| |||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
*** آرشیو اخبار تاریخ گذشته ***
- شروع کننده موضوع @spacechild@
- تاریخ شروع
قمر 1400سال پیش
قمر 1400سال پیش
پس کدام یک از نعمات پروردگارتان را انکار می کنید؟
یادمان باشد به دل کوزه آب، که بدان سنگ شکست... دستی از روی محبّت بزنیم!! تا اگر آب در آن سینه پاکش ریزند...آبرویش نرود.!
یادمان باشد فردا حتما، ناز گل را بکشیم.. حق به شب بو بدهیم... و نخندیم دیگر به ترکهای دل هر گلدان!
وبه انگشت نخی خواهیم بست، تا فراموش نگردد فردا..!
زندگی شیرین است! زندگی باید کرد.. و بدانم که شبی، خواهم رفت! و شبی هست که نباشد پس از آن، فردایی
قمر 1400سال پیش
- فبِأَيِّ آلَاء رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ (سوره الرحمان)
| در روایات اسلامی آمده که کفار مکه از پیامبر اسلام (ص) تقاضا کردند برای صدق دعوی خود ماه را به دو نیم بشکافد و به او قول دادند که اگر چنین نماید به دین اسلام و صدق گفتار او ایمان خواهند آورد... آن شب آسمان صاف و ماه به صورت کامل (بدر) بود، پیامبر (ص) از خداوند خواست تا آنچه را که کفار مکه از او خواسته اند به آنها نشان بدهد تا ایمان بیاورند... خداوند دعای پیامبرش را اجابت کرد... و سپس ماه به دو نیم شکافته شد، نیمی در کوه صفا و نیم دیگر در کوه قیقعان در مقابل آن قرار گرفت. کفار مکه که در حال مشاهده این واقعه بودند گفتند که محمد (ص) ما را سحر کرده است، سپس گفتند اگر او ما را سحر کرده باشد نمی تواند همه مردم را سحر کند، ابوجهل گفت: "صبر کنید تا یکی از اهل بادیه بیاید و از او سئوال کنیم که آیا انشقاق ماه را دیده است یا نه، اگر تایید کرد ایمان می آوریم و اگر نه معلوم می شود که محمد (ص) چشمان ما را سحر کرده است." بالاخره یکی از اهالی بادیه به مکه آمد و این خبر را تصدیق کرد و آنگاه ابو جهل و مشرکان گفتند: "این سحر مستمر است" و آنگاه این آیات مبارک نازل شد ... "اقتربت الساعه وانشق القمر ..." باری این موضوع پایان یافت و مشرکان ایمان نیاوردند. در یکی از نشستهای دکتر زغلول النجار در یکی از دانشگاههای انگلیس، وی در خصوص معجزه شق القمر در صدر اسلام به دست پیامبر (ص) به عنوان یکی از معجزات پیامبر (ص) که توسط ناسا به اثبات رسیده است صحبت می کرد. در این میان یکی از حاضران که به اسلام خیلی توجه و اهتمام داشت به نام "داوود موسی بیتکوک " که در حال حاضر نیز رئیس حزب اسلامی بریتانیاست ماجرای مسلمان شدن خود را اینگونه نقل کرد: "هنگامی که می خواستم در مورد اسلام تحقیق کنم یکی از دوستانم ترجمه ای از قران کریم به زبان انگلیسی را به من هدیه کرد و من نیز بطور اتفاقی آن را باز کردم و اتفاقا سوره قمر آمد. سپس شروع به خواندن کردم ....و ماه شکافته شد... وقتی به این جمله رسیدم از خود پرسیدم آیا واقعا ماه شکافته شده است؟؟! سپس با ناباوری کتاب را بسته و به کناری گذاشتم و از تحقیق در باره اسلام هم منصرف شدم و دیگر سراغ آن کتاب هم نرفتم. روزی در مقابل تلویزیون نشسته بودم و طبق معمول برنامه اي را مشاهده می کردم، برنامه ای بود که در آن مجری با سه نفر از دانشمندان ناسا متخصص در علوم فضایی مصاحبه داشت. موضوع برنامه جنگ ستارگان و صرف میلیاردها دلار در این راه و اعتراض به این موضوع بود. مجری با بیان اینکه صدها میلیون نفر در سراسر جهان از گرسنگی رنج می برند، دانشمندان را مورد انتقاد قرار داده بود و آنان هم با بیان مفید بودن این تحقیقات در مجلات کشاورزی و صنعت و غیره از این طرحها دفاع می کردند... مجری سپس سئوال دیگری را طرح می کند با این مضمون که "شما در یکی از سفرهای خود به ماه حوالی 100 میلیارد دلار هزینه کردید و تنها خواسته اید که پرچم آمریکا را بر روی ماه نصب کنید... آیا این عاقلانه است؟؟!" در جواب این گوینده دانشمند آمریکایی لب به سخن گشوده و می گوید که: "در آن سفر، هدف ما مطالعه ترکیب داخلی ماه بوده که بدانیم چه تشابهاتی با زمین دارد و در این زمینه به موضوع عجیبی برخورد کردیم که عبارت بود از یک کمر بندی از سنگها و صخره های تغییر شکل یافته که سطح کره ماه را به طرف عمق و به طرف سطح دیگر آن پوشانده بود و هنگامی که این اطلاعات را به زمین شناسان منتقل کردیم مایه شگفتی آنان شده و گفتند چنین چیزی امکان ندارد مگر آنکه ماه در مرحله ای از حیات خود به دو نیم تقسیم شده و سپس دوباره جمع شده باشد و به شکل اول بازگشته باشد و این نوار از صخره های تغییر شکل یافته نتیجه برخورد دو نیمه ماه در لحظه جمع شدن و به هم پیوستن دو نیمه آن می باشد." داوود موسی بیتکوک سپس می گوید: "با شنیدن این مطلب از جای خود پریدم و گفتم این معجزه ای است که در 1400 سال قبل به دست پیامبر اسلام در قلب صحرا اتفاق افتاده و از عجایب روزگار این است که آمریکا باید میلیاردها دلار خرج کنند تا آن را برای مسلمانان اثبات نمایند! بی شک این دین حق و حقیقت است..." به این ترتیب سوره قمر سبب اسلام آوردن این شخص شد، پس از آنکه عاملی برای دوری او از اسلام شده بود و این خود از دیگر معجزات اسلام است. |
یادمان باشد به دل کوزه آب، که بدان سنگ شکست... دستی از روی محبّت بزنیم!! تا اگر آب در آن سینه پاکش ریزند...آبرویش نرود.!
یادمان باشد فردا حتما، ناز گل را بکشیم.. حق به شب بو بدهیم... و نخندیم دیگر به ترکهای دل هر گلدان!
وبه انگشت نخی خواهیم بست، تا فراموش نگردد فردا..!
زندگی شیرین است! زندگی باید کرد.. و بدانم که شبی، خواهم رفت! و شبی هست که نباشد پس از آن، فردایی
حل یک معمای مهم کیهانی
حل یک معمای مهم کیهانی
[h=1] حل یک معمای مهم کیهانی
[/h]
» سرویس: علمي و فناوري - علمي
کد خبر: 91101608913
شنبه ۱۶ دی ۱۳۹۱ - ۰۷:۵۹
منجمان در جدیدترین بررسی‌های خود موفق شدند به یکی از معماهای مهم کیهانی پاسخ دهند.
به گزارش سرویس علمی خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، کائنات با القای این حس که اجسام آسمانی در فاصله همسانی با زمین قرار دارند، چشمان انسان را به راه خطا می‌برند.
در تصویر جدیدی که تلسکوپ فضایی هابل منتشر کرده، می‌توان دو کهکشان NGC 5011B و NGC 5011C را مشاهده کرد که در مقابل یک پس‌زمینه ستاره‌ای قرار گرفته‌اند.
این کهکشانها در صورت فلکی قنطورس قرار دارند و ماهیت آنها ستاره‌شناسان را سردرگم کرده است.
در تصویر منتشره ، جسم سماوی NGC 5011B که در سمت راست تصویر دیده می‌شود، یک کهکشان مارپیچی است که به خوشه کهکشانی قنطورس در فاصله 156 میلیون سال نوری از زمین تعلق دارد.
همچنین NGC 5011C (کهکشان آبی‌مانند در مرکز تصویر) که مدتها بخشی از این خوشه‌کهکشان‌ها به شمار رفته و از نور ضعیف برخوردار است، در حقیقت یک کهکشان کوتوله همسایه است.
ستاره‌شناسان همواره در مورد ظاهر NGC 5011C کنجکاو بوده‌اند.
به باور آنها چنانچه این دو کهکشان در فاصله همسانی از زمین قرار داشتند، باید علائمی از تعامل بین خود را نشان می‌دادند؛ با این حال تاکنون هیچ گونه نشانه قابل مشاهده‌ای از این تعامل مشاهده نشده است.
به منظور حل این مشکل، ستاره‌شناسان سرعتی را که این کهکشانها در آن در حال دور شدن از کهکشان راه شیری هستند، بررسی کرده و دریافتند که NGC 5011C بسیار کندتر از همسایه ظاهری‌اش در حال دور شدن از راه شیری است و حرکت آن با حرکت گروه «قنطورس ای» واقع در فاصله 13 میلیون سال نوری همخوانی دارد.
بنابراین NGC 5011C که ستارگانش فقط ده میلیون برابر خورشید جرم دارند، باید در واقع یک کهکشان کوتوله مجاور باشد و نه عضوی از خوشه کهکشانی دور قنطورس که پیشتر تصور می‌شد. این کشف منجر به حل یک مسأله کیهانی شده است.
حل یک معمای مهم کیهانی
[h=1] حل یک معمای مهم کیهانی
[/h]
» سرویس: علمي و فناوري - علمي
کد خبر: 91101608913
شنبه ۱۶ دی ۱۳۹۱ - ۰۷:۵۹
منجمان در جدیدترین بررسی‌های خود موفق شدند به یکی از معماهای مهم کیهانی پاسخ دهند.
به گزارش سرویس علمی خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، کائنات با القای این حس که اجسام آسمانی در فاصله همسانی با زمین قرار دارند، چشمان انسان را به راه خطا می‌برند.
در تصویر جدیدی که تلسکوپ فضایی هابل منتشر کرده، می‌توان دو کهکشان NGC 5011B و NGC 5011C را مشاهده کرد که در مقابل یک پس‌زمینه ستاره‌ای قرار گرفته‌اند.
این کهکشانها در صورت فلکی قنطورس قرار دارند و ماهیت آنها ستاره‌شناسان را سردرگم کرده است.
در تصویر منتشره ، جسم سماوی NGC 5011B که در سمت راست تصویر دیده می‌شود، یک کهکشان مارپیچی است که به خوشه کهکشانی قنطورس در فاصله 156 میلیون سال نوری از زمین تعلق دارد.
همچنین NGC 5011C (کهکشان آبی‌مانند در مرکز تصویر) که مدتها بخشی از این خوشه‌کهکشان‌ها به شمار رفته و از نور ضعیف برخوردار است، در حقیقت یک کهکشان کوتوله همسایه است.
ستاره‌شناسان همواره در مورد ظاهر NGC 5011C کنجکاو بوده‌اند.
به باور آنها چنانچه این دو کهکشان در فاصله همسانی از زمین قرار داشتند، باید علائمی از تعامل بین خود را نشان می‌دادند؛ با این حال تاکنون هیچ گونه نشانه قابل مشاهده‌ای از این تعامل مشاهده نشده است.
به منظور حل این مشکل، ستاره‌شناسان سرعتی را که این کهکشانها در آن در حال دور شدن از کهکشان راه شیری هستند، بررسی کرده و دریافتند که NGC 5011C بسیار کندتر از همسایه ظاهری‌اش در حال دور شدن از راه شیری است و حرکت آن با حرکت گروه «قنطورس ای» واقع در فاصله 13 میلیون سال نوری همخوانی دارد.
بنابراین NGC 5011C که ستارگانش فقط ده میلیون برابر خورشید جرم دارند، باید در واقع یک کهکشان کوتوله مجاور باشد و نه عضوی از خوشه کهکشانی دور قنطورس که پیشتر تصور می‌شد. این کشف منجر به حل یک مسأله کیهانی شده است.
آغاز بکار بزرگترین نشست نجومی سال 2013
آغاز بکار بزرگترین نشست نجومی سال 2013
[h=1] آغاز بکار بزرگترین نشست نجومی سال 2013
[/h]
» سرویس: علمي و فناوري - علمي
کد خبر: 91101709937
یکشنبه ۱۷ دی ۱۳۹۱ - ۱۳:۰۶
بیش از سه هزار دانشمند و اخترشناس با حضور در بزرگترین نشست نجومی سال 2013 میلادی، پیرامون جدیدترین کشفیات و دستاوردهای فضایی به بحث و تبادل نظر می پردازند.
به گزارش سرویس علمی خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، دویست و بیست و یکمین نشست انجمن نجوم آمریکا (AAS) از روز یکشنبه ششم ژانویه (17 دی) در لانگ بیچ کالیفرنیا آغاز می‌شود.
بیش از دو هزار و 700 اخترشناس، فیزیکدان، شماری از برندگان جایزه نوبل، محققان و دانشجویان نجوم برای حضور در نشست سالانه AAS ثبت نام کرده‌اند؛ همچنین شماری از مسئولان ناسا، بنیاد ملی علوم و سازمان های علمی - تحقیقاتی نیز در این نشست حضور خواهند داشت.
کشفیات جدید در حوزه ماده تاریک، انرژی تاریک، سیارات بیگانه، سیاهچاله‌ها، کهکشان های دوردست و سیارک ها از جمله مهمترین موضوعات مورد بحث در این نشست چهار روزه خواهد بود.
در این نشست همچنین یافته‌های جدید تلسکوپ های اشعه ایکس، اشعه گاما، تلسکوپ های نوری، بودجه سال آینده ناسا و مراحل تکمیل تلسکوپ فضایی جیمز وب نیز مورد بررسی قرار می گیرند.
نشستهای سالانه انجمن نجوم آمریکا در تابستان و زمستان برگزار می شود؛ نشست تابستان AAS دوم تا ششم ژوئن 2013 میلادی در مینیاپولیس برگزار خواهد شد.
آغاز بکار بزرگترین نشست نجومی سال 2013
[h=1] آغاز بکار بزرگترین نشست نجومی سال 2013
[/h]
» سرویس: علمي و فناوري - علمي
کد خبر: 91101709937
یکشنبه ۱۷ دی ۱۳۹۱ - ۱۳:۰۶
بیش از سه هزار دانشمند و اخترشناس با حضور در بزرگترین نشست نجومی سال 2013 میلادی، پیرامون جدیدترین کشفیات و دستاوردهای فضایی به بحث و تبادل نظر می پردازند.
به گزارش سرویس علمی خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، دویست و بیست و یکمین نشست انجمن نجوم آمریکا (AAS) از روز یکشنبه ششم ژانویه (17 دی) در لانگ بیچ کالیفرنیا آغاز می‌شود.
بیش از دو هزار و 700 اخترشناس، فیزیکدان، شماری از برندگان جایزه نوبل، محققان و دانشجویان نجوم برای حضور در نشست سالانه AAS ثبت نام کرده‌اند؛ همچنین شماری از مسئولان ناسا، بنیاد ملی علوم و سازمان های علمی - تحقیقاتی نیز در این نشست حضور خواهند داشت.
کشفیات جدید در حوزه ماده تاریک، انرژی تاریک، سیارات بیگانه، سیاهچاله‌ها، کهکشان های دوردست و سیارک ها از جمله مهمترین موضوعات مورد بحث در این نشست چهار روزه خواهد بود.
در این نشست همچنین یافته‌های جدید تلسکوپ های اشعه ایکس، اشعه گاما، تلسکوپ های نوری، بودجه سال آینده ناسا و مراحل تکمیل تلسکوپ فضایی جیمز وب نیز مورد بررسی قرار می گیرند.
نشستهای سالانه انجمن نجوم آمریکا در تابستان و زمستان برگزار می شود؛ نشست تابستان AAS دوم تا ششم ژوئن 2013 میلادی در مینیاپولیس برگزار خواهد شد.
گردشگری فضایی از سال 2013 کلید می‌خورد؟
گردشگری فضایی از سال 2013 کلید می‌خورد؟
[h=1] گردشگری فضایی از سال 2013 کلید می‌خورد؟
[/h]
» سرویس: علمي و فناوري - فناوري
کد خبر: 91101709945
یکشنبه ۱۷ دی ۱۳۹۱ - ۱۳:۱۱
شرکت های خصوصی فعال در حوزه گردشگری فضایی قصد دارند طی 12 ماه آینده تست‌های تکمیلی پرواز فضاپیماهای خود را انجام داده و آغازگر عصر جدیدی در سفرهای فضایی باشند.
به گزارش سرویس فناوری خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، شرکت‌های خصوصی مانند ویرجین گالاکتیک، اسپیس ایکس و سیرا نوادا در حال طراحی و آزمایش فضاپیماهای مختلف برای آغاز گردشگری فضایی و اعزام مسافر به فضا هستند.
شرکت ویرجین گالاکتیک که نمونه اولیه ای از فضاپیمای SpaceShipTwo را طراحی کرده است، قصد دارد نخستین خطوط فضایی تجاری جهان را راه‌اندازی کند.
در این پرواز زیر مداری، مسافران سفری فراتر از جو زمین را تجربه کرده و زمین را از منظری که تنها فضانوردان قادر به دیدن آن هستند، مشاهده خواهند کرد.
فضاپیمای SpaceShipTwo از اکتبر 2010 تا آگوست 2012 میلادی 22 تست پروازی را با موفقیت سپری کرده است و محققان قصد دارند در سال جدید میلادی، تست پرواز فضاپیما با موشک هیبریدی را انجام دهند.
موشک هیبریدی که برای انتقال فضاپیما به مدار زمین مورد استفاده قرار می‌گیرد، تاکنون 17 بار به فضاپیما متصل شده و تست روشن شدن موتور بر روی زمین انجام شده است.
شرکت خصوصی XCOR Aerospace نیز درحال طراحی فضاپیمای LynxI است؛ این فضاپیما نمونه اولیه‌ای از مدل نهایی Lunx Mark2 محسوب می‌شود که گردشگران فضایی را طی سال‌های آینده راهی فضا خواهد کرد.
تست پرواز این فضاپیما نیز برای اوسط سال 2013 میلادی برنامه‌ریزی شده است.
شرکت اسپیس ایکس نیز که سال 2012 میلادی با موفقیت نخستین فضاپیمای باری خصوصی جهان را راهی ایستگاه فضایی بین‌المللی (ISS) کرد، در حال طراحی و انجام آزمایش نمونه سرنشین‌دار کپسول فضایی دراگون است.
نمونه اولیه ای از فضاپیمای SpaceShipTwo
کپسول سرنشین دار Dragon
نمونه نهایی فضاپیمای Lunx Mark2
گردشگری فضایی از سال 2013 کلید می‌خورد؟
[h=1] گردشگری فضایی از سال 2013 کلید می‌خورد؟
[/h]
» سرویس: علمي و فناوري - فناوري
کد خبر: 91101709945
یکشنبه ۱۷ دی ۱۳۹۱ - ۱۳:۱۱
شرکت های خصوصی فعال در حوزه گردشگری فضایی قصد دارند طی 12 ماه آینده تست‌های تکمیلی پرواز فضاپیماهای خود را انجام داده و آغازگر عصر جدیدی در سفرهای فضایی باشند.
به گزارش سرویس فناوری خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، شرکت‌های خصوصی مانند ویرجین گالاکتیک، اسپیس ایکس و سیرا نوادا در حال طراحی و آزمایش فضاپیماهای مختلف برای آغاز گردشگری فضایی و اعزام مسافر به فضا هستند.
شرکت ویرجین گالاکتیک که نمونه اولیه ای از فضاپیمای SpaceShipTwo را طراحی کرده است، قصد دارد نخستین خطوط فضایی تجاری جهان را راه‌اندازی کند.
در این پرواز زیر مداری، مسافران سفری فراتر از جو زمین را تجربه کرده و زمین را از منظری که تنها فضانوردان قادر به دیدن آن هستند، مشاهده خواهند کرد.
فضاپیمای SpaceShipTwo از اکتبر 2010 تا آگوست 2012 میلادی 22 تست پروازی را با موفقیت سپری کرده است و محققان قصد دارند در سال جدید میلادی، تست پرواز فضاپیما با موشک هیبریدی را انجام دهند.
موشک هیبریدی که برای انتقال فضاپیما به مدار زمین مورد استفاده قرار می‌گیرد، تاکنون 17 بار به فضاپیما متصل شده و تست روشن شدن موتور بر روی زمین انجام شده است.
شرکت خصوصی XCOR Aerospace نیز درحال طراحی فضاپیمای LynxI است؛ این فضاپیما نمونه اولیه‌ای از مدل نهایی Lunx Mark2 محسوب می‌شود که گردشگران فضایی را طی سال‌های آینده راهی فضا خواهد کرد.
تست پرواز این فضاپیما نیز برای اوسط سال 2013 میلادی برنامه‌ریزی شده است.
شرکت اسپیس ایکس نیز که سال 2012 میلادی با موفقیت نخستین فضاپیمای باری خصوصی جهان را راهی ایستگاه فضایی بین‌المللی (ISS) کرد، در حال طراحی و انجام آزمایش نمونه سرنشین‌دار کپسول فضایی دراگون است.
وجود 100 میلیارد سیاره بیگانه در راه شیری
وجود 100 میلیارد سیاره بیگانه در راه شیری
[h=1] وجود 100 میلیارد سیاره بیگانه در راه شیری
[/h]
» سرویس: علمي و فناوري - علمي
کد خبر: 91101709933
یکشنبه ۱۷ دی ۱۳۹۱ - ۱۳:۰۳
مطالعات صورت گرفته توسط محققان دانشگاه کالیفرنیا نشان می‌دهد، کهکشان راه شیری میزبان دست کم 100 میلیارد سیاره بیگانه است.
به گزارش سرویس علمی خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، محققان پنج سیستم سیاره‌ای موسوم به کپلر-32 را که در فاصله 95 سال نوری از زمین واقع شده‌اند، بررسی کردند.
این سیستم سیاره‌ای توسط تلسکوپ فضایی کپلر ناسا و در مدار یک کوتوله M که ستاره‌ای کوچکتر و سردتر از خورشید است، شناسایی شده است.
کلاس کوتوله‌های M (کوتوله سرخ) متداول‌ترین ستاره موجود در کهکشان راه شیری محسوب می شود که 75 درصد از 100 میلیارد ستاره این کهکشان را تشکیل می دهد.
در این محاسبه تنها سیارات در مدار نزدیک به کوتوله M مورد بررسی قرار گرفتند و سیارات خارج از این سیستم‌ها یا سیستم‌های سیاره‌ای در مدار ستارگان دیگر محاسبه نشدند.
«جاناتان سوئیفت» سرپرست تیم تحقیقاتی دانشگاه کالیفرنیا تأکید می‌کند: در واقع به‌ازای هر ستاره موجود در کهکشان راه شیری، یک سیاره بیگانه وجود دارد؛ در این شرایط با در نظر گرفتن سایر سیارات احتمالی، تعداد سیارات این کهکشان تا 200 میلیارد نیز قابل افزایش است.
سیستم سیاره‌ای کپلر-32 از لحاظ ابعاد مشابه زمین است که بر این اساس، سه سیستم قطری بین 0.8 تا 2.7 برابر زمین دارند و در مدار نزدیک به ستاره میزبان در فاصله 16 میلیون کیلومتری ستاره میزبان در حال چرخش هستند.
نتایج این تحقیق در مجله Astrophysical منتشر شده است.
پنج سیستم سیاره ای موسوم به کپلر-32
وجود 100 میلیارد سیاره بیگانه در راه شیری
[h=1] وجود 100 میلیارد سیاره بیگانه در راه شیری
[/h]
» سرویس: علمي و فناوري - علمي
کد خبر: 91101709933
یکشنبه ۱۷ دی ۱۳۹۱ - ۱۳:۰۳
مطالعات صورت گرفته توسط محققان دانشگاه کالیفرنیا نشان می‌دهد، کهکشان راه شیری میزبان دست کم 100 میلیارد سیاره بیگانه است.
به گزارش سرویس علمی خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، محققان پنج سیستم سیاره‌ای موسوم به کپلر-32 را که در فاصله 95 سال نوری از زمین واقع شده‌اند، بررسی کردند.
این سیستم سیاره‌ای توسط تلسکوپ فضایی کپلر ناسا و در مدار یک کوتوله M که ستاره‌ای کوچکتر و سردتر از خورشید است، شناسایی شده است.
کلاس کوتوله‌های M (کوتوله سرخ) متداول‌ترین ستاره موجود در کهکشان راه شیری محسوب می شود که 75 درصد از 100 میلیارد ستاره این کهکشان را تشکیل می دهد.
در این محاسبه تنها سیارات در مدار نزدیک به کوتوله M مورد بررسی قرار گرفتند و سیارات خارج از این سیستم‌ها یا سیستم‌های سیاره‌ای در مدار ستارگان دیگر محاسبه نشدند.
«جاناتان سوئیفت» سرپرست تیم تحقیقاتی دانشگاه کالیفرنیا تأکید می‌کند: در واقع به‌ازای هر ستاره موجود در کهکشان راه شیری، یک سیاره بیگانه وجود دارد؛ در این شرایط با در نظر گرفتن سایر سیارات احتمالی، تعداد سیارات این کهکشان تا 200 میلیارد نیز قابل افزایش است.
سیستم سیاره‌ای کپلر-32 از لحاظ ابعاد مشابه زمین است که بر این اساس، سه سیستم قطری بین 0.8 تا 2.7 برابر زمین دارند و در مدار نزدیک به ستاره میزبان در فاصله 16 میلیون کیلومتری ستاره میزبان در حال چرخش هستند.
نتایج این تحقیق در مجله Astrophysical منتشر شده است.
اقیانوس‌های فرازمینی میزبان احتمالی حیات
اقیانوس‌های فرازمینی میزبان احتمالی حیات
» سرویس: علمي و فناوري - علمي
کد خبر: 91101709929
یکشنبه ۱۷ دی ۱۳۹۱ - ۱۳:۰۰
تحقیقات گسترده‌ای برای یافتن آب بر سطح سیارات و قمرهای مختلف با هدف یافتن نشانه‌های احتمالی حیات در حال پیگیری است.
به گزارش سرویس علمی خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، شواهد زمین شناسی متعددی از وجود آب در گذشته باستانی مریخ بدست آمده است و یافته‌های اخیر مریخ نورد کنجکاوی ناسا نیز نشانه‌هایی از جریان داشتن آب بر سطح سیاره سرخ در میلیاردها سال قبل را نشان می‌دهد.
مطالعات جدید نشان می‌دهد: دست کم شش قمر از جمله اروپا و گانیمد (سیاره مشتری)، تیتان و انسلادوس (سیاره زحل) و تریتون (سیاره نپتون) دارای اقیانوس‌های زیر سطحی هستند که می توانند میزبان احتمالی حیات باشند.
هر یک از این قمرها احتمالا دارای منابع آبی به اندازه تمام اقیانوس‌های زمین هستند.
ایده یک منطقه قابل سکونت ستاره‌ای که آب بر سطح سیاره آن بصورت پایدار وجود داشته باشد، نخستین بار توسط «مایکل هارت» در اواخر دهه 1970 میلادی مطرح شد.
«کن هند» از محققان آزمایشگاه پیشرانه جت ناسا تأکید می‌کند: فرضیه یک منطقه قابل سکونت تقریبا منسوخ شده و در حال حاضر فرضیه وجود تنوع حیات در مناطق مختلف در منظومه شمسی تقویت شده است.
برای یافتن نمونه‌های احتمالی حیات در اقیانوس های فرازمینی باید به پوسته ضخیم یخ در عمق سیارات نفوذ کرد.
به گفته محققان، قمر انسلادوس احتمالا حاوی آب و مواد معدنی بوده و یکی از بهترین مکان‌ها برای یافتن حیات میکروبی محسوب می‌شود؛ همچنین منابع آبی در قمر اروپا نیز احتمالا دو تا سه برابر زمین است و عمق این اقیانوس فرازمینی حداقل 10 برابر اقیانوس‌های زمین تخمین زده می‌شود.
آژانس فضایی اروپا (ESA) در برنامه تحقیقاتی JUICE قصد دارد سه قمر یخی مشتری شامل اروپا، گانیمد و کالیستو را تا سال 2030 میلادی با هدف یافتن آب و نمونه‌های احتمالی حیات مورد بررسی قرار دهد.
اقیانوس‌های فرازمینی میزبان احتمالی حیات
» سرویس: علمي و فناوري - علمي
کد خبر: 91101709929
یکشنبه ۱۷ دی ۱۳۹۱ - ۱۳:۰۰
تحقیقات گسترده‌ای برای یافتن آب بر سطح سیارات و قمرهای مختلف با هدف یافتن نشانه‌های احتمالی حیات در حال پیگیری است.
به گزارش سرویس علمی خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، شواهد زمین شناسی متعددی از وجود آب در گذشته باستانی مریخ بدست آمده است و یافته‌های اخیر مریخ نورد کنجکاوی ناسا نیز نشانه‌هایی از جریان داشتن آب بر سطح سیاره سرخ در میلیاردها سال قبل را نشان می‌دهد.
مطالعات جدید نشان می‌دهد: دست کم شش قمر از جمله اروپا و گانیمد (سیاره مشتری)، تیتان و انسلادوس (سیاره زحل) و تریتون (سیاره نپتون) دارای اقیانوس‌های زیر سطحی هستند که می توانند میزبان احتمالی حیات باشند.
هر یک از این قمرها احتمالا دارای منابع آبی به اندازه تمام اقیانوس‌های زمین هستند.
ایده یک منطقه قابل سکونت ستاره‌ای که آب بر سطح سیاره آن بصورت پایدار وجود داشته باشد، نخستین بار توسط «مایکل هارت» در اواخر دهه 1970 میلادی مطرح شد.
«کن هند» از محققان آزمایشگاه پیشرانه جت ناسا تأکید می‌کند: فرضیه یک منطقه قابل سکونت تقریبا منسوخ شده و در حال حاضر فرضیه وجود تنوع حیات در مناطق مختلف در منظومه شمسی تقویت شده است.
برای یافتن نمونه‌های احتمالی حیات در اقیانوس های فرازمینی باید به پوسته ضخیم یخ در عمق سیارات نفوذ کرد.
به گفته محققان، قمر انسلادوس احتمالا حاوی آب و مواد معدنی بوده و یکی از بهترین مکان‌ها برای یافتن حیات میکروبی محسوب می‌شود؛ همچنین منابع آبی در قمر اروپا نیز احتمالا دو تا سه برابر زمین است و عمق این اقیانوس فرازمینی حداقل 10 برابر اقیانوس‌های زمین تخمین زده می‌شود.
آژانس فضایی اروپا (ESA) در برنامه تحقیقاتی JUICE قصد دارد سه قمر یخی مشتری شامل اروپا، گانیمد و کالیستو را تا سال 2030 میلادی با هدف یافتن آب و نمونه‌های احتمالی حیات مورد بررسی قرار دهد.
آرامترین دوره فعالیت خورشیدی در سال 2013
آرامترین دوره فعالیت خورشیدی در سال 2013
» سرویس: علمي و فناوري - علمي
کد خبر: 91101709497
یکشنبه ۱۷ دی ۱۳۹۱ - ۰۸:۲۸
دانشمندان ناسا مدعی‌اند قله فعالیت خورشیدی احتمالاً در سال جاری میلادی به آرامترین میزان خود طی حداقل 100 سال اخیر می‌رسد.
به گزارش سرویس علمی خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، این محققان بر این باورند که حتی چنانچه خورشید به قله چرخه فعالیت 11 ساله خود برسد، لکه‌های خورشیدی پایین‌ترین تعداد را خواهند داشت.
براساس گزارش‌های دریافتی، همچنین امواج رادیویی که نشان‌دهنده فعالیت بالای این ستاره هستند، بسیار فروکش کرده‌اند.
چرخه کنونی آب و هوای خورشید «چرخه خورشیدی 24» (Solar Cycle 24) لقب گرفته است.
آرام بودن خورشید از علاقه دانشمندان به مشاهده و پیگیری فعالیت این ستاره نمی‌کاهد زیرا یک جرقه سرکش آن می‌تواند به شبکه‌های الکتریکی آسیب رسانده یا ماهواره‌های ارتباطی را همان‌طور که زمینیان چند ماه پیش شاهد بودند، از کار بیاندازد.
آرامترین دوره فعالیت خورشیدی در سال 2013
» سرویس: علمي و فناوري - علمي
کد خبر: 91101709497
یکشنبه ۱۷ دی ۱۳۹۱ - ۰۸:۲۸
دانشمندان ناسا مدعی‌اند قله فعالیت خورشیدی احتمالاً در سال جاری میلادی به آرامترین میزان خود طی حداقل 100 سال اخیر می‌رسد.
به گزارش سرویس علمی خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، این محققان بر این باورند که حتی چنانچه خورشید به قله چرخه فعالیت 11 ساله خود برسد، لکه‌های خورشیدی پایین‌ترین تعداد را خواهند داشت.
براساس گزارش‌های دریافتی، همچنین امواج رادیویی که نشان‌دهنده فعالیت بالای این ستاره هستند، بسیار فروکش کرده‌اند.
چرخه کنونی آب و هوای خورشید «چرخه خورشیدی 24» (Solar Cycle 24) لقب گرفته است.
آرام بودن خورشید از علاقه دانشمندان به مشاهده و پیگیری فعالیت این ستاره نمی‌کاهد زیرا یک جرقه سرکش آن می‌تواند به شبکه‌های الکتریکی آسیب رسانده یا ماهواره‌های ارتباطی را همان‌طور که زمینیان چند ماه پیش شاهد بودند، از کار بیاندازد.
انفجار خورشیدی با قدرت بلعیدن 20 زمین
انفجار خورشیدی با قدرت بلعیدن 20 زمین
[h=1] انفجار خورشیدی با قدرت بلعیدن 20 زمین
[/h]
» سرویس: علمي و فناوري - علمي
کد خبر: 91101709488
یکشنبه ۱۷ دی ۱۳۹۱ - ۰۸:۱۰
یک انفجار عظیم از سطح خورشید در هفته گذشته نمایشگر موجی از پلاسمای بسیار داغ بود که می‌تواند بیش از 20 زمین را ببلعد.
به گزارش سرویس علمی خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا)، این جرقه خورشیدی سال نو در روز دوشنبه (11 دی) توسط رصدخانه دینامیک خورشیدی ناسا ثبت شد که بطور مداوم در اطراف این ستاره میزبان می‌چرخد.
اگرچه به گفته مقامات ناسا، این جرقه خورشیدی با وجود اندازه عظیم آن، قدرتمندترین نمونه از توفان خورشیدی نبود.
ناسا در توضیحی برای این تصویر اظهار کرد: نیروهای مغناطیسی، جریان پلاسما را هدایت می‌کنند اما بدون قدرت کافی برای غلبه بر گرانش خورشید، بیشتر این پلاسما به سطح خورشید باز می‌گردد. طول این جرقه حدود 257 هزار کیلومتر بوده که با در نظر گرفتن قطر 12.7 هزار کیلومتری زمین، این انفجار حدود 20 برابر قطر سیاره ما بوده است.
برخی از مقامات ناسا این جرقه خورشیدی را که در یک دوره چهار ساعته رخ داده بود، یک باله خورشیدی خوانده‌اند.
رصدخانه دینامیک خورشیدی یکی از چندین فضاپیمایی است که بطور مستمر برای ثبت فعالیتهای جرقه و توفانهای خورشیدی، این ستاره را زیر نظر دارند.
خورشید در حال حاضر در فاز فعال دوره 11 ساله فعالیت خود قرار داشته و قرار است در اواخر سال 2013 به اوج خود برسد. این در حالیست که به گفته دانشمندان ناسا، اوج این دوره موسوم به دوره خورشیدی 24، ممکن است آرامترین نوع آن در 100 سال اخیر باشد.
به گفته محققان، تعداد لکه‌های خورشیدی حتی در زمان ورود این ستاره به نقطه اوج فعالیت خود، باز هم بسیار کم است. همچنین امواج رادیویی که نشانگر فعالیت خورشیدی بالا هستند نیز کاملا آرام شده‌اند.
این جرقه‌ها و توفانهای خورشیدی همچنین می‌توانند در زمان مواجهه با مین، تاثیرات چشمگیری بر روی آن بگذارند. قدرتمندترین جرقه‌های خورشیدی می‌توانند در ارتباطات ماهواره‌ای تداخل ایجاد کرده، سلامت فضانوردان حاضر در مدار را تهدید کرده و به زیرساختهای سیستم برق در سطح زمین آسیب بزنند.
توفانهای خورشیدی کوچکتر نیز می‌توانند موجب توفانهای جالب ژئومغناطیسی در بالای زمین شوند که منجر به نمایش زیبای شفق خورشیدی در نزدیکی مناطق قطبی خواهد شد.
انفجار خورشیدی با قدرت بلعیدن 20 زمین
[h=1] انفجار خورشیدی با قدرت بلعیدن 20 زمین
[/h]
» سرویس: علمي و فناوري - علمي
کد خبر: 91101709488
یکشنبه ۱۷ دی ۱۳۹۱ - ۰۸:۱۰
یک انفجار عظیم از سطح خورشید در هفته گذشته نمایشگر موجی از پلاسمای بسیار داغ بود که می‌تواند بیش از 20 زمین را ببلعد.
به گزارش سرویس علمی خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا)، این جرقه خورشیدی سال نو در روز دوشنبه (11 دی) توسط رصدخانه دینامیک خورشیدی ناسا ثبت شد که بطور مداوم در اطراف این ستاره میزبان می‌چرخد.
اگرچه به گفته مقامات ناسا، این جرقه خورشیدی با وجود اندازه عظیم آن، قدرتمندترین نمونه از توفان خورشیدی نبود.
ناسا در توضیحی برای این تصویر اظهار کرد: نیروهای مغناطیسی، جریان پلاسما را هدایت می‌کنند اما بدون قدرت کافی برای غلبه بر گرانش خورشید، بیشتر این پلاسما به سطح خورشید باز می‌گردد. طول این جرقه حدود 257 هزار کیلومتر بوده که با در نظر گرفتن قطر 12.7 هزار کیلومتری زمین، این انفجار حدود 20 برابر قطر سیاره ما بوده است.
برخی از مقامات ناسا این جرقه خورشیدی را که در یک دوره چهار ساعته رخ داده بود، یک باله خورشیدی خوانده‌اند.
رصدخانه دینامیک خورشیدی یکی از چندین فضاپیمایی است که بطور مستمر برای ثبت فعالیتهای جرقه و توفانهای خورشیدی، این ستاره را زیر نظر دارند.
خورشید در حال حاضر در فاز فعال دوره 11 ساله فعالیت خود قرار داشته و قرار است در اواخر سال 2013 به اوج خود برسد. این در حالیست که به گفته دانشمندان ناسا، اوج این دوره موسوم به دوره خورشیدی 24، ممکن است آرامترین نوع آن در 100 سال اخیر باشد.
به گفته محققان، تعداد لکه‌های خورشیدی حتی در زمان ورود این ستاره به نقطه اوج فعالیت خود، باز هم بسیار کم است. همچنین امواج رادیویی که نشانگر فعالیت خورشیدی بالا هستند نیز کاملا آرام شده‌اند.
این جرقه‌ها و توفانهای خورشیدی همچنین می‌توانند در زمان مواجهه با مین، تاثیرات چشمگیری بر روی آن بگذارند. قدرتمندترین جرقه‌های خورشیدی می‌توانند در ارتباطات ماهواره‌ای تداخل ایجاد کرده، سلامت فضانوردان حاضر در مدار را تهدید کرده و به زیرساختهای سیستم برق در سطح زمین آسیب بزنند.
توفانهای خورشیدی کوچکتر نیز می‌توانند موجب توفانهای جالب ژئومغناطیسی در بالای زمین شوند که منجر به نمایش زیبای شفق خورشیدی در نزدیکی مناطق قطبی خواهد شد.
شبیه‌سازی روزگار سرسبز مریخ باستانی
شبیه‌سازی روزگار سرسبز مریخ باستانی
[h=1] شبیه‌سازی روزگار سرسبز مریخ باستانی
[/h]
» سرویس: علمي و فناوري - فناوري
کد خبر: 91101709482
یکشنبه ۱۷ دی ۱۳۹۱ - ۰۸:۰۹
با کمک داده‌های توپوگرافی ناسا و یک برنامه مدلسازی رایانه ای، نقشه سه بعدی مریخ شبیه‌سازی شده است که گذشته باستانی سیاره سرخ را در زمان جریان داشتن احتمالی آب بر سطح آن به تصویر می‌کشد.
به گزارش سرویس علمی خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، شواهد بدست آمده از شهاب سنگ ها، کاوشگرها و مریخ نوردهای مختلف، بیانگر احتمال وجود و جریان داشتن آب بر سطح مریخ و گذشته باستانی سرسبزی برای این سیاره است.
«کوین گیل» مهندس نرم افزار با استفاده از آخرین برنامه مدلسازی رایانه ای و با کمک داده های توپوگرافی ناسا، این مدل سه بعدی را از سیاره سرخ طراحی کرده است.
سپس این مدل شبیه سازی شده با استفاده از نرم افزار رنگ آمیزی GIMP و بر اساس تصویر مرمر آبی ناسا که از کره زمین تهیه شده است، رنگ آمیزی شد.
«گیل» تأکید می کند که هیچ استدلال علمی برای شیوه رنگ آمیزی مدل سه بعدی مریخ وجود نداشته و برای این کار از نمونه های مشابه بر روی زمین مانند صحرای آفریقا یا مناطق بیابانی استرالیا الگوبرداری شده است.
در نقشه سه بعدی رنگی مریخ، پوشش سبز گیاهی، توده های ابر، اقیانوس های آبی درخشان، آتشفشان ها و دره ها دیده می شوند.
وضعیت فعلی سیاره مریخ
نقشه سه بعدی شبیه سازی گذشته سرسبز مریخ
نقشه سه بعدی شبیه سازی گذشته سرسبز مریخ
استفاده از تصویر زمین موسوم به «مرمر آبی» برای شبیه سازی مریخ
شبیه‌سازی روزگار سرسبز مریخ باستانی
[h=1] شبیه‌سازی روزگار سرسبز مریخ باستانی
[/h]
» سرویس: علمي و فناوري - فناوري
کد خبر: 91101709482
یکشنبه ۱۷ دی ۱۳۹۱ - ۰۸:۰۹
با کمک داده‌های توپوگرافی ناسا و یک برنامه مدلسازی رایانه ای، نقشه سه بعدی مریخ شبیه‌سازی شده است که گذشته باستانی سیاره سرخ را در زمان جریان داشتن احتمالی آب بر سطح آن به تصویر می‌کشد.
به گزارش سرویس علمی خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، شواهد بدست آمده از شهاب سنگ ها، کاوشگرها و مریخ نوردهای مختلف، بیانگر احتمال وجود و جریان داشتن آب بر سطح مریخ و گذشته باستانی سرسبزی برای این سیاره است.
«کوین گیل» مهندس نرم افزار با استفاده از آخرین برنامه مدلسازی رایانه ای و با کمک داده های توپوگرافی ناسا، این مدل سه بعدی را از سیاره سرخ طراحی کرده است.
سپس این مدل شبیه سازی شده با استفاده از نرم افزار رنگ آمیزی GIMP و بر اساس تصویر مرمر آبی ناسا که از کره زمین تهیه شده است، رنگ آمیزی شد.
«گیل» تأکید می کند که هیچ استدلال علمی برای شیوه رنگ آمیزی مدل سه بعدی مریخ وجود نداشته و برای این کار از نمونه های مشابه بر روی زمین مانند صحرای آفریقا یا مناطق بیابانی استرالیا الگوبرداری شده است.
در نقشه سه بعدی رنگی مریخ، پوشش سبز گیاهی، توده های ابر، اقیانوس های آبی درخشان، آتشفشان ها و دره ها دیده می شوند.
همه هشدارها درباره اثرات توفانهای خورشیدی
همه هشدارها درباره اثرات توفانهای خورشیدی
محققان کیهان شنان کشور ایجاد شفق های قطبی، تغییرات آب وهوایی و اختلال در سیستم های مخابراتی را از عوارض توفانهای خورشیدی دانستند و اعلام کردند فعالیتهای خورشید در این چرخه ممکن است تا سال ۲۰۱۴ ادامه داشته باشد.
بيشتر...
همه هشدارها درباره اثرات توفانهای خورشیدی
محققان کیهان شنان کشور ایجاد شفق های قطبی، تغییرات آب وهوایی و اختلال در سیستم های مخابراتی را از عوارض توفانهای خورشیدی دانستند و اعلام کردند فعالیتهای خورشید در این چرخه ممکن است تا سال ۲۰۱۴ ادامه داشته باشد.
بيشتر...
نظریه انشتین در سایه تردید! آزمون مشهورترین فرمول فیزیک در فضای دوردست
نظریه انشتین در سایه تردید! آزمون مشهورترین فرمول فیزیک در فضای دوردست
[h=1] نظریه انشتین در سایه تردید!
آزمون مشهورترین فرمول فیزیک در فضای دوردست
[/h]
» سرویس: علمي و فناوري - علمي
کد خبر: 91101810561
دوشنبه ۱۸ دی ۱۳۹۱ - ۱۱:۴۳
یک فیزیکدان دانشگاه آریزونا مدعی است که درستی یا نادرستی فرمول E=mc2 انیشتین بستگی به مکان قرار گرفتن شیء در فضا دارد.
به گزارش سرویس علمی خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، آندری لبد، جامعه فیزیک را با ارائه ایده جدید خود به هیجان آورده است.
این ایده هنوز در مراحل آزمایشی قرار دارد و بر این مبناست که درستی یا نادرستی فرمول E=mc2 انشتین بستگی به مکان قرار گرفتن شیء در فضا دارد.
با نخستین انفجارات بمب‌های اتمی، جهان، شاهد یکی از مهمترین قواعد متعاقب علم فیزیک بود. این قاعده مدعی است که انرژی و ماده همسان هستند و می‌توانند به یکدیگر تبدیل شوند.
این موضوع برای نخستین بار توسط تئوری «نسبیت خاص» (Theory of Special Relativity) انشتین مطرح شد و در معادله مشهور E=mc2 وی انعکاس یافت. در این معادله E انرژی، m جرم وc نیز سرعت نور است که به توان دو رسیده است.
اگرچه فیزیکدانان بارها معادله انشتین را در آزمایش‌ها و محاسبات بی شمار خود ارج نهاده‌اند و بسیاری از فناوری‌ها از قبیل گوشی‌های موبایل و GPS به آن بستگی دارند، دانشمند دانشگاه آریزونا با ادعای خود موج جدیدی از مناظرات را در علم فیزیک موجب شده است.
وی مدعی است که فرمول انشتین ممکن است در شرایط خاصی درست نباشد. کلید بحث این فیزیکدان در خود مفهوم «جرم» نهفته است.
بر اساس قاعده پذیرفته شده، هیچ تفاوتی بین جرم یک شیء متحرک که می‌تواند از نظر اینرسی‌اش تعریف شود و جرم اعمال شده به آن توسط میدان گرانشی وجود ندارد. به عبارت ساده‌تر، جرم نخستین (جرم اینرسیایی) همان مولفه‌یی است که موجب می‌شود ضربه‌گیر یک خودرو در برخورد با وسیله نقلیه دیگر خمیده شود، در حالی که جرم گرانشی «وزن» نام دارد.
قانون معادل بین جرم‌های گرانشی و اینرسیایی در فیزیک کلاسیک توسط گالیله و در فیزیک مدرن توسط انشتین مطرح شد و در سطح دقت بالا تایید شده است اما به ادعای لبد، یک امکان کوچک اما واقعی وجود دارد که این معادله برای جرم گرانشی صادق نباشد.
به گفته وی، در صورتی که وزن یک شیء کوانتومی مانند یک اتم هیدروژن را اندازه‌گیری کنیم، نتیجه در اکثر موارد همسان خواهد بود اما بخش ریزی از این اندازه‌گیری‌ها می‌تواند به نقض E=mc2 بیانجامد.
لبد می‌افزاید: بسیاری از فیزیکدانان معتقدند که جرم گرانشی دقیقا با جرم اینرسایی برابر است اما من بر این باورم که این دو به دلیل برخی اثرات کوانتومی در نظریه عمومی (نظریه انیشتین در مورد گرانش) ممکن است دقیقا یکی نباشند.
نتایج مطالعات این دانشمند در ماه فوریه منتشر خواهد شد و وی از همکارانش خواسته که محاسبات و آزمایش پیشنهادی‌اش برای آزمودن نتایج ادعا شده را ارزیابی کنند.
کلید درک تئوری لبد در واقع درک ماهیت گرانش است. وی در مقالاتش نشان داده در حالی که E=mc2 همواره برای جرم اینرسایی صدق می‌کند، همیشه در مورد جرم گرانشی صادق نیست؛ این بدین معناست که احتمالا جرم گرانشی و جرم اینرسایی برابر نیستند.
بنا بر ادعای انیشتین، گرانش حاصل یک انحنا در خود فضاست. هر چه جرم شیء بزرگتر باشد در بافت فضا تورفتگی بیشتری ایجاد می‌کند، به عبارت دیگر هر چه جرم شیء بزرگتر باشد، کشش گرانشی آن قوی تر است.
به گفته لبد، فضا دارای انحناست و هنگامی که شما جرمی را در فضا حرکت می‌دهید، این انحنا حرکت آن را مختل می‌کند و انحنای فضا همان مولفه‌یی است که جرم گرانشی را از جرم اینرسایی متفاوت می‌کند.
این فیزیکدان پیشنهاد کرده که دانشمندان ایده وی را با اندازه‌گیری کردن وزن ساده‌ترین شیء کوانتومی یعنی اتم منفرد هیدروژن بیازمایند. این اتم فقط دارای یک هسته، یک پروتون منفرد و یک الکترون تنهاست که به حول هسته می‌چرخد.
لبد معتقد است که گاهی اتفاق می‌افتد که الکترون در حال گردش حول اتم به یک سطح انرژی بالاتر جهش یابد.
در مدت زمان کوتاهی، الکترون به سطح انرژی پیشین خود بازمی‌گردد. مطابق E=mc2 جرم اتم هیدروژن همراه با تغییر در سطح انرژی تغییر می‌کند. تا این جا همه چیز مطابق نظریه پیش می‌رود. اما چنانچه ما همان اتم را از زمین دور کنیم، که در آن فضا دیگر خمیده نبوده بلکه مسطح است، چه رخ خواهد داد؟
به گفته لبد، در این حالت الکترون نمی‌تواند به سطوح انرژی بالاتر جهش یابد زیرا در فضای مسطح به سطح انرژی اولیه خود محدود خواهد شد. هیچ جهشی در فضای مسطح وجود ندارد و بنابراین الکترون خمیدگی گرانش را حس نخواهد کرد اما چنانچه ما آن را به سمت میدان گرانشی زمین حرکت دهیم، به دلیل خمیدگی فضا این احتمال وجود دارد که الکترون از نخستین سطح به دومین سطح انرژی جهش یابد و در این جا جرم متفاوت خواهد بود.
لبد می‌افزاید: آنچه اغلب در نظر گرفته نمی‌شود، این موضوع است که جهش الکترون از سطح اول به سطح دوم به این دلیل روی می‌دهد که خمیدگی اتم را به می‌ریزد. به جای اندازه‌گیری مستقیم وزن، ما این رخداد تغییر انرژی را با فوتون‌های منتشر شده شناسایی می‌کنیم.
این دانشمند آزمایش خود را برای آزمودن فرضیه‌اش پیشنهاد کرده است.
وی می‌گوید: یک سفینه فضایی کوچک را با تانکی از هیدروژن و ردیاب حساس به نور به فضا بفرستید. در فضای خارجی‌تر، رابطه بین جرم و انرژی برای یک اتم همسان است فقط به این دلیل که فضای مسطح به الکترون اجازه تغییر سطوح انرژی را نمی‌دهد اما هنگامی که به زمین نزدیک هستیم، انحنای فضا اتم را به هم می‌ریزد و امکان جهش الکترون و بنابراین انتشار یک فوتون وجود دارد که این انتشار توسط ردیاب مزبور ثبت می‌شود و بسته به سطح انرژی، رابطه بین جرم و انرژی تحت اثر میدان گرانشی دیگر ثابت نیست.
این دانشمند مدعی است که ایده وی نخستین پیشنهاد برای آزمایش ترکیبی از مکانیک کوانتومی و تئوری گرانش انیشتین در منظومه شمسی است.
نظریه انشتین در سایه تردید! آزمون مشهورترین فرمول فیزیک در فضای دوردست
[h=1] نظریه انشتین در سایه تردید!
آزمون مشهورترین فرمول فیزیک در فضای دوردست
[/h]
» سرویس: علمي و فناوري - علمي
کد خبر: 91101810561
دوشنبه ۱۸ دی ۱۳۹۱ - ۱۱:۴۳
یک فیزیکدان دانشگاه آریزونا مدعی است که درستی یا نادرستی فرمول E=mc2 انیشتین بستگی به مکان قرار گرفتن شیء در فضا دارد.
به گزارش سرویس علمی خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، آندری لبد، جامعه فیزیک را با ارائه ایده جدید خود به هیجان آورده است.
این ایده هنوز در مراحل آزمایشی قرار دارد و بر این مبناست که درستی یا نادرستی فرمول E=mc2 انشتین بستگی به مکان قرار گرفتن شیء در فضا دارد.
با نخستین انفجارات بمب‌های اتمی، جهان، شاهد یکی از مهمترین قواعد متعاقب علم فیزیک بود. این قاعده مدعی است که انرژی و ماده همسان هستند و می‌توانند به یکدیگر تبدیل شوند.
این موضوع برای نخستین بار توسط تئوری «نسبیت خاص» (Theory of Special Relativity) انشتین مطرح شد و در معادله مشهور E=mc2 وی انعکاس یافت. در این معادله E انرژی، m جرم وc نیز سرعت نور است که به توان دو رسیده است.
اگرچه فیزیکدانان بارها معادله انشتین را در آزمایش‌ها و محاسبات بی شمار خود ارج نهاده‌اند و بسیاری از فناوری‌ها از قبیل گوشی‌های موبایل و GPS به آن بستگی دارند، دانشمند دانشگاه آریزونا با ادعای خود موج جدیدی از مناظرات را در علم فیزیک موجب شده است.
وی مدعی است که فرمول انشتین ممکن است در شرایط خاصی درست نباشد. کلید بحث این فیزیکدان در خود مفهوم «جرم» نهفته است.
بر اساس قاعده پذیرفته شده، هیچ تفاوتی بین جرم یک شیء متحرک که می‌تواند از نظر اینرسی‌اش تعریف شود و جرم اعمال شده به آن توسط میدان گرانشی وجود ندارد. به عبارت ساده‌تر، جرم نخستین (جرم اینرسیایی) همان مولفه‌یی است که موجب می‌شود ضربه‌گیر یک خودرو در برخورد با وسیله نقلیه دیگر خمیده شود، در حالی که جرم گرانشی «وزن» نام دارد.
قانون معادل بین جرم‌های گرانشی و اینرسیایی در فیزیک کلاسیک توسط گالیله و در فیزیک مدرن توسط انشتین مطرح شد و در سطح دقت بالا تایید شده است اما به ادعای لبد، یک امکان کوچک اما واقعی وجود دارد که این معادله برای جرم گرانشی صادق نباشد.
به گفته وی، در صورتی که وزن یک شیء کوانتومی مانند یک اتم هیدروژن را اندازه‌گیری کنیم، نتیجه در اکثر موارد همسان خواهد بود اما بخش ریزی از این اندازه‌گیری‌ها می‌تواند به نقض E=mc2 بیانجامد.
لبد می‌افزاید: بسیاری از فیزیکدانان معتقدند که جرم گرانشی دقیقا با جرم اینرسایی برابر است اما من بر این باورم که این دو به دلیل برخی اثرات کوانتومی در نظریه عمومی (نظریه انیشتین در مورد گرانش) ممکن است دقیقا یکی نباشند.
نتایج مطالعات این دانشمند در ماه فوریه منتشر خواهد شد و وی از همکارانش خواسته که محاسبات و آزمایش پیشنهادی‌اش برای آزمودن نتایج ادعا شده را ارزیابی کنند.
کلید درک تئوری لبد در واقع درک ماهیت گرانش است. وی در مقالاتش نشان داده در حالی که E=mc2 همواره برای جرم اینرسایی صدق می‌کند، همیشه در مورد جرم گرانشی صادق نیست؛ این بدین معناست که احتمالا جرم گرانشی و جرم اینرسایی برابر نیستند.
بنا بر ادعای انیشتین، گرانش حاصل یک انحنا در خود فضاست. هر چه جرم شیء بزرگتر باشد در بافت فضا تورفتگی بیشتری ایجاد می‌کند، به عبارت دیگر هر چه جرم شیء بزرگتر باشد، کشش گرانشی آن قوی تر است.
به گفته لبد، فضا دارای انحناست و هنگامی که شما جرمی را در فضا حرکت می‌دهید، این انحنا حرکت آن را مختل می‌کند و انحنای فضا همان مولفه‌یی است که جرم گرانشی را از جرم اینرسایی متفاوت می‌کند.
این فیزیکدان پیشنهاد کرده که دانشمندان ایده وی را با اندازه‌گیری کردن وزن ساده‌ترین شیء کوانتومی یعنی اتم منفرد هیدروژن بیازمایند. این اتم فقط دارای یک هسته، یک پروتون منفرد و یک الکترون تنهاست که به حول هسته می‌چرخد.
لبد معتقد است که گاهی اتفاق می‌افتد که الکترون در حال گردش حول اتم به یک سطح انرژی بالاتر جهش یابد.
در مدت زمان کوتاهی، الکترون به سطح انرژی پیشین خود بازمی‌گردد. مطابق E=mc2 جرم اتم هیدروژن همراه با تغییر در سطح انرژی تغییر می‌کند. تا این جا همه چیز مطابق نظریه پیش می‌رود. اما چنانچه ما همان اتم را از زمین دور کنیم، که در آن فضا دیگر خمیده نبوده بلکه مسطح است، چه رخ خواهد داد؟
به گفته لبد، در این حالت الکترون نمی‌تواند به سطوح انرژی بالاتر جهش یابد زیرا در فضای مسطح به سطح انرژی اولیه خود محدود خواهد شد. هیچ جهشی در فضای مسطح وجود ندارد و بنابراین الکترون خمیدگی گرانش را حس نخواهد کرد اما چنانچه ما آن را به سمت میدان گرانشی زمین حرکت دهیم، به دلیل خمیدگی فضا این احتمال وجود دارد که الکترون از نخستین سطح به دومین سطح انرژی جهش یابد و در این جا جرم متفاوت خواهد بود.
لبد می‌افزاید: آنچه اغلب در نظر گرفته نمی‌شود، این موضوع است که جهش الکترون از سطح اول به سطح دوم به این دلیل روی می‌دهد که خمیدگی اتم را به می‌ریزد. به جای اندازه‌گیری مستقیم وزن، ما این رخداد تغییر انرژی را با فوتون‌های منتشر شده شناسایی می‌کنیم.
این دانشمند آزمایش خود را برای آزمودن فرضیه‌اش پیشنهاد کرده است.
وی می‌گوید: یک سفینه فضایی کوچک را با تانکی از هیدروژن و ردیاب حساس به نور به فضا بفرستید. در فضای خارجی‌تر، رابطه بین جرم و انرژی برای یک اتم همسان است فقط به این دلیل که فضای مسطح به الکترون اجازه تغییر سطوح انرژی را نمی‌دهد اما هنگامی که به زمین نزدیک هستیم، انحنای فضا اتم را به هم می‌ریزد و امکان جهش الکترون و بنابراین انتشار یک فوتون وجود دارد که این انتشار توسط ردیاب مزبور ثبت می‌شود و بسته به سطح انرژی، رابطه بین جرم و انرژی تحت اثر میدان گرانشی دیگر ثابت نیست.
این دانشمند مدعی است که ایده وی نخستین پیشنهاد برای آزمایش ترکیبی از مکانیک کوانتومی و تئوری گرانش انیشتین در منظومه شمسی است.
وجود 17 میلیارد سیاره بیگانه شبه زمین در کهکشان راه شیری
وجود 17 میلیارد سیاره بیگانه شبه زمین در کهکشان راه شیری
[h=1] وجود 17 میلیارد سیاره بیگانه شبه زمین در کهکشان راه شیری
[/h]
» سرویس: علمي و فناوري - علمي
کد خبر: 91101911515
سه‌شنبه ۱۹ دی ۱۳۹۱ - ۱۳:۲۸
داده های جدید تلسکوپ فضایی کپلر نشان می دهد، حدود 17 درصد از ستارگان کهکشان راه شیری در مدار خود دارای سیارات بیگانه ای شبه زمین هستند.
به گزارش سرویس علمی خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، کهکشان راه شیری میزبان دست کم 100 میلیارد ستاره است.
اخترشناسان با آنالیز داده های تلسکوپ فضایی کپلر دریافته اند که حدود 17 درصد از ستارگان کهکشان راه شیری میزبان سیارات بیگانه کوچک و سنگی هستند که می توانند میزبان احتمای حیات باشند؛ در این حالت از هر شش ستاره یک ستاره میزبان سیارات بیگانه شبیه زمین خواهند بود.
«فرانسوا فرسین» از اعضای تیم تحقیقاتی مرکز فیزیک نجومی هاروارد - اسمیت سونیان (CfA) تأکید می کند: این گروه از سیارات بیگانه سنگی در نقاط مختلف کهشکان راه شیری وجود دارند و تعداد آنها احتمالا بسیار بیشتر 17 میلیارد سیاره است.
تلسکوپ فضایی کپلر با بررسی شیب ثبت شده در روشنایی ایجاد شده در هنگام گذر سیاره بیگانه از مقابل ستاره میزبان، موفق به شناسایی این سیارات شبه زمین شده است.
نتایج این یافته جدید روز دوشنبه هفت ژانویه (18 دی) در نشست انجمن نجوم آمریکا (AAS) در لانگ بیچ کالیفرنیا اعلام شد.
مقایسه سیارات در ابعاد مشابه زمین
وجود 17 میلیارد سیاره بیگانه شبه زمین در کهکشان راه شیری
[h=1] وجود 17 میلیارد سیاره بیگانه شبه زمین در کهکشان راه شیری
[/h]
» سرویس: علمي و فناوري - علمي
کد خبر: 91101911515
سه‌شنبه ۱۹ دی ۱۳۹۱ - ۱۳:۲۸
داده های جدید تلسکوپ فضایی کپلر نشان می دهد، حدود 17 درصد از ستارگان کهکشان راه شیری در مدار خود دارای سیارات بیگانه ای شبه زمین هستند.
به گزارش سرویس علمی خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، کهکشان راه شیری میزبان دست کم 100 میلیارد ستاره است.
اخترشناسان با آنالیز داده های تلسکوپ فضایی کپلر دریافته اند که حدود 17 درصد از ستارگان کهکشان راه شیری میزبان سیارات بیگانه کوچک و سنگی هستند که می توانند میزبان احتمای حیات باشند؛ در این حالت از هر شش ستاره یک ستاره میزبان سیارات بیگانه شبیه زمین خواهند بود.
«فرانسوا فرسین» از اعضای تیم تحقیقاتی مرکز فیزیک نجومی هاروارد - اسمیت سونیان (CfA) تأکید می کند: این گروه از سیارات بیگانه سنگی در نقاط مختلف کهشکان راه شیری وجود دارند و تعداد آنها احتمالا بسیار بیشتر 17 میلیارد سیاره است.
تلسکوپ فضایی کپلر با بررسی شیب ثبت شده در روشنایی ایجاد شده در هنگام گذر سیاره بیگانه از مقابل ستاره میزبان، موفق به شناسایی این سیارات شبه زمین شده است.
نتایج این یافته جدید روز دوشنبه هفت ژانویه (18 دی) در نشست انجمن نجوم آمریکا (AAS) در لانگ بیچ کالیفرنیا اعلام شد.
مقایسه سیارات در ابعاد مشابه زمین
سیستم‌های دو ستاره‌ای، تهدید کننده امنیت سیارات فراخورشیدی
سیستم‌های دو ستاره‌ای، تهدید کننده امنیت سیارات فراخورشیدی
[h=1] سیستم‌های دو ستاره‌ای، تهدید کننده امنیت سیارات فراخورشیدی
[/h]
» سرویس: علمي و فناوري - علمي
کد خبر: 91101911107
سه‌شنبه ۱۹ دی ۱۳۹۱ - ۰۹:۴۲
تحقیقات جدید نشان می دهد، سیارات فراخورشیدی که در سیستم های دو ستاره ای دور افتاده از هم متولد می شوند، در معرض خطر جدی پرتاب شدن به فضای بین ستاره ای هستند.
به گزارش سرویس علمی خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، سیارات فراخورشیدی که در مدار یک ستاره همراه با یک ستاره دور افتاده دیگر موسوم به سیستم دوتایی در حال چرخش‌اند، مستعد رفتارهای خشونت باری از جمله جهش مداری روبرو هستند.
به گفته «ناتان کیب» از محققان دانشگاه تورنتو و سرپرست تیم تحقیقاتی، سیارات فراخورشیدی در سیستم های دو ستاره ای دارای مدارهای غیرعادی هستند.
شواهد رصدی متعددی از یافته جدید در خصوص خطر سیستم های دو ستاره ای برای سیارات فراخورشیدی حمایت می کند و نتایج بدست آمده می تواند به اخترشناسان برای درک بهتر ساختار و نحوه تکامل سیستم های خورشیدی بیگانه کمک کند.
نتایج این مطالعه علاوه بر انتشار در شماره جدید مجله Nature طی هفته جاری در دویست و بیست و یکمین نشست انجمن نجوم آمریکا (AAS) در لانگ بیچ کالیفرنیا اعلام خواهد شد.
سیستم‌های دو ستاره‌ای، تهدید کننده امنیت سیارات فراخورشیدی
[h=1] سیستم‌های دو ستاره‌ای، تهدید کننده امنیت سیارات فراخورشیدی
[/h]
» سرویس: علمي و فناوري - علمي
کد خبر: 91101911107
سه‌شنبه ۱۹ دی ۱۳۹۱ - ۰۹:۴۲
تحقیقات جدید نشان می دهد، سیارات فراخورشیدی که در سیستم های دو ستاره ای دور افتاده از هم متولد می شوند، در معرض خطر جدی پرتاب شدن به فضای بین ستاره ای هستند.
به گزارش سرویس علمی خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، سیارات فراخورشیدی که در مدار یک ستاره همراه با یک ستاره دور افتاده دیگر موسوم به سیستم دوتایی در حال چرخش‌اند، مستعد رفتارهای خشونت باری از جمله جهش مداری روبرو هستند.
به گفته «ناتان کیب» از محققان دانشگاه تورنتو و سرپرست تیم تحقیقاتی، سیارات فراخورشیدی در سیستم های دو ستاره ای دارای مدارهای غیرعادی هستند.
شواهد رصدی متعددی از یافته جدید در خصوص خطر سیستم های دو ستاره ای برای سیارات فراخورشیدی حمایت می کند و نتایج بدست آمده می تواند به اخترشناسان برای درک بهتر ساختار و نحوه تکامل سیستم های خورشیدی بیگانه کمک کند.
نتایج این مطالعه علاوه بر انتشار در شماره جدید مجله Nature طی هفته جاری در دویست و بیست و یکمین نشست انجمن نجوم آمریکا (AAS) در لانگ بیچ کالیفرنیا اعلام خواهد شد.
سال 2013 شاهد چه رویدادهای نجومی است؟
سال 2013 شاهد چه رویدادهای نجومی است؟
[h=1] سال 2013 شاهد چه رویدادهای نجومی است؟
[/h]
» سرویس: علمي و فناوري - علمي
کد خبر: 91101911012
سه‌شنبه ۱۹ دی ۱۳۹۱ - ۰۸:۵۰
سال جدید میلادی با وقایع نجومی دیدنی از جمله گذر دو ستاره دنباله‌دار PANSTARRS و ISON همراه است و در ماه امسال، می‌توان دست کم شاهد یک رویداد نجومی بود.
به گزارش سرویس علمی خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، در تقویم رویدادهای نجومی سال 2013 میلادی شاهد این پدیده ها خواهیم بود:
21 ژانویه- مقارنه نزدیک ماه و مشتری
ساکنان آمریکای شمالی شاهد مقارنه و عبور ماه از بخش جنوبی سیاره مشتری خواهند بود که نزدیکترین مقارنه تا سال 2026 میلادی محسوب می‌شود.
2 تا 23 فوریه – نمای زیبای عطارد
سیاره عطارد در غرب آسمان و کمی پس از غروب خورشید در نمای زیبا قابل مشاهده خواهد بود.
10 تا 24 مارس – دنباله‌دار PANSTARRS
این دنباله‌دار ژوئن 2011 به وسیله تلسکوپ Pan - STARRS1 در هاوایی شناسایی شده است و در مدت دو هفته، در بهترین شرایط رصدی قرار می‌گیرد.
در این زمان دنباله‌دار PANSTARRS در نزدیکترین فاصله با خورشید (45 میلیون کیلومتری) یا 164 میلیون کیلومتری زمین قرار می‌گیرد؛ این دنباله‌دار درخشان در غرب - شمال غرب آسمان دقایقی پس از غروب خورشید قابل مشاهده خواهد بود.
25 آوریل – ماه گرفتگی جزئی
در خسوف جزئی کمتر از دو درصد قطر ماه در سایه زمین فرود می‌رود؛ ساکنان اروپا، آفریقا، استرالیا و بیشتر مناطق آسیا شاهد این پدیده نجومی خواهند بود.
9 می – گرفتگی حلقوی خورشید
کسوف حلقوی موسوم به «حلقه آتش خورشید» که کلا شش دقیقه و چهار ثانیه به طول می‌انجامد؛ در این زمان دیسک ماه حدود 4.5 درصد کوچکتر از دیسک خورشیدی است و تنها حلقه‌ای از اطراف خورشید قابل مشاهده است.
24 تا 30 می – رقص سیارات عطارد، زهره و مشتری
سیارات عطارد، زهره و مشتری کمی پس از غروب خورشید چرخش زیبایی در اطراف یکدیگر داشته و یکی پس از دیگری موقعیت خود را تغییر می‌دهند.
23 ژوئن – پدیده ابر ماه
زمانی که ماه کامل در نزدیک ترین فاصله از مدار خود با زمین قرار می گیرد، پدیده «ابر ماه» (supermoon) ایجاد می شود.
در نزدیکترین نقطه با زمین در سال 2013 و در فاصله 356 هزار کیلومتری با زمین قرار می‌گیرد و چهره ابر ماه در آسمان دیده می‌شود.
12 آگوست – بارش شهابی برساوشی
زیباترین بارش شهابی برساوشی (Perseid Meteor Shower) با میانگین 90 شهاب در هر ساعت، در میانه فصل تابستان روی خواهد داد.
18 اکتبر – خسوف نیم سایه ای
ساکنان آسیا، اروپا، آفریقا مناطق مرکزی در شرق آمریکای شمالی شاهد پدیده ماه گرفتگی نیم سایه ای خواهند بود.
3 نوامبر – خورشید گرفتگی دوگانه (هیبریدی)
خورشید گرفتگی دوگانه (Hybrid Eclipse) که ترکیبی از کسوف کامل و حلقوی است، در آفریقای مرکزی اوگاندا، کنیا و کنگو قابل مشاهده است.
اواسط نوامبر تا اوایل دسامبر – ستاره دنباله‌دار ISON
ماه سپتامبر 2012 میلادی دو منجم آماتور با استفاده از تلسکوپ شبکه نوری علمی بین المللی (ISON) موفق به کشف دنباله‌دار جدیدی شدند.
این دنباله‌دار بسیار درخشان ISON نامگذاری شده است و پس از ورود به منظومه شمسی، در نزدیکترین فاصله با خورشید یعنی در فاصله 1.2 میلیون کیلومتری قرار می‌گیرد و حتی در نور روز نیز قابل مشاهده است.
13 و 14 دسامبر – بارش شهابی جوزایی
روزهای پایانی سال 2013 میلادی نیز با یک بارش شهابی جوزایی (Geminid Meteor Shower) همراه خواهد بود.
سال 2013 شاهد چه رویدادهای نجومی است؟
[h=1] سال 2013 شاهد چه رویدادهای نجومی است؟
[/h]
» سرویس: علمي و فناوري - علمي
کد خبر: 91101911012
سه‌شنبه ۱۹ دی ۱۳۹۱ - ۰۸:۵۰
سال جدید میلادی با وقایع نجومی دیدنی از جمله گذر دو ستاره دنباله‌دار PANSTARRS و ISON همراه است و در ماه امسال، می‌توان دست کم شاهد یک رویداد نجومی بود.
به گزارش سرویس علمی خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، در تقویم رویدادهای نجومی سال 2013 میلادی شاهد این پدیده ها خواهیم بود:
21 ژانویه- مقارنه نزدیک ماه و مشتری
ساکنان آمریکای شمالی شاهد مقارنه و عبور ماه از بخش جنوبی سیاره مشتری خواهند بود که نزدیکترین مقارنه تا سال 2026 میلادی محسوب می‌شود.
2 تا 23 فوریه – نمای زیبای عطارد
سیاره عطارد در غرب آسمان و کمی پس از غروب خورشید در نمای زیبا قابل مشاهده خواهد بود.
10 تا 24 مارس – دنباله‌دار PANSTARRS
این دنباله‌دار ژوئن 2011 به وسیله تلسکوپ Pan - STARRS1 در هاوایی شناسایی شده است و در مدت دو هفته، در بهترین شرایط رصدی قرار می‌گیرد.
در این زمان دنباله‌دار PANSTARRS در نزدیکترین فاصله با خورشید (45 میلیون کیلومتری) یا 164 میلیون کیلومتری زمین قرار می‌گیرد؛ این دنباله‌دار درخشان در غرب - شمال غرب آسمان دقایقی پس از غروب خورشید قابل مشاهده خواهد بود.
25 آوریل – ماه گرفتگی جزئی
در خسوف جزئی کمتر از دو درصد قطر ماه در سایه زمین فرود می‌رود؛ ساکنان اروپا، آفریقا، استرالیا و بیشتر مناطق آسیا شاهد این پدیده نجومی خواهند بود.
9 می – گرفتگی حلقوی خورشید
کسوف حلقوی موسوم به «حلقه آتش خورشید» که کلا شش دقیقه و چهار ثانیه به طول می‌انجامد؛ در این زمان دیسک ماه حدود 4.5 درصد کوچکتر از دیسک خورشیدی است و تنها حلقه‌ای از اطراف خورشید قابل مشاهده است.
24 تا 30 می – رقص سیارات عطارد، زهره و مشتری
سیارات عطارد، زهره و مشتری کمی پس از غروب خورشید چرخش زیبایی در اطراف یکدیگر داشته و یکی پس از دیگری موقعیت خود را تغییر می‌دهند.
23 ژوئن – پدیده ابر ماه
زمانی که ماه کامل در نزدیک ترین فاصله از مدار خود با زمین قرار می گیرد، پدیده «ابر ماه» (supermoon) ایجاد می شود.
در نزدیکترین نقطه با زمین در سال 2013 و در فاصله 356 هزار کیلومتری با زمین قرار می‌گیرد و چهره ابر ماه در آسمان دیده می‌شود.
12 آگوست – بارش شهابی برساوشی
زیباترین بارش شهابی برساوشی (Perseid Meteor Shower) با میانگین 90 شهاب در هر ساعت، در میانه فصل تابستان روی خواهد داد.
18 اکتبر – خسوف نیم سایه ای
ساکنان آسیا، اروپا، آفریقا مناطق مرکزی در شرق آمریکای شمالی شاهد پدیده ماه گرفتگی نیم سایه ای خواهند بود.
3 نوامبر – خورشید گرفتگی دوگانه (هیبریدی)
خورشید گرفتگی دوگانه (Hybrid Eclipse) که ترکیبی از کسوف کامل و حلقوی است، در آفریقای مرکزی اوگاندا، کنیا و کنگو قابل مشاهده است.
اواسط نوامبر تا اوایل دسامبر – ستاره دنباله‌دار ISON
ماه سپتامبر 2012 میلادی دو منجم آماتور با استفاده از تلسکوپ شبکه نوری علمی بین المللی (ISON) موفق به کشف دنباله‌دار جدیدی شدند.
این دنباله‌دار بسیار درخشان ISON نامگذاری شده است و پس از ورود به منظومه شمسی، در نزدیکترین فاصله با خورشید یعنی در فاصله 1.2 میلیون کیلومتری قرار می‌گیرد و حتی در نور روز نیز قابل مشاهده است.
13 و 14 دسامبر – بارش شهابی جوزایی
روزهای پایانی سال 2013 میلادی نیز با یک بارش شهابی جوزایی (Geminid Meteor Shower) همراه خواهد بود.
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
انتظار 10 ساله با شكست پايان يافت !!
انتظار 10 ساله با شكست پايان يافت !!
جام جم آنلاين: در جريان رقابت‌هاي فضايي ميان شوروي سابق و آمريكا براي تسخير فضا اتفاقات بسياري افتاد كه بعضي از آنها تا سال‌هاي اخير همچنان محرمانه بود؛ اما پس از گذشت سال‌ها بسياري از اسرار فضايي بر ملا شده است كه هر يك مي‌تواند درس‌هاي مهمي براي تحقيقات فضايي در دنياي امروز باشد.
به عنوان مثال مي‌توان به داستان از كار افتادن سيستم هدايت خودكار سامانه رديابي ايگلا اشاره كرد كه به فرود اضطراري سايوز - 15 در قزاقستان منتهي شد.
بعد از مشكلات پي در پي مربوط به ايستگاه‌هاي مداري شوروي كه با نام‌هاي ساليوت و كاسموس به فضا پرتاب شده و نتوانسته بودند كارشان را بخوبي انجام دهند، بالاخره كيهان‌نوردان سايوز ـ 14، سفينه خود را به ساليوت ـ 3 متصل و فعاليت جديدي را به انجام رساندند. پاول پاپويچ و يوري آرتيوخين ماموريت داشتند در چارچوب پژوهش‌هاي نظامي در ساليوت، برنامه‌اي كاملا سري را صورت دهند.
باريس وولينف و ويتالي ژولوبف كه به عنوان اعضاي علي‌البدل پا به پاي آنها مراحل آموزش و تمرين را گذرانده بودند، اينك آماده مي‌شدند مدتي كوتاه پس از فرود پاپويچ و آرتيوخين، كار اين گروه را در ساليوت ـ 3 ادامه دهند. در آخرين روز‌هاي پرواز مشترك سايوز ـ 14 ناگهان تصميم مسئولان عوض شد. آنها تصميم گرفتند به جاي وولينف و ژولوبف ، گروه ذخيره سايوز ـ 14، دو نفر ديگر يعني سارافانف و ديومين با ناو كيهاني سايوز ـ 15 پرواز كنند و آن دو كه اعضاي جانشين پرواز سايوز ـ 14 بودند در اين ماموريت همچنان به عنوان ذخيره بمانند. مسئولان به ژولوبف و وولينف گفتند از آنها بايد براي ايستگاه قوي‌تر بعدي استفاده خواهد شد و آنان به دليل بالا بودن دانش و توانايي، بايد ايستگاه فضايي بعدي را راه‌اندازي كنند. گفتند «ايستگاه جديد» راحت است؛ اما تا پرتاب آن دو سال باقي بود. وولينف كه از سال 1969 در انتظار سفر بعدي روزشماري كرده بود خيلي از اين قضيه ناراحت شد و به حالت قهر به مرخصي رفت.
كميسيون دولتي تصميم گرفت زودوف و روژدستونسكي به عنوان اعضاي ذخيره سارافانف و ديومين ايفاي نقش كنند. وولينف و ژولوبف به عنوان ذخيره دوم اعلام شدند؛ اما آنها حتي در زمان پرتاب سايوز ـ 15 به بايكونور هم نرفتند.
در صبحگاه يك روز آفتابي در پنجم شهريور 1353، گنادي سارافانف و ديومين خود را براي پروازي آماده مي‌كردند كه نخستين سفر آنان به فضا بود. سارافانف سي و دو ساله از ده سال پيش به عنوان فضانورد انتخاب شده بود و انتظار چنين روزي را مي‌كشيد. او در حقيقت بهترين سال‌هاي جواني‌اش را با سخت‌ترين تمرين‌ها و آموزش‌هاي نفسگير فضانوردي گذرانده بود.
اما همكارش وضعي بغرنج‌تري داشت. ديومين چهل و هشت ساله ـ كه آكادمي فني نيروي هوايي شوروي سابق را با درجه دكتراي مهندسي به اتمام رسانده بود ـ از 11 سال پيش در جرگه فضانوردان منتظر نخستين پرواز مداري خود به سر مي‌برد. انتظار كشنده‌اي كه به دليل لغو برنامه طولاني‌تر هم شده بود.
يك موشك سايوز، سكوي پرتاب شماره يك پايگاه پرتاب‌هاي فضايي بايكونور را ترك كرد تا گنادي سارافانف و ديومين را به مدار زمين برساند. با توجه به استقرار ايستگاه مداري ساليوت ـ 3 در ماه قبل و سفر و استقرار گروه كيهان‌نوردان سايوز ـ 14 در اين ايستگاه، انتظار مي‌رفت كيهان‌نوردان سايوز ـ 15 نيز ماموريت مشابهي را به انجام برسانند.
اين اطلاعيه طوري تنظيم شده بود كه مشخص نمي‌شد هدف از پرتاب تنها «رديابي» و تمرين عمليات مربوطه است يا «اتصال» به ايستگاه مداري؛ اما كارشناسان اعلام كردند سايوز ـ 15 در انجام ماموريت دچار مشكل شده است.
سايوز ـ 15 از نوع جديد ناو‌هاي سايوز بود كه باتري خورشيدي نداشتند. با توجه به اين مطلب، كيهان‌نوردان يا بايد به ايستگاه مداري متصل مي‌شدند يا بعد از دو روز پرواز به زمين بازمي‌گشتند. محدوديت انرژي، اجازه پرواز طولاني‌تر از 60 ساعت را به آنها نمي‌داد.
اما واقعيت ماجرا چه بود؟ پرتاب ناو با موفقيت انجام شد. تقريبا بعد از يك شبانه‌روز پرواز، ناو در نزديكي ايستگاه قرار گرفت. سامانه رديابي و اتصال خودكار «ايگلا» شروع به كار كرد. در اينجا اتفاق ناگواري افتاد: ايگلا فاصله 350 متري تا ايستگاه را به اشتباه 20 كيلومتر محاسبه كرد و فرمان سرعت گرفتن را به موتورها داد. در نخستين لحظه‌ها، كيهان‌نوردان متوجه اشتباه دستگاه خودكار نشدند در نتيجه ناو با سرعت 20 متر در ثانيه مي‌رفت. خوشبختانه به دليل مشكل دستگاه رديابي، ناو و ايستگاه در يك خط نبودند و 40 متر با هم فاصله داشتند. به اين ترتيب، ناو از كنار ايستگاه گذشت. چنانچه اين اشتباه رخ نمي‌داد ناو كيهاني با سرعت زيادي به ايستگاه فضايي برخورد مي‌كرد. كيهان‌نوردان متوجه قضيه نشدند؛ اما مركز هدايت زمين فهميد سامانه ايگلا درست كارش را انجام نداده و دستگاه هدايت خودكار را از فعاليت انداخت. در طراحي سايوز، نوع كمكي يا جانشين براي ايگلا پيش‌بيني نشده بود.
كيهان‌نوردان بعد از اين شكست اعلام آمادگي كردند كه كار را با سامانه دستي ادامه دهند و ناو خود را به ايستگاه مداري متصل سازند؛ اما پايين آمدن ميزان سوخت ناو باعث گرديد مسئولان مركز هدايت پرواز به كيهان‌نوردان دستور دهند به كار خود در فضا خاتمه داده و دستگاه‌هاي هدايت ناو را در شرايط بازگشت فوري قرار دهند. سارافانف و ديومين مجبور شدند در شرايط اضطراري به زمين بازگردند.
سايوز ـ 15 سرانجام در شبانگاه همان روز مسير فرود را در پيش گرفت و در ساعت 20 و 10 دقيقه در قزاقستان بر زمين نشست. در منطقه باران مي‌باريد. اين دومين فرود شبانگاهي يك ناو كيهاني در تاريخ كيهان‌نوردي شوروي بود. جالب آن كه روز بعد روزنامه‌ها نوشتند كيهان‌نوردان با موفقيت كار خود را به اتمام رسانده و به زمين بازگشتند!
براي بررسي دلايل حادثه كميسيوني به رياست چرنوكف تشكيل شد. سازندگان سامانه الحاق، كيهان‌نوردان را مقصر مي‌دانستند و معتقد بودند آنان بايد با هوشياري بيشتري به اطلاعات توجه و دستگاه نزديك شدن را بموقع را خاموش مي‌كردند. كارشناسان مركز آموزش پرواز، كيهان‌نوردان را بي‌گناه مي‌دانستند و مي‌گفتند درباره چنين وضعي به آنها اطلاعاتي داده نشده بود. كميسيون دولتي سرانجام به اين نتيجه رسيد سامانه ايگلا بايد تصحيح و بازسازي شود.
گنادي سارافانف و ديومين ديگر هيچ‌گاه شانس و فرصت سفر به فضا را نيافتند.
انتظار 10 ساله با شكست پايان يافت !!
جام جم آنلاين: در جريان رقابت‌هاي فضايي ميان شوروي سابق و آمريكا براي تسخير فضا اتفاقات بسياري افتاد كه بعضي از آنها تا سال‌هاي اخير همچنان محرمانه بود؛ اما پس از گذشت سال‌ها بسياري از اسرار فضايي بر ملا شده است كه هر يك مي‌تواند درس‌هاي مهمي براي تحقيقات فضايي در دنياي امروز باشد.
به عنوان مثال مي‌توان به داستان از كار افتادن سيستم هدايت خودكار سامانه رديابي ايگلا اشاره كرد كه به فرود اضطراري سايوز - 15 در قزاقستان منتهي شد.
بعد از مشكلات پي در پي مربوط به ايستگاه‌هاي مداري شوروي كه با نام‌هاي ساليوت و كاسموس به فضا پرتاب شده و نتوانسته بودند كارشان را بخوبي انجام دهند، بالاخره كيهان‌نوردان سايوز ـ 14، سفينه خود را به ساليوت ـ 3 متصل و فعاليت جديدي را به انجام رساندند. پاول پاپويچ و يوري آرتيوخين ماموريت داشتند در چارچوب پژوهش‌هاي نظامي در ساليوت، برنامه‌اي كاملا سري را صورت دهند.
باريس وولينف و ويتالي ژولوبف كه به عنوان اعضاي علي‌البدل پا به پاي آنها مراحل آموزش و تمرين را گذرانده بودند، اينك آماده مي‌شدند مدتي كوتاه پس از فرود پاپويچ و آرتيوخين، كار اين گروه را در ساليوت ـ 3 ادامه دهند. در آخرين روز‌هاي پرواز مشترك سايوز ـ 14 ناگهان تصميم مسئولان عوض شد. آنها تصميم گرفتند به جاي وولينف و ژولوبف ، گروه ذخيره سايوز ـ 14، دو نفر ديگر يعني سارافانف و ديومين با ناو كيهاني سايوز ـ 15 پرواز كنند و آن دو كه اعضاي جانشين پرواز سايوز ـ 14 بودند در اين ماموريت همچنان به عنوان ذخيره بمانند. مسئولان به ژولوبف و وولينف گفتند از آنها بايد براي ايستگاه قوي‌تر بعدي استفاده خواهد شد و آنان به دليل بالا بودن دانش و توانايي، بايد ايستگاه فضايي بعدي را راه‌اندازي كنند. گفتند «ايستگاه جديد» راحت است؛ اما تا پرتاب آن دو سال باقي بود. وولينف كه از سال 1969 در انتظار سفر بعدي روزشماري كرده بود خيلي از اين قضيه ناراحت شد و به حالت قهر به مرخصي رفت.
كميسيون دولتي تصميم گرفت زودوف و روژدستونسكي به عنوان اعضاي ذخيره سارافانف و ديومين ايفاي نقش كنند. وولينف و ژولوبف به عنوان ذخيره دوم اعلام شدند؛ اما آنها حتي در زمان پرتاب سايوز ـ 15 به بايكونور هم نرفتند.
در صبحگاه يك روز آفتابي در پنجم شهريور 1353، گنادي سارافانف و ديومين خود را براي پروازي آماده مي‌كردند كه نخستين سفر آنان به فضا بود. سارافانف سي و دو ساله از ده سال پيش به عنوان فضانورد انتخاب شده بود و انتظار چنين روزي را مي‌كشيد. او در حقيقت بهترين سال‌هاي جواني‌اش را با سخت‌ترين تمرين‌ها و آموزش‌هاي نفسگير فضانوردي گذرانده بود.
اما همكارش وضعي بغرنج‌تري داشت. ديومين چهل و هشت ساله ـ كه آكادمي فني نيروي هوايي شوروي سابق را با درجه دكتراي مهندسي به اتمام رسانده بود ـ از 11 سال پيش در جرگه فضانوردان منتظر نخستين پرواز مداري خود به سر مي‌برد. انتظار كشنده‌اي كه به دليل لغو برنامه طولاني‌تر هم شده بود.
يك موشك سايوز، سكوي پرتاب شماره يك پايگاه پرتاب‌هاي فضايي بايكونور را ترك كرد تا گنادي سارافانف و ديومين را به مدار زمين برساند. با توجه به استقرار ايستگاه مداري ساليوت ـ 3 در ماه قبل و سفر و استقرار گروه كيهان‌نوردان سايوز ـ 14 در اين ايستگاه، انتظار مي‌رفت كيهان‌نوردان سايوز ـ 15 نيز ماموريت مشابهي را به انجام برسانند.
نكته: نخستين سفر فضايي گنادي سارافانف و ديومين، دوفضانورد اتحاد جماهير شوروي سابق كه براي سفر به فضا بيش از ده سال انتظار كشيده بودند، با يك سهل‌انگاري به سفر آخرشان به مدار زمين تبديل شد
در حالي كه كارشناساني منتظر وقوع چنين اتفاقي بودند در ساعت 8 روز دوم پس از پرتاب، خبرگزاري رسمي شوروي ـ تاس ـ گزارش داد: «... در دومين روز سفر سارافانف و ديومين آزمايش‌هايي را در جهت بالا بردن روش‌هاي مختلفي براي پرواز و ارتقاي فنون به انجام رساندند. در جريان مانورها، سايوز ـ 15 آنها ساليوت ـ 3 را به طور مكرر رديابي كردند و عمل تمام دستگاه‌هاي ناو مربوط به گام‌هاي مختلف رديابي ايستگاه فضايي را مورد بررسي دقيق قرار دادند... .»اين اطلاعيه طوري تنظيم شده بود كه مشخص نمي‌شد هدف از پرتاب تنها «رديابي» و تمرين عمليات مربوطه است يا «اتصال» به ايستگاه مداري؛ اما كارشناسان اعلام كردند سايوز ـ 15 در انجام ماموريت دچار مشكل شده است.
سايوز ـ 15 از نوع جديد ناو‌هاي سايوز بود كه باتري خورشيدي نداشتند. با توجه به اين مطلب، كيهان‌نوردان يا بايد به ايستگاه مداري متصل مي‌شدند يا بعد از دو روز پرواز به زمين بازمي‌گشتند. محدوديت انرژي، اجازه پرواز طولاني‌تر از 60 ساعت را به آنها نمي‌داد.
اما واقعيت ماجرا چه بود؟ پرتاب ناو با موفقيت انجام شد. تقريبا بعد از يك شبانه‌روز پرواز، ناو در نزديكي ايستگاه قرار گرفت. سامانه رديابي و اتصال خودكار «ايگلا» شروع به كار كرد. در اينجا اتفاق ناگواري افتاد: ايگلا فاصله 350 متري تا ايستگاه را به اشتباه 20 كيلومتر محاسبه كرد و فرمان سرعت گرفتن را به موتورها داد. در نخستين لحظه‌ها، كيهان‌نوردان متوجه اشتباه دستگاه خودكار نشدند در نتيجه ناو با سرعت 20 متر در ثانيه مي‌رفت. خوشبختانه به دليل مشكل دستگاه رديابي، ناو و ايستگاه در يك خط نبودند و 40 متر با هم فاصله داشتند. به اين ترتيب، ناو از كنار ايستگاه گذشت. چنانچه اين اشتباه رخ نمي‌داد ناو كيهاني با سرعت زيادي به ايستگاه فضايي برخورد مي‌كرد. كيهان‌نوردان متوجه قضيه نشدند؛ اما مركز هدايت زمين فهميد سامانه ايگلا درست كارش را انجام نداده و دستگاه هدايت خودكار را از فعاليت انداخت. در طراحي سايوز، نوع كمكي يا جانشين براي ايگلا پيش‌بيني نشده بود.
كيهان‌نوردان بعد از اين شكست اعلام آمادگي كردند كه كار را با سامانه دستي ادامه دهند و ناو خود را به ايستگاه مداري متصل سازند؛ اما پايين آمدن ميزان سوخت ناو باعث گرديد مسئولان مركز هدايت پرواز به كيهان‌نوردان دستور دهند به كار خود در فضا خاتمه داده و دستگاه‌هاي هدايت ناو را در شرايط بازگشت فوري قرار دهند. سارافانف و ديومين مجبور شدند در شرايط اضطراري به زمين بازگردند.
سايوز ـ 15 سرانجام در شبانگاه همان روز مسير فرود را در پيش گرفت و در ساعت 20 و 10 دقيقه در قزاقستان بر زمين نشست. در منطقه باران مي‌باريد. اين دومين فرود شبانگاهي يك ناو كيهاني در تاريخ كيهان‌نوردي شوروي بود. جالب آن كه روز بعد روزنامه‌ها نوشتند كيهان‌نوردان با موفقيت كار خود را به اتمام رسانده و به زمين بازگشتند!
براي بررسي دلايل حادثه كميسيوني به رياست چرنوكف تشكيل شد. سازندگان سامانه الحاق، كيهان‌نوردان را مقصر مي‌دانستند و معتقد بودند آنان بايد با هوشياري بيشتري به اطلاعات توجه و دستگاه نزديك شدن را بموقع را خاموش مي‌كردند. كارشناسان مركز آموزش پرواز، كيهان‌نوردان را بي‌گناه مي‌دانستند و مي‌گفتند درباره چنين وضعي به آنها اطلاعاتي داده نشده بود. كميسيون دولتي سرانجام به اين نتيجه رسيد سامانه ايگلا بايد تصحيح و بازسازي شود.
گنادي سارافانف و ديومين ديگر هيچ‌گاه شانس و فرصت سفر به فضا را نيافتند.
روشي نوين براي اندازه گيري جرم سياه چاله ها
روشي نوين براي اندازه گيري جرم سياه چاله ها
روشي نوين براي اندازه گيري جرم سياه چاله ها
روشي نوين براي اندازه گيري جرم سياه چاله ها
مترجم :اسماعيل مروجي
نيكولاي شاپوشنيكو و لو تيتار چوك،دو اختر فيزيك دان مركز پرواز هاي فضايي گدارد ناسا به ابتكاري نوين در زمينه اندازه گيري جرم سيه چاله ها نائل آمدند.
شايد در ابتدا عجيب به نظر آيد، اما يكي از مهم ترين و مشكل ترين مسائلي كه دانشمندان همواره با آن روبرو هستند تعيين جرم اجرام آسماني است.نمونه هاي فراواني از سيستم هايي دوتايي كه در آن دو ستاره به دور يكديگر در گردشند مورد بررسي قرار گرفته و جرم دقيق آنها محاسبه مي گردد.در اين بين تعيين جرم سياه چاله ها فرايندي بسيار پيچيده است زيرا اين اجرام غير قابل مشاهده هستند.
اما اختر فيزيكدانان كار آزموده در ابتكاري بي سابقه، روش نويني براي حل اين مسئله ابداع نمودند. در اين روش با سنجش ميزان وسعت قرص بر افزايشي در سياه چاله جرم دقيق آن تعيين مي گردد. (قرص بر افزايشي يك صفحه دايره اي گردان است كه از مواد به دور سياه چاله تشكيل مي شود. اين مواد كه در اطراف سياه چاله قرار دارند به مرور وارد آن شده و به عبارت ديگر بلعيده مي شوند.)
از آنجا كه اين مواد مي توانند بسيار سريعتر از بلعيده شدن توسط سياه چاله متراكم گردند ،به هم فشرده شده و فوق العاده گرم مي شوند.علاوه بر اين، در طي فرايند گرم شدن امواجي را در طيف اشعه ايكش گسيل مي كنند كه توسط اخترشناسان در زمين دريافت مي شود.
دانشمندان به اين نكته پي برده اند كه رابطه مستقيمي بين سياه چاله و اندازه قرص بر افزايشي اطراف آن وجود دارد.به عقيده اخترشناسان، متراكم شدن گاز هاي داغ قرص بر افزايشي با افزايش جرم سياه چاله همراه خواهد بود. .بدين ترتيب هرچه قدر كه سياه چاله پرجرم تر باشد، ميزان تراكم مواد اطراف آن و در نتيجه اندازه قرص برافزايشي وسيع تر خواهد بود.
اين ايده كه براي نخستين بار توسط تيتار چوك در سال 1998 ميلادي مطرح گرديد، نشان داد سياه چاله موجود در سيستم دوتايي كيگنس ايكس – 1 (Cygnus X-1) بيش از 8.7 برابر خورشيد جرم دارد.شايان ذكر است كه ميزان خطاي احتمالي در اين محاسبه فقط 0.8 جرم خورشيد بود.
سيستم دوتايي كيگنس ايكس – 1 (Cygnus X-1) نخستين كانديد وجود سياه چاله در دهه 1970 ميلادي بود. اين سيستم دوتايي از يك ستاره ابر پرجرم آبي و همدمي نامرئي تشكيل شده بود.مشاهداتي كه در طيف مرئي به عمل آمد نوعي آشفتگي را در حركت ستاره نمايان ساخت و سرانجام اخترشناسان به اين نتيجه رسيدند كه اين آشفتگي به خاطر وجود سياه چاله اي به جرم 10 برابر خورشيد در اطراف ستاره ابر پرجرم است.
تاد استروماير و ريچارد مشوتسكي با همراهي چهار تن ديگر از مركز پرواز هاي فضايي گدارد به طور مستقل با استفاده از همين شيوه به بررسي فرا تابش اشعه ايكس كه از سياه چاله اي واقع در يك كهكشان كوچك همسايه به نام ان جي سي 5408 (NGC 5408) گسيل مي شد، پرداختند. آنها جرم اين سياه چاله را 2000 برابر جرم خورشيد تخمين زدند.
دانشمندان با بهره گيري از اين روش به شناسايي سياه چاله هاي متوسطي كه بيش از هزاران برابر خورشيد جرم دارند، مي پردازند.اين دست از سياه چاله ها اگرچه در مقايسه با سياه چاله هايي كه چندين برابر ستارگان جرم دارند، بسيار شگرف جلوه مي كنند، اما در برابر سياه چاله هاي ابر پرجرمي كه صدها ميليون ها بار از تنها ستاره منظومه شمسي مان پرجرم ترند، بسيار ناچيز اند.
منبعESA News Release / NASA-GODDARD NEWS RELEASE :
مترجم :اسماعيل مروجي
نيكولاي شاپوشنيكو و لو تيتار چوك،دو اختر فيزيك دان مركز پرواز هاي فضايي گدارد ناسا به ابتكاري نوين در زمينه اندازه گيري جرم سيه چاله ها نائل آمدند.
شايد در ابتدا عجيب به نظر آيد، اما يكي از مهم ترين و مشكل ترين مسائلي كه دانشمندان همواره با آن روبرو هستند تعيين جرم اجرام آسماني است.نمونه هاي فراواني از سيستم هايي دوتايي كه در آن دو ستاره به دور يكديگر در گردشند مورد بررسي قرار گرفته و جرم دقيق آنها محاسبه مي گردد.در اين بين تعيين جرم سياه چاله ها فرايندي بسيار پيچيده است زيرا اين اجرام غير قابل مشاهده هستند.
اما اختر فيزيكدانان كار آزموده در ابتكاري بي سابقه، روش نويني براي حل اين مسئله ابداع نمودند. در اين روش با سنجش ميزان وسعت قرص بر افزايشي در سياه چاله جرم دقيق آن تعيين مي گردد. (قرص بر افزايشي يك صفحه دايره اي گردان است كه از مواد به دور سياه چاله تشكيل مي شود. اين مواد كه در اطراف سياه چاله قرار دارند به مرور وارد آن شده و به عبارت ديگر بلعيده مي شوند.)
از آنجا كه اين مواد مي توانند بسيار سريعتر از بلعيده شدن توسط سياه چاله متراكم گردند ،به هم فشرده شده و فوق العاده گرم مي شوند.علاوه بر اين، در طي فرايند گرم شدن امواجي را در طيف اشعه ايكش گسيل مي كنند كه توسط اخترشناسان در زمين دريافت مي شود.
دانشمندان به اين نكته پي برده اند كه رابطه مستقيمي بين سياه چاله و اندازه قرص بر افزايشي اطراف آن وجود دارد.به عقيده اخترشناسان، متراكم شدن گاز هاي داغ قرص بر افزايشي با افزايش جرم سياه چاله همراه خواهد بود. .بدين ترتيب هرچه قدر كه سياه چاله پرجرم تر باشد، ميزان تراكم مواد اطراف آن و در نتيجه اندازه قرص برافزايشي وسيع تر خواهد بود.
نمايي خيالي از يك سياه چاله در حال بلعيدن همدم ستاره اي خود
اين ايده كه براي نخستين بار توسط تيتار چوك در سال 1998 ميلادي مطرح گرديد، نشان داد سياه چاله موجود در سيستم دوتايي كيگنس ايكس – 1 (Cygnus X-1) بيش از 8.7 برابر خورشيد جرم دارد.شايان ذكر است كه ميزان خطاي احتمالي در اين محاسبه فقط 0.8 جرم خورشيد بود.
سيستم دوتايي كيگنس ايكس – 1 (Cygnus X-1) نخستين كانديد وجود سياه چاله در دهه 1970 ميلادي بود. اين سيستم دوتايي از يك ستاره ابر پرجرم آبي و همدمي نامرئي تشكيل شده بود.مشاهداتي كه در طيف مرئي به عمل آمد نوعي آشفتگي را در حركت ستاره نمايان ساخت و سرانجام اخترشناسان به اين نتيجه رسيدند كه اين آشفتگي به خاطر وجود سياه چاله اي به جرم 10 برابر خورشيد در اطراف ستاره ابر پرجرم است.
تاد استروماير و ريچارد مشوتسكي با همراهي چهار تن ديگر از مركز پرواز هاي فضايي گدارد به طور مستقل با استفاده از همين شيوه به بررسي فرا تابش اشعه ايكس كه از سياه چاله اي واقع در يك كهكشان كوچك همسايه به نام ان جي سي 5408 (NGC 5408) گسيل مي شد، پرداختند. آنها جرم اين سياه چاله را 2000 برابر جرم خورشيد تخمين زدند.
دانشمندان با بهره گيري از اين روش به شناسايي سياه چاله هاي متوسطي كه بيش از هزاران برابر خورشيد جرم دارند، مي پردازند.اين دست از سياه چاله ها اگرچه در مقايسه با سياه چاله هايي كه چندين برابر ستارگان جرم دارند، بسيار شگرف جلوه مي كنند، اما در برابر سياه چاله هاي ابر پرجرمي كه صدها ميليون ها بار از تنها ستاره منظومه شمسي مان پرجرم ترند، بسيار ناچيز اند.
منبعESA News Release / NASA-GODDARD NEWS RELEASE :
کشف «استخوان» جدید در اسکلت راه شیری
کشف «استخوان» جدید در اسکلت راه شیری
[h=1] کشف «استخوان» جدید در اسکلت راه شیری
[/h]
» سرویس: علمي و فناوري - علمي
کد خبر: 91102012172
چهارشنبه ۲۰ دی ۱۳۹۱ - ۱۱:۳۹
اخترشناسان به تازگی موفق به کشف ترکیب جدیدی در اسکلت کهکشان راه شیری شده اند که حاوی موادی معادل 100 هزار خورشید است.
به گزارش سرویس علمی خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، تیم تحقیقاتی مرکز فیزیک نجومی هاروارد - اسمیت سونیان در زمان بررسی ابر گرد و غبار با نام مستعار Nessie موفق به کشف این استخوان کهکشانی شدند.
ان ابر گرد و غبار نخستین بار در سال 2010 میلادی با کمک داده های تلسکوپ فضایی اسپیتزر ناسا مشاهده شد؛ محققان پیش از این بخش مرکزی استخوان Nessie را شناسایی کرده بودند، اما مطالعه جدید نشان می دهد که این ساختار هشت برابر بلندتر از محاسبات قبلی است.
طول استخوان جدید کهکشان راه شیری بیش از 300 سال نوری و عرض آن بین یک تا دو سال نوری است که تداعی کننده یک مار کیهانی بلند و باریک است؛ این استخوان حاوی موادی معادل 100 هزار خورشید است.
«آلیسا گودمن» نویسنده ارشد این تحقیق تأکید می کند: برای نخستین بار موفق به مشاهده چنین قطعه ظریفی در اسکلت کهکشانی شدیم؛ این استخوان شباهت زیادی به استخوان فیبولا (نازک نی) در پای انسان دارد.
«گودمن» خاطر نشان می کند: این امکان وجود دارد که استخوان Nessie درون یک بازوی مارپیچی قرار داشته یا بخشی از شبکه ارتباطی ساختارهای مارپیچی باشد.
محققان امیدوارند با یافتن تعداد بیشتری از این ساختارها بتوانند نقشه سه بعدی کهکشان راه شیری را ترسیم کنند.
نتایج این یافته جدید روز سه شنبه هشتم ژانویه (19 دی) در دویست و بیست و یکمین نشست انجمن نجوم آمریکا (AAS) در لانگ بیچ کالیفرنیا ارائه شد.
کشف «استخوان» جدید در اسکلت راه شیری
[h=1] کشف «استخوان» جدید در اسکلت راه شیری
[/h]
» سرویس: علمي و فناوري - علمي
کد خبر: 91102012172
چهارشنبه ۲۰ دی ۱۳۹۱ - ۱۱:۳۹
اخترشناسان به تازگی موفق به کشف ترکیب جدیدی در اسکلت کهکشان راه شیری شده اند که حاوی موادی معادل 100 هزار خورشید است.
به گزارش سرویس علمی خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، تیم تحقیقاتی مرکز فیزیک نجومی هاروارد - اسمیت سونیان در زمان بررسی ابر گرد و غبار با نام مستعار Nessie موفق به کشف این استخوان کهکشانی شدند.
ان ابر گرد و غبار نخستین بار در سال 2010 میلادی با کمک داده های تلسکوپ فضایی اسپیتزر ناسا مشاهده شد؛ محققان پیش از این بخش مرکزی استخوان Nessie را شناسایی کرده بودند، اما مطالعه جدید نشان می دهد که این ساختار هشت برابر بلندتر از محاسبات قبلی است.
طول استخوان جدید کهکشان راه شیری بیش از 300 سال نوری و عرض آن بین یک تا دو سال نوری است که تداعی کننده یک مار کیهانی بلند و باریک است؛ این استخوان حاوی موادی معادل 100 هزار خورشید است.
«آلیسا گودمن» نویسنده ارشد این تحقیق تأکید می کند: برای نخستین بار موفق به مشاهده چنین قطعه ظریفی در اسکلت کهکشانی شدیم؛ این استخوان شباهت زیادی به استخوان فیبولا (نازک نی) در پای انسان دارد.
«گودمن» خاطر نشان می کند: این امکان وجود دارد که استخوان Nessie درون یک بازوی مارپیچی قرار داشته یا بخشی از شبکه ارتباطی ساختارهای مارپیچی باشد.
محققان امیدوارند با یافتن تعداد بیشتری از این ساختارها بتوانند نقشه سه بعدی کهکشان راه شیری را ترسیم کنند.
نتایج این یافته جدید روز سه شنبه هشتم ژانویه (19 دی) در دویست و بیست و یکمین نشست انجمن نجوم آمریکا (AAS) در لانگ بیچ کالیفرنیا ارائه شد.
نشست ناسا برای اعلام برنامه تاکسی‌های فضایی
نشست ناسا برای اعلام برنامه تاکسی‌های فضایی
[h=1] نشست ناسا برای اعلام برنامه تاکسی‌های فضایی
[/h]
» سرویس: علمي و فناوري - فناوري
کد خبر: 91102112720
پنجشنبه ۲۱ دی ۱۳۹۱ - ۱۲:۲۲
کنفرانس مطبوعاتی ناسا با هدف برررسی پیشرفت‌های صورت گرفته در برنامه تاکسی های فضایی با حضور شرکت های خصوصی فعال در حوزه سفرهای فضایی تجاری برگزار شد.
به گزارش سرویس فناوری خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، ناسا پس از بازنشستگی برنامه شاتل فضایی، برای انتقال فضانوردان به ایستگاه فضایی بین المللی (ISS) به کپسول فضایی سایوز روسیه متکی شده است و مقامات این سازمان با حمایت مالی از شرکت های خصوصی مانند بوئینگ، سیرا نوادا و اسپیس ایکس برای انتقال فضانوردان و مسافرانن فضایی استفاده کنند.
ناسا با هدف توسعه سفرهای فضایی و تسهیل انتقال فضانوردان به ISS، بودجه 10 میلیون دلاری به این سه شرکت اختصاص داده است؛ همچنین کمک مالی 315 میلیون دلاری و بودجه 1.1 میلیارد دلاری دیگری در آگوست 2012 برای این شرکت ها در نظر گرفته شده است.
نشست مطبوعاتی روز چهارشنبه نهم ژانویه (20 دی) از ساعت 19 به وقت گرینوویچ (22:30 به وقت تهران) در مرکز فضایی کندی در فلوریدا برگزار شده و «فیل مک آلیستر» مدیر توسعه پروازهای تجاری ناسا، «اد مانگو» مدیر برنامه خدمه سفرهای فضایی تجاری ناسا، «راب میرسون» رئیس شرکت بلو اورجین و «مارک سیرانگلو» معاون شرکت سیرا نوادا در این برنامه سخنرانی کردند.
این نشست با هدف کمک به پیشرفت طراحی و توسعه فضاپیماهای خصوصی جدید برای پر کردن خلأ موجود در سفرهای فضایی تجاری برگزار شد.
ناسا امیدوار است که فضاپیماهای خصوصی بتوانند تا سال 2017 میلادی فضانوردان و مسافران فضایی را به مدار پایین زمین منتقل کنند.
نشست ناسا برای اعلام برنامه تاکسی‌های فضایی
[h=1] نشست ناسا برای اعلام برنامه تاکسی‌های فضایی
[/h]
» سرویس: علمي و فناوري - فناوري
کد خبر: 91102112720
پنجشنبه ۲۱ دی ۱۳۹۱ - ۱۲:۲۲
کنفرانس مطبوعاتی ناسا با هدف برررسی پیشرفت‌های صورت گرفته در برنامه تاکسی های فضایی با حضور شرکت های خصوصی فعال در حوزه سفرهای فضایی تجاری برگزار شد.
به گزارش سرویس فناوری خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، ناسا پس از بازنشستگی برنامه شاتل فضایی، برای انتقال فضانوردان به ایستگاه فضایی بین المللی (ISS) به کپسول فضایی سایوز روسیه متکی شده است و مقامات این سازمان با حمایت مالی از شرکت های خصوصی مانند بوئینگ، سیرا نوادا و اسپیس ایکس برای انتقال فضانوردان و مسافرانن فضایی استفاده کنند.
ناسا با هدف توسعه سفرهای فضایی و تسهیل انتقال فضانوردان به ISS، بودجه 10 میلیون دلاری به این سه شرکت اختصاص داده است؛ همچنین کمک مالی 315 میلیون دلاری و بودجه 1.1 میلیارد دلاری دیگری در آگوست 2012 برای این شرکت ها در نظر گرفته شده است.
نشست مطبوعاتی روز چهارشنبه نهم ژانویه (20 دی) از ساعت 19 به وقت گرینوویچ (22:30 به وقت تهران) در مرکز فضایی کندی در فلوریدا برگزار شده و «فیل مک آلیستر» مدیر توسعه پروازهای تجاری ناسا، «اد مانگو» مدیر برنامه خدمه سفرهای فضایی تجاری ناسا، «راب میرسون» رئیس شرکت بلو اورجین و «مارک سیرانگلو» معاون شرکت سیرا نوادا در این برنامه سخنرانی کردند.
این نشست با هدف کمک به پیشرفت طراحی و توسعه فضاپیماهای خصوصی جدید برای پر کردن خلأ موجود در سفرهای فضایی تجاری برگزار شد.
ناسا امیدوار است که فضاپیماهای خصوصی بتوانند تا سال 2017 میلادی فضانوردان و مسافران فضایی را به مدار پایین زمین منتقل کنند.
یخ‌پاره‌های قمر تیتان، میزبان احتمالی حیات عجیب
یخ‌پاره‌های قمر تیتان، میزبان احتمالی حیات عجیب
[h=1] یخ‌پاره‌های قمر تیتان، میزبان احتمالی حیات عجیب
[/h]
» سرویس: علمي و فناوري - علمي
کد خبر: 91102112695
پنجشنبه ۲۱ دی ۱۳۹۱ - ۱۱:۱۶
دانشمندان دانشگاه کورنل اخیرا مدعی شده‌اند که قمر تیتان، میزبان دریاچه‌هایی از یخ‌پاره‌های عظیم هیدروکربن بوده که می‌توانند شکلهای عجیب حیات را شکل دهند.
به گزارش سرویس علمی خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا)، به گفته محققان ناسا، این نظریه جدید ممکن است همچنین نقشهای عجیب رودخانه‌ها و دریاهای عظیم روی ماه را نیز توضیح دهد.
تیتان یکی از قمرهای سیاره زحل بوده که بعد از زمین، تنها جسم آسمانی موجود در منظومه شمسی با بدنه‌های ثابت مایع در سطح آن است.
با این حال در حالیکه دوره بارش و تبخیر سیاره زمین شامل آب بوده، دوره تیتان از هیدروکربنهایی مانند اتان و متان برخوردار است.
اتان و متان مولکولهای آلی هستند که به عقیده دانشمندان می‌توانند اجزای اولیه مواد شیمیایی پیچیده‌تر برای حیات باشند.
فضاپیمای کاسینی بر روی نیمکره شمالی این قمر شبکه گسترده‌ای از دریاهای هیدروکربن و مجموعه‌های پراکنده‌تری از دریاچه‌ها را در نیکره جنوبی مشاهده کرده است.
طبق فرض پیشین دانشمندان کاسینی، دریاچه تیتان احتمالا از یخ شناور برخوردار نبوده، چرا که متان جامد بسیار متراکم‌تر از متان مایع بوده و غرق می‌شود.
اما این مدل جدید تعامل بین دریاچه‌ها و جو را در نظر گرفته که منجر به مخلوط های گوناگونی از ترکیبات، بسته‌های گاز نیتروژن و تغییرات دمایی می‌شود.
دانشمندان نتیجه گرفتند که یخ زمستانی در صورتی در دریاچه‌های غنی از متان و اتان قمر تیتان شناور می‌مانند که دما زیر درجه انجماد متان یعنی حدود منفی 297 درجه فارنهایت باشد.
یخ‌پاره‌های قمر تیتان، میزبان احتمالی حیات عجیب
[h=1] یخ‌پاره‌های قمر تیتان، میزبان احتمالی حیات عجیب
[/h]
» سرویس: علمي و فناوري - علمي
کد خبر: 91102112695
پنجشنبه ۲۱ دی ۱۳۹۱ - ۱۱:۱۶
دانشمندان دانشگاه کورنل اخیرا مدعی شده‌اند که قمر تیتان، میزبان دریاچه‌هایی از یخ‌پاره‌های عظیم هیدروکربن بوده که می‌توانند شکلهای عجیب حیات را شکل دهند.
به گزارش سرویس علمی خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا)، به گفته محققان ناسا، این نظریه جدید ممکن است همچنین نقشهای عجیب رودخانه‌ها و دریاهای عظیم روی ماه را نیز توضیح دهد.
تیتان یکی از قمرهای سیاره زحل بوده که بعد از زمین، تنها جسم آسمانی موجود در منظومه شمسی با بدنه‌های ثابت مایع در سطح آن است.
با این حال در حالیکه دوره بارش و تبخیر سیاره زمین شامل آب بوده، دوره تیتان از هیدروکربنهایی مانند اتان و متان برخوردار است.
اتان و متان مولکولهای آلی هستند که به عقیده دانشمندان می‌توانند اجزای اولیه مواد شیمیایی پیچیده‌تر برای حیات باشند.
فضاپیمای کاسینی بر روی نیمکره شمالی این قمر شبکه گسترده‌ای از دریاهای هیدروکربن و مجموعه‌های پراکنده‌تری از دریاچه‌ها را در نیکره جنوبی مشاهده کرده است.
طبق فرض پیشین دانشمندان کاسینی، دریاچه تیتان احتمالا از یخ شناور برخوردار نبوده، چرا که متان جامد بسیار متراکم‌تر از متان مایع بوده و غرق می‌شود.
اما این مدل جدید تعامل بین دریاچه‌ها و جو را در نظر گرفته که منجر به مخلوط های گوناگونی از ترکیبات، بسته‌های گاز نیتروژن و تغییرات دمایی می‌شود.
دانشمندان نتیجه گرفتند که یخ زمستانی در صورتی در دریاچه‌های غنی از متان و اتان قمر تیتان شناور می‌مانند که دما زیر درجه انجماد متان یعنی حدود منفی 297 درجه فارنهایت باشد.
رصد نقاب «شبح اپرا» در فضا با چرخشی سریع‌تر از پره‌های بالگرد
رصد نقاب «شبح اپرا» در فضا با چرخشی سریع‌تر از پره‌های بالگرد
[h=1] رصد نقاب «شبح اپرا» در فضا با چرخشی سریع‌تر از پره‌های بالگرد
[/h]
» سرویس: علمي و فناوري - علمي
کد خبر: 91102112689
پنجشنبه ۲۱ دی ۱۳۹۱ - ۱۱:۱۰
تلسکوپ فضایی ناسا ستاره‌یی نوترونی را با نقابش رصد کرده که سریع‌تر از پره‌های یک بالگرد می‌چرخد.
به گزارش سرویس علمی خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، این شیء کیهانی شباهت خارق‌العاده‌یی به نقاب «شبح اپرا» دارد.
تپ‌اختر کشف شده حدود 12 مایل قطر دارد و سرعت چرخش آن به حدی است که در هر ثانیه بیش از 11 بار به دور خود می‌چرخد. به گفته دانشمندان، این میزان بیش از سرعت پره‌های یک بالگرد است.
شیء کیهانی مزبور هزار سال نوری از زمین فاصله دارد و در واقع بقایای یک ستاره عظیم است که حدود 10 هزار سال پیش به عنوان یک ابرنواختر منفجر شد و بر روی خود فروریزش کرد.
این شیء که "Vela" نام گرفته، هنگام چرخش ذرات بارداری را با حدود 70 درصد سرعت نور منتشر می‌کند.
گفته می‌شود "ولا" همچنین دارای لرزانه (wobble) اندکی است و همچنین ابرهای حاوی گاز داغ با شکلی نقاب مانند آن را احاطه کرده‌اند.
"چاندرا"، تلسکوپ فضایی شاخص اشعه ایکس ناسا، "ولا" را با نقابش رصد کرده است. به جز ظاهر نقاب‌مانندش، این لرزانه "ولا" است که در واقع توجه منجمان را به خود جلب کرده است. با این حال گفته می‌شود مشاهدات بیشتری برای تایید این لرزانه لازم است.
لرزانه مزبور توسط شکل و حرکات جت ذرات باردار نمایش می‌شود و در صورت تایید، نخستین لرزانه‌یی است که به جت یک تپ‌اختر نسبت داده می‌شود.
یک دلیل احتمالی وجود این لرزانه آن است که ستاره نوترونی به طور اندکی به هم ریخته و دیگر یک کره کامل نیست. چنین به هم ریختگی می‌تواند ناشی از عمل ترکیبی چرخش سریع و افزایش ناگهانی سرعت چرخشی "ولا" باشد.
لرزانه احتمالی "ولا" 120 روز دوام خواهد داشت که این دوره کوتاه‌تر از مدت 26 هزار ساله لرزانه زمین حین چرخش است.
افزایش سریع در سرعت چرخش یا "glitches" می‌تواند در اثر تعامل هسته فوق مایع و پوسته شیء کیهانی باشد.
جزئیات این کشف علمی 10 ژانویه در "The Astrophysical Journal" منتشر خواهد شد.
نقاب «شبح اپرا» در فضا
نقاب «شبح اپرا»
رصد نقاب «شبح اپرا» در فضا با چرخشی سریع‌تر از پره‌های بالگرد
[h=1] رصد نقاب «شبح اپرا» در فضا با چرخشی سریع‌تر از پره‌های بالگرد
[/h]
» سرویس: علمي و فناوري - علمي
کد خبر: 91102112689
پنجشنبه ۲۱ دی ۱۳۹۱ - ۱۱:۱۰
تلسکوپ فضایی ناسا ستاره‌یی نوترونی را با نقابش رصد کرده که سریع‌تر از پره‌های یک بالگرد می‌چرخد.
به گزارش سرویس علمی خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، این شیء کیهانی شباهت خارق‌العاده‌یی به نقاب «شبح اپرا» دارد.
تپ‌اختر کشف شده حدود 12 مایل قطر دارد و سرعت چرخش آن به حدی است که در هر ثانیه بیش از 11 بار به دور خود می‌چرخد. به گفته دانشمندان، این میزان بیش از سرعت پره‌های یک بالگرد است.
شیء کیهانی مزبور هزار سال نوری از زمین فاصله دارد و در واقع بقایای یک ستاره عظیم است که حدود 10 هزار سال پیش به عنوان یک ابرنواختر منفجر شد و بر روی خود فروریزش کرد.
این شیء که "Vela" نام گرفته، هنگام چرخش ذرات بارداری را با حدود 70 درصد سرعت نور منتشر می‌کند.
گفته می‌شود "ولا" همچنین دارای لرزانه (wobble) اندکی است و همچنین ابرهای حاوی گاز داغ با شکلی نقاب مانند آن را احاطه کرده‌اند.
"چاندرا"، تلسکوپ فضایی شاخص اشعه ایکس ناسا، "ولا" را با نقابش رصد کرده است. به جز ظاهر نقاب‌مانندش، این لرزانه "ولا" است که در واقع توجه منجمان را به خود جلب کرده است. با این حال گفته می‌شود مشاهدات بیشتری برای تایید این لرزانه لازم است.
لرزانه مزبور توسط شکل و حرکات جت ذرات باردار نمایش می‌شود و در صورت تایید، نخستین لرزانه‌یی است که به جت یک تپ‌اختر نسبت داده می‌شود.
یک دلیل احتمالی وجود این لرزانه آن است که ستاره نوترونی به طور اندکی به هم ریخته و دیگر یک کره کامل نیست. چنین به هم ریختگی می‌تواند ناشی از عمل ترکیبی چرخش سریع و افزایش ناگهانی سرعت چرخشی "ولا" باشد.
لرزانه احتمالی "ولا" 120 روز دوام خواهد داشت که این دوره کوتاه‌تر از مدت 26 هزار ساله لرزانه زمین حین چرخش است.
افزایش سریع در سرعت چرخش یا "glitches" می‌تواند در اثر تعامل هسته فوق مایع و پوسته شیء کیهانی باشد.
جزئیات این کشف علمی 10 ژانویه در "The Astrophysical Journal" منتشر خواهد شد.
کشف بزرگترین ساختار عالم به پهنای ۴,۰۰۰,۰۰۰,۰۰۰ سال‌نوری
کشف بزرگترین ساختار عالم به پهنای ۴,۰۰۰,۰۰۰,۰۰۰ سال‌نوری
دانشمندان موفق به کشف یک گروه اختروشی شده‌اند که بزرگترین ساختار کیهان را شکل می‌دهد. بزرگی آن به اندازه‌ای است که حتی اگر با سرعت نور حرکت کنید، پیمودن طول آن ۴ میلیارد سال طول خواهد کشید.
بيشتر...
کشف بزرگترین ساختار عالم به پهنای ۴,۰۰۰,۰۰۰,۰۰۰ سال‌نوری
دانشمندان موفق به کشف یک گروه اختروشی شده‌اند که بزرگترین ساختار کیهان را شکل می‌دهد. بزرگی آن به اندازه‌ای است که حتی اگر با سرعت نور حرکت کنید، پیمودن طول آن ۴ میلیارد سال طول خواهد کشید.
بيشتر...
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
دزد خوش خوراک منظومه شمسی
دزد خوش خوراک منظومه شمسی
[h=1] دزد خوش خوراک منظومه شمسی، ماه را به میهمانی خویش دعوت می کند
[/h]
» سرویس: علمي و فناوري - علمي
کد خبر: 91102413874
یکشنبه ۲۴ دی ۱۳۹۱ - ۱۲:۲۲
شامگاه دوشنبه 25 دی ماه نپتون یا دزد خوش خوراک منظومه ی شمسی، ماه را به میهمانی خویش دعوت می کند.
به گزارش سرویس علمی ایسنا در ساعت 18 و 30 دقیقه شامگاه دوشنبه که بهترین زمان مشاهده این مقارنه است ماه با قدر10.37- و نپتون با قدر 7.59 در افق جنوب وجنوب غربی آسمان می درخشند.
ارتفاع این اجرام در پدیده مقارنه برای ماه 21.38 درجه و برای نپتون 19.20 درجه پیش بینی شده است.
نپتون که هشتمین و آخرین سیاره منظومه شمسی بعد از سیاره اورانوس است، سیاره ای گازی است. اندازه آن کوچکتر از اورانوس اما وزن آن بیشتر است.
نام این سیاره معادل فارسی و عربی ندارد و در اساطیر یونان به خدای آب و دریاها نامگذاری شده است.
تا قرن‌ها انسان‌ها حتی از وجود نپتون بی اطلاع بودند. این سیاره در سال 1846 توسط جان گاله و هاینریش دارست کشف شد.
نپتون منطقه‌ای بسیار بادگیر است. هیچ یک از سیارات منظومه شمسی بادهایی به قدرت بادهای سیاره نپتون ندارند به طوری که بادهای نزدیک "نقطه تاریک بزرگ" تقریبا به 1931 کیلومتر بر ساعت می‌رسد. شاید اتمسفر بادگیر نپتون است که باعث پدیدار و پنهان شدن نقطه تاریک این سیاره می‌شود.
سیاره نپتون شش حلقه دارد که به دور این سیاره پیچیده‌اند. عقیده کارشناسان بر این است که این حلقه‌ها به تازگی تشکیل شده‌اند. حلقه‌های نپتون در مقایسه با حلقه‌های سیارات دیگر نامرتب است و ضخامت برخی مناطق روی این حلقه‌ها متفاوت است
دزد خوش خوراک منظومه شمسی
[h=1] دزد خوش خوراک منظومه شمسی، ماه را به میهمانی خویش دعوت می کند
[/h]
» سرویس: علمي و فناوري - علمي
کد خبر: 91102413874
یکشنبه ۲۴ دی ۱۳۹۱ - ۱۲:۲۲
شامگاه دوشنبه 25 دی ماه نپتون یا دزد خوش خوراک منظومه ی شمسی، ماه را به میهمانی خویش دعوت می کند.
به گزارش سرویس علمی ایسنا در ساعت 18 و 30 دقیقه شامگاه دوشنبه که بهترین زمان مشاهده این مقارنه است ماه با قدر10.37- و نپتون با قدر 7.59 در افق جنوب وجنوب غربی آسمان می درخشند.
ارتفاع این اجرام در پدیده مقارنه برای ماه 21.38 درجه و برای نپتون 19.20 درجه پیش بینی شده است.
نپتون که هشتمین و آخرین سیاره منظومه شمسی بعد از سیاره اورانوس است، سیاره ای گازی است. اندازه آن کوچکتر از اورانوس اما وزن آن بیشتر است.
نام این سیاره معادل فارسی و عربی ندارد و در اساطیر یونان به خدای آب و دریاها نامگذاری شده است.
تا قرن‌ها انسان‌ها حتی از وجود نپتون بی اطلاع بودند. این سیاره در سال 1846 توسط جان گاله و هاینریش دارست کشف شد.
نپتون منطقه‌ای بسیار بادگیر است. هیچ یک از سیارات منظومه شمسی بادهایی به قدرت بادهای سیاره نپتون ندارند به طوری که بادهای نزدیک "نقطه تاریک بزرگ" تقریبا به 1931 کیلومتر بر ساعت می‌رسد. شاید اتمسفر بادگیر نپتون است که باعث پدیدار و پنهان شدن نقطه تاریک این سیاره می‌شود.
سیاره نپتون شش حلقه دارد که به دور این سیاره پیچیده‌اند. عقیده کارشناسان بر این است که این حلقه‌ها به تازگی تشکیل شده‌اند. حلقه‌های نپتون در مقایسه با حلقه‌های سیارات دیگر نامرتب است و ضخامت برخی مناطق روی این حلقه‌ها متفاوت است
پل زنی در فضای اطراف ستاره‌یی
پل زنی در فضای اطراف ستاره‌یی
[h=1] پل‌زنی در فضای اطراف ستاره‌یی
[/h]
» سرویس: علمي و فناوري - علمي
کد خبر: 91102413704
یکشنبه ۲۴ دی ۱۳۹۱ - ۱۰:۵۶
منجمان حین مطالعه بر روی یک ستاره تازه‌متولد شده، شاهد رخداد جزئیات دقیقی از چگونگی تشکیل سیارات اطراف آن بودند.
به گزارش سرویس علمی خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، این مشاهدات مرحله جدید ناشناخته‌یی از تکامل سیاره‌یی را آشکار می‌سازند.
به نظر می‌رسد که سیارات عظیم گازی گسست موجود بین دیسک متشکل از مواد احاطه‌کننده ستاره را پل می‌زنند و با استفاده از گرانش برای کانال‌زنی به بخش درونی در عرض این گسست، به ستاره کمک می‌کنند که رشد کند.
شبیه‌سازی‌های تئوریک وجود چنین پل‌هایی را بین بخش‌های درونی و خارجی دیسک‌های احاطه‌کننده ستارگان پیش‌بینی کرده بودند اما هیچ یک از آنها تاکنون به طور مستقیم مشاهده نشده بودند.
تیمی بین‌المللی حاضر در این تحقیق از آرایه میلی‌متری/زیرمیلی‌متری عظیم آتاکاما(ALMA) برای مطالعه ستاره جوان بهره بردند. این ستاره حدود 450 سال نوری از زمین فاصله دارد.
آنها دریافتند که دو رشته باریک گاز در عرض گسست عریض از دیسک خارجی به دیسک داخلی در جریان هستند. این گسست توسط سیارات جوان ایجاد شده‌اند.
در حال حاضر تنها مکانیزم شناخته شده برای تولید چنین جریانات مولکولی متراکم عبور کننده از گسست، شکل‌گیری سیاره‌یی است. گسست مشاهده شده مملو از گاز منوکسیدکربن رسوبی است.
ستاره نوپای HD 142527 در انتهای فرایند شکل‌گیری‌اش قرار دارد و گرچه این شی کیهانی دو میلیون ساله به کندی در حال رشد است، دو برابر خورشید جرم دارد. دیسکی متشکل از غبار و گاز به جامانده از شکل‌گیری ستاره جوان، آن را احاطه کرده و از این ماده سیارات در حال شکل‌گیری هستند.
سیارات نوزاد در این دیسک حرکت و ماده اطراف خود را جذب کرده و طی این فرایند گسل‌های مزبور را خلق می‌کنند. چنین جاده‌هایی در تعدادی از سیستم‌های تازه‌متولد شده مشاهده شده‌اند.
ستارهHD 142527 دارای گسستی است که از نقطه‌یی معادل مکان زحل در منظومه شمسی آغاز و 14 برابر فاصله آن تا زمین بسط یافته است. این گسست به اندازه‌یی بزرگ است که چندین سیاره برای پاکسازی مواد رسوبی موجود در آن لازم هستند.
دانشمندان در این مطالعه دریافتند که گسست موجود به طور کامل تهی نیست و دو رشته گازی مزبور از دیسک خارجی به دیسک درونی پل‌زنی کرده‌اند. این امر نشان می‌دهد که دست کم دو سیاره در این فضا وجود دارند.
گرانش این سیارات ماده را از حلقه خارجی به درون می‌کشد و در حالی که مقادیری گاز و غبار به درون مدار حول غول‌های گازی جوان سقوط می‌کند، کسری از آن به دیسک درونی حرکت می‌کند و در نهایت ستاره ماده آن را جذب می‌کند.
این پل‌ها برای رشد مستمر سیستم ستاره جوان مهم هستند زیرا دیسک درونی اطراف ستاره برای حفظ رشد آن بیش از اندازه کوچک است.
دانشمندان حاضر در این مطالعه نتیجه گرفتند که دیسک اطراف HD 142527 بدون وجود پل در عرض یک سال تخلیه خواهد شد و این که سیارات جذب‌کننده این ماده از دیسک خارجی به دیسک درونی به تغذیه ستاره‌شان کمک می‌کند.
با این حال این فرایند تا ابد ادامه نمی‌یابد و در نهایت غول‌های پروتو- گازی تمامی ماده موجود در اثر شعاعی‌شان را مصرف می‌کنند.
پل زنی در فضای اطراف ستاره‌یی
[h=1] پل‌زنی در فضای اطراف ستاره‌یی
[/h]
» سرویس: علمي و فناوري - علمي
کد خبر: 91102413704
یکشنبه ۲۴ دی ۱۳۹۱ - ۱۰:۵۶
منجمان حین مطالعه بر روی یک ستاره تازه‌متولد شده، شاهد رخداد جزئیات دقیقی از چگونگی تشکیل سیارات اطراف آن بودند.
به گزارش سرویس علمی خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، این مشاهدات مرحله جدید ناشناخته‌یی از تکامل سیاره‌یی را آشکار می‌سازند.
به نظر می‌رسد که سیارات عظیم گازی گسست موجود بین دیسک متشکل از مواد احاطه‌کننده ستاره را پل می‌زنند و با استفاده از گرانش برای کانال‌زنی به بخش درونی در عرض این گسست، به ستاره کمک می‌کنند که رشد کند.
شبیه‌سازی‌های تئوریک وجود چنین پل‌هایی را بین بخش‌های درونی و خارجی دیسک‌های احاطه‌کننده ستارگان پیش‌بینی کرده بودند اما هیچ یک از آنها تاکنون به طور مستقیم مشاهده نشده بودند.
تیمی بین‌المللی حاضر در این تحقیق از آرایه میلی‌متری/زیرمیلی‌متری عظیم آتاکاما(ALMA) برای مطالعه ستاره جوان بهره بردند. این ستاره حدود 450 سال نوری از زمین فاصله دارد.
آنها دریافتند که دو رشته باریک گاز در عرض گسست عریض از دیسک خارجی به دیسک داخلی در جریان هستند. این گسست توسط سیارات جوان ایجاد شده‌اند.
در حال حاضر تنها مکانیزم شناخته شده برای تولید چنین جریانات مولکولی متراکم عبور کننده از گسست، شکل‌گیری سیاره‌یی است. گسست مشاهده شده مملو از گاز منوکسیدکربن رسوبی است.
ستاره نوپای HD 142527 در انتهای فرایند شکل‌گیری‌اش قرار دارد و گرچه این شی کیهانی دو میلیون ساله به کندی در حال رشد است، دو برابر خورشید جرم دارد. دیسکی متشکل از غبار و گاز به جامانده از شکل‌گیری ستاره جوان، آن را احاطه کرده و از این ماده سیارات در حال شکل‌گیری هستند.
سیارات نوزاد در این دیسک حرکت و ماده اطراف خود را جذب کرده و طی این فرایند گسل‌های مزبور را خلق می‌کنند. چنین جاده‌هایی در تعدادی از سیستم‌های تازه‌متولد شده مشاهده شده‌اند.
ستارهHD 142527 دارای گسستی است که از نقطه‌یی معادل مکان زحل در منظومه شمسی آغاز و 14 برابر فاصله آن تا زمین بسط یافته است. این گسست به اندازه‌یی بزرگ است که چندین سیاره برای پاکسازی مواد رسوبی موجود در آن لازم هستند.
دانشمندان در این مطالعه دریافتند که گسست موجود به طور کامل تهی نیست و دو رشته گازی مزبور از دیسک خارجی به دیسک درونی پل‌زنی کرده‌اند. این امر نشان می‌دهد که دست کم دو سیاره در این فضا وجود دارند.
گرانش این سیارات ماده را از حلقه خارجی به درون می‌کشد و در حالی که مقادیری گاز و غبار به درون مدار حول غول‌های گازی جوان سقوط می‌کند، کسری از آن به دیسک درونی حرکت می‌کند و در نهایت ستاره ماده آن را جذب می‌کند.
این پل‌ها برای رشد مستمر سیستم ستاره جوان مهم هستند زیرا دیسک درونی اطراف ستاره برای حفظ رشد آن بیش از اندازه کوچک است.
دانشمندان حاضر در این مطالعه نتیجه گرفتند که دیسک اطراف HD 142527 بدون وجود پل در عرض یک سال تخلیه خواهد شد و این که سیارات جذب‌کننده این ماده از دیسک خارجی به دیسک درونی به تغذیه ستاره‌شان کمک می‌کند.
با این حال این فرایند تا ابد ادامه نمی‌یابد و در نهایت غول‌های پروتو- گازی تمامی ماده موجود در اثر شعاعی‌شان را مصرف می‌کنند.
انتشار جرقه شدید خورشیدی از یک لکه عظیم
انتشار جرقه شدید خورشیدی از یک لکه عظیم
[h=1] انتشار جرقه شدید خورشیدی از یک لکه عظیم
[/h]
» سرویس: علمي و فناوري - علمي
کد خبر: 91102413603
یکشنبه ۲۴ دی ۱۳۹۱ - ۰۹:۵۵
خورشید در آستانه اوج فعالیتهای خود در روز جمعه (22 دی) یک جرقه از خود تولید کرد که انفجاری از پلاسمای ابرداغ را در فضا رها کرد.
به گزارش سرویس علمی خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا)، به گفته مقامات رصدخانه دینامیک خورشیدی، این جرقه رده متوسط از لکه عظیم خورشیدی AR1654 منتشر شد.
این رصدخانه یکی از چندین تلسکوپ فضایی است که به طور مستمر بر فعالیتهای خورشیدی نظارت داشته و جرقه‌ها و آب‌وهوای خورشیدی را ثبت می‌کنند.
به گزارش سایت Spaceweather این لکه خورشیدی با چرخش این ستاره به سوی زمین، در حال فعالتر شدن بوده و اکنون جرقه‌های نوع متوسط را از خود منتشر می‌کند. AR1654 می‌تواند لکه‌ای باشد که هواشناسی آرام فضا در روزهای اخیر را مختل کند.
خورشید در آستانه ورود به فعال‌ترین حالت در دوره هواشناسی خود موسوم به دوره خورشیدی 24 بوده که انتظار می‌رود در سال جاری به اوج برسد.
انتشار جرقه شدید خورشیدی از یک لکه عظیم
[h=1] انتشار جرقه شدید خورشیدی از یک لکه عظیم
[/h]
» سرویس: علمي و فناوري - علمي
کد خبر: 91102413603
یکشنبه ۲۴ دی ۱۳۹۱ - ۰۹:۵۵
خورشید در آستانه اوج فعالیتهای خود در روز جمعه (22 دی) یک جرقه از خود تولید کرد که انفجاری از پلاسمای ابرداغ را در فضا رها کرد.
به گزارش سرویس علمی خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا)، به گفته مقامات رصدخانه دینامیک خورشیدی، این جرقه رده متوسط از لکه عظیم خورشیدی AR1654 منتشر شد.
این رصدخانه یکی از چندین تلسکوپ فضایی است که به طور مستمر بر فعالیتهای خورشیدی نظارت داشته و جرقه‌ها و آب‌وهوای خورشیدی را ثبت می‌کنند.
به گزارش سایت Spaceweather این لکه خورشیدی با چرخش این ستاره به سوی زمین، در حال فعالتر شدن بوده و اکنون جرقه‌های نوع متوسط را از خود منتشر می‌کند. AR1654 می‌تواند لکه‌ای باشد که هواشناسی آرام فضا در روزهای اخیر را مختل کند.
خورشید در آستانه ورود به فعال‌ترین حالت در دوره هواشناسی خود موسوم به دوره خورشیدی 24 بوده که انتظار می‌رود در سال جاری به اوج برسد.
کشف شبیه‌ترین سیاره به زمین تاکنون
کشف شبیه‌ترین سیاره به زمین تاکنون
[h=1] کشف شبیه‌ترین سیاره به زمین تاکنون
[/h]
» سرویس: علمي و فناوري - علمي
کد خبر: 91102413577
یکشنبه ۲۴ دی ۱۳۹۱ - ۰۹:۳۰
دانشمندان ناسا مدعی کشف شبیه‌ترین سیاره به زمین و بهترین نامزد میزبانی حیات، توسط تلسکوپ فضایی کپلر شدند.
به گزارش سرویس علمی خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، از فوریه سال 2012 میلادی تاکنون، تلسکوپ فضایی کپلر ناسا موفق به کشف 461 سیاره بیگانه با میزبانی احتمالی حیات شده است که تعداد این سیارات را به دو هزار و 740 سیاره در مدار دو هزار و 36 ستاره رسانده است.
در نشست اخیر انجمن نجوم آمریکا (AAS) در لانگ بیچ کالیفرنیا، خبر کشف 17 میلیارد سیاره بیگانه در ابعاد زمین، همچنین شناسایی سیاره شبه زمین KOI 172.2 توسط تلسکوپ فضایی کپلر منتشر شد.
سیاره شبه زمین KOI 172.2 با قطری 1.5 برابر زمین در منطقه قابل سکونت ستاره میزبان در حال چرخش است که به معنای احتمال وجود آب بشکل مایع و داشتن گرانشی شبیه زمین است.
طول یکسال در این سیاره 242 روز است و همه این ویژگی ها، سیاره KOI 172.2 یا دوقلوی جدید زمین را بعنوان بهترین کاندید میزبانی حیات معرفی می کند.
«ناتالی باتالا» از اخترشناسان ناسا تأکید می کند: این کشف بسیار حیرت انگیز است، چراکه سیاره ای شبه زمین در منطقه قابل سکونت ستاره میزبان با شباهت به خورشید منظومه شمسی شناسایی کرده ایم.
با کمک داده های جدید تلسکوپ های پرقدرتی مانند تلسکوپ کپلر، کشف سیارات بیگانه در ابعاد زمین 43 درصد و سیارات ابر زمین 21 درصد افزایش یافته است؛ این داده ها نشان می دهد که 100 میلیارد ستاره کهکشان راه شیری دست کم میزبان یک سیاره بیگانه هستند.
دوقلوی زمین
کشف شبیه‌ترین سیاره به زمین تاکنون
[h=1] کشف شبیه‌ترین سیاره به زمین تاکنون
[/h]
» سرویس: علمي و فناوري - علمي
کد خبر: 91102413577
یکشنبه ۲۴ دی ۱۳۹۱ - ۰۹:۳۰
دانشمندان ناسا مدعی کشف شبیه‌ترین سیاره به زمین و بهترین نامزد میزبانی حیات، توسط تلسکوپ فضایی کپلر شدند.
به گزارش سرویس علمی خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، از فوریه سال 2012 میلادی تاکنون، تلسکوپ فضایی کپلر ناسا موفق به کشف 461 سیاره بیگانه با میزبانی احتمالی حیات شده است که تعداد این سیارات را به دو هزار و 740 سیاره در مدار دو هزار و 36 ستاره رسانده است.
در نشست اخیر انجمن نجوم آمریکا (AAS) در لانگ بیچ کالیفرنیا، خبر کشف 17 میلیارد سیاره بیگانه در ابعاد زمین، همچنین شناسایی سیاره شبه زمین KOI 172.2 توسط تلسکوپ فضایی کپلر منتشر شد.
سیاره شبه زمین KOI 172.2 با قطری 1.5 برابر زمین در منطقه قابل سکونت ستاره میزبان در حال چرخش است که به معنای احتمال وجود آب بشکل مایع و داشتن گرانشی شبیه زمین است.
طول یکسال در این سیاره 242 روز است و همه این ویژگی ها، سیاره KOI 172.2 یا دوقلوی جدید زمین را بعنوان بهترین کاندید میزبانی حیات معرفی می کند.
«ناتالی باتالا» از اخترشناسان ناسا تأکید می کند: این کشف بسیار حیرت انگیز است، چراکه سیاره ای شبه زمین در منطقه قابل سکونت ستاره میزبان با شباهت به خورشید منظومه شمسی شناسایی کرده ایم.
با کمک داده های جدید تلسکوپ های پرقدرتی مانند تلسکوپ کپلر، کشف سیارات بیگانه در ابعاد زمین 43 درصد و سیارات ابر زمین 21 درصد افزایش یافته است؛ این داده ها نشان می دهد که 100 میلیارد ستاره کهکشان راه شیری دست کم میزبان یک سیاره بیگانه هستند.
Similar threads
| Thread starter | عنوان | تالار | پاسخ ها | تاریخ |
|---|---|---|---|---|
|
اخبار هوافضا - سازمان فضایی آمریکا NASA | تالار نجوم | 74 | |
|
► •*♥*•◄ تاپیک جامع اخبار نجوم ► •*♥*•◄ | تالار نجوم | 1018 | |
|
تاریخ نجوم | تالار نجوم | 0 | |
|
دانلود پیرامون خلاصه ای از تاریخ نجوم از یونان باستان تا قبل از کوپرنیک | تالار نجوم | 0 | |
| ا | اولین فضاپیمای تاریخ در مدار یک سیاره دیگر + عکس | تالار نجوم | 0 |
Similar threads
-
-
-
-
دانلود پیرامون خلاصه ای از تاریخ نجوم از یونان باستان تا قبل از کوپرنیک
- شروع شده توسط S i s i l
- پاسخ ها: 0
-