انرژی و واکنشهای شیمیایی مشابه با آنچه از موجودات اعماق زمین حمایت می‌کند، حفظ شده باشند.
ترکیبات معدنی در سطح دهانه مک‌لافین نشان‌دهنده امکان وجود یک دریاچه از آبهای بالا آمده زیرزمینی است و شبکه‌های قابل مشاهده در دیواره شرقی این دهانه در حدود 500 متر بر روی سطح همچنین نشان‌دهنده وجود یک سطح دریاچه در گذشته بوده است.
محققان برآورد کرده‌اند که دریاچه احتمالا در یک دوره ناشناخته بین 3.7 میلیارد تا چهار میلیارد سال قبل در این دهانه وجود داشته است. تپه‌های موجود در دهانه مک‌لافین ممکن است در اثر رانش زمین یا تاثیرات برخورد دنباله‌دارها بوده باشند. این عوامل بسیار اهمیت داشته چرا که ممکن است به سرعت رسوبات کف دهانه را در زیر خود مدفون کرده باشند.
نتایج این پژوهش در مجله Nature Geoscience منتشر شده است.
کشف شواهد جدید از امکان وجود آب و حیات در مریخ
[h=1] کشف شواهد جدید از امکان وجود آب و حیات در مریخ
[/h]
» سرویس: علمي و فناوري - علمي
کد خبر: 91110201020
دوشنبه ۲ بهمن ۱۳۹۱ - ۱۱:۰۴
تصاویر جدید از یک دهانه عظیم در مریخ نشانگر امکان وجود آب در شکاف‌های زیر سطح این سیاره بوده و این که ممکن است این سیاره در گذشته و حتی زمان حال از حیات برخوردار بوده باشد.
به گزارش سرویس علمی خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا)، دانشمندان اظهار کرده‌اند که پژوهش‌های آینده بر روی فرصت‌های وجود حیات در مریخ می‌تواند در مورد منشأ حیات در روی زمین نیز اطلاعات بیشتری ارائه کند.
این کشف پس از بررسی تصاویر مدارگرد اکتشافی مریخ ناسا بدست آمده که شواهد جدیدی را از یک محیط زیرزمینی مرطوب در سیاره سرخ نمایش می‌دهد. این تصاویر بر دهانه عظیم مک‌لافلین در نیمکره شمالی مریخ تمرکز داشته که وسعت آن 92 کیلومتر بوده و با عمق 2.2 کیلومتر، بقدری عمیق است که بنظر می‌رسد آب زیرزمینی در گذشته‌های دور در این دهانه جریان داشته است.
در حال حاضر این منطقه کاملا خشک بوده اما کانی‌های رسی و دیگر شواهد در مورد وجود آب مایع در گذشته دور در این دهانه را در خود جای داده است.
سازمانهای فضایی در دهه‌های گذشته ماموریت‌های زیادی را برای بررسی امکان حیات در گذشته یا حال مریخ به این سیاره اعزام کرده‌اند. با این حال سطح مریخ طبق آنچه از بیشتر تاریخچه این سیاره در دست بوده، برای میزبانی حیات بسیار سرد، خشک و مملو از مواد شیمیایی بوده است.
دانشمندان به جای بررسی سطح مریخ برای حیات، گفته‌اند که ماندگارترین سکونتگاه برای حیات ساده باستانی در این سیاره ممکن است در آبهای مخفی در زیر سطح آن باشد.
در زمین، میکروبهای موجود در پنج کیلومتری عمق زمین شاید نیمی از ماده زنده این سیاره را تشکیل دهند. بیشتر این موجودات نشان‌دهنده برخی از ابتدایی‌ترین انواع میکروبهای شناخته‌شده بوده که بر اساس آن ممکن است حیات از زیر زمین آغاز شده یا حداقل در آنجا در طول یک مجموعه تاثیرات کیهانی ویرانگر موسوم به آخرین بمباران سنگین که زمین و بقیه اجسام درون منظومه شمسی حدود 4.1 تا 3.8 میلیارد سال پیش تجربه کردند، باقی مانده باشد.
به گفته محققان، از آنجایی که مریخ از گرانش برخوردار بوده که یک سوم زمین است، پوسته آن دارای تراکم کمتر و حفره‌های بیشتر از سیاره ما است، بدین معنی که آب بیشتری ممکن است به زیرسطح رفته باشد. هر میزان آب مایع در زمین وجود دارد، تقریبا همیشه در آن حیات وجود داشته و میکروبهای زیرسطحی مریخ نیز ممکن است با منابع انرژی و واکنشهای شیمیایی مشابه با آنچه از موجودات اعماق زمین حمایت می‌کند، حفظ شده باشند.
ترکیبات معدنی در سطح دهانه مک‌لافین نشان‌دهنده امکان وجود یک دریاچه از آبهای بالا آمده زیرزمینی است و شبکه‌های قابل مشاهده در دیواره شرقی این دهانه در حدود 500 متر بر روی سطح همچنین نشان‌دهنده وجود یک سطح دریاچه در گذشته بوده است.
محققان برآورد کرده‌اند که دریاچه احتمالا در یک دوره ناشناخته بین 3.7 میلیارد تا چهار میلیارد سال قبل در این دهانه وجود داشته است. تپه‌های موجود در دهانه مک‌لافین ممکن است در اثر رانش زمین یا تاثیرات برخورد دنباله‌دارها بوده باشند. این عوامل بسیار اهمیت داشته چرا که ممکن است به سرعت رسوبات کف دهانه را در زیر خود مدفون کرده باشند.
نتایج این پژوهش در مجله Nature Geoscience منتشر شده است.
سلام
من میگم زمین چون خدا کاری رو بی حکمت انجام نمیده و حتما علتی داشته که الان روی زمین هستیم.
اگر هم شرایط نا مناسبه یا مشکلاتی هست دلیلش فقط خود ما آدم ها هستیم که زمین رو نابود کردیم...
من میگم زمین چون خدا کاری رو بی حکمت انجام نمیده و حتما علتی داشته که الان روی زمین هستیم.
اگر هم شرایط نا مناسبه یا مشکلاتی هست دلیلش فقط خود ما آدم ها هستیم که زمین رو نابود کردیم...
یک سیاهچاله از نزدیک چه شکلی است؟
یک سیاهچاله از نزدیک چه شکلی است؟
» سرویس: علمي و فناوري - علمي
کد خبر: 91110402566
چهارشنبه ۴ بهمن ۱۳۹۱ - ۱۱:۳۲
ستاره‌شناسان نخستین تصاویر که پیش‌بینی می‌شود یک سیاهچاله باشد را منتشر کرده‌اند؛ با این توضیح که متاسفانه هنوز از فناوری لازم برای تائید نظریه خود برخوردار نیستند.
به گزارش سرویس علمی خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا)، سیاه‌چاله‌ها نامرئی هستند چرا که حتی نور هم نمی‌تواند از کشش گرانشی آنها فرار کند.
اما باورها بر این است که مرزهای اطراف این اجسام که یک منطقه بدون بازگشت موسوم به افق رویداد است باید از تابش ساطع شده از ماده در زمان فرو رفتن در سیاهچاله قابل مشاهده باشد.
محققان دانشگاه کالیفرنیا این تصویر فرضی از یک سیاهچاله را در نشست سالانه انجمن نجوم آمریکا ارائه کرده‌اند.
همانطور که این تصویر نشان می‌دهد، انتظار می‌رود که اولین تصاویر سیاهچاله که در حقیقت نمایشگر مرزهای اطراف آنها است، برخلاف تصوارت معمول به شکل حباب نبوده، بلکه از یک شکل هلالی برخوردار است.
این تصویر فقط یک تمرین در گمانه‌زنی‌های نجومی نیست بلکه بر اساس مدلی است که ستاره‌شناسان از آن برای آماده‌سازی برای تفسیر تصاویر به دست آمده از تلسکوپ در حال ساخت «افق رویداد» استفاده می‌کنند.
این تلسکوپ به ترکیب رصدها از شبکه جهانی تلسکوپهای رادیویی برای دریافت اطلاعات در مورد اجسام موجود در فضا پرداخته که در حالت عادی قابل مشاهده نیستند.
به گفته دانشمندان، تلسکوپ افق رویداد اولین دستگاهی خواهد بود که به حل مقیاسهای فضایی قابل مقایسه با اندازه افق رویداد یک سیاه چاله خواهد پرداخت.
این تلسکوپ در حال حاضر سنجشهای اولیه در مورد سیاهچاله مرکز کهکشان راه‌شیری موسوم به کمان ای* را جمع‌آوری کرده است.
محققان این داده‌ها را با مدلهای مختلف تطبیق داده و دریافتند که آنها بیشتر با تصاویر هلالی شکل تناسب دارند. این شکل به انعکاس صفحه دوناتی شکل ماده‌ای می‌پردازد که در اطراف سیاهچاله چرخیده و به طور اجتناب‌ناپذیری درون آن کشیده می‌شود.
در زمان چرخش گاز در اطراف سیاهچاله، سمتی که به سمت ناظران زمینی قرار دارد، در نتیجه فرآیندی موسوم به پخش داپلر درخشانتر دیده می شود در حالی که سوی دیگر آن تاریک است.
مرکز این هلال یک دایره تاریک بوده که نشانگر خود سیاهچاله است.
در نهایت محققان امیدوارند از اولین تصاویر این سیاهچاله برای سنجش سیاهچاله مرکزی کهکشان راه شیری استفاده کنند.
آنها همچنین امیدوارند که بتوانند جنبه‌های خاصی از نظریه نسبیت عام را اثبات کنند که تاکنون تائید آن با چالش روبرو بوده است.
یک سیاهچاله از نزدیک چه شکلی است؟
» سرویس: علمي و فناوري - علمي
کد خبر: 91110402566
چهارشنبه ۴ بهمن ۱۳۹۱ - ۱۱:۳۲
ستاره‌شناسان نخستین تصاویر که پیش‌بینی می‌شود یک سیاهچاله باشد را منتشر کرده‌اند؛ با این توضیح که متاسفانه هنوز از فناوری لازم برای تائید نظریه خود برخوردار نیستند.
به گزارش سرویس علمی خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا)، سیاه‌چاله‌ها نامرئی هستند چرا که حتی نور هم نمی‌تواند از کشش گرانشی آنها فرار کند.
اما باورها بر این است که مرزهای اطراف این اجسام که یک منطقه بدون بازگشت موسوم به افق رویداد است باید از تابش ساطع شده از ماده در زمان فرو رفتن در سیاهچاله قابل مشاهده باشد.
محققان دانشگاه کالیفرنیا این تصویر فرضی از یک سیاهچاله را در نشست سالانه انجمن نجوم آمریکا ارائه کرده‌اند.
همانطور که این تصویر نشان می‌دهد، انتظار می‌رود که اولین تصاویر سیاهچاله که در حقیقت نمایشگر مرزهای اطراف آنها است، برخلاف تصوارت معمول به شکل حباب نبوده، بلکه از یک شکل هلالی برخوردار است.
این تصویر فقط یک تمرین در گمانه‌زنی‌های نجومی نیست بلکه بر اساس مدلی است که ستاره‌شناسان از آن برای آماده‌سازی برای تفسیر تصاویر به دست آمده از تلسکوپ در حال ساخت «افق رویداد» استفاده می‌کنند.
این تلسکوپ به ترکیب رصدها از شبکه جهانی تلسکوپهای رادیویی برای دریافت اطلاعات در مورد اجسام موجود در فضا پرداخته که در حالت عادی قابل مشاهده نیستند.
به گفته دانشمندان، تلسکوپ افق رویداد اولین دستگاهی خواهد بود که به حل مقیاسهای فضایی قابل مقایسه با اندازه افق رویداد یک سیاه چاله خواهد پرداخت.
این تلسکوپ در حال حاضر سنجشهای اولیه در مورد سیاهچاله مرکز کهکشان راه‌شیری موسوم به کمان ای* را جمع‌آوری کرده است.
محققان این داده‌ها را با مدلهای مختلف تطبیق داده و دریافتند که آنها بیشتر با تصاویر هلالی شکل تناسب دارند. این شکل به انعکاس صفحه دوناتی شکل ماده‌ای می‌پردازد که در اطراف سیاهچاله چرخیده و به طور اجتناب‌ناپذیری درون آن کشیده می‌شود.
در زمان چرخش گاز در اطراف سیاهچاله، سمتی که به سمت ناظران زمینی قرار دارد، در نتیجه فرآیندی موسوم به پخش داپلر درخشانتر دیده می شود در حالی که سوی دیگر آن تاریک است.
مرکز این هلال یک دایره تاریک بوده که نشانگر خود سیاهچاله است.
در نهایت محققان امیدوارند از اولین تصاویر این سیاهچاله برای سنجش سیاهچاله مرکزی کهکشان راه شیری استفاده کنند.
آنها همچنین امیدوارند که بتوانند جنبه‌های خاصی از نظریه نسبیت عام را اثبات کنند که تاکنون تائید آن با چالش روبرو بوده است.
طراحی نسل جدید فضاپیما توسط بوئینگ
طراحی نسل جدید فضاپیما توسط بوئینگ
[h=1] طراحی نسل جدید فضاپیما توسط بوئینگ
[/h]
» سرویس: علمي و فناوري - فناوري
کد خبر: 91110402278
چهارشنبه ۴ بهمن ۱۳۹۱ - ۰۸:۵۱
کپسول فضایی در دست طراحی شرکت بوئینگ قادر به انتقال هفت فضانورد و گردشگر به ایستگاه فضایی یا مدار زمین است.
به گزارش سرویس فناوری خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، شرکت بوئینگ که با ساخت مدل های مختلف هواپیماهای مسافربری شهرت دارد، در حوزه فضا در پروژه‌های شاتل فضایی و ایستگاه فضایی بین‌المللی (ISS) نیز حضور داشته است.
پروژه ای که متخصصان بوئینگ در حال کار بر روی آن هستند، کپسول فضایی CST-100 نام دارد که برای انتقال هفت فضانورد یا تعداد کمتر فضانورد و بار به ایستگاه فضایی مورد استفاده قرار خواهد گرفت.
طرحی از کپسول فضایی CST-100 بهار سال 2012 میلادی در بیست وهشتمین سمپوزیوم ملی فضایی آمریکا به نمایش درآمد. این کپسول ظاهری شبیه فضاپیمای آپولو ناسا و کپسول فضایی اوریون دارد که توسط شرکت لاکهید مارتین در دست طراحی است.
شرکت بوئینگ قصد دارد از ظرفیت خالی در سفرهای تجاری فضایی برای انتقال علاقه‌مندان به مدار زمین استفاده کند؛ همچنین طرح همکاری مشترکی با شرکت بیگلاو (Bigelow) برای اتصال کپسول CST-100 به ایستگاه فضایی بادی خصوصی در نظر گرفته شده است.
در سال 2011 یک مدل آلومینیومی 35*30 سانتی متری این کپسول فضایی در تونل باد مورد آزمایش قرار گرفت و سال آینده نیز تست فرود با چتر انجام خواهد شد.
مسؤولان بوئینگ ابراز امیدواری کرده اند که با تأمین بودجه از سوی ناسا، نخستین پرواز در سال 2015 یا 2016 میلادی انجام شود.
با توجه به بازنشستگی برنامه شاتل و با هدف راه اندازی سفرهای تجاری و کاهش وابستگی به کپسول سایوز روسیه، ناسا طی سال 2012 میلادی بودجه 1.1 میلیارد دلاری را در اختیار سه شرکت بوئینگ، سیرا نوادا و اسپیس ایکس قرار داده و امیدوار است که حداقل یک شرکت تا سال 2017 میلادی نخستین سفر فضایی را انجام دهد.
کپسول فضایی بوئینگ
کپسول فضایی بوئینگ
طراحی نسل جدید فضاپیما توسط بوئینگ
[h=1] طراحی نسل جدید فضاپیما توسط بوئینگ
[/h]
» سرویس: علمي و فناوري - فناوري
کد خبر: 91110402278
چهارشنبه ۴ بهمن ۱۳۹۱ - ۰۸:۵۱
کپسول فضایی در دست طراحی شرکت بوئینگ قادر به انتقال هفت فضانورد و گردشگر به ایستگاه فضایی یا مدار زمین است.
به گزارش سرویس فناوری خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، شرکت بوئینگ که با ساخت مدل های مختلف هواپیماهای مسافربری شهرت دارد، در حوزه فضا در پروژه‌های شاتل فضایی و ایستگاه فضایی بین‌المللی (ISS) نیز حضور داشته است.
پروژه ای که متخصصان بوئینگ در حال کار بر روی آن هستند، کپسول فضایی CST-100 نام دارد که برای انتقال هفت فضانورد یا تعداد کمتر فضانورد و بار به ایستگاه فضایی مورد استفاده قرار خواهد گرفت.
طرحی از کپسول فضایی CST-100 بهار سال 2012 میلادی در بیست وهشتمین سمپوزیوم ملی فضایی آمریکا به نمایش درآمد. این کپسول ظاهری شبیه فضاپیمای آپولو ناسا و کپسول فضایی اوریون دارد که توسط شرکت لاکهید مارتین در دست طراحی است.
شرکت بوئینگ قصد دارد از ظرفیت خالی در سفرهای تجاری فضایی برای انتقال علاقه‌مندان به مدار زمین استفاده کند؛ همچنین طرح همکاری مشترکی با شرکت بیگلاو (Bigelow) برای اتصال کپسول CST-100 به ایستگاه فضایی بادی خصوصی در نظر گرفته شده است.
در سال 2011 یک مدل آلومینیومی 35*30 سانتی متری این کپسول فضایی در تونل باد مورد آزمایش قرار گرفت و سال آینده نیز تست فرود با چتر انجام خواهد شد.
مسؤولان بوئینگ ابراز امیدواری کرده اند که با تأمین بودجه از سوی ناسا، نخستین پرواز در سال 2015 یا 2016 میلادی انجام شود.
با توجه به بازنشستگی برنامه شاتل و با هدف راه اندازی سفرهای تجاری و کاهش وابستگی به کپسول سایوز روسیه، ناسا طی سال 2012 میلادی بودجه 1.1 میلیارد دلاری را در اختیار سه شرکت بوئینگ، سیرا نوادا و اسپیس ایکس قرار داده و امیدوار است که حداقل یک شرکت تا سال 2017 میلادی نخستین سفر فضایی را انجام دهد.
کشف شواهد جدید از بروز شفق قطبی در خارج منظومه شمسی
کشف شواهد جدید از بروز شفق قطبی در خارج منظومه شمسی
[h=1] کشف شواهد جدید از بروز شفق قطبی در خارج منظومه شمسی
[/h]
» سرویس: علمي و فناوري - علمي
کد خبر: 91110402271
چهارشنبه ۴ بهمن ۱۳۹۱ - ۰۸:۴۲
دانشمندان دانشگاه لستر، موفق به شناسایی شواهدی از بروز شفقهای قطبی مشابه زمین در اجسام خارج از منظومه شمسی شدند.
به گزارش سرویس علمی خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، شفق قطبی در چندین سیاره درون منظومه شمسی رخ داده و درخشان‌ترین آنها در سیاره مشتری 100 برابر درخشانتر از موارد مشابه زمینی هستند. اما هیچ شفقی تاکنون در ورای سیاره نپتون شناسایی نشده بود.
پژوهش جدید این محققان نشان داده که فرآیندهای بسیار مشابهی به شفقهای قطبی مشتری ممکن است مسؤول تابشهای رادیویی شناسایی شده از سوی چند جسم سماوی خارج از منظومه شمسی باشند.
علاوه بر آن، تابشهای رادیویی به اندازه کافی نیرومند هستند که از فواصل میان‌ستاره‌ای نیز قابل مشاهده باشند، بدین معنی که شفقهای قطبی می‌توانند یک شیوه موثر را برای مشاهده اجسام جدید در خارج از منظومه شمسی ارائه کنند.
شفق قطبی با برخورد ذرات موجود در مغناطیس‌کره یک جسم با اتمهای جو بالاتر آن ایجاد شده و باعث درخشش آنها می‌شود. علاوه برآن، این ذرات پیش از برخورد با جو همچنین از خود امواج رادیویی را در فضا منتشر می‌کنند.
نتایج این پژوهش که اخیرا در مجله Astrophysical منتشر شده، نشان‌دهنده این واقعیت بوده که چنین پدیده‌ای تنها محصور به منظومه شمسی نیست.
به گفته محققان، تابشهای رادیویی از تعدادی از ستاره‌های کوتوله فوق سرد ممکن است به شیوه بسیار مشابه اما قدرتمندتری از سیاره مشتری منجر به وقوع شفق قطبی شوند.
این پژوهش می‌تواند از کاربردهای بسیاری برای شناسایی سیارات و دیگر اجسام خارج از منظومه شمسی که با شیوه‌های دیگر قابل کشف نیستند، برخوردار باشد. همچنین تابشهای رادیویی می‌توانند اطلاعات بیشتری را در مورد طول روز سیاره، قدرت میدان مغناطیسی آن، چگونگی تعامل سیاره با ستاره میزبان خود و حتی امکان برخورداری آن از قمر ارائه کنند.
کشف شواهد جدید از بروز شفق قطبی در خارج منظومه شمسی
[h=1] کشف شواهد جدید از بروز شفق قطبی در خارج منظومه شمسی
[/h]
» سرویس: علمي و فناوري - علمي
کد خبر: 91110402271
چهارشنبه ۴ بهمن ۱۳۹۱ - ۰۸:۴۲
دانشمندان دانشگاه لستر، موفق به شناسایی شواهدی از بروز شفقهای قطبی مشابه زمین در اجسام خارج از منظومه شمسی شدند.
به گزارش سرویس علمی خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، شفق قطبی در چندین سیاره درون منظومه شمسی رخ داده و درخشان‌ترین آنها در سیاره مشتری 100 برابر درخشانتر از موارد مشابه زمینی هستند. اما هیچ شفقی تاکنون در ورای سیاره نپتون شناسایی نشده بود.
پژوهش جدید این محققان نشان داده که فرآیندهای بسیار مشابهی به شفقهای قطبی مشتری ممکن است مسؤول تابشهای رادیویی شناسایی شده از سوی چند جسم سماوی خارج از منظومه شمسی باشند.
علاوه بر آن، تابشهای رادیویی به اندازه کافی نیرومند هستند که از فواصل میان‌ستاره‌ای نیز قابل مشاهده باشند، بدین معنی که شفقهای قطبی می‌توانند یک شیوه موثر را برای مشاهده اجسام جدید در خارج از منظومه شمسی ارائه کنند.
شفق قطبی با برخورد ذرات موجود در مغناطیس‌کره یک جسم با اتمهای جو بالاتر آن ایجاد شده و باعث درخشش آنها می‌شود. علاوه برآن، این ذرات پیش از برخورد با جو همچنین از خود امواج رادیویی را در فضا منتشر می‌کنند.
نتایج این پژوهش که اخیرا در مجله Astrophysical منتشر شده، نشان‌دهنده این واقعیت بوده که چنین پدیده‌ای تنها محصور به منظومه شمسی نیست.
به گفته محققان، تابشهای رادیویی از تعدادی از ستاره‌های کوتوله فوق سرد ممکن است به شیوه بسیار مشابه اما قدرتمندتری از سیاره مشتری منجر به وقوع شفق قطبی شوند.
این پژوهش می‌تواند از کاربردهای بسیاری برای شناسایی سیارات و دیگر اجسام خارج از منظومه شمسی که با شیوه‌های دیگر قابل کشف نیستند، برخوردار باشد. همچنین تابشهای رادیویی می‌توانند اطلاعات بیشتری را در مورد طول روز سیاره، قدرت میدان مغناطیسی آن، چگونگی تعامل سیاره با ستاره میزبان خود و حتی امکان برخورداری آن از قمر ارائه کنند.
اکتشافات معدنی به عمق فضا کشیده می‌شود
اکتشافات معدنی به عمق فضا کشیده می‌شود
[h=1] اکتشافات معدنی به عمق فضا کشیده می‌شود
[/h]
» سرویس: علمي و فناوري - فناوري
کد خبر: 91110402260
چهارشنبه ۴ بهمن ۱۳۹۱ - ۰۸:۲۴
اکتشافات معدنی از زمین به عمق فضا نیز کشیده شده است و دو شرکت طرح های خود را برای استخراج و بهره‌مندی از ذخایر معدنی سیارک‌ها اعلام کرده‌اند.
به گزارش سرویس فناوری خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، شرکت Deep Space پروژه جاه طلبانه ای برای دستیابی به منابع معدنی سیارک ها داشته و مسؤولان این شرکت قصد دارند جزئیات این طرح را روز سه شنبه 22 ژانویه (سوم بهمن) در موزه سانتا مونیکا اعلام کنند.
در این نشست فیلم انیمیشنی از طرح ساخت فضاپیمای اکتشافی FireFlies برای استخراج منابع معدنی سیارک ها به نمایش در می‌آید.
فضاپیمای FireFlies با وزن 25 کیلوگرم تا سال 2015 میلادی طراحی شده و همراه ماهواره های مخابراتی بوسیله یک موشک راهی اعماق فضا می شود و کار اکتشافات خود را برای یافتن ذخایر معدنی و آب در دل سیارک تا یک دهه آینده آغاز می‌کند.
«دیوید گومپ» مدیرعامل شرکت Deep Space تأکید می کند: هرساله بیش از 900 سیارک جدید در نزدیکی زمین کشف می‌شوند که حاوی ذخایر معدنی چشمگیری هستند؛ مواد معدنی و سوخت گرفته شده از این سیارک‌ها می‌تواند صنایع قرن آینده را با تحول مواجه سازد.
محققان قصد دارند با اجرایی شدن این طرح ها، از فلزات و سایر مواد بدست آمده برای ساخت ماهواره‌های مخابراتی یا ایستگاه های خورشیدی در فضا استفاده کرده و فلزات ارزشمند مانند پلاتین را برای مصارف زمینی استفاده کنند.
همچنین استخراج آب و جداسازی به دو جزء اصلی هیدروژن و اکسیژن می‌تواند برای سوخت موشک مورد استفاده قرار گیرد.
شرکت Planetary Resources نیز طرحی از نمونه اولیه تسلکوپ فضایی Arkyd-100 را رونمایی کرده است که برای مکان‌یابی سیارک های نزدیک به زمین و تحقق هدف بالقوه بهره‌مندی از ذخایر معدنی سیارک ها استفاده خواهد شد.
این شرکت‌ها معتقدند که طرح‌های جاه طلبانه علاوه بر کمک به حفظ ذخایر محدود کره زمین، می تواند به گسترش نفوذ انسان در اعماق فضا منجر شود.
طرحی از نمونه اولیه تسلکوپ فضایی Arkyd-100
اکتشافات معدنی به عمق فضا کشیده می‌شود
[h=1] اکتشافات معدنی به عمق فضا کشیده می‌شود
[/h]
» سرویس: علمي و فناوري - فناوري
کد خبر: 91110402260
چهارشنبه ۴ بهمن ۱۳۹۱ - ۰۸:۲۴
اکتشافات معدنی از زمین به عمق فضا نیز کشیده شده است و دو شرکت طرح های خود را برای استخراج و بهره‌مندی از ذخایر معدنی سیارک‌ها اعلام کرده‌اند.
به گزارش سرویس فناوری خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، شرکت Deep Space پروژه جاه طلبانه ای برای دستیابی به منابع معدنی سیارک ها داشته و مسؤولان این شرکت قصد دارند جزئیات این طرح را روز سه شنبه 22 ژانویه (سوم بهمن) در موزه سانتا مونیکا اعلام کنند.
در این نشست فیلم انیمیشنی از طرح ساخت فضاپیمای اکتشافی FireFlies برای استخراج منابع معدنی سیارک ها به نمایش در می‌آید.
فضاپیمای FireFlies با وزن 25 کیلوگرم تا سال 2015 میلادی طراحی شده و همراه ماهواره های مخابراتی بوسیله یک موشک راهی اعماق فضا می شود و کار اکتشافات خود را برای یافتن ذخایر معدنی و آب در دل سیارک تا یک دهه آینده آغاز می‌کند.
«دیوید گومپ» مدیرعامل شرکت Deep Space تأکید می کند: هرساله بیش از 900 سیارک جدید در نزدیکی زمین کشف می‌شوند که حاوی ذخایر معدنی چشمگیری هستند؛ مواد معدنی و سوخت گرفته شده از این سیارک‌ها می‌تواند صنایع قرن آینده را با تحول مواجه سازد.
محققان قصد دارند با اجرایی شدن این طرح ها، از فلزات و سایر مواد بدست آمده برای ساخت ماهواره‌های مخابراتی یا ایستگاه های خورشیدی در فضا استفاده کرده و فلزات ارزشمند مانند پلاتین را برای مصارف زمینی استفاده کنند.
همچنین استخراج آب و جداسازی به دو جزء اصلی هیدروژن و اکسیژن می‌تواند برای سوخت موشک مورد استفاده قرار گیرد.
شرکت Planetary Resources نیز طرحی از نمونه اولیه تسلکوپ فضایی Arkyd-100 را رونمایی کرده است که برای مکان‌یابی سیارک های نزدیک به زمین و تحقق هدف بالقوه بهره‌مندی از ذخایر معدنی سیارک ها استفاده خواهد شد.
این شرکت‌ها معتقدند که طرح‌های جاه طلبانه علاوه بر کمک به حفظ ذخایر محدود کره زمین، می تواند به گسترش نفوذ انسان در اعماق فضا منجر شود.
sana100
عضو جدید
................
مقاله ISI دانشجوی واحد علوم و تحقیقات در پایگاه اطلاعاتی فیزیک نجومی ناسا
مقاله ISI دانشجوی واحد علوم و تحقیقات در پایگاه اطلاعاتی فیزیک نجومی ناسا
[h=1] مقاله ISI دانشجوی واحد علوم و تحقیقات در پایگاه اطلاعاتی فیزیک نجومی ناسا نمایه شد
[/h]
» سرویس: علمي و فناوري - پژوهشي
کد خبر: 91110704105
شنبه ۷ بهمن ۱۳۹۱ - ۱۱:۴۵
مقاله ISI دانشجوی دکترای تخصصی واحد علوم و تحقیقات دانشگاه آزاد اسلامی که توسط انتشارات «John Wiley & Sons» در مجله «International Journal for Numerical Methods in Fluids» به چاپ رسید، در سایت پایگاه اطلاعاتی فیزیک نجومی ناسا نیز (NASA Astrophysics Data System) نمایه شد.
به گزارش سرویس پژوهشی ایسنا، مقاله ISI علی آتشبار اورنگ، دانشجوی دکترای تخصصی مهندسی هوافضا واحد علوم و تحقیقات دانشگاه آزاد اسلامی که با همکاری سید اسماعیل رضوی به رشته تحریر در آمده، تحت عنوان «بررسی مقایسه‌ای جریان تراکم ناپذیر حول هیدروفویل در زوایای حمله» و با Impact Factor: 1.176 در مجله «International Journal for Numerical Methods in Fluids» منتشر شده است.
آتشبار اورنگ با بیان این که در مقاله حاضر جریان تراکم ناپذیر اطراف هیدروفویل به صورت عددی بررسی شده است، گفت: جریان لایه‌ای در زوایای حمله مختلفی مدل سازی شده است. بوسیله تراکم پذیری مصنوعی، معادلات حرکت و پیوستگی جفت شده‌اند.
وی ادامه داد: در این پژوهش با روش حجم محدود شارهای جابجایی توسط چهار طرح محاسبه و مقایسه شد. روش میانگین گیری شار با تصحیح فشار به کار رفت. روش‌های دیگر بر پایه مشخصه‌ها شامل طرح رو و طرح اصلی بر پایه مشخصه ها هستند.
دانشجوی دکترای تخصصی مهندسی هوافضای واحد علوم و تحقیقات دانشگاه آزاد اسلامی گفت: یک طرح اصلاح شده در این تحقیق به کار برده شد که نتایج خیلی دقیقی در مقایسه با سایر روش‌ها دربر داشت. این نتایج، مزیت روش بالادست اصلاح شده را از لحاظ دقت و همگرائی بدون نیاز به لزجت مصنوعی، تائید می کند.
آتشبار اورنگ افزود: در این تحقیق مساله در اعداد رینولدز بالا در حالت آشفته بررسی شد. برای گسسته سازی زمانی روش رانگ- کوتای مرتبه پنج به کار رفته شده و نتایج با سایر نتایج موجود مقایسه شد که تطابق خوبی مشاهده شده است.
علاقه‌مندان برای مطالعه و بهره‌برداری از این مقاله می‌توانند به لینک سایت ناسا http://adsabs.harvard.edu/abs/2012IJNMF..68.1087R و یا لینک مجله: http://onlinelibrary.wiley.com/doi/10.1002/fld.2593/abstract مراجعه کنند.
مقاله ISI دانشجوی واحد علوم و تحقیقات در پایگاه اطلاعاتی فیزیک نجومی ناسا
[h=1] مقاله ISI دانشجوی واحد علوم و تحقیقات در پایگاه اطلاعاتی فیزیک نجومی ناسا نمایه شد
[/h]
» سرویس: علمي و فناوري - پژوهشي
کد خبر: 91110704105
شنبه ۷ بهمن ۱۳۹۱ - ۱۱:۴۵
مقاله ISI دانشجوی دکترای تخصصی واحد علوم و تحقیقات دانشگاه آزاد اسلامی که توسط انتشارات «John Wiley & Sons» در مجله «International Journal for Numerical Methods in Fluids» به چاپ رسید، در سایت پایگاه اطلاعاتی فیزیک نجومی ناسا نیز (NASA Astrophysics Data System) نمایه شد.
به گزارش سرویس پژوهشی ایسنا، مقاله ISI علی آتشبار اورنگ، دانشجوی دکترای تخصصی مهندسی هوافضا واحد علوم و تحقیقات دانشگاه آزاد اسلامی که با همکاری سید اسماعیل رضوی به رشته تحریر در آمده، تحت عنوان «بررسی مقایسه‌ای جریان تراکم ناپذیر حول هیدروفویل در زوایای حمله» و با Impact Factor: 1.176 در مجله «International Journal for Numerical Methods in Fluids» منتشر شده است.
آتشبار اورنگ با بیان این که در مقاله حاضر جریان تراکم ناپذیر اطراف هیدروفویل به صورت عددی بررسی شده است، گفت: جریان لایه‌ای در زوایای حمله مختلفی مدل سازی شده است. بوسیله تراکم پذیری مصنوعی، معادلات حرکت و پیوستگی جفت شده‌اند.
وی ادامه داد: در این پژوهش با روش حجم محدود شارهای جابجایی توسط چهار طرح محاسبه و مقایسه شد. روش میانگین گیری شار با تصحیح فشار به کار رفت. روش‌های دیگر بر پایه مشخصه‌ها شامل طرح رو و طرح اصلی بر پایه مشخصه ها هستند.
دانشجوی دکترای تخصصی مهندسی هوافضای واحد علوم و تحقیقات دانشگاه آزاد اسلامی گفت: یک طرح اصلاح شده در این تحقیق به کار برده شد که نتایج خیلی دقیقی در مقایسه با سایر روش‌ها دربر داشت. این نتایج، مزیت روش بالادست اصلاح شده را از لحاظ دقت و همگرائی بدون نیاز به لزجت مصنوعی، تائید می کند.
آتشبار اورنگ افزود: در این تحقیق مساله در اعداد رینولدز بالا در حالت آشفته بررسی شد. برای گسسته سازی زمانی روش رانگ- کوتای مرتبه پنج به کار رفته شده و نتایج با سایر نتایج موجود مقایسه شد که تطابق خوبی مشاهده شده است.
علاقه‌مندان برای مطالعه و بهره‌برداری از این مقاله می‌توانند به لینک سایت ناسا http://adsabs.harvard.edu/abs/2012IJNMF..68.1087R و یا لینک مجله: http://onlinelibrary.wiley.com/doi/10.1002/fld.2593/abstract مراجعه کنند.
Similar threads
| Thread starter | عنوان | تالار | پاسخ ها | تاریخ |
|---|---|---|---|---|
|
اخبار هوافضا - سازمان فضایی آمریکا NASA | تالار نجوم | 74 | |
|
► •*♥*•◄ تاپیک جامع اخبار نجوم ► •*♥*•◄ | تالار نجوم | 1018 | |
|
تاریخ نجوم | تالار نجوم | 0 | |
|
دانلود پیرامون خلاصه ای از تاریخ نجوم از یونان باستان تا قبل از کوپرنیک | تالار نجوم | 0 | |
| ا | اولین فضاپیمای تاریخ در مدار یک سیاره دیگر + عکس | تالار نجوم | 0 |
Similar threads
-
-
-
-
دانلود پیرامون خلاصه ای از تاریخ نجوم از یونان باستان تا قبل از کوپرنیک
- شروع شده توسط S i s i l
- پاسخ ها: 0
-